"Ελάτε φίλοι μου. Ποτέ δεν είναι αργά να ανακαλύψουμε έναν καινούργιο κόσμο."

Alfred Tennyson, 1809-1892, Άγγλος ποιητής

(ο Οδυσσέας προς τους συντρόφους του)

•Την προηγούμενη φορά•

Έχοντας εξασφαλίσει τις προμήθειές του σε τροφή, ο Ζeno αποφάσισε να ρίξει μια ματιά και στους υπόλοιπους πάγκους, μήπως υπήρχε κάτι χρήσιμο που θα μπορούσε να αγοράσει.

"Ωχ!"

Με την προσοχή του στραμμένη στην πραμάτεια των εμπόρων, δεν παρατήρησε τον άντρα που βρισκόταν μερικά μέτρα μπροστά του, με αποτέλεσμα να πέσει πάνω του.

"Gomen nasai, κύριε. Είστε καλά;"

Ο άντρας σηκώθηκε όρθιος, δίνοντας στον Ζeno την ευκαιρία να παρατηρήσει καλύτερα τα χαρακτηριστικά του.

Ήταν ένας ηλικιωμένος, σχετικά ψηλός στο ανάστημα, με μακριά γκρίζα μαλλιά και εξίσου μακριά γενειάδα. Φορούσε μια γκρι ρόμπα με ένα μυτερό καπέλο και στηριζόταν στη ράβδο του. Η ενδυμασία του δεν αντιστοιχούσε σε κανένα βασίλειο που γνώριζε ο Ζeno. Επίσης, η αύρα του κάθε άλλο παρά ανθρώπινη ήταν.

Όπως ακριβώς κι η δική του.

Ο άντρας κοίταξε τον Ζeno με μια στοχαστική ματιά. Λες και είχε μόλις αποκτίσει πρόσβαση στον πυρήνα της ψυχής του. Σε κάθε του σκέψη και ανάμνηση. Όμως , πριν προλάβει να να κάνει ή να σκεφτεί το οτιδήποτε, ο ξένος χαμογέλασε εγκάρδια.

"Είμαι καλά, ευχαριστώ... εμ..."

"Ζeno. Το όνομά μου είναι Zeno."

"Ζeno, χμ. Χάρηκα για την γνωριμία, κύριε Ζeno. Είμαι ο Gandalf ο Γκρίζος, ένας απλός ταξιδιώτης."

"Gandalf; Ασυνήθιστο όνομα. Αυτό σημαίνει ότι δεν κατάγεστε από τις χώρες που συνορεύουν με το Βασίλειο της Kouka. Από πού έρχεστε;"

"Είμαι από μια χώρα πολύ μακρυά από εδώ, οπότε αμφιβάλλω αν την έχεις ακουστά. Το όνομά της είναι Μέση Γη. Η ομορφιά της είναι απαράμιλλη, πραγματικά αξίζει να την επισκεφτείς."

Μια χώρα που δεν είχε ξανακούσει ποτέ. Μια χώρα πέρα από τα όρια του κόσμου που γνώριζε όλη του την ζωή.

Ήταν συναρπαστικό, αλλά κρατούσε τις επιφυλάξεις του.

Ο Gandalf ήταν ένας ξένος που μόλις γνώρισε. Δεν ήξερε ποιες ήταν οι προθέσεις του. Πόσο μάλλον αν του έλεγε την αλήθεια.

Η μνήμη του επέστρεψε αυτόματα στον αδερφό του, τον Αbi. Και στα γεγονότα εκείνης της νύχτας.

Υπήρχαν ακόμα άθρωποι που ήθελαν την δύναμη των Τεσσάρων Δράκων για τις εγωιστικές τους επιθυμίες.

Έπρεπε να είναι προσεχτικός. Για να μην επαναληφθούν τα ίδια λάθη.

Έτσι, επέλεξε επιφυλαχτικά τα επόμενα λόγια του.

"Μέση Γη; Χμ, πρώτη φορά ακούω αυτό το όνομα. Δεν υπάρχει σε κανένα χάρτη που έχω στην κατοχή μου. Περίεργο."

"Όπως ανέφερα πριν, είναι μια χώρα πολύ μακρυά από εδώ. Μπορώ να δω τον χάρτη σου, κύριε Ζeno;"

"Φυσικά."

Δεν χρειάστηκε πολύ ώρα για τον Ζeno να βγάλει τον χάρτη που είχε μαζί του και να τον παραδώσει στον Gandalf.

Ο Gandalf έβγαλε με την σειρά του τον δικό του χάρτη και τους ένωσε σαν να ήταν τα κομμάτια ενός παζλ.

Αυτό που είδε ο Zeno τον άφησε άφωνο. Δεν έβρισκε την κατάλληλη λέξη για να το περιγράψει.

"Εννοείς... ;"

"Ναι. Η χώρα που εσείς αποκαλείτε *Αυτοκρατορία Kai* είναι στην πραγματικότητα η πατρίδα μου, η Μέση Γη."

Το αίμα του Ζeno πάγωσε ολόκληρο.

Αν και δεν είχε την στρατιωτική πείρα των αδερφών του, ο Βασιλιάς Hiryuu του ανέθεται συχνά καθήκοντα ανιχνευτή, εκμεταλλευόμενος το χαμηλό προφίλ του.

Άλλωστε, ποιός θα υποπτευόταν ένα *αθώο κι ακίνδυνο δεκαεφτάχρονο βοσκόπουλο που φρόντιζε ένα κοπάδι πρόβατα;*

Με αυτό τον τρόπο, ο Ζeno ενημέρωνε τον βασιλιά του για πιθανές απειλές ή ευκαιρίες για συμμαχίες.

Κάπως έτσι, έμαθε για την *Αυτοκρατορία Kai*.

Φυσικά, δεν την έλεγαν έτσι. Ήταν ένα κωδικό-προσωρινό όνομα που δώθηκε από τον Βασιλιά Ηiryuu, μέχρι να αποκτούσαν περισσότερες πληροφορίες γι'αυτή.

Ήταν μια αχανής αχαρτογράφιτη ήπειρος, που βρισκόταν βόρεια του Βασιλείου της Kouka, κοντά στα σύνορα της Φυλής της Φωτιάς.

Η *Αυτοκρατορία Kai* ήταν γνωστή για δύο πράγματα.

Το πρώτο ήταν η εδαφική της έκταση, που την καθιστούσε το μεγαλύτερο βασίλειο που ιδρύθηκε ποτέ, σύμφωνα με τις πληροφορίες του.

Το δεύτερο ήταν η υπεροχή της σε ισχυρούς στρατούς διάφορων τοπικών φυλών. Δεν ήταν λίγες οι φορές που το Βασίλειο της Kouka δεχόταν επιθέσεις από τον Βορρά, ειδικά τα τελευταία είκοσι χρόνια από τον θάνατο του Βασιλιά Hiryuu. Και ο λόγος ήταν απλός.

Για το χάρισμα των Θεών.

Για την δύναμη των Δράκων Πολεμιστών.

Τώρα ο Ζeno άρχισε να αγχώνεται, παρ'όλο που το πρόσωπό του έδειχνε απόλυτα ήρεμο. Αυτός ο Gandalf θα μπορούσε να είναι κατάσκοπος. Να έμαθε άραγε ο εχθρός την αναχώρησή του από το Kuuto και έστειλε κάποιον να τον αιχμαλωτίσει όταν θα είχε χαλαρές τις άμυνές του;

"Ψυχραιμία, Ζeno, λίγη ψυχραιμία. Δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι. Εκ των Τεσσάρων Δράκων Πολεμιστών είσαι ο μόνος που περνά απαρατήρητος. Χρησιμοποίησέ το προς όφελός σου. Είναι ταξιδιώτης, είσαι ταξιδιώτης. Ίσως σταθείς τυχερός και δεν ξέρει τίποτα για τις τρέχουσες εξελήξεις."

Με όλο το θάρρος που του είχε απομείνει, ο Zeno κοίταξε γι'άλλη μια φορά τον Gandalf χαμογελώντας.

"Ουαου! Όσο ζεις μαθαίνεις. Αλήθεια, τί σας φέρνει εδώ στο ταπεινό μας βασίλειο Gandalf-dono; Απολαμβάνετε τις εξωτικές ομορφιές που σας προσφέρει;"

"Δεν μπορώ να αρνηθώ ότι η Kouka είναι ένα πανέμορφο μέρος, κύριε Zeno..."

"Παρακαλώ να με λέτε Zeno."

"... Zeno. Αλλά δεν έχω χρόνο να την εξερευνήσω καλύτερα. Στην πραγματικότητα..."

Ο Gandalf πλησίασε πιο κοντά στον Ζeno και του ψυθήρισε στο αυτί με άκρα μυστικότητα.

"... είμαι σε ειδική αποστολή."

"[Ωχ, αυτό δεν είναι καθόλου καλό.] Αποστολή; Τί είδους αποστολή;"

"Η πατρίδα ενός αγαπημένου μου φίλου βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο. Ήλπιζα ότι ο βασιλιάς σας θα ήταν ένας πολύτιμος σύμμαχος."

Η ειληκρίνια στα λόγια του ήταν αρκετή για να καθησυχάσει τον Zeno. Για την ώρα.

"Δεν χρειάζεται να ανησυχείτε καθόλου. Είμαι σίγουρος ότι ο Yak-Shi Heika θα χαρεί να σας βοηθήσει."

"Yak-Shi; Μάλλον δεν κατάλαβες. Έχω έρθει να ζητήσω βοήθεια από τον Βασιλιά Hiryuu."

Στην τελευταία δήλωση, ο Zeno τον κοιτούσε σαν να ήταν εξωγήινος. Πώς γίνεται να μην ξέρει ποιος είναι πλέον ο νέος βασιλιάς της Kouka;! Όλος ο κόσμος το γνώριζε.

Σιγά-σιγά, άρχιζε να αμφισβητεί την προηγούμενη θεωρία του. Ο Gandalf δεν έπειθε καθόλου για κατάσκοπος. Ειδικά με τόσο ελλειπείς κι αναξιόπιστες πληροφορίες. Ή ίσως αυτό ήθελε να τον κάνει να πιστέψει.

"[Ηρέμησε, μια χαρά τα κατάφερες ως τώρα. Συνέχισε έτσι.] Δηλαδή... , δεν τα μάθατε;"

"Για ποιό πράγμα;"

"Ο Βασιλιάς Hiryuu πέθανε πριν από είκοσι χρόνια. Τον διαδέχτηκε ο μοναχογιός του."

Αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που περίμενε να ακούσει ο Gandalf. Η έκπληξη και η θλίψη ήταν χαραγμένες στο πρόσωπό του. Όμως, δεν θα εγκατέλειπε τόσο εύκολα.

"Αχ, είναι κρίμα. Πραγματικά κρίμα. Είχα ακούσει ότι ήταν ένας ένας καλός, δίκαιος και αγαπητός ηγέτης. Έκανα μακρύ ταξίδι προκειμένου να ζητήσω την βοήθειά του. Τουλάχιστον, μπορώ να υπολογίσω στους τέσσερις έμπιστους στρατηγούς του."

"[Να τα μας! Πρόσεχε μην καρφωθείς, Ζeno!] Αναφέρεστε στους Δράκους Πολεμιστές;"

"Ναι, ακριβώς."

"Τότε άδικα κάνατε τόσο δρόμο, Gandalf-dono. Οι Δράκοι Πολεμιστές εξαφανίστηκαν αμέσως μετά τον θάνατο του Βασιλιά Hiryuu. Μέχρι σήμερα η τύχη τους είναι άγνωστη."

Ο Gandalf αναστέναξε βαριά, εκφράζοντας την απογοήτευσή του. Γι'άλλη μια φορά η μοίρα φανέρωσε το σκληρό της πρόσωπο. Απέτυχε στην αποστολή του. Και τώρα έπρεπε να γυρίσει πίσω με άδεια χέρια. Πώς θα μπορούσε να αντικρίσει ξανά τον φίλο του στα μάτια.

"Είχα ποντάρει όλες μου τις ελπίδες στον Ηiryuu και τους Πολεμιστές του. Κι ο φίλος μου τις δικές του σ'εμένα. Τελικά , δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα στη ζωή. Αφού η *Πόρτα* της Kouka έκλεισε, χρειαζόμαστε εναλλακτικό σχέδιο."

Χαμένος μέσα στις σκέψεις του, ο Gandalf άρχισε να απομακρύνεται προς το κοντινότερο πλοίο που ήταν έτοιμο να σαλπάρει.

"Gandalf-dono, τί συμβαίνει;"

"Γυρίζω πίσω στην πατρίδα μου. Δεν έχω καμιά δουλειά πλέον εδώ."

Ο Ζeno ένιωθε πραγματικά πολύ άσχημα απέναντί του. Ήθελε να τον βοηθήσει με όποιον τρόπο μπορούσε, αλλά έπρεπε να προστατεύσει την ύπαρξη των αδερφών του και την δική του με κάθε κόστος. Παρακολουθούσε τον Gandalf να κατευθύνεται προς το κοντινότερο πλοίο που ήταν έτοιμο να σαλπάρει, όταν...

"Οuryuu-sama!"

Ένα εφτάχρονο αγοράκι μαζί με τρεις φίλους του τον εντόπισαν και έρχονταν προς το μέρος του. Μα πώς τον αναγνώρισαν;

"Οuryuu-sama! Με θυμάστε; Εγώ είμαι, ο Tae-Yang. Είχα έρθει στο Kuuto με την μαμά μου για να προσευχηθούμε στον Ναό του παλατιού. Η αδερφούλα μου ήταν άρρωστη και θα πέθαινε. Αλλά την σώσατε. Είναι ζωντανή χάρη σ'εσάς! Σας ευχαριστώ!"

Όντως, ο Ζeno θυμόταν αυτό το παιδί. Είχε χάσει τον πατέρα του από ανίατη ασθένεια και κινδύνευε να χάσει την μικρή του αδερφή. Όταν έφτασαν στον Ναό, έμαθε την τραγική τους ιστορία κι αποφάσισε να βοηθήσει προσωπικά την φτωχή οικογένεια. Μεσολάβησε o ίδιος προσωπικά και δεν λυπήθηκε τα έξοδα. Με τα χρήματα από τις φιλανθρωπίες πλήρωσε όλα τα φάρμακα και έφερε τους καλύτερους γιατρούς του παλατιου για το κοριτσάκι. Στο άκουσμα των χαρμόνσυνων γεγονότων, δεν μπορούσε παρά να νιώσει χαρά και ικανοποίηση.

Τελικά, κατάλαβε το σκεπτικό του Βασιλιά Hiryuu.

Η δουλειά του Οuryuu δεν ήταν να χύνει αίμα, αλλά να το εμποδίσει να χυθεί.

"... Συγγνώμη, μικρέ. Μάλλον με μπερδεύεις με κάποιον άλλο."

"Μα δεν κάνω λάθος! Δεν θα ξεχνούσα ποτέ το πρόσωπο σας. Είστε ένας ήρωας!"

"Λυπάμαι, πρέπει να προλάβω το πλοίο μου."

"ΟURYUU-SAMAΑΑ!"

Όμως ο Ζeno δεν έδωσε σημασία στο αγόρι και άρχισε να προχωρά με γοργό ρυθμό προς το πλοίο που ήταν έτοιμο να αναχωρίσει από το λιμάνι.

Πήδηξε την ξύλινη σκάλα την ώρα που οι ναύτες την μάζευαν και ανέβηκε στο κατάστρωμα του πλοίου.

Εκεί συνάντησε τον καπετάνιο, έναν πανύψηλο άντρα με γκρίζα μάτια και μαύρα μαλλιά με ελαφρώς γκρι ανταύγειες πιασμένα σε αλογοουρά.

"Πού θες να πας, νεαρέ μου;"

"Όπου πάει το καράβι σας."

"Προορισμός μας είναι τα Γκρίζα Λιμάνια στη Μέση Γη. Τρεις μέρες ταξίδι."

"Στη Μέση Γη; Τέλεια! Έχω ακούσει τα καλύτερα γι'αυτή την χώρα. Ευκαιρία να ανακαλύψω τις ομορφιές της."

"Χαχαχαχα! Δεν θα μείνεις παραπονεμένος, νεαρέ μου. Αυτό στο εγγυώμαι. Το εισιτήριο κοστίζει 5 Ling."

Χωρίς να χάσει χρόνο, ο Ζeno πλήρωσε το αναφερώμενο ποσό στον καπετάνιο, ο οποίος με την σειρά του τού παρέδωσε το εισιτήριο.

"Να έχεις ένα ασφαλές κι όμορφο ταξίδι."

"Ευχαριστώ καπετάνιε."

Με τον καπετάνιο να επιστρέφει στο πόστο του, ο Ζeno κάθισε σε μια κουλούρα με σχοινιά να απολαύσει την θέα. Το πλοίο σάλπαρε από το λιμάνι και αρμένιζε στο απέραντο γαλάζιο της θάλασσας. Μοναδική τους συντροφιά, μερικά δελφίνια που τους συνόευαν στο ταξίδι, χωρίς βέβαια να παραλείψουν το παιχνίδι τους στο νερό. Στο βάθος το Awa φάνταζε μικρή κουκκίδα, καθώς απομακρύνονταν.

Αποχαιρέτησε το Βασίλειο της Kouka. Την πατρίδα του. Τον μόνο τόπο που γνώριζε όλη του την ζωή.

Ωστόσο, χαμογέλασε.

Γιατί τον περίμεναν νέα μέρη να γνωρίσει. Νέοι πολιτισμοί να εξερευνίσει. Νέες περιπέτειες να ζήσει.

Κι έτσι, ξεκίνησαν όλα: μ'ένα ταξίδι σε μια άγνωστη χώρα.

Γεια σας, φίλοι αναγνώστες!

Ορίστε το δεύτερο κεφάλαιο της ιστορίας. Γι'άλλη μια φορά καθυστερημένο. Θα προσπαθήσω να είμαι πιο συνεπής στα ραντεβού μου. Πείτε μου, παρακαλώ, την γνώμη σας για το "Ηοbbit: Ο Πολεμιστής του Κίτρινου Δράκου".

Ευχαριστώ.

•Μεταφράσεις•

• Tae-Yang = Ήλιος

• sama / dono = αφέντης

~Μέχρι την επόμενη φορά~