109 (cząstka)





Oni mają już swoje życie... Ale zawsze będą cząstką mnie, nawet jeśli nie będę tego chciała. Nie da sie ich wyrzucić. Zawsze będą w moich myślach i sercu. Każdy w innym kawałku. Nawet pomimo tego, że dla nich nie istnieje. Pomimo tego, że ich zraniłam. Pomimo tego, że minęło tyle czasu. Pomimo tego, że nic do mnie nie czują... To ja czuję do nich wszystko. Najbardziej tęsknotę i żal, że nie zdążyłam im dać tego co powinnam. Byłam taka niedojrzała. Nie zapomnę o nich już nigdy, do końca swoich dni.
Zawsze będą cząstką mnie...

💔

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top