Każdy dzień bez niego to jakby cios w serce. Nie mogę się z tym pogodzić że tak rzadko się z nim spotykam. Bardzo mnie to boli ale wiem że nie zaspokoi moich pragnień na jakiś czas. Mam nadzieję że kiedyś zrozumie jak bardzo mnie rani tym że mało się widujemy i że zrozumie jak się czuje gdy mnie olewa. Narazie muszę to przeczekać. Nie mam wyboru. Kocham go i nie chce mieć innego. Nie mam nic do stracenia, zajmę się innymi rzeczami zamiast myślenie o nim. Czas pokaże co będzie dalej...