Chapter 26

Jezkiel Lyon continue finding Amelie om the first and second floor. Lahat nh pwedeng katukin at pasukin nya ay pinapasok nya.

A phone call interrupted him from entering the elevator.

"What is it Caleon?"

"They're on the 5th floor. The VVIP areas that no one can enter easily. Palabas palang sila ng kwarto nila."

Mabilis na sumakay si Jezkiel ng elevator at pinindot ang pang apat na palapag kung saan pwede syang mag-abang.

"Last elevator on the right side." pinatay na bg kabilang linya ang tawag kaya't mabilis na tumakbo si Steven upang maabutan ang elevator.

5....

...

...4

Dahan dahng bumukas ang pinto ng elevator at nawala ang ngiti sa mukha ni Steven ng makita si Jezkiel they're both shock to see Jezkiel Lyon on the other side.

"Use the other elevator Doctor don't disturb us." akmang pipindutin na ni Steven ang pang saradong button ng elevator ng humarang si Steven sa pinto.

Steven aura becomes dark and his jaw clenched when Jezkiel took the other free hand of Amelie.

Amelie look confused at the same time afraid of Steven's aura. Alam nyang masama magalit ang asawa at sigurado syang hindi nya gugustuhin na magalit ito.

Everyone's patience has a limit so better not push them to limit or else you'll see the beast inside their angelic faces and attitudes.

"Jez--Doctor Lyon please let go of my hand." she keep her calm ang hold tight on Steven's hand humihigpit na rin ang hawak ng asawa sa kamay nya na parang gusto itong durugin.

"No Amelie--"

"ITS LA!" tumaas ang boses nya sa di mawaring paraan ay biglang uminit at kumirot ulit ang kanyang ulo.

"NO! I used to call you Amelie! And you used to call me Richie!"

Pumintig ng pumintig ang ulo nya para itong sasabog sa pamimintig. Kinakapos sya ng hininga at nanghihina sa mga sinasabi nito.

"Amelie!"

Mabilis na nayakap ni Steven si Amelie kaya't hindi ito bumagsak sa lapag.

"Fuck you Jezkiel!"

"Damn you Steven!"

Akmang kukunin ni Jezkiel si Amelie ng itulak sya ni Steven ng malakas dahilan para mabitawan nya ang kamay ni Amelie.

Mabilis na nakatayo si Steven na dumagan sa kanya.

Amelie is laying on the floor with her close eyes but her mind is open namimintig pa rin ang ulo nya at ang pag-luha ay di nya mapigilan.

She feels so lost...

She feels so afraid...

Ang bawat pagpasok ng iba't ibang imahe sa utak nya ang mas lalong nagpapagulo sa isip at puso nya.

She opens her eyes and see Steven punching Jezkiel, but Jezkiel didn't fightback he only sees her.

'I care for you, Amelie.' Jezkiel's eyes screams to her.

Steven didn't notice that she opens her eyes. Punong puno ng galit ang nagbabaga nitong mata. The amber eyes she once admired is now on fury.

She tried to utter Steven's name but nothing escapes in her mouth. Tanging pag galaw lang ng labi nya ang nagawa nya.

Mabilis ang galaw ni Jezkiel at inisang sapakan nya lang si Steven at itinulak ito ng malakas upang makawala sa pagakakadagan nito sa kanya.

"You dumbass! You should fucking take care of Amelie first before your wrath!!" gigil na sigaw nya dito habang inaalayang makabangon si Amelie.

Binuhat ni Jezkiel si Amelie na hindi man lang pumapalag o kahit na nagsasalita man lang.

Steven's anger tripled. Gusto na nyang magwala ng buhatin ni Jezkiel si Amelie pero ng matignan nya ang asawa ay may kakaibang lungkot ang sumilay sa itim nitong mata.

Mabilis na kinabahan at nilamig si Strven sa tinging ibinibigay sa kanya ng nanghihinang si Amelie.

"JEZKIEL!!" malakas na tawag ni Angelo sa kaibigan.

Inilabas ni Jezkiel si Amelie sa elevator at tinungo ang isa pang elevator upang duon sumakay.

Hindi nakagalaw si Steven sa kanyang kinatatayuan. Pinapanuod nya lang kung paano ni Jezkiel ilayo sa kanya si Amelie. Pinapanuod nya lang ang tuluyang pag-alis ng dalaga.

Sa loob ng elevator ay tahimik na tumutulo ang luha sa mga nakadilat na mata ni Amelie.

All her feelings is mixed.

She is confused, afraid, angry, and at the same time she felt some injusticeness.

"Amelie!"

Nabalik sya sa wisyo ng malakas na banggitin ni Jezkiel ang pangalan nya. Hindi nya naoansin na nasa loob na sya ng isang kotse at nakakapit pa rin sya sa leeg ni Jezkiel.

"O-oh! Sorry." nahihiya syang inalis ang pagkakakapit dito at napayuko nalang ng makapasok ito sa kabilang bahagi ng sasakyan.

"Do you remember it now? Do you remember me now?" usisa ni Jezkiel sa kanya.

"It was you. The one who always saves me." sagot nya dito.

Nilingon sya nito ng may pagaalala at mabilis na hinawakan ang kamay nya habang ang isa ay nasa manibela na ngayo'y nagmamaneho na papalayo sa lugar na kinatuonan nila.

"Do you remembered everything?" paninigurado nito.

"I don't know." nagkibit sya ng balikat at napayuko nalang.

"Sana na alala ko na ang lahat. Ayoko ng masaktan ng paulit ulit. Ayoko na nakakapagod na. Tama na." sabi nya at hindi na naman napigilan ang pag agos ng masaganang luha sa kanyang mga mata.

~~~
Aren't you curious on what she remembered? Votes and Comments about this update.

You can message me here in Watty if merong problems.😊