Isa-isa ng nagsisiuwian ang mga tao sa set kani-kanina lang. Kanina pa rin sana ako nakaalis kung hindi lang talaga maganda ang ugali ko at iwan ang bruha mag-isa dito. Paulit-ulit na lang ako sa paglibot ng paningin para hagilapin kung saan pumwesto ang babaitang 'yon para sagutin ang tumawag sa kaniya.

"Umupo ka kaya muna?"

"Hindi mo talaga ako kakausapin?"

"May nagawa ba akong mali?"

"Direk galit ka ba sa'kin?"

"Direk? Rod? Ho—"

"Ano ba? Ang ingay-ingay mo. Pwede manahimik ka?" Mataray na putol ko sa pagsasalita niya. Ang ingay-ingay. Para namang hindi lalaki kung dumada! Dahil sa bibig na 'yan muntikan na akong mapilitang maghukay ng magiging libingan ko.

Pabalik na sana ako sa kabilang dulo ng harangan niya ako at marahang hinawakan ang magkabilang balikat para igiya paupo sa inuupuan niya.

I just look at him defeatedly. Ano ba talagang gusto ng lalaking 'to at bakit hindi pa ito umuuwi. Wala naman akong sinabing manatili siya, kaya bakit nandito pa rin siya?

"Stop looking at me like that. Si Tintin hinihintay ko." Imporma nito. Hindi ko naman siya tinatanong kung bakit siya nandito? Or did I say it out loud? But I am just talking to myself in my head. Arghhhh!

"Wala namang nagtatanong."

"Gusto ko lang malaman mo."

"Ayokong malaman."

"Gusto ko nga."

"Pwede ba! Sabi ng ay—"

"Rod! CK!" hindi ko na natuloy 'yong inis ko ng lumapit si Tintin na humahangos sa tabi namin. Magsasalita na sana ako ng maunahan ako ng katabi ko.

"Hey, you okay?" He concernly ask the woman infront of us.

"I...I need to go back home. CK si....si mama." Bewilderment is visible in Tintin's face. Her eyes are lost somewhere like it can't focus on the thing or even a person infront of her.

"Hey, hey, kalma. Okay? Breath with me. Inhale, then exhale. Okay...you got this. I got you. Be with me Tin." Looking at CK's side profile while helping Tintin calming her mind makes me wonder. Akala ko espesyal ako at ako lang. Hindi ko naman alam na may iba pa palang makaka-avail ng ganitong side niya. And here I thought we have maybe something in common for him to care for me in my vulnerable state. How funny of me thinking I'm lucky enough for him to show some care that I thought only available for me...and me alone.

"Rod!" Napaigtad ako ng sigawan ako ng taong 'to. I just look at him questioningly. Ano namang problema nito at ako ang sinisigawan? "I said go find some water. Tintin need to drink." At talagang inutusan pa ako. "Bilisan mo Rod." Hearing those words, I immediately leave that place at pumasok sa loob ng building.

I don't know what's gotten into me pero hindi ko namamalayan at parang may sariling utak ang katawan ko at talagang sinasadya kong bagalan ang kilos ko. For Pete's sake! That woman is my friend! Kaya bakit parang ayaw makisama ng katawan ko? Bullshit!

Before I hurriedly went back to where they are, mas minabuti ko na munang maghilamos. Kailangan kong mahimasmasan. Tintin looks like she have a big problem. Ayokong dumagdag at baka ako pa ang maging dahilan ng paglala ng problema niya. Baka imbes na bumait sa akin 'yong boy best friend niya baka mas sisihin pa ako. Ang ganda-ganda pa naman ng ugali ng isang 'yon.

Nang makabalik sa kung saan ko sila iniwan, naabutan ko na lang ang pagsara ng pinto at ang dalawang lalaking nakatingin dito.

"What's happening? Where's Trinidad?" I ask innocently but the devil with a name of CK only glare at me while Tintin's puppy hold my hind tightly. Para namang mawawala ako kung makakapit ang isang 'to. "What?"

"I don't need your approval. I just want you to know. I'm following her. Sasamahan ko siya until she gets better." Walang prenong sagot ni Ricky bago hinablot lahat ng gamit niya at nilisan ang lugar na parang hangin lang.

"I.... what's happening?" Tanong ko sa naiwang demonyo.

"Gather your things. Ako na maghahatid sa 'yo." Matigas na utos nito at iniwan akong tulala at mag-isa.

Wait...ha? Ano ba'ng nangyayari? Umalis lang ako para kumuha ng tubig tapos pagbalik ko ....aishhh! Mga baliw ba sila?

Imbes na mabaliw kakaisip ano'ng nangyayari sa mga tao, I just fetch my things and left the place locked. Makauwi na nga lang. Gusto ko ng magpahinga.

"Ba't ang tagal mo? Ganyan na ba kabigat ang mga gamit mo?" Sumbat agad ng demonyong naghihintay sa akin sa kotse.

Problema ng isang 'to? "Pake mo ba? Sinabi ko ba na maghintay ka?"

"Kung hindi ka lang binilin sa'kin asa kang hihintayin kita."

"Edi huwag mo'ng sundin 'yong taong naghabilin sa'kin sa 'yo. I can take care of myself." Matigas na imporma ko. Ano'ng akala niya? Na masyadong dependent ako sa mga taong nakapalibot sa 'kin? I'm not a damn baby!

Walang salitang lumapit siya sa 'kin at agad na kinuha ang kamay ko. "Oh! Ayan! Umuwi ka mag-isa mo. Ikaw na nga binibigyan ng favor ikaw pa choosy." Sumbat ulit nito at walang lingon-likod na iniwan ako.

Aba! Ano ba ang problema ng taong 'yon?
Inis na tinitigan ko lang ang kotseng kinalululanan niya hanggang sa tuluyan itong mawala sa paningin ko. I just heave a deep sigh bago walang buhay na sumandal sa kotse. "Now...what should I do with this?" Alam ko naman kung paano mag drive but since that shit happened, I preferred commuting than driving my own damn car.

Tatawagan ko na sana 'yong isa pang demonyong kilala ko but then mukhang ako ang paboritong inisin ng tadhana ngayong gabi. Sa dinami-rami ng oras na pwedeng madrain ang cellphone na 'to, ngayon pa talaga kung saan nasa crisis ako! I spent five minutes of my life standing while waiting for someone to rescue me. Sana naman kaawaan ako ng panginoon at makita niyang kailangan ko ng driver ngayon. Psh! Fuck independency pero hindi ako magmamaneho hangga't wala ako sa bingit ng kamatayan.

Not long after ng pang-iiwan ng demonyo, may isang kotseng dumating. I can't see clearly who's driving because of the headlights but atleast may mahihingian na ako ng tulong. Thankful smile is visible on my face. Atleast man lang sa ngiting 'to maisip ng driver na kailangan niya akong tulungan.