CK brace his self first bago ibinalik ang atensyon sa ginagawa. He needs to do something para hindi mahalata ng kaharap ang pagkabalisa niya. Kahit naman pakiramdam niya ay lalabas na ang puso niya sa kulungan nito, pinipilit niya pa ring magmukhang normal na animo'y mahahalata ni Rod na may itinatago siya. "Ricky message me." 'Yon lang ang itinugon niya bago tinalikuran ang kausap.

Well, it's understandable naman din. Komento ni Rod sa utak niya. Hindi na kinulit pa ang nagluluto. Sa halip na tumunganga habang nakatitig sa nagluluto, inabala na lang ni Rod ang sarili na maglibot-libot sa loob ng unit na kinalululanan.

"You're pretty successful." Komento nito kapagkuwan na tinanguan lang ng nagluluto kahit hindi naman siya nito nakikita. "Makes me wonder...paano ka napapayag ni Trinidad na tanggapin ang role na 'to gayong mahahalatang hindi ka naman talaga ganoon kagipit para walang ibang choice."

"Hmmm. Tintin's persistent." Sagot ng nasa kusina na titig na titig sa nakatalikod sa kaniya. Paano nga ba niya masasabi na dahil lang sa kagustuhan niyang makatrabaho ang natatanging direktor na kagaya ni Rod kaya kahit na baguhan sa genre ay tinanggap niya ang trabaho.

"Close kayo?" This time, Rod's full attention bore on him.

"Yeah."

"Since when?" Tanong ulit ng direktor. For CK, it seems like the director's curious about their friendship but for the latter, he only wants to know more about the man who's with him now, cooking.

"For a long time." Walang pakialam na sagot ni CK.

"Kailan 'yong long time?"

"Elementary? Highschool? Ewan, 'di ko na maalala kailan nagsimula. Basta matagal na."

Rod nod slowly. He eyed the man busy cooking some noodles carefully. Umaalingasaw na ang aroma ng niluluto nito sa loob ng unit making him salivate at the thought of a hot savory soup. Idagdag pa na sa tuwing gagalaw si CK ay mas na-eemphasize ang mga kalamnan niya. Low-key flexing his perfectly honed back muscles. Justifiable para maglaway ang direktor.
Pinagpatuloy pa ni Rod ang pagtingin-tingin sa mga pictures na nakadisplay sa cabinet. Tinantanan niya lang ang mga 'yon ng tawagin siya ni CK para makahigop ng sabaw.

"I wonder..." Paunang sabi nito, kinukuha ang atensyon ng kaharap. Nasa coffee table sila kumakain. Ayaw ni Rod sa lamesa kasi gusto niyang manuod ng tv habang kumakain pero nagmumukhang display lang ang naka on na TV sa dalawang lalaking masinsinang nakatitig sa mata ng isa't isa. "You didn't fell in love with Tintin? Sa haba ng panahong magkasama kayo? Magkaibigan lang talaga?" Patuloy niya sa tanong.

"Why do you want to know?" It's a simple plain question for CK but Rod mentally gulp realizing the question CK throw at him. Bakit nga ba naman siya tanong ng tanong tungkol sa dalawa? Ano naman sa kaniya kung nagkagustuhan sila? Trinidad is gorgeous. Malamang na natural na magustuhan siya ng isang makisig na lalaking kagaya ni CK. Hindi naman 'yon kataka-taka. But the fact that CK once fell in love with Tintin hurt something in him. Hindi niya matukoy kung ano ba talaga ang natamaan but he doesn't want the feeling.

"Kasi... I don't believe you didn't had eyes on her before. You see, Trinidad's pretty. Kahit saan magpunta 'yon mapapatingin at mapapatingin talaga sa kaniya ang mga tao. Mapalalaki man o babae. Kaya imposible talagang hindi ka nagkagusto sa kaniya."

CK just chuckled lowly. Na animo'y nanggaling sa isang balong malalim ang boses na 'yon. His eyes shines as the lighted flourescent reach his eyes. Malakas pa rin ang ulan. At mukhang walang planong tumila. Kahit na nakakatakot ang paminsan-minsang pagkulog ng malalakas, pero sa isang iglap, bigla na lang itong naging kaaya-aya ng marinig ang mahinang tawa ng kaharap. "What if I am?"

Paano nga ba? Paano kung oo? Ano'ng gagawin niya? Paano kung hindi? May magbabago ba?
"Bakit ka interesado? Gusto mo si Tintin?" As if it's the most ridiculous thing the man in front of him said, agad niya itong tiningnan ng nakakunot noo.

"Why would I like her?" May anghang sa boses niya na siyang nakapagpagulat sa aktor. "No! I mean... I like her, yes. But not romantically. Our friendship is platonic. Ganoon lang." He explained further.

Amusement dance in CK's eyes. Kitang-kita iyon habang ngiting-ngiting nakikinig at tinititigan ang kaharap na direktor. Nawala na nga sa isip nilang may pagkain pala sa harapan nila at tila mga mata lang ng isa't isa ang kailangan nila at mabubusog na.

"Oh! Akala ko nagkagusto ka rin. You've been friends with her too, right? Matagal din kayong naging magkaibigan?"

It's a harmless question. But Rod can't help but to pout at the question. Matagal nga silang naging magkaibigan, pero alam naman ni Trinidad ang sikreto niya.

"Hindi naman kasi gano'n 'yon."

"Ano pala?"

"Basta. Iba 'yong sa amin sa inyo."

"Paano naging iba?"

"Basta nga! Iba 'yon. We're not the same. It's not the same." Naiinis na pagkaklaro ng direktor. Ngingiti-ngiti namang tinanguan lang ng aktor ang kausap na para bang hindi niya man lang ito kinulit ng kinulit.

"Stop smiling. It's annoying." Rod spat na nagpatikhim sa kaharap. CK bit his lower lip to prevent his self from smiling widely but failed to do so. Sa huli, inirapan na lang siya ng direktor at itinuon ang atensyon sa tv.

"I'll tell you once you tell me what happened earlier." Ani CK pagkatapos siyang balewalain ng kausap. The light, funny atmosphere they both feel minutes ago slowly dissipated and easily replace by a heavy, gloomy one.

Rod's unconsciously wants to divert the topic after CK treated his wounds but he guess the latter will not going to end the night without asking for an explanation for what he witnessed inside the room. Well, may karapatan din naman siguro siyang humingi ng eksplenasyon gayong parang dinaanan ng bagyo ang loob ng banyo at talagang nakabasag pa siya ng vase na hindi kaniya.

CK's eager to know what happened earlier, pero ng mapansin ang bahagyang panginginig ng kausap, agad niyang inabandona ang ideyang hingan ito ng paliwanag. The last thing he wants to happened now is to have a quarrel with a traumatized person. Halata namang may karanasang ayaw maalala ang direktor, and him, asking questions would only trigger something. He studied the director's face and notice that his eyes glistened as he was quietly fighting his tears from crawling out from their prison cell.

"It's fine." Kapagkuwa'y ani CK. Bahagyang napapitlag pa ang direktor ng maramdaman ang pagdantay ng kamay ni CK sa kamay niyang hindi niya alam na kanina pa nanginginig. Kung hindi pa siya hinawakan ng aktor doon, hindi niya pa mapapansin. "It's alright. Kung ayaw mong magkwento... o kung hindi mo pa kayang ikwento, naiintindihan ko. Basta kapag handa ka na o kung sobrang bigat na at hindi mo na kayang pasanin mag-isa, isipin mong kasama mo ako. Isang tawag mo lang at 'andyan agad ako. Pangako." Dugtong pa niya.

He nibbled on his lower lip before a smile plastered on his face. A thankful smile before he uttered "thank you."

And as if like that didn't happen, the light atmosphere is back. Making the director slowly hold his guard down. Hindi na rin inulit ni CK ang tanungin pa ang direktor. They spent their time watching tv kahit na nagmukhang lecture ang naganap. Of course, ano ba ang aasahan sa isang natatangi, walang katulad na direktor. But CK didn't mind that. As long as Rod feels comfortable then he's comfortable as well. Alam niyang maling hayaan ang damdamin niya ang masunod. Pero hangga't kaya niya, hanggang dito lang ang mabibigay niya. Ayaw niyang lumalim pa o palalimin pa ang kung ano mang nabubuo sa kasuluksulukan ng puso niya. He thinks that by giving his self a little bit of freedom it can make him carry out the role he's been playing. It's just for this time. Just for the show he's been working on. Little did he know, that by a single encounter with the director will lead to a whole new experience for him. An experience where he will crave for the director's touch and probably....more.