Χτυπάει το τηλέφωνο και βλέπω οτι είναι η επαφή του αδελφού μου.

-Καλησπέρα κύριε Jayson.

Του λέω ενώ παράλληλα πιάνω να φάω ενα μήλο.

-Sophia κόψε τις μαλακίες σε πήρα για κάτι σοβαρό.

-Τι συνέβει;

Ρωτάω απότομα.

-Αύριο γεννάμε. Δεν ξέρω τι σκατά θα κάνεις αλλα φρόντισε να είσαι εδώ.

Είπε κλείνοντας μου το τηλέφωνο.

Δεν το πιστεύω θα γίνω θεία.

-Adam!

Φωνάζω για να έρθει απο το σαλόνι που κάθετε με τον μικρό.

-Τι είναι;

-Φεύγουμε!

Απαντάω ενω τρέχω στον πάνω όροφο.

-Τι συνέβει;

Με ρωτάει ανχωμενος μετα απο λίγο που έχει ανέβει και εκείνος επάνω.

-Γεννάει η Rebecca αύριο.

-Αλήθεια; Αυτα ειναι υπέροχα νεα.

-Ναι για αυτό ομως πρέπει να προλάβουμε.

Είπα καθώς έκλεισα το σακβουαγιαζ μου.

Του πετάω το δικό του και τρέχω να φύγω από το δωμάτιο μας.

-Φτιάξε τα πράγματα σου.  Εγώ παω να φτιάξω του μικρού.

Πηγαίνω στο δωμάτιο του γιού μου και βάζω οσο πιο γρήγορα μπορώ τα πράγματα του μέσα καθώς και το δώρο για το μωράκι.

Παίρνω και αυτή την τσάντα και είμαι έτοιμη να φύγω.

Κατεβαίνω στο αμάξι και μετα απο λίγο έρχεται και ο Adam. Βάζει τα πράγματα στο πορτ μπαγκάζ οσο εγώ προσπαθώ να ελέγξω αν έχουμε ξεχάσει κάτι.

-Λεφτά πήραμε;

-πήραμε.

-Τα πράγματα είναι εδώ, διαβατήριο;

Ωρες ώρες το να ζω στην Αμερική δεν μου αρέσει καθόλου.

-πήραμε μωρό μου.

-Εμένα δεν πειραται!

Φωνάζει ο μικρός μου γιος στην είσοδο του σπιτιού.

Παναγία μου θα ξεχνούσα το παιδί μου.

-Μωρο μου μωρό μου μωρό μου. Χιλια συγνώμη ψυχή μου. Σε λατρεύω καρδιά μου.

Είπα ενω τον εσφυγκα οσο πιο πολύ μπορούσα στην αγκαλιά μου.

Τον βάζω γρήγορα στο πίσω κάθισμα και δένω την ζώνη του.

-Ααα μωρό μου.

Ακούω τον Adam να λέει πρίν μπούμε στο αμάξι.

-Τι ειναι;

- Προφυλακτικά πήρα μην ανχωνεσαι.

Μου λέει ενω γελάει στο τέλος. Συγνώμη νομίζει οτι πάμε διακοπές;
Για γεννά πάμε κούκλε μου.

- Είσαι αισχρός Adam.

-Ναι αλλα με αγαπάς παραδέξου το.

Μου λέει ενώ φτιάχνει την ζώνη του.

-Παρα πολύ όμως.

Τον φιλάω και ακούω τον μικρό από πίσω να λέει ιου.

Γελάμε και ξεκινάμε για τον αεροδρόμιο.

Εχει μια πτήση που ισα ισα την προλαβαίνουμε.

Παίρνω τον μικρό αγκαλιά και τρέχω προς τον γκισέ τον εισητηρίων οσο ο Adam παίρνει τα πράγματα.

-Θέλω 3 εισητήρια για την πτήση που φεύγει σε λίγο για Λονδίνο.

Λεω βιαστικά στην κοπέλα στον κισε.

-Λυπάμαι δεν έχουμε άλλα εισιτήρια στην οικονομική θέση.

Λέει ενω χαμογελάει αλλα θα της το κόψω αυτό το χαμόγελο. Ειδικά οταν αυτό μεγαλώνει μόλις βλέπει τον Adam.

-Κοίτα κουκλίτσα μου δεν με νοιάζει αν δεν έχεις στην οικονομική, δώς μου στην business! Στην ανάγκη βάλε μας με τον πιλότο πάντως εμείς με αυτή την πτήση αυτή θα φύγουμε ο κόσμος να χαλάσει.

Λέω ενω χτυπάω το χέρι μου στον γκισέ. Αμέσως κοιτάει κάτω και προσπαθεί να βρεί κάποια λύση.

-Μου αρέσει οταν αγριεύεις.

Μου ψυθιριζει ο Adam αυτί.

-Adam έχουμε ενα ταξίδι μπροστά μας 8 ωρών ή και παραπάνω. Σταμάτα σε παρακαλώ.

-Εμ... Εχουμε τρία για την Business. Αλλα είναι ακριβά.

Μας διακόπτει η κοπέλα στον γκισέ.

Το είπα οτι ειναι λίγα τα ψωμιά της;

- Πόσο είναι κοπέλα μου;

-Τα δυο των ενηλίκων είναι συνολικά 5.000$ ενώ του μικρού 2.500$. Σύνολο 7.500$.

Μου απαντάει και βλέπω μέσα της την χαρά οτι δεν θα καταφέρω να τα πληρώσω. Μάλλον δεν ξέρεις τι εστί Sophia Malik.

Παίρνω το πορτοφόλι μου και βγάζω τα λεφτά. Κάτι ήξερα εγω που είχα πάει στην τράπεζα και ειχα σηκώσει κάποια λεφτά που είχαμε στην άκρη να υπάρχουν.

-Ορίστε.

Είπα δείχνοντας της τα λεφτά και εκείνη μας κοιτάει λες και είμαστε εξωγήινοι. Μας κόβει τα εισητήρια και μου τα δίνει.

-Ελα μωρό μου. Πάμε τις αποσκευές για έλεγχο και το ταξίδι μας ξεκινάει.

Λέω στον Adam και την βλέπω να εχει σκάσει.

Κριμα μου κούκλα μου. Με εμένα πρόλαβε να κάνει και παιδί. Της χαμογελάω ειρωνικά και φεύγουμε.

*αρκετές ώρες αργότερα *

-Μαμα μαμά ξύπνα φτάσαμε.

Ακούω τον Steve να φωνάζει και εγώ απλα κουκουλωνομαι περισσότερο με την κουβέρτα.

Ναι ειμαι 24 και φέρομαι έτσι πειράζει;

- Ελα ρε μωρό μου θα χάσουμε την γεννά.

Ακούω τον Adam να λέει και αμέσως πετάγομαι.

Κατεβαίνουμε απο το αεροδρόμιο και παίρνουμε γρήγορα τις αποσκευές μας ενώ εγω καλώ ενα ταξί.

Στο κινητό εχω 5 αναπάντητες απο την μαμα μου, αλλες 5 απο τον μπαμπά μου και αλλες 8 απο τον Jayson.

Αχχ δεν μου αρέσει αυτό.

-Ελα ρε Sophia που είσαι;

Μου απαντάει ανχωμενα ο Jayson.

-Μολις προσγειωθήκαμε τι έγινε;

Ρωτάω ενω κάθομαι μέσα στο ταξί με τον Steve αγκαλιά.

-Ελα στο νοσοκομείο που γέννησες. Επιασαν οι πόνοι την Rebecca πριν περίπου 4 ώρες. Θα γίνω μπαμπάς.

-Ελα ρε τώρα το κατάλαβες; Μην ανχωνεσαι σε λίγο θα είμαστε εκεί.

Απαντάω και κλείνω το τηλέφωνο.

-Που πάμε;

Ρωτάει ο ταξιτζής.

-Στην μαιευτική κλινική Mother.

Απαντάω.

-Γέννησε;

Με ρωτάει ο Adam απο δίπλα μου.

-Οχι ακόμα. Την έπιασαν οι πόνοι πριν 4 ώρες. Αν είναι σαν εμένα θα πάρει πολύ ώρα.

Είπα γελώντας στην ανάμνηση.

-Ακόμα θυμάμαι το πώς με ειδοποίησαν οτι έρχεται αυτο εδω το μικρό.

Είπε ενω έδειξε το μικρό που κοιμόταν στην αγκαλιά μου.

*Flashback Adam's Pov*

-Brown σε ζητάνε στο τηλέφωνο.

Ακούω το αφεντικό μου να φωνάζει από το γραφειο.

-Μισο λεπτό να φυλάξω και τα τελευταία.

Είπα ενώ τοποθετούσα τα τελευταία κουτιά δημητριακά στο ράφι.

Σίγουρα το να είσαι αποθηκαριος στο supermarket δεν ειναι η καλύτερη δουλειά του κόσμου αλλα είμαι ευγνώμων που την εχώ γιατί σε λίγο θα μπορώ να συντηρώ το παιδί μου απο αυτήν.

-Παρακαλώ;

Ρωτάω ενώ πιάνω τό τηλέφωνο.

-Ελα ρε βλάκα που είσαι και δεν σηκώνεις το κινητό;

Ακούω τον Jayson απο την άλλη γραμμή.

-Στην δουλειά είμαι. Τι συνέβει Jayson. Γιατι με παίρνεις; Επαθε κάτι η Sophia;  Μήπως το μωρό μας.

Ρωτάω ανχωμενος. Με τον Jayson δεν μιλάμε απο όταν έμαθε για την εγκυμοσύνη και το να με παίρνει τηλέφωνο δεν μου φαίνεται καλό.

-Γεννάει η Sophia.  Γίνεσαι μπαμπάς. Ελα γρήγορα.

Ειπε και μου το έκλεισε.

Θα γίνω μπαμπας;
Θα γίνω μπαμπας;
ΘΑ ΓΙΝΩ ΜΠΑΜΠΑΣ.

Βγάζω γρήγορα την πόδια και φεύγω τρέχοντας.

-Που πας Brown;

Με ρωτάει ο κύρος Steward.

-Κύριε γεννάει η κοπέλα μου... Εμ η μάνα του παιδιού μου... Και δεν μπορώ να λείπω. Μην μου βάλετε το ημερομίσθιο. Φεύγω. Γεννάμε!

Φώναξα και έτρεξα έξω απο το supermarket.

*End of flashback*

Γέλασα ξανά. Οσες φορές και αν έχω ακούσει αυτή την ιστορία πάντα γελάω.

-Adam;

-Τι είναι;

-Αν μπορούσες ποτέ να αλλάξεις την ιστορία μας θα το έκανες; Θελω να πάω απέκτησες παιδί στα 17 και έκανες σχέση με εμένα. Ζούμε στην Αμέρικη. Θα τα άλλαζες ολα αυτά ;

Ρωτάω. Αρκετές φορές το εχώ σκεφτεί οτι μπορεί να μην είναι ευχαριστημένος με αυτή την εξέλιξη στην ζωή μας.

-Για κανένα απολύτως λόγο μωρό μου για κανένα. Εσείς οι δύο είστε οτι χρειάζομαι στην ζώη μου.

Είπε και πήγε να με φιλήσει. Ομως...

-Εμ... Φτάσαμε. Ειναι 80£.

Είπε ο ταξιτζής και εμας έκοψε. Τον πληρώνω ενώ σηκώνω προσεκτικά τον μικρό στην αγκαλιά μου για να μην τον ξυπνήσω. Ο Adam παίρνει τα πράματα και μπαίνουμε στο νοσοκομείο. Νιώθω το κρύο απο τα κλιματιστικά να με χτυπάει.

-Δώσε μου την ζακέτα σου.

Λεω στον Adam.

-Κρυώνεις;

Με ρωτάει παραξένεμενος.

-Τον μικρο θέλω να σκέπασω του λέω σιγά να μην τον ξυπνήσω.

Μου δίνει την ζακέτα ενώ παράλληλα ρωτάω στην ρεσεψιόν που βρίσκεται. Μου λένε και θυμάμαι οτι ειναι το δωμάτιο που γέννησα εγω πριν τόσα χρόνια.

-Πόσο τρελό ειναι να γεννάει η Rebecca στο ίδιο δωμάτιο με εσένα;

Με ρωτάει ο Adam ενώ μπαίνουμε στο ασανσέρ.

-Αρκετά αλλα τι περιμένεις Malik είμαστε εμείς.

-Να σου θυμίσω οτι εσύ είσαι και Brown όμως.

-Ααα γελιέσαι Adam δεν ειμαι Brown. Εναν αρραβώνα έχουμε κάνει. Γάμο οχι.

-Εγω φταίω; Εσύ δεν κάθεσαι να παντρευτούμε. Αντε μην θυμηθώ τώρα οτι δέχτηκες να παντρευτείς αυτόν τον γελοίο και εμενα με-

-Κοριτσάκι μου ήρθατε;

Ρωτάει η μαμά μου μόλις μας βλέπει και κόβει τον μονόλογο του Adam.

-Οχι ρε μαμά είμαστε ακόμα στο αεροπλάνο.

Ειπα γελώντας.

-Παντα στην ειρωνία είσαι βρε μωρό μου.

-Οι άλλοι;

- Μεσα στο δωμάτιο. Εγω βγήκα να πάρω ενα τηλέφωνο την γιαγιά σου να μου φέρει τον Joe γιατί θα μας πάρει ώρα.

Γνεφω και μπαίνω μέσα στο δωμάτιο ενω ο Adam μας ακολουθεί με τα πράγματα.

-Ξέρεις Adam δεν χρειάζεται να τα φέρεις μέσα.

Ειπα γελώντας.

-Α ναι σωστά. Πανικοβαλομαι με τις γέννες εντάξει;

Είπε ενώ άφησε τα πράγματα εξω απο το δωματιο.

Μπαίνουμε μέσα και βλέπω την Rebecca κουρασμένη ήδη.

Μόνο στην αρχή εισαι κορίτσι μου.

Υπομονή.

-Sophia μου ήρθες;

Ρωτάει η Rebecca.

-Φυσικά και ήρθα. Δεν θα έχανα την γεννά της ανήψια μου.

Είπα ενώ της φίλησα το μάγουλο.

-Ο μικρός γιατί δεν μας μιλάει;

Ρωτάει ο πατέρας μου.

-Κοιμάται ρε μπαμπά. Και εμείς χαρήκαμε πάντως που σε είδαμε.

-Πως νιώθεις κορίτσι μου;

Την ρωτάει η μαμα μου ενώ κάθεται σε μια καρέκλα δίπλα της και της κρατάει το χέρι.

-Ειμαι πολύ κουρασμένη. Δεν ξέρω αν θα αντέξω για πολυ ακόμα.

-Θα αντέξεις και σε λίγο θα κρατάς όπως η Sophia μου το παιδάκι σου αγκαλιά.

-Sophia, Adam ποτέ ήρθατε;

Ακούω τον αδελφό μου και γυρνάω να τον εδώ που κουβαλάει καφέδες.

-Δεν ήρθαμε ρε. Στο αεροπλάνο είμαστε ακόμα. Καλα ρε πριν λίγο που σου μιλησα δεν σου είπα οτι ερχόμαστε.

-Εεε καλα τώρα πως κανείς έτσι;

Είπε γελώντας. Νιώθω τον γιό μου να ξυπνάει στην αγκαλιά μου και από την μια χαίρομαι που θα δει τους υπόλοιπους αλλά απο την αλλη ανχωνομαι πως θα μείνει φρόνιμος μέχρι να γεννήσει η Rebecca.

-Ωπ καλημέρα Μικρέ μπομπιρα.

Είπε ο αδελφός μου.

-Γεια σου θείε.

Αυτο το παιδί είναι το αντίθετο απο εμένα. Μόλις ξυπνάει ειναι μες στην τρελή χαρά. Εγω δεν θέλω να δώ άνθρωπο. Ιδιο ο πατέρας του.

-Στον παππούλη δεν θα πεις γεια;

Λεει ο πατέρας μου και μόλις τον βλέπει ο μικρός γελάει και σχεδόν πηδάει από εμένα για να πάει σε εκείνον.

-Παππούλη μουυυ.

Λέει και αμέσως ο πατέρας μου τον σφίγγει στην αγκαλιά του.

*Περίπου 5 ώρες μετά*

Η Rebecca έχει πλέον γεννήσει και τώρα θα δούμε το μωρό.

-Adam, τι έχεις;

Τον ρωτάω οσο περιμένουμε να μπούμε στο δωμάτιο.

-Να ξέρεις, εγω δεν ήμουν μαζί σου στην γεννά και δεν εχω νιώσει αυτό το συναίσθημα που ένιωσε σήμερα ο αδελφός σου και στεναχωριέμαι για αυτό. Ηθελα να ένιωθες την στήριξη μου.

Αγάπη μου.

-Την στήριξη σου μου την έδειξες και με το παραπάνω. Σου πήρε λίγο καιρό αλλά τι να κάνουμε;

Ειπα γελώντας και του φίλησα το μάγουλο.

Βγαίνουν οι γονείς μου και μπαίνουν εμείς στο δωμάτιο.

-Μεγάλε ελα να δεις την μπέμπα μας.

Λεει περήφανος ο αδελφός μου ενώ κρατάει την κόρη τού στην αγκαλιά του.

-Δεν ειναι μια κούκλα;

Ρωτάει τον γιο μου και εκείνος γνέφει.

-Να σου ζήσει κολλητέ. Αλλά βλέπω είσαι χαζομπαμπάς απο τώρα.

Ειπε γελώντας ο Adam ενώ του χτύπησε τον ώμο και όλοι γελάσαμε.

-Σε παρακαλώ φίλε αυτήν εδω την κούκλα θα την εχω καλα φυλλαγμενη. Αντε γιατί το έχουμε παράδοση στην οικογένεια να κάνουμε παιδιά στα 16 και εγω δεν θα την αφήσω να μου την πάρει κανένας. Θα το κόψω τα πόδια. Θα έλεγα και κάτι αλλο αλλα ακούει ο μικρός.

- Θα μου την τρελάνει την μικρή να δείτε.

Ειπε η Rebecca και όλοι γελάσαμε.

-Μαμά;

-Τι είναι ψυχή μου;

Ρωτάω τον Steve.

-Η μικρή είναι θεία μου;

-Οχι αγάπη μου. Ξαδέλφη σου.

Αμέσως βλέπω τα ματάκια του να βουρκωνουν και τρέχει στην αγκαλιά του πατέρα του.

-Αγοράκι μου τι έπαθες;

Ρωτάει ο Adam ενώ του χαϊδεύει τα μαλλιά.
Εκείνος δεν απάντησε αλλα έβαλε πιο δυνατά τα κλάμματα.

-Ρε μωρό μου τι συμβαίνει;

Τον ρωτησα ενω του χάιδεψα την πλάτη.

- Ο Θείος... Δεν θα με αγαπάει απο εδώ και πέρα... Ουτε η θεία... Και... Και ο παππούς και η γιαγιά θα αγαπάνε πιο πολύ την Μπέμπα γιατί ειναι κορίτσι.

Είπε και έβαλε τα κλάμματα πιό δυνατά.

Ψυχή μου

-Ρε μεγάλε πας καλά που εγω δεν θα σε αγαπώ; Εισαι ο καλύτερος ανηψιός του κόσμου. Εε και θα χρειάζομαι και την βοήθεια σου τώρα με το μωρό. Με ποιον θα διώχνω τα αγόρια απο κοντά της; Με τον γέρο παππού;

Του λέει ο αδελφός μου.

-Αλήθεια;

Ρωτάει ενω σκουπίζει τα δακρυσμένα του μάτια.

-Φυσικά βρε.

Ειπε ενω άφησε την μικρή και τον πήρε αγκαλιά.

-Ναι αλλα ο παπούς και η γιαγιά; Αυτο έπαθε και ο Ken. Μόλις έκανε η θεια του παιδάκι σταμάτησαν να τον αγαπάνε ο παππούς του και η γιαγιά του.

-Βρε συ ειναι δυνατόν να σταματήσω να σε αγαπώ εγώ; Ακόμα και να θέλω δεν μπορώ. Τόσες φορές που έχουμε παίξει αλογάκι έχουν χαραχθεί στην καρδιά μου.

Ακούω τον πατέρα μου. Γυρνάω και τον βλέπω να στέκεται μπροστά στην πόρτα μαζί με την μαμα και τον αδελφό μου.

-Σίγουρα;

Ρωτάει με δυσπιστία ο μικρός.

- Φυσικά ψυχή μου.

Είπε η μαμα μου ενω τον άρπαξε και του έδινε φιλιά και εκείνος άρχισε να γελάει.

-Πιστεύεις οτι αυτό θα το άλλαζα για οποιονδήποτε λογο;

Μου ψυθιριζει ο Adam στο αυτί και εγω χαμογελάω.

-Σε αγαπώ μωρό μου.

Γυρνάω για να τον κοιτάω.

-Εγω να δεις ποσο σε αγαπάω μάτια μου.

Ειπε και με φίλησε.

-Ιου.

Φωνάζει ο μικρός και βάζουμε όλοι τα γέλια.

Μπορεί το Bonus κεφάλαιο να μπήκε μετα απο ενα χρόνο αλλα μπήκε 😂.

Ελπίζω να σας αρέσει και να βρω χρόνο να γράψω και αλλα bonus.

All the love