//Just Hold On ~Louis Tomlinson ft. Steven Oaki και καλη ανάγνωση ⛄//

-Τι δεν μπορείς να κάνεις αγάπη μου;

Με ρωτάει ο μπαμπάς μου τρομαγμένος απο την αντίδραση μου.

-Κύριε Malik παρακαλώ φέρτε το μωρό. Πρέπει να του κάνουμε κάποιες εξετάσεις.

Φωνάζει τον πατέρα μου μια νοσοκόμα και την ευχαριστώ τόσο πολύ απο μέσα μου. Ο μπαμπάς με κοιτάει ανήσυχα και με δειλά βήματα φεύγει.

-Τι συμβαίνει Sophia μου;Πες μου σε παρακαλώ. Εμεις δεν τα λέγαμε ολα μια ζωή;

Με παρακαλάει ο αδερφός μου ενώ με αγκαλιάζει και το μόνο που θέλω να κάνω τώρα ειναι να κλάψω.

-Δεν...δεν μπορω να σου πω Jason.

-Γαμωτο σου Sophia δεν γίνεται αλλο αυτό το καταλαβαίνεις; Προσπαθω να σε προσεγγίσω, να μάθω τι εχεις, να σε βοηθήσω αλλά εσύ με διώχνεις. Πώς θέλεις να νιώθω μετά; Να σου πω πώς; Αχρηστος που δεν μπορώ να βοηθήσω την αδελφή μου σε μια δύσκολη στιγμή της ζωής της.

Ειπε και χτύπησε το χερι του στον τοίχο αλλα δεν μορφασε καν απο πονο. Τα νεύρα του τον κυριεύουν.

-Ασε μου μόνο λίγο χρόνο και θα στα πω ολα. Στο υπόσχομαι.

Πήγε να μιλήσει αλλα εμφανίστηκε ο Adam στον διάδρομο. Γαμωτο είχα ξεχάσει οτι ειναι κολλητός του.

-Ελα ρε μεγαλε να σας ζησει. Εεε τι συμβαίνει εδώ;

Είπε και ενώ μας κοιτούσε περίεργα. Μπορώ να καταλάβω οτι είχε τρομάξει μην και είχα πει κάτι στον αδελφό μου.

- Τίποτα δεν έγινε. Σε ευχαριστούμε πολύ.

Απαντά ο αδελφός μου ακόμα σε έξαλλη κατάσταση. Αρχισα να ανακατεύομαι και έτρεξα προς τις τουαλέτες προκειμένου να μην κανω εμετό στον διάδρομο. Μόλις καταφέρνω πλέον να σταθώ στα πόδια μου, βγαίνω απο την τουαλέτα και βλέπω τον Adam στην πορτα να με κοιτάει.

Μην του δωσεις σημασια.

Πλένω το στομα μου και σκουπιζομαι.

- Ωστε είσαι όντως έγκυος;

-Λες να είχα ορεξη να έρθω να σου πω ψέμματα για κατι τοσο σημαντικό;

Ψυθιριζω αλλα πραγματικά θέλω να του φωνάξω και να τον χτυπήσω οσο τίποτα τώρα.

- Δηλαδή είναι όντως δικό μου;

-Ναι Adam. Εϊναι δικό σου γιατί εγω ήμουν κολλημένη μαζι σου και δεχόμουν καθε γαμημένη συμφωνια προκειμένου να βρίσκομαι διπλα σου ακόμα και ετσι. Ακόμα και για ενα απλο πήδημα όπως ήταν για σένα.

- Αλήθεια;

-Κοψε αυτό το αλήθεια Adams! Δεν σου λέω ψέμματα και πρέπει να το αποδεχτείς κάποια στιγμή.

- Κοίτα Sophia εγω την φιλία μου με τον αδερφό σου δεν την ρισκάρω για κανένα λόγο.

Απαντάει τόσο ήρεμα που απορώ πως κρατάω τα χέρια μου και δεν τον χτυπάω.

- Να μην πήδαγες την αδελφή του τότε.

Του απαντάω με εναν τοσο αυστηρό και θυμωμένο τόνο που απορώ με τον ευατό μου.

- Τι έκανε λέει;

Γαμώτο!

Ο Jason βρίσκεται στην πόρτα και φαίνεται έτοιμος να σκοτώσει άνθρωπο.

- Ξανά ρωτάω τι στο διάολο συμβαίνει μεταξύ σας.

- Εεε κοίτα αδελφέ.

Προσπαθεί να μιλήσει ο ήρεμα ο Adam αλλα ο αδερφός μου δεν του αφήνει περιθώρια.

- Λέγε ρε μαλάκα!

Είπε καθώς τον έπιασε απο τον γιακά.

- Εεε κάναμε που και που εεε...να ξέρεις.

Προσπαθεί να μιλήσει ο Adam αλλα εγω σοκαριστεί τοσο που νιώθω οτι δεν μπορώ να ανοίξω το στόμα μου να μιλήσω.

- Με την αδελφή μου ρε μαλάκα; Τόσα κορίτσια υπάρχουν εδω τριγύρω και εσύ πήγες με αυτήν; Την μόνη που δεν έπρεπε;

Είπε ενώ ετοιμασε το χέρι του να πέσει με φορά στο πρόσωπο του Adam. Τότε ένιωσα να ξυπνάω.

- Jason μη! Σε παρακαλώ.

Είπα ψιθυριστά καθώς τον τράβηξα μακριά απο τον Adam.

- Γιατί πήγες μαζί του Sophia?

- Γιατί τον ερωτεύτηκα Jason.

Είπα καθώς έσκυψα το κεφαλι μου.

- Ωραία και γιατί τσακώνεστε τώρα;

- Για τίποτα.

Πετάχτηκε ο Adam προκειμένου ο καβγάς να σταματήσει εδώ.

- Sophia ρώτησα γιατι τσακώνεστε.

Είπε λίγο πιό έντονα τώρα ο αδελφός μου.

-Εεε...

Είχα μείνει δεν ήξερα πραγματικά τι να πώ.

- Σκάσε γαμώτο Sophia.

Μου φώναξε ο Adam.

-Μα μα δεν μίλησα.

- Ποιός είσαι εσύ ρε μαλάκα που λες στην αδελφή μου να σκάσει; Sophia πες μου τι συμβαίνει!

Δεν το ζητάει πλέον. Το απαιτεί.

- Τίποτα Jason.

- Sophia είπα.

- Τίποτα Jason.

- Γαμώτο πες μου τι συμβαίνει σε παρακαλώ πολυ.

Ο τόνος της φωνής του άρχισε να μαλακώνει ξανά.

- Θα σου πώ όταν πάμε σπιτι μας. Εντάξει;

- Εντάξει. Αλλα δεν θα το ξεχάσω. Οσο για εσένα μην σε ξαναδώ στα μάτια μου.

Είπε ενώ και κοίταζε τον Adam με μίσος. Εκείνος έφυγε δειλά δειλά και εμεις πήγαμε στο δωματιο της μαμάς μας. Μολις μας βλεπει χαμογελάει

- Παιδάκια μου.

Είπε μόλις πήγαμε δίπλα της και μας αγκάλιασε σφιχτά.

- Πονάς;

Την ρωτάει ο αδελφός μου.

- Οχι πολύ. Δεν εχει περάσει ακόμα η επίδρασή της ένεσης. Εσύ όμως Sophia μου τι εχεις;  Γιατί εισαι στεναχωρημένη και ματάκια σου πρησμένα;

- Δεν συμβαίνει τίποτα αλήθεια.

Ειπα και χαμογέλασα κάπως αδύναμα.

-Θα πάω να παρω φαγητό θέλετε;

Είπε ο μπαμπάς μου.

- Εγω θέλω μακαρόνια με κιμά και τυρί.

- Μα εσυ σιχαίνεσαι το τυρί με τα μακαρόνια με κιμά.

Είπε ο μπαμπάς μου και με κοίταξε παράξενα.

- Εεε τελευταία εχει αρχίσει και μου αρέσει.

Είπα προσπαθώντας να δείξω οτι αυτό ήταν κάτι το φυσιολογικό και δεν ευθύνεται πουθενά αλλού.

- Οτι θέλεις κοριτσάκι μου. Μην αφήσετε την μαμά σας μονη.

Φίλησε την μαμά μου και μετά ήρθε προς τα εμένα. Ηθελε να με φιλήσει αλλα φοβόταν. Προσπαθούσε να ζυγίσει την κατασταση. Απλα εγνεψα. Μου χαμογέλασε, φίλησε το κούτελο μου και έφυγε.

- Ελπίζω αυτο το μωρο να μας δέσει ξανα σαν οικογένεια.

Ψιθύρισε η μαμα μου. Ειναι αργα όμως το οτι θα γινω μαμά τοσο μικρή θα τους κανει να με μισήσουν. Αυτό σε συνδυασμένο με όσα εχω διαβάσει δεν μπορούν να μας ενώσουν.

Η οικογένεια Malik εχει διαλυθεί προπολου και δεν ενώνεται.

Γεια σας 💘

Δεν μπορείτε να πείτε δεν άργησα να βάλω.

Ελπίζω να σας άρεσε. Θέλω ψήφους ★ και σχόλια 💬

Τα λεμε στο επομενο 😘

All the love 🎄