4 χρόνια μετα*

-Sophia Malik.

Φωνάζει ο πρύτανης. Παίρνω μια ανάσα και ανεβαίνω τα σκαλιά της σκηνής που ειχαν στήσει στο γήπεδο.

Ακούω έντονα χειροκροτήματα και γνωρίζω οτο αυτή ειναι η οικογένεια μου. Σφιγκω το χέρι που πρύτανη και παίρνω το πτυχίο στά χέρια μου.

-Αυτοί είναι οι απόφοιτοι μας!

Φώναξε ο διευθυντής και όλοι πετάξαμε χαρούμενοι τις τυβενους από τα κεφαλιά μας.

Τώρα που έχει λήξει πλέον ολο αυτό κατεβαίνω τρέχοντας στην οικογένεια μου.

-Μπράβο μαμά μου.

Φώναξε ο 6χρόνος γιός μου και εγώ τον έκλεισα στην αγκαλιά μου όσο πιο σφιχτά μπορούσα.

-Ευχαριστώ μωρό μου. Ευχαριστώ

Είπα φιλωντας του το κεφάλι.

Τον αφήνω κάτω και αγκαλιάζω τους υπόλοιπους.

-Συγχαρητήρια μωρό μου. Είμαι πολύ περήφανος για σένα!

Είπε ενώ με φίλησε.

-Καί εγώ πολύ περήφανη για σενα κύριε γιατρέ.

Είπα γελώντας.

-Γελά γελά αλλα σε 4 χρόνια που θα ειμαι ορθοπεδικος-χειρουργος θα τα πούμε.

Είπε και αυτός γελώντας.

Η αλήθεια είναι οτι η υποτροφία παράλληλα με την δική μου μας είχε έρθει λίγο ξαφνική.

-Και τώρα που τελειώσατε τις σπουδές ειναι ώρα να οργανώσουμε τον γαμο σωστα;

Είπε η μαμά μου ενθουσιασμένη.

-Μαμα ο Adam σπουδάζει ιατρική λυπάμαι που στο λέω.

Ειπα γελώντας. Και μπορώ να πώ οτι για ενα λεπτό μου θύμησέ την αλεπού απο την ντορα την μικρή εξερευνήτρια.

-Τουλαχιστον θα παντρευτεί ο Jackson. Κάτι είναι και αυτό.

Είπε χαμογελώντας μια σε εκείνον και μια στην Rebecca.

-Αντε παιδάκια δεν πάμε σπίτι μου να σας κάνω το τραπέζι;

Είπα χαρούμενη.

[...]

-Μαμά εσύ με τον θείο Jackson και τον Joe είστε αδέλφια σωστά;

Ρώτησε ο Jackson ενω τρώγαμε.

-Ναι αγάπη μου πως σου ήρθε αυτο;

-Εγώ γιατί δεν έχω αδελφό ή αδελφή;

Πρέπει να είχα γουρλωσει τα μάτια μου και το φαγητό να είχε κάτσει στο λαιμό μου. Ξεροβηξα λίγο και προσπάθησα να του απαντήσω ήρεμη απο τα βλέμματα που ήταν ολα καρφωμένα πάνω μου.

-Γιατί εγω είμαι καλυμμένη μόνο με εσένα. Δεν χρειάζομαι αλλο.

-Λες δηλαδή οτι εσείς δεν μας καλυβατε και κάναμε τον Joe;

Είπε νευριασμένη -στεναχωρημένη η μαμά μου.

Ανασηκωσα νευρικά του ώμους μού.

-Λέω να δώσουμε τέρμα στην συζήτηση. Μέρα που είναι μην την χαλάσουμε.

Είπε ο Adam και νομίζω οτι ένιωσα την καρδιά μου να χτυπάει πλέον φυσιολογικά.

Τελειώσαμε το φαγητό και άρχισα να μαζεύω τα πιάτα για να φέρω το γλυκό.

-Sophia μου.

Είπε ο μπαμπάς μου ενώ ημουν στην κουζίνα.

-Ελα μπαμπα.

-Θέλω να ξέρεις οτι με καλυπτες και εσύ και ο αδελφός σου παρα πολυ. Ετυχε να έρθει και ο Joe και με καλύπτει το ιδιο εντάξει; Δεν θέλω να έχεις ανασφάλειες για αυτό το θέμα. Και αν δεν θέλεις να κάνεις αλλο παιδί για αυτό το λόγο ξανασκέψου το.

Είπε ενω μου φίλησε το κεφάλι και έφυγε. Δεν ξέρω τι θα κάνω.

Το μόνο που ξέρω οτι ειμαι ευτυχισμένη με την οικογένεια μου και με όλα όσα εχω στην ζωή μου.

Βασικά δεν είμαι απλα ευτυχισμένη.
Νιώθω ολοκληρωμένη.

Γειά σας.

Ηρθε το official τέλος αυτής της ιστορίας και συγνώμμη που το καθυστέρησα τόσο.

Ελπίζω να σας άρεσε.

Στο προηγούμενο κεφάλαιο ρωτησα αν θέλετε να δείτε μπόνους κεφάλαια αλλα δεν μου απάντησε κανεις. Οπότε σχολίασε εδώ την γνώμη σας ναι/οχι.

Εχω συγκινηθεί πολυ που τελείωσε.

Σας αγαπώ πολυ και ευχαριστώ για την στήριξη.

Φιλια πολλα 😘😘😘

All the love 🐴