- Θα με καλύψεις;

Ρωτάω σιγανά την Madison.

- Δεν το θεωρώ σωστή επιλογή ρε Sophia. Γιατί δεν ασχολείσαι με τον Jackson που φάνηκε ότι του άρεσες κιόλας;

- Κοίτα δεν θα σου πω ψέματα και εμένα μου άρεσε λίγο αλλά μόλις μάθει τι φορτίο κουβαλάω θα θέλει να φύγει και δεν θέλω να πληγωθώ ξανά.

- Όταν ξανασυναντηθείτε πες του το και δεν νομίζω να τον χαλάσει αυτό.

- Θα δουμέ. Λέγε τώρα θα με καλύψεις;

- Καλά εντάξει. Που θα είσαι;

- Στο πάρκο κοντά στο σπίτι μου.

- Οκαυ. Σε περιμένω μετά στο σπίτι μου να μου πεις.

- Εντάξει. Ευχαριστώ πολύ αγάπη. Byee!

Την ακούω να φωνάζει καλη τύχη απο την αλλη γραμμή λίγο πριν κλείσει το τηλέφωνο.

Θα την χρειαστώ σίγουρα!

- Φεύγω.

Φωνάζω απο την πόρτα της κουζίνας και προσπαθώ να φύγω γρήγορα για να γλυτώσω απο τους γονείς μου.

- Πού πάς;

Αμ που τέτοια τύχη.

- Θα πάω στην Madison.

Λέω οσο ποιο φυσιολογικά μπορώ.

- Περίμενε να σε πάω εγώ.

Μου λεει ο μπαμπάς μου και χίλιες σκέψεις το δευτερόλεπτο γυρνάνε στο μυαλό μου.

- Δεν χρειάζεται προτιμώ να περπατήσω. Διάβασα ότι κάνει καλό στο μωρό και δεν είναι μακριά.

Είπα και χαμογέλασα όσο ποιο αληθινά μπορούσα.

- Εντάξει αγάπη μου. Να με πάρεις τηλέφωνο αν είναι να αργήσεις.

- Εντάξει πάω.

Είπα και αφού φίλησα πρώτα την μαμά μου και μετά τον μπαμπά μου έφυγα απο το σπίτι. Μόλις βγηκα έξω αισθάνομαι το κινητό μου να δονείται στην τσέπη μου.

- Παρακαλώ;

Απαντάω χωρίς να ελέγξω τον αριθμό ενω προχωράω με αργό βήμα προς το πάρκο.

- Έλα Sophia o Adam είμαι. Θέλεις να περάσω να σε πάρω με το αμάξι και να πάμε στα Starbucks; Εχει κρύο και ξέρεις...δεν νομίζω να σου κάνει καλό.

- Εμ εντάξει. Στην γωνία πάνω από το σπίτι μου έλα. Θα είμαι εκεί σε 2 λεπτά.

Ακούω το οκαύ που απανταει και κλείνω το τηλέφωνο. Φτάνω και τον βλέπω να βρίσκεται ήδη εκεί.

- Γειά.

Λέω καθώς μπαίνω στο αμάξι.

- Γειά σου και εσένα.

Ξεκινήσαμε και σε όλη την διαδρομή δεν μίλησε κανείς. Παρκάρει και μπαίνουμε στο μαγαζί.

- Τι θα θέλατε;

Μας ρωτάει ο υπάλληλος.

- Ένα frappuccino caramel.

- Σαντιγί;

- Ναι. Εσύ;

Είπε και γύρισε να με κοιτάξει.

- Μια ζεστή σοκολάτα.

- Μπήκες ηδη σε ρυθμό βλέπω.

Σχολιάζει και τον βλέπω να μου χαμογελάει. Κάτι που δεν περίμενα.

- Ποια γεύση;

Ρωτάει ο υπάλληλος.

- Κλασσική.

- Μέγεθος;

- Το ποιο μεγάλο.

- Και εσύ;

- Εγώ θέλω το μεσαίο.

- Τι θα φας;

Με ρωτάει ο Adam δείχνοντας μου οτι δεν έχω επιλογή να αρνηθώ.

- Θέλω 2 muffin με σοκολάτα.

- Αυτά;

Ρωτάει ο υπάλληλος με ύφος κοντευετε να μου πάρετε ολο το μαγαζί.

- Ναι.

- Είναι £25.99.

Κάνω να βγάλω το πορτοφόλι μου αλλά με σταματάει γιατί έχει πληρώσει ήδη. Απλά του χαμογελάω. Παίρνουμε τα πράγματα μας και πάμε σε ένα πίσω τραπέζι. Δεν θέλω να ρισκάρω να μας δεί κανείς. Μολις άρχισαν να ηρεμούν τα πράγματα.

- Λοιπόν;

Ρωτάω ανυπόμονα. Είχα σκάσει. Ήθελα να μάθω τι στο καλό ήθελε.

- Εμ να... ήθελα να σου πω ότι θα ήθελα να είμαι μέρος στην ζωή του μωρού μας.

Οκαυ αυτό δεν το περίμενα.

- Ορίστε; Πώς σου ήρθε τώρα αυτό;

- Να σκέφτηκα ότι αυτό το μωρό είναι κάτι που δημιουργήσαμε και οι 2 και δεν γίνεται... βασικά δεν θέλω να μεγαλώσει και αυτό χωρίς πατέρα όπως εγώ. Μπορεί να μην είμαι ο καλύτερος πατέρας αλλά θα προσπαθήσω να γίνω. Σε παρακαλώ άσε με να είμαι μέρος στην ζωή του.

Είπε και μου χάιδεψε το χέρι πάνω στο τραπέζι.Ενιωθα έτοιμη να βάλω τα κλάματα.

- Δεν θα μπορούσα ποτέ να σου αρνηθώ κάτι τέτοιο. Είναι και δικό σου το μωρό.

Είπα ενω ασυναίσθητα έβαλα το χέρι μου στην κοιλιά μου -που δεν φαίνονταν καν-. Μια κίνηση που είδα οτι παρατήρησε με την άκρη του ματιού του και χαμογέλασε.

- Χαίρομαι πάρα πολύ. Φοβόμουν ότι δεν θα με άφηνες.

Είπε ενώ πέρασε το χέρι του μέσα απο τα μαλλιά του.

- Δεν θα έκανα ποτέ κάτι τέτοιο. Ετσι θα τιμωρουσα το μικρούλι μας και δεν φταίει πουθενά.

Μιλήσαμε για λίγο και μετά του ζήτησα να με πάει στην Madison.

- Ευχαριστώ πολύ.

Του είπα όταν με άφησε εξω απο το σπίτι της Madison.

- Τίποτα. Να με πάρεις όταν κανονίσεις το ραντεβού με τον γιατρό ε;

- Φυσικά θα σε πάρω. Bye.

Είπα και έκλεισα την πόρτα του αυτοκινήτου. Δεν προλαβαίνω να χτυπήσω το κουδούνι και μου ανοίγει.

- Λέγε.

Είπε και με τράβηξε μέσα. Δεν πρόλαβα να ξεκινήσω γιατί μου ήρθε μήνυμα

Από: Jackson

Γεια σου Sophia. Θα ήθελα να βγούμε το Σάββατο αν δεν έχεις κανονίσει κάτι.

Το δείχνω στην Madison η οποία αμέσως αρχίζει να χοροπηδάει.

-Τι να κάνω τώρα;

Την ρωτάω και νιώθω οτι φαίνομαι σαν εξωγήινος.

- Απάντησε βλαμμένο.

- Τι να απαντήσω;

- Ότι θα βγείτε.

- Μα δεν θέλω να τον κοροϊδέψω.

- Ωραία τότε πες του για το μωρο.

Είπε λες και ήταν οτι ποιό φυσικό. Πληκτρολογω με τρεμάμενα χέρια την απάντηση.

Προς: Jackson

Θα το ηθελα παρα πολυ αλλα υπαρχει ενα προβλημα.

Περιμένω για λιγο και μέσα σε λίγα λεπτά έρχεται η απάντηση.

Απο: Jackson

Αν αναφέρεσαι στο μωρό τότε να σου πω οτι δεν εχω κανένα θέμα. Μου αρέσεις παρα πολυ Sophia.

Οριστε; Οριστε; Διαβασα καλα. Το ξαναδιαβάζω και βλεπω οτι η απαντηση είναι η ιδια.

Προς: Jackson

Εισαι σιγουρος;

Απο:Jackson

100% όμως. Θελω παρα πολυ να βγουμε

Προς: Jackson

Τοτε ποια ειμαι εγω που θα πω οχι;

Απο: Jackson

Θα τα πουμε το σαββατο τοτε 😘

Αρχίσαμε να πανηγυρίζουμε με την Madison για το Σαββατο. Δεν το πιστεύω αυτο που συνέβει. Μολις ηρεμουμε καπως της λεω για την συναντηση μου με τον Adam.

- Αχ αγάπη χαίρομαι τόσο που φαίνεται ότι άλλαξε ο Adam. Το μωράκι μας χρειάζεται και έναν πατέρα.

Είπε ενώ μου χάιδεψε την κοιλιά. Πόσο την αγαπώ αυτή την κοπέλα.

- Το ξέρω.

Είπα καθώς χάζευα στο κινητό μου.

- Εμ...Sophia.

Μουρμουρίζει 20 λεπτά μετά που βρισκόμασταν σε πλήρη ηρεμία.

- Τι

Ρωτάω ενώ στρεφομαι σε εκείνη.

- Ο Adam είναι στο νοσοκομείο.

- Ορίστε;

Απαντάω και νιώθω να είμαι μετέωρη στην γη.

Γεια σας.

Τι μου κάνετε;

Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο.

Τα λέμε στο επόμενο 😘

All the love 🐧