YOHAN

Even if I'm not yet sleepy, I still need to   go to bed because I need to. My Dad's rule compels me to do this.

Dapat kasama ko ngayon si Elle, katabi ko sana siya- kayakap but my Dad ruined it. My enduring isolation inside the four walls of my room is my father's responsibility.

Masyado siyang traditional, he's a traditional homophobic snitch.

"I need Elle," I murmured as I stares back to the ceiling. "I wish you were here."

Elle's absence makes me feel weak, hindi ko rin maipaliwanag kung bakit. Basta kapag wala siya, hinang-hina ako at para bang ayaw ko nang bumangon pa, miski dumilat o huminga.

Kind off-over acting yet it's true. After that accident that kills our baby, ganito na parati ang nararamdaman ko. I want to be with her always, ayaw ko na siyang mawala pa.

Elle is my everything, ikamamatay ko kapag nawala siya sa buhay ko.

As in, literal.

Hindi ko na kakayanin pa kapag nawala siya ulit sa buhay ko.

I was about to close my eyes when my phone started to ring-dinadalaw na ako ng antok yet I still get up to to checked it.

Si Elle, she's calling me.

"Miss me?" I mumble as I pick up the phone from the night stand and answer it.

"Y-Yohan..." Her tone became shaky. Upon hearing her, a strong feeling of worry took control of my wellbeing.

"Baby, what's wrong? Umiiyak ka ba?"

"Y-Yohan, n-nandito ako sa l-labas ng room mo. May I come in?"

"Of course, of course mahal. Hold on, I'll just open the door. Stop crying, mahal ko."

Nagmamadali akong bumangon mula sa kama, ni hindi ko na nakuha pamg magsuot ng tsinelas. Kaagad ko na tinungo ang pintuan saka ko ito binuksan, bumungad sa akin ang si babaeng mahal ko-shaking and trembling.

The look in her eyes was desolate and it qnd were flooded with tears, magulo ang buhok niya at wala siyang suot na kahit anong sapin sa paa.

"Baby?" I mumble as I hugged her, she did hug me back. "Anong nangyari? Tell me what happened, baby."

"S-Si Bella...." she muttered. "S-Si Bella, Yohan." She sniffled between words.

"Si Bella? Anong mayron sa kaniya? She' s in jail, right?"

"S-She's pregnant, n-nabuntis mo siya. Nagbunga ang ginawa niya sa'yo noon." All she could say was stuttering noises as her speech broke up.

My heart raced as I heard what Elle had to say. At first, I couldn't comprehend it, but when I thought back to the two-month-old happenings, I started to feel really anxious. I hugged Elle tightly as my knees shook.

S-She's pregnant.

Hindi.

Hindi 'to puwede na mangyari!

Hindi siya puwedeng mabuntis!

Ikakasal na kami ni Elle, hindi niya puwedeng sirain ang relasyon namin ng fiancée ko.

Hindi ko iiwanan si Elle, hinding-hindi. Kailanman ay hinding-hindi ko ipagpapalit si Elle sa isang tulad niya kahit kamatayan pa ang humatol.

"Mahal, makinig sa akin." aniko, sinapo ko ang kaniyang magkabilang mga pisngi at marahan ko ito na iniangat. "Mahal na mahal kita, we are going to continue our wedding what ever happened, okay?"

"P-Pero paano si Bella? At ang anak ninyo?"

"That's not my child; only my children will be with you. My future children will have only you as their mother. Do you understand?" My voice were about to crack but I forced myself not to.

I need to be brave for Elle, for my future with her, and for our relationship. I'm getting married in a few weeks to the only woman I've ever loved, and I'm not going to let anyone ruin it.

Her face crumples like a used tissue, her voice we're thick with tears "H-Huwag mo akong iiwan, Yohan. H-Hindi ko kakayanin, h-hindi ko kakayanin kapag nawala ka."

My throat tighten when I heard her-begging me not to leave her. "That's not going to happen, baby. I will never leave you. I love you, Elle." I reassured her as I caged her in an embrace. "Hindi kita iiwan, hinding-hindi mangyayari 'yon. Hinding-hindi, Elle."

Kahit na alam kong ipinagbabawal sa tradisyon ang magtabi ang babae at lalaking ikakasal base sa pinaniniwalaan ng Daddy ko ay sinuway ko 'yon. Hinding-hindi ko kaya na hayaan si Elle na maging mag-isa ngayong gabi at kahit kailan.

We sleep together-spooning her and hugging her while holdhing her hand. Ina-assure ko lang na hindi ko siya pakakawalan kahit ano pa ang mangyari kahit sino pa ang humadlang sa aming dalawa. Walang makatitibag sa amin.

Inspite of all great difficulties or problems; even if it appeared impossible, I will never abandon her, and we will not be separated again.

Magdamag akong gising, ni hindi ko makayanan na ipikit ang mga mata ko. Pakiramdam ko kapag pumikit ako ay mawawala si Elle sa tabi ko, hindi ko hahayaan na mangyari ang bagay na 'yon.

"You are the reason I discovered the purpose of my life, and I make a lifelong commitment to love you." I said softly in her ears.

"M-Mahal na mahal kita, Y-Yohan ko."

When she spoke, it sounded like her voice was made of gravel. Her clear tone was undercut with a choking heaviness.

"You need to rest. Don't think about anything except us, our future. Nobody can ruin it, I will never let anyone destroy our marriage."

"Ikaw din, mahal ko. S-Sabay nating haharapin ang pagsubok na ito." Mahina niyang usal.

"Oo, sabay tayo mahal ko. Hindi kita iiwan."

Tulad ng sabi ko, hindi ko talaga kaya na matulog. Ni hindi ako makaramdam ng antok, o kahit pa ng pagod, o ng kahit ano. Namamanhid ang buong katawan ko, tila isa akong bato ngayon.

Hindi ako makapag-isip ng ayos, ang tanging alam ko lang ngayon ay kailangan mawala ng batang nasa sinapupunan ni Bella.

Sabihin na natin na masama akong ama pero hindi ko hahayaan na mabuhay ang laman at dugo ng babaeng 'yon.

Nang mabatid ko na nahihimbing na si Elle ay agad kong kinuha ang cellphone ko upang tawagan ang kaisa-isang tao na alam kong makatutulong sa sitwasyon namin ngayon ni Elle.

Si Ate Yanna...

Agad kong hinanap ang pangalan niya sa contact ko at nang makita ko ay agad kong pinidot ang call button. Matagal bago niya sinagot ang tawag ko but I wont care, ang mahalaga ay sinagot niya.

"A-Ate..." Hindi ko alam kung bakit tila nanginig ang tinig ko.

"Hello, Yohan. What's wrong? Bakit napatawag ka? Gabing-gabi na ah."

"Ate, we need you." sambit ko.

"Bakit? Anong problema?"

"Si Bella, b-buntis siya at-"

"Alam ko but I won't let her gave birth to that bastard. Hinding-hindi, Yohan."

"Ate, alam na ni Elle and she doesn't look fine. Ate, ayokong makita siya na nalulungkot."

"Don't worry son- little bro, si Ate na ang bahala. If you're worried about the wedding, matutuloy 'yon. Okay? Ikakasal kayo, walang makakapigil sa wedding ninyo. Do you understand? Basta huwag mong iiwanan si Elle na mag-isa, make her feel that she's not alone and you're not going to leave her side. Okay?"

"A-Ate..."

"Ano 'yon, Yohan?"

"N-Natatakot ako, ate."

I don't wanna cry but my own emotion betrayed me-tears welled up in my eyes and my throat thicken.

"Nandito lang ako, Yohan. Nandito kami nila Mommy, ni Daddy, ni Elle para sa'yo. Hindi ka namin iiwan, we love you."

"Thank you, ate."

"Magpahinga ka na, matulog ka na. Kailangan mong magpalakas, kailangan mong tatagan ang loob mo. Ikaw lang ang mapagkukuhanan niya ng  lakas, higit sa lahat." Matapos niyang sabihin iyon ay ibinaba niya na ang tawag.

Gano'n din naman ang ginawa ko, itinabi ko na rin ang phone ko sa drawer ng nightstand saka ko muling yinakap ang fianceé ko. Humalik ako sa kaniyang pisngi at pagka ay ipinikit ko na rin ang aking mga mata.

Mahaba-haba naman kahit papaano ang naging tulog ko at nakapagpahinga na rin naman ako ng maayos.

Four hours is not bad, atleast I still sleep—mas masama kung hindi. Elle will surely get mad kapag nalaman niya na hindi ako nagpahinga.

When I woke up—the first thing that came up with my mind is her—my future wife, Elle. No one else, just her.

Hindi ako malikot matulog kaya naman nanatili lang kami ako sa posisyon ko, siya lang ang medyo nag-iba ang posisyon sa pagkakatulog. She slept facing the other direction last night—right now, she was facing me while cuddling me.

That thing makes me smile, her simple gesture of love.

Despite of the saddening news last night, Elle still choose to be with me—rather than with anyone else and I'm glad that's she's matured enough to handle that situation. Although, that news weaken her.

Sino ba namang matutuwa na malaman na nakabuntis ng ibang babae ang pakakasalan mo?

Even me, if I was a woman. I will definitely go wild upon hearing it.

Elle, on the other side—handle it with grace.

Hindi ko sinasadya ang nangyari sa pagitan namin ni Bella, I was raped by her. Hindi ko gugustuhin na anakan ang isang tulad niya, she's the worst woman I've ever known.

"Ang aga-aga, napakalalim ng iniisip mo."

Her voice automatically makes my hardened lips form into a wide smile—I saw her   staring at me— beautiful as always.

"Baby..." my mouth automatically open upon seeing her.

"What is it? Tell me."

Napakalambing ng boses niya— her usual tone pero pakiramdam ko ay may kaunting pagbabago.

"Wala naman, mahal."

"Baby..." she utters that makes my heart beat skips a beat— that's the endearment that I always call her.

Masarap pala talaga sa tainga kapag sa kaniya na nanggaling ang salitang 'yon— this isn't the first time na tinawag niya ako na 'baby' pero mabibilang lang sa daliri kung ilang beses niya ako na tinawag sa endearment na 'yon.

"Yes baby?"

"I love you, huwag mo akong iiwanan please." aniya— her voice cracked na para bang anytime ay hahagulgul siya.

"Why would I do that?

"K-Kasi... k-kasi si Bella ano..."

"What about her?"

"M-May anak na kayo—b-baka iwanan mo na ako, Yohan." And with that—she broke her charav

"I won't baby, bakit ko naman gagawin 'yon? Masyado kitang mahal, Elle. Mahal na mahal kita, Elliese."

"P-Paano 'yong baby mo? Baby ninyo ni Bel—"

"Hindi sa akin 'yon, hindi ko anak ang dinadala ng babaeng 'yon. I'm 100% sure with my assumption, wala akong anak sa kanHindi lang naman ako ang nakasiping niya—she's a whore.  Hindi 'yon papayag na hindi siya makakaranas ng sex— at isa pa, hindi natin siya dapat pinag-uusapan." Mariing sambit ko. "Elle?"

Sa hindi ko malaman na rason ay bigla na lamang siyang humiwalay sa pagkakayakap sa akin at bumangon mula sa kama— umupo  siya at yinakap ang kaniyang mga tuhod.

"B-Baby... g-gusto ko  ng baby." Mahinang usal niya.

"Ikaw ang baby ko, ikaw na muna ang aalagaan ko." sambit ko. Bumangon din ako mula sa pagkakahiga at yinakap siya.

Her sobs—soft yet audible.

Sa pakiwari ko ay pinipilit niya na hindi  iparinig sa akin ang kaniyang iyak— and that thing hurts me.

Ayaw ko na nakikita o naririnig siya na nagkakaganito— alam ko sa sarili ko na wala akong kasalanan yet I still feel guilty.

I'm the victim here.

I deserves justice for what happened.

She deserves to be in jail!

Masama na kung masama but I prefer to hear the news about Bella's miscarriage.

Bella raped me.

Demonyo ang babaeng 'yon.

Alam kong walang kasalanan ang bata but I  want that thing, suffer. Dugo at laman ng babaeng 'yon ang nanalaytay sa kaniya.

I mean, I know she's Elle's half-sister— but just like her mother, she's a whore to. Iba ang tatay niya, pinaangkin lang naman siya kay Uncle Arthuro.

I won't leave Elle.

Kung para sa kaniya, mas gugustuhin ko na lang na mawala sa mundong ito.

MARIGOLD

"Hindi ka talaga buntis, Bella walang bata." anunsyo ko matapos kong makita sa monitor ng ultrasound machine ang walang lamang matres ni Bella.

Noong isang araw niya pa ako kinukulili na gawin ito—ang i-ultrasound siya. Nararamdaman niya raw kasi na buntis siya sa anak nila ni Yohan— she experienced morning sickness— every symptoms ng pregnancy, to be exact.

Kahit naman naiinis at nabubwiset ako sa babaeng 'to ay kaibigan ko pa rin naman siya kaya pinagbigyan ko ma.

May licence naman ako to do this— aside from being  a General Practitioner— I am a licence obstetrician gynecologist too— balak ko pa ngang dagdagan ang course ko. Mag-aaral akong muli, abroad para hindi ako mahanap ni Bella dahil mukhang balak akong gawing psychic niya sa mga evil act na gagawin niya.

I'm not a bad person.

"What?" Nagtatakang tanong niya sa akin.

"You're not pregnant, it's a false pregnancy." aniko.

"No way! Buntis ako Mari, alam ko sa sarili ko 'yon. I'm pregnant! Do it again baka nagkakamali ka lang." Malakas niyang sigaw.

"Hindi maaaring magkamali ang machine, wala talagang bata."

"No! Do it again! I'm pregnant with Yohan's child, naipamalita ko na nga e. Marigold, I'm pregnant."

False pregnancy or as clinically termed, it was called pseudocyesis. It is the belief that you are expecting a baby when you are not really carrying a child. People with pseudocyesis have many, if not all, symptoms with the exception of an actual fetus. At 'yon ang nangyayari kay Bella ngayon—she had the desire to get pregnant kaya inakala niya na buntis siya.

Fortunately, yes fortunately— she's not.

Isang magandang relasyon ang sisirain niya kung nagkataon and I don't want that to happened.

Resulta ng raped ang bata— she raped Yohan for her own satisfaction.

In short, kasalanan.

No, not the kid pero ni Bella.

"Anong gusto mong gawin ko? E sa hindi ka nga buntis, Isabella. Just accept it, walang bata. Hindi ka buntis."

"Shut up, Marigold! Shut up!" sigaw niya  at bumangon. "Buntis ako! That's it, nagkamali ka lang ng tingin.  Magkakaanak kami ni Yohan, end of conversation." Mariin niyang sabi saka humiga muli— iniayos niya pa ang pagkakahiga niya sa kama.

"Hindi ka nga—"

"Buntis ako! 'Yon ang sasabihin natin— specially you, sa lahat."

No.

Wala akong sasabihin.

"You're not pregnant." aniko.

"Then fake it! Madali lang naman gumawa ng pekeng ultrasound 'di ba?"

"No, I won't do it. Hindi ko hahayaan na sirain mo ang bu—"

"Sige, ituloy mo."

Napahinto ako nang tutukan niya ako ng baril na hindi ko alam kung saan niya kinuha.

"B-Bella..."

"Do it, fake my pregnancy. Fake the result, I need Yohan. Hindi siya puwede na magpakasal sa Elliese na 'yon."