Third Persons POV

Nadatnan nilang apat si Cattleya na nakahiga sa damuhan habang walang tigil na tahimik na umiiyak sa ilalim ng ulan.

"Para ka talagang tanga."

Panimula ni Charm dahilan para maagaw niya ang atensyon ni Cattleya ngunit matapos niya tumingin sa mga kaibigan na muling nababasa ng ulan ay bumalik ang tingin niya sa madilim na kalangitan.
Naawa sila sa kaibigan nilang si Cattleya dahil siya mismo wala siyang magagawa dahil oras na ipaalam niya kay Van ay hindi puwede dahil ilalayo sila sa isa't isa.

"Wala tayong magagawa Cattleya ang tanging magagawa lang natin ay hintayin na mapagtanto niya na ikaw ang hinahanap niya."

Isang malakas na kulog ang narinig nila kasunod noon ay isang kidlat.

"Kailan pa pag may iba na siya?!"

Kalmado ang itsura ni Cattleya ngunit ang tono ng pagsasalita niya ay mapaghahalataang may halong galit. Nagkibit balikat na lamang ang limang magkakaibigan at naupo sa ilalim ng ulan.

"What the f*ck?! Ae!"

Ang katahimikan na nakapalibot sa kanila kanina ng dumating ang lalaki na siyang dahilan ng ulan na may kasamang kulog at kidlat na kung lumala pa ay magiging bagyo. -______-

Walang ano ano ay lumusong si Van sa ulan at binuhat si Cattleya papasok sa bahay sumunod naman ang apat pa niyang kaibigan.

"Anong nagyari sayo?! Sinong nanakit sayo?"

Nang hindi sumagot si Cattleya ay tumingin siya sa mga kaibigan nito na iniwasan ang tingin niya. Ikaw. Kahit na gustong gusto na niyang sabihin yun hindi niya kaya.

"Pupunta na ako sa kwarto ko."

Bumaba si Cattleya sa bisig ni Van at umakyat sa hagdanan, susunod na sana si Van ng pinigilan siya ni Kairin.

"Leave her alone for now."

Sabi nito at pinuntahan ang iba pa niyang kaibigan at nawala sa isang kisap mata. Naiwan si Van na nagtataka. Pero binalewala nalang niya ng makita na gumanda nang muli ang panahon isang paalala na okay na ang matalik na kaibigan niya. Hindi nagtagal umalis muli sa bahay nila si Van. Totoong nag-alala siya para kay Cattleya kanina dahil sadyang nakapagtataka naman talaga na biglang uulan sa kalagitnaan ng magandang panahon.

Nasa kalagitnaan kasi siya kanina sa pakikipagusap sa imbestigador na binayaran niya para hanapin ang babaeng ni litrato ay wala siya. Tanging ang alam niya ay siya ang prinsesa na papakasalan niya at ang pangalan nito na Brenna Aicell. Ilang taon na ba sila dito nanatili at patuloy na naghahanap? Tatlong taon, sa simula meron silang nakita na Brenna ang pangalan ngunit ng nakompirma niya na hindi ito galing sa mundo niya naghanap pa siya pero wala pa rin magpa hanggang ngayon.

Nagtungo siya sa sariling silid at nagsimula mag type ng pangalan ilang oras siya naghintay at may lumabas naman na mga babae na ang pangalan ay Aicell ngunit lahat ito ay nakita na niya, nakausap at lahat ito ay hindi ang hinahanap niya. Pagod na siya sa paghahanap pero ayaw niya sumuko.

"Brenna Aicell! Nasaan ka na ba?!"

Out of frustration nagsimulang maglalagablab ang desktop computer niya.

Sa kwarto naman ni Cattleya.

Nakahiga lamang ang dalaga habang nakatingin sa kisame ng kwarto niya kino controll niya ang emosyon niya na baka pag nilabas niyang lahat ay baka magkaroon pa nang delubyo sa Pilipinas.

"Ibibili ko talaga siya ng eyeglass para sa mga malalabo niyang mata!!"

Sigaw niya at nagpagulong gulong sa kanyang higaan. Gusto niyang sumbatan, sigawan, pagalitan si Van pero hindi niya gagawin yun dahil sa madaming dahilan.

Cattleya's POV

Uuwi na ako.

Ilang beses ko na ba nasabi ang mga katagang yan, it has been 3 long fuck*ng years and still I'm here staying in this house with a man that I love but just love me back as a sister.

Nasa estado ako ng pagdradrama ng makarinig ako ng mga tao sa baba na parang nambabasag. Kaya agad akong bumaba laking gulat ko nang makita si Van na tadtad ng galos at mukhang pagod pa pero hindi lang yun. Bakit sila nandito paano nila nalamang andito kami?

DISMAL PHOENIX

Sa mundo ko isa sila sa malalakas na kalaban ng maraming kaharian na gustong magdulot ng masama at hindi lang natatapos sa Dismal ang kasamaan dahil marami pa sila.

Walang pagdadalawang isip na kinontrol ko ang panahon at pinakawalan ko mula sa langit ang isang napakalakas na kidlat pero bago pa ito tumama sa lupa ay agad na may umakap sa akin at sa pagdilat ko sa mata ko ay nasa gubat na kami naandito si Kairi, Charm, Yuki, at Alina na pinapagaling ang mga sugat ni Van na hindi naman ganoon kalala.

"Anong nangyari sa inyo?"

Tanong ni Yuki sa akin na sinagot ni Kairi.

"Dismal."

Isang salita na nagpaseryoso sa aura ng lahat. Ang ipinagtataka ko ay kung paanong nagkaganyan si Van? Kilala si Van bilang isa sa pinakamagagaling na mandirigma sa lahat ng kaharian at kahit na sa anong palarong palakasan ay walang nakakatalo sa kanya maliban nalang kung may pandarayang nangyari.

"Van speak."

Charm said coldly.

"One of the maid entered my room nagulat nalang ako ng inatake ako ng malakas na atake mula sa likod ko."

Hindi na ako nagdalawang isip pa at binuksan ang isang portal ang portal na magdadala sa amin sa mundo na pinanggalingan namin.

"Ae what do you think are you doing?"

"We are going back malakas ang kutob na may hindi magandang nangyayari sa mga mundo natin. At higit sa lahat hindi nating puwede idamay ang mga tao na walang kalaban laban sa Dismal kahit anong lakas ng mga sundalo nila tanging ang uri lang natin ang makakatalo sa Dismal."

"P-pero si..."

Lumingon ako sa kanya i kmow that anger is already written is all over my face.

"Uunahin mo pa siya? Aanhin mo ang babaeng yun kung wala na ang kaharian at ang mundo natin? Huh?"

Hindi na ako sinagot pa ni Van. Alam ko matalino ka Van unahin mo naman sana yung utak mo at magisip ng diretso kahit ngayon lang.

"Ano pa hinihintay niyo? Tara na?"

Pagaaya ni Yuki sa amin.

"Oo nga baka na basag na yung mga favorite kong perfumes doon sa bahay eh..."

Napapailing nalang kami sa sinabi ni Alina habang papasok kami sa lagusan. Ngayon uuwi natalaga ako pero hindi ako mageemote dun kundi mambabasag ng bungo! Maghanda handa na kayo Dismal dahil pinilit niyo kaming pauwiin ay makikita niyo ang hinahanap niyo.