"What did you just say?"

"Your with some trash tingnan mo nga walang kaclass class?"

The bitch said in a bitchy way.

"Excuse me miss but I think your refering to your self you know...the trash"

Charm said

"How dare you to say that to my friends bitch!!!"

"Ha!! Look whos talking?!"

Narinig kong tumikhim si Kairi, nakita kong naglakad ito papalapit sa aking tabi.

"What do you want?"

Kairi asked calmly, the bitch just smirked.

"Nothing I just want to do this"

A sound of slap echoed here in the parking lot but it didnt hurt me because Kairi was faster than the bitch. The bitch bumped down in the floor because of Kairi's slap.

"What the f*ck?!"

The slut said while standing up, she cant scare me! Dahil hahanapin niya muna ang box of Pandora bago niya kami malamangan.

Walang pasabing inatake kami ng putah at ng mga alagad niya.

Weaklings.

She was supposed to grab my hair but Im quicker, I took a step at my right side and did a quick turn at bumwelo na akong sipain ang likod niya.

PLAKDA! Binanatan na rin nila Charm yung mga alagad niya at ganun pa rin ang ending walang ka-challenge challenge.

"Umuwi na nga tayo mga walang kwenta naman yan eh tig-iisang atake nga lang ginawa natin eh!"

Sabi ni Yuki sumakay na kami sa mga sasakyan namin at iniwang nakabulagta ang mga bruha.

~~~
Pagkarating ko sa bahay nakita ko ang sasakyan ni Van sa labas.
I parked my car at the garage and entered the house.

"Where have you been?"

Bungad agad ng lalaking kung maari lang ay ayaw ko na muna makita.... Si Van.

"Its none of your business mister"

I replied sounding irritated, trip ko lang. Tinawag ko si Butler Dale at pinakuha ang mga pinamili ko kanina.
Paakyat na ako ng hagdan pero pinigilan ako ni Van, and for the I dont know how many times I felt electricity run into my body when he touched my hand.

"Where have you been?"

He asked again in a low, hard and husky voice. I forced to pull my hand from his grip.

"Let go"

I said irritated.

"Answer me first."

I let out a deep sigh. Ano ba kasing pakialam niya eh kaya ko naman ang sarili ko.

"Hindi mo ba nakita yung mga pinamili ko?"

And with that he let my hand go. Aakyat na sana ako pero tumigil din dahil sa tanong niya.

"Are you mad?"

'Oo! KASI ANG TANGA MO' sigaw ko sa isipan ko.

"No."

I turned around and show him my fake sincere smile. My smile always assures him that Im fine, but I wish he cant see that smile instead my heart tearing apart.

"Okay then go change aalis tayo."

Kumunot ang noo ko at saan naman kami pupunta? Bahala na nga. Nagbihis agad ako at bumaba.

I saw Van sitting on the sofa, his busy tapping his phone.

"Saan ba tayo pupunta?"

Tiningnan niya ako.

"We are going out."

"What? Kakain tayo sa labas?"

He nodded. Ano namang nakain nito? Eversince kasi na nagpunta kami dito isang beses lang niya ako niyayang lumabas.

"Anong okasyon?"

"Do we need an occasion para lang kumain sa labas?"

Nagkibit balikat ako. Inaya na niya akong pumunta na sa labas. Habang nasa biyahe kami walang ni isa sa amin ang nag salita.

"Hey are you okay?"

Van said finally breaking the deafening silence.

"Yah, I'm just wondering....kailan pa ba tayo uuwi?"

He heaved a deep sigh.

"You can go back home if you want"

Sabi niya, hindi na uli ako nagsalita ayoko umuwi. Sabay kaming pumunta dito para hanapin ang prinsesa niya, kapag bumalik ako ibig sabihin ay hindi siya pumasa sa pagsubok ng hari at pag nangyari yun hindi ko na siya makikita pa at ipapakasal ako sa iba.

Gusto ko mang sabihin....nangako ako kay ama eh. Haaayyy...
Maya maya pa hininto na niya ang sasakyan, nang makababa ako literal na napanganga ako sa ganda ng view na nasa harap ko.

"Beautiful isn't it?"

He asked me, tumingin ako sa kanya ng nakangiti at tumango na parang bata. Ang ganda kasi talaga ng lugar na ito, may isang napakalaking kastilyo sa harap ko ang mga pader nito ay nababalutan ng mga bulaklak... Ibat ibang magagandang bulaklak.

"Lets go inside?"

Kung maganda na sa labas Mas maganda ang loob, bumungad agad sa amin ang eleganteng sala at ang isang grandstaircase meron ding napaka ganda na chandelier ang daming . Hindi naman sa first time ko noh, talagang nagagandahan lang talaga ako sa kastilyong lalo na at nababalutan ito ng mga bulaklak.

Nagpunta ako sa isang silid na dining room pala. Maraming pagkain ang nakahain sa lamesa na siguradong masasarap.

"Let's eat?"

Tumango lang ako pinaghatak niya ako ng upuan bago siya umupo sa kabilang kabisa ng lamesa. Habang kumakain kami walang umiimuk sa aming dalawa, galit galit muna masarap yung pagkain eh.

Nang matapos kami sa pagkain ay naisipan namin na pumunta sa second floor nitong kastilyo. Nagtaka ako ng pumasok siya sa pader.

"Saan ka pupunta?"

"Come I'll show you something"

Medyo curious ako sa kung ano ang nasa likod ng pader kaya sumunod na rin ako. Na dismaya ako ng makakita na naman ng hagdan.

"Aakyat? Na naman?"

"Oo halika na."

Hinawakan niya ako sa kamay at sa tuwing aakyat kami ay umiilaw ang mga torch na nasa pader.
Nang tuluyan na kaming nakaakyat ay tumigil na muna kami habang habol ang aming hininga.

" Cattleya."

"Oh ano wag mo sabihing aakyat na naman tayo."

Umiling siya bilang sagot. Binuksan niya ang isang pinto at inaya ako na lumabas, sumunod ako at sa paglabas ko bumungad sa akin ang isang napakagandang balkonahe na pinapalibutan ng magagandang bulaklak at isang magandang tanawin.

"Ang ganda!"

"Tama ,sana magustuhan niya."

"Huh? Sino si 'niya'?"

Ngumiti lang siya na parang baliw at lumapit sa mga bulaklak, pumitas siya ng isang tulip at tumingin sa tanawin.
Bwesit para siyang nasa telenovela kung mag emote. Nilapitan ko nga at sinapak sa ulo.

"Ouch! What was that for?"

"Hindi mo pa sinasagot tanong ko."

He didnt answer me bagkus ay tinawanan niya lang ako. My heart inside is pounding crazily while my eyes are settled on this man right in front of me, eversince our childhood no one had seen him smile and laugh like this except me and his own family.

Mula pa pagkabata gusto ko na siya pero bakit si Van...? Bakit hindi niya maramdaman? Palagi kami nagaaway noon at lagi din pinagtritripan pero wala akong maalala na pinainom ko siya ng anesthesia para maging ganyan siya kamanhid.

"Silly. Sino ba pinunta natin dito?"

Nangingiti na sagot niya. Ako. Gusto ko sabihin yun sakanya, we came here to find his princess the one he was betrothed to marry, and that girl is me. I felt my heart fluttered in pure happiness when he said its for me... for us but, I think his not expecting his bride to be me and that what hurts me so much.

Van when will you even see me more than a friend? When will you see me as a girl who loves you as who you are but not just a friend?