«Τι έγινε Αλέξανδρε ;»ρώτησε η Μαρίνα με τρεμάμενη φωνή .

«Βρήκαν το σπίτι που έχει ο Άγγελος την μικρή !»της αναφώνησε χαμένος με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη του που λίγο ακόμα και θα έφτανε στα αφτια του . Το ίδιο και η Μαρίνα βέβαια . Δεν μπορούσε να περιγράψει τα συναισθήματα που αναπτύσσονταν μέσα της .

«Μου λες αλήθεια ;»ένα δακρυ ευτυχίας κύλησε από τα μάτια της .

«Ναι μωρό μου ! Σου λέω αλήθεια , σε λίγο θα έχουμε το κοριτσάκι μας πίσω !»της είπε φιλώντας γλυκά το μέτωπο της . Εκείνη πιο ήρεμη πλέον έπεσε στην αγκαλιά του σφίγγοντας τον όσο περισσότερο μπορούσε καθώς η κοιλιά της ήταν πλέον ένα μεγάλο αλλά τόσο όμορφο εμπόδιο .

«Πάμε να την πάρουμε τότε !»είπε κοιτάζοντας τον στα μάτια .

«Θα αφήσουμε την αστυνομία να κάνει την δουλειά της μάτια μου ! Δεν θελουμε να πάει κάτι στραβά ειδικά τώρα που φτάσαμε στην πηγή !»της είπε χαϊδεύοντας τα μαλλιά της .

«Θέλω να είμαι εκεί όταν θα βρουν το παιδί μου !»κλαψουρισε .

«Θα είναι προτιμότερο για όλους να μας την φέρουν σπίτι ! Μαρίνα μου σε θέλω ψύχραιμη σε όλο αυτό . Η ψυχολογία της ιζαμπελας ίσως μα είναι καλή αλλά ίσως να είναι και αρκετά τραυματισμένη . Δεν ξέρουμε τι βίωσε , τι είδε ή τι άκουσε ...» Ψελισσε .

«Αλέξανδρε !»ξεφυσηξε «μπορεί να μην είμαι γιατρός αλλά ξέρω πολύ καλά πως θα ενιωθε και πως θα νιώθει το παιδί μου ! Ξέρω πως να το χειριστώ !»του απάντησε σοβαρή .

«Δεν είπα αυτό !»φώναξε ελαφρώς «απλά θα χρειαστεί χρόνος !»

«Το ξέρω !»ψιθύρισε θλιμμένη . «Το ξέρω που να πάρει !»επανέλαβε . Το κινητό του χτύπησε για ακόμη μια φορά και οι καρδιές τους σταμάτησαν στιγμιαία τόσο συγχρονισμένα . Ο Αλέξανδρος πιο ήρεμος απάντησε την κλήση .

«Παρακαλώ !»φώναξε . «Μάλιστα κυριε αστυνόμε !»κουνούσε το κεφάλι του και δεν μιλούσε . Η μαρίνα κρεμόταν από τα χείλη του για μια του λέξη , μια κουβέντα που θα καθησύχαζε τα σώθηκα της και το αγέννητο παιδί της . Ο Αλέξανδρος μετά από μια μεγάλη παύση τερμάτησε την κλήση .

«ΤΙ ΣΟΥ ΕΙΠΕ ; ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΙΛΑΓΕΣ ; ΠΕΣ ΜΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕ ΤΗΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΚΑΚΟ ;»ρώταγε υψώνοντας τον τόνο της φωνής της και χτυπούσε τις παλάμες της στο στέρνο του .

«Ηρέμησε Μαρίνα!»έσπευσε να την καθησυχάσει . «Απλά μου είπε πως θα χρειαστούν περισσότερες αστυνομικές δυνάμεις γιατι ο Άγγελος είναι οπλισμένος !»της είπε και η καρδια της πλέον σταμάτησε εντελως να χτυπάει . «Πυροβόλησε την Christina και απλά φοβούνται για τι άλλο είναι ικανός !»ολοκλήρωσε .

«Θεε μου !»έκρυψε το στόμα της με τις παλάμες της . «Πάμε αμέσως εκεί !»φώναξε και άρπαξε την τσάντα της κάνοντας μερικά βήματα προς την έξοδο . Ένας ξαφνικός πόνος όμως την σταμάτησε .

«Ααα !»Τσιριξε και δίπλωσε στο δυο . Ο Αλέξανδρος έτρεξε να την συγκρατήσει .

«Μαρίνα !»φώναξε και εκείνη αδυνατούσε να ισιώσει το κορμί της από τον οξύ πόνο που την διαπερνούσε .

«Αλέξανδρε !»Ψελισσε αδύναμη .

«Ένα φορείο γρήγορα !»φώναξε δυνατά ώστε κάποια νοσοκόμα να τους αντιληφθεί και να μεταφέρουν αμέσως την Μαρίνα στο εξεταστήριο . «Μαρίνα γεννάς !»της ανακοίνωσε .

«Τι ; Πως; Αποκλείεται !»Ψελισσε με δυσκολία καθώς δεν είχε παρατηρήσει τα υγρά που έτρεχαν στα πόδια της . «Όχι όχι όχι !»έλεγε τρεμάμενη . «Αλέξανδρε αποκλείεται , η κόρη μου με χρειάζεται !»φώναζε .

«Ένα φορείο γαμωτο !»Τσιριξε εκείνος ξανά . «Η γεννά Μαρίνα δεν προγραμματίζεται ! Ο γιος σου δεν μπορεί να κάνει άλλη υπομονή ! Η κόρη μας θα είναι καλά . Θα πάω εγώ αφού γεννήσεις !»της είπε και την ίδια στιγμή οι νοσοκόμες έκαναν την εμφάνιση τους . Την τοποθέτησαν με την βοήθεια του Αλεξάνδρου πάνω στο φορείο και την μετέφεραν με προσοχή στον επανο όροφο όπου στεγάζονταν η γυναικολογική κλινική . Η εισαγωγή της στο χειρουργείο ήταν άμεση καθώς η διαστολή της είχε φτάσει πλέον τα 6 εκατοστά . Ανυπόμονος ο γιος .

«Ηρέμησε όλα θα πάνε καλά !»την καθησύχαζε εκείνη όμως ήταν τόσο ταραγμένη που τίποτα δεν μπορούσε να την κάνει να ηρεμήσει . Μόνο η Ιζαμπέλα! Μόνο εκείνη . Ενιωθε τύψεις . Ενιωθε τύψεις που άφηνε το παιδί της μόνο του όμως το νέο μέλος της οικογένειας δεν της άφηνε καμία επιλογή .

«Πήγαινε στην Ιζαμπέλα !»του ψιθύρισε και μια κραυγή βγήκε από τα σώθηκα της . Ένας εφημερεύον μαιευτήρας εκανε την εμφάνιση του στο χειρουργείο , της συστήθηκε και αφού ετοιμάστηκε ξεκίνησε να της δινει τις κατάλληλες οδηγίες που έπρεπε να ακολουθήσει ώστε να γεννήσει ήρεμα και όσο το δυνατόν ανώδυνα το μικρό της αγοράκι .

«Σμπρωξε Μαρίνα !»την ενθάρρυνε ο γιατρός και ο Αλέξανδρος της κράτησε σφιχτά το χέρι .

«Δεν μπορώ άλλο!»Ψελισσε εξουθενωμένη . Ο πόνος δυνάμωνε ολοένα και περισσότερο . Το κινητό του Αλεξάνδρου χτύπησε ξανά , ταράσσουντας της ακόμη πιο πολύ .

«Σήκωσε το !»φώναξε .

«Μαρίνα συγκεντρώσου! Η πίεση σου ανεβαίνει , αν συνεχίσει θα προχωρήσουμε με καισαρική !»της είπε ο γιατρός της και τα λόγια του την επανέφεραν . Δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να θέσει το παιδί της σε κίνδυνο . Ο Αλέξανδρος βγήκε για λίγο από την αίθουσα τοκετού .

«Αστυνόμε σας ακούω !»αναφώνησε .

«Την έχουμε Αλέξανδρε ! Είναι καλά , σοκαρισμένη αλλά καλά ! Ζητάει τους γονείς της ! Θα την πάμε στο νοσοκομείο εκεί θα μπορέσετε να ερθετε να την δείτε !»του ανακοίνωσε .

«Αστυνόμε να την φέρετε στο κεντρικό Νοσοκομείο . Είμαστε ήδη εδώ ! Η γυναίκα μου γεννάει !»του απάντησε και εκείνος συμφώνησε . Η καρδια του είχε επιστρέψει στην θέση της ! Τώρα απέμενε να γίνει καλά ο αδερφός του . Μετά το σύντομο τηλεφώνημα επέστρεψε ξανά στην αίθουσα .

«Την βρήκαν μωρό μου ! Την βρήκαν !»της ανακοίνωσε χαμογελαστός και χωρίς καμία πίεση και με μια μικρή κραυγή το αγοράκι της ήρθε στο κόσμο . Το πρώτο κλάμα του ήχησε στα αφτια τους . Το βλέμμα του Αλεξάνδρου έπεσε πάνω του .

«Ο άντρας μου !»γέλασε ευτυχισμένος . Οι νοσοκόμες τον σκούπισαν και αφού ο καρδιολόγος βεβαιώθηκε ότι όλα λειτουργούσαν σωστά τον έδωσα στην αγκαλιά του Αλεξάνδρου . Αφού τον χαζεψε για ελάχιστα δευτερολεπτα τον έδωσε στην μαρίνα που τόσο λαχταρούσε να τον κρατήσει στην αγκαλιά της .

«Σε ευχαριστώ θεε μου !»φώναξε κλαίγοντας . «Είναι τόσο όμορφος και τόσο μικροσκοπικός !»Ψελισσε . Ο Αλέξανδρος στέκονταν ακριβώς δίπλα της αγγίζοντας τα μικρά ποδαράκια του γιου του .

«Είμαι τόσο ευτυχισμένη Αλέξανδρε ! Και θα είμαι ακόμη περισσότερο μόλις κρατήσω και την κόρη μου στην αγκαλιά μου !»του είπε και εκείνος της άφησε ένα φιλί στο μέτωπο .

«Λίγη υπομονή καρδια μου !»της είπε χαϊδεύοντας την . Ο γιατρός ζήτησε από τις νοσοκόμες να πάρουν το παιδί για περαιτέρω εξετάσεις και τους ενημέρωσαν ότι θα το έχουν πάλι πίσω σε πολύ λίγο . Δυο ειδικευόμενοι γιατροί ανέλαβαν την Μαρίνα και αφού όλα πήγαν ρολοι την μετέφεραν σε ένα δικό της δωμάτιο . Σε λίγο κατέφθασε και η Ιζαμπέλα με την συνοδεία τον αστυνομικών. Εξετάστηκε από γιατρούς οι οποίοι διαπίστωσαν όταν δεν έφερε καποιο βαρύ τραύμα πέρα από ορισμένες μικρές γρατσουνιές στα χέρια της . Ο Αλέξανδρος έτρεξε στην παιδιατρική κλινική για να την βρει .

«Μπαμπάκα !»άκουσε την γλυκιά της φωνούλα και γύρισε πίσω για να την δει να τρέχει κατά πάνω του με ανοιχτές αγκαλες .

«Μωράκι μου !»την φίλησε παντού . «Μωράκι μου !»επανέλαβε και η καρδια του κόντευε να σπάσει από ευτυχια .

«Μπαμπάκα σε αγαπώ πολύ !»κλαψουρισε στην αγκαλιά του . «Που είναι η μαμά μου ;»ρώτησε έπειτα .

«Η μαμά μόλις έφερε στον κόσμο τον αδερφο σου μωρό μου ! Είναι τόσο όμορφος όσο εσυ !»της είπε και εκείνη μαζεύτηκε ελαφρώς «Βασικά όχι ! Εσυ είσαι πιο όμορφη !»της είπε και τότε εκείνος χαμογέλασε .

«Πάμε να τον δούμε ;»ρώτησε .

«Τον εξετάζουν οι γιατροί τώρα ! Αλλά μπορούμε να πάμε να δούμε την μαμά !»της απάντησε και έτσι και έγινε. Μόλις έφτασαν έξω από το δωμάτιο η Ιζαμπέλα άνοιξε την πόρτα και έτρεξε προς το μέρος της μητέρας της .

«Μαμάκα μου !»φώναξε και ανεβηκε μονομιάς στο κρεβάτι του νοσοκομείου .

«Ιζαμπέλα πρόσεχε ! Η μαμά πονάει ακόμα μην την ταραζεις !»της υπενθύμισε ο Αλέξανδρος . Η Μαρίνα δεν έδινε σημασία απλά την έσφιξε στην αγκαλιά της .

«Αστεράκι μου μικρό !»είπε και την έσφιξε περισσότερο .

«Μαμά θα με πνίξεις !»διαμαρτυρήθηκε γελώντας και η μαρίνα την απομάκρυνε ελαφρώς . «Μαμά εκείνος ο κακός ...» η μαρίνα την διέκοψε .

«Τελείωσε αγάπη μου ! Τελείωσε !»της είπε ήρεμα και η μικρή καθυσηχαστηκε. Την ίδια στιγμή η πόρτα άνοιξε και μια νοσοκόμα έκανε την εμφάνιση της καθώς επίσης και η θερμοκοιτίδα με το μικρό πλασματάκι . Η Ιζαμπέλα σοκαρίστηκε όταν είδε ποσό μικροσκοπικός ήταν ο αδερφός της και άρχισε να κάνει διάφορες ερωτήσεις .

Η ευτυχια είχε επιστρέψει ξανά στο σπίτι τους ! Ένα κομμάτι του παζλ έμενε ακόμη και όλα γινόταν όπως πριν . Τουλάχιστον θα προσπαθούσαν να γίνουν όπως πριν !

Αγάπες που ! Αυτό είναι το προτελευταιο κεφάλαιο της ιστορίας ! Συντονιστείτε γιατί αύριο ίσως και την Δευτέρα , θα ακολουθήσει το μεγάλο φιναλε ❤️