«Και δηλαδή σε προσέλαβαν ;» Ρώτησε η Λινά την μικρή της αδερφή .

«Ναι σου λέω ! Ενθουσιάστηκαν από το βιογραφικό μου και την εμπειρία μου και με προσέλαβαν χωρίς δεύτερη κουβέντα» απάντησε καθώς ανακοίνωσε το ευχάριστο γεγονός . Ήθελε να βρει την ανεξαρτησία της πλέον και να εκπληρώσει τα όνειρα που εγκατέλειψε στο παρελθόν και για τον λόγο αυτόν βρήκε δουλειά σε ένα ιατρείο ως γραμματέας . Δυστυχώς οι συγκυρίες δεν της επέτρεψαν να τελειώσει την σχολή της , λίγο τα οικονομικά της οικογένειας της και λίγο η σχέση της με τον Αλέξανδρο και έπειτα αυτό με το παιδί είχες ως αποτέλεσμα να αφησει το μέλλον της μετέωρο .

«Χαίρομαι για εσένα αδερφούλα μου !» Αναφώνησε και την αγκαλιάσε σφιχτά .

«Αγκαλιάζονται τα κοριτσάκια μου ;» Είπε η Γεωργία καθώς εισερχόταν στο δωμάτιο παρέα με την μικρή εγγονή της .

«Γιατί αγκαλιαζεστε μαμάκα ;» Ρώτησε η Ιζαμπέλα και η Θεια της η Λινά πήρε αμέσως τον λόγο .

«Γιατί η μαμά σου μικρή μου , βρήκε δουλίτσα ύστερα από πολύ καιρό !» Ανακοίνωσε η Λινά και η Γεωργία άνοιξε το στόμα της από έκπληξη . Ήταν εμφανώς χαρούμενη με το γεγονός αυτό .

«Μπράβο κόρη μου ! Αυτό είναι πολύ ευχάριστο νέο» είπε η μητέρα της .

«Δηλαδή τώρα που θα δουλεύεις και εσυ μαμά , εγώ θα παίρνω περισσότερα παιχνίδια ;» Αναρωτηθηκε η μικρή και οι γυναίκες γέλασαν ελαφρώς με την απληστία κάθε μικρού παιδιού .

«Τι άλλο σου λείπει εσένα πριγκίπισσα μου ! Ολα τα έχεις , θα παίρνεις μόνο ότι σου χρειάζεται . Αλλά παιδάκια δεν έχουν ούτε τα μισά από αυτά που έχεις εσυ και δεν τα εκτιμάς !» Της είπε καθώς σοφια χαρακτήριζαν τα λόγια της . Πάντοτε η Μαρίνα λειτουργούσε με λογική και ορθή νόηση και αυτό προσπαθούσε να μεταδώσει και στο παιδί της .

«Εντάξει , αλλά πιστεύω πως κάτι μου λείπει μαμά !» Αναφώνησε με λύπη στην φωνή της κάτι πο έκανε την Μαρίνα να υποψιαστεί την επόμενη της κουβέντα .

«Για πες στην μαμά τι σου λείπει και θα δούμε τι μπορούμε να κάνουμε γι αυτό !» Της είπε γλυκά .

«Θέλω να είστε αγαπημένοι με τον μπαμπά μου ! Όπως ήμασταν τότε στο σπίτι μας . Μην μου ξανά πάρεις κανένα παιχνίδι αλλά πάμε ξανά στο σπίτι μας !» Αναφώνησε έτοιμη να ξεσπάσει σε κλάμματα καρφώνοντας μαχαίρια στην καρδιά της μαρίνας .

«Έλα να με βοηθήσεις στην κουζίνα Λίνα !» Πέταξε η γιαγιά Γεωργία για να αφησει μάνα και κόρη να συζητήσουν μόνες τους .

«Αγαπημένοι είμαστε με τον μπαμπά αγάπη μου !» Προσπάθησε μάταια να την πείσει .

«Δεν είστε αγαπημένοι μαμά ! Αν είναι έτσι γιατί ο μπαμπάς σε χτύπησε ! Με πλήγωσε πολύ μαμά ο μπαμπάς μου ! Ποτέ δεν έχει φωνάξει έτσι ! Γιατί να μην σε αγαπάει πια ...» η παιδική ψύχουλα της λύγισε και ξέσπασε σε τρανταχτους λυγμούς .

«Κοριτσάκι μου μην κλαις και μου ραγίζεις την καρδιά . Ήταν μια άτυχη στιγμή ! Ο μπαμπά σου είναι ο καλύτερος άντρας στον κόσμο . Ο καλύτερος σύζυγος και πατερας . Όταν τον πρώτοείδα ηξερα αμέσως πως αυτός ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για να είναι μαζί μου και να κάνουμε μαζί υπέροχα παιδιά . Και δεν έπεσα καθόλου έξω . Έχουμε το πιο έξυπνο και όμορφο παιδάκι στο κόσμο ! Και σε αγαπάμε παρά πολύ Ιζαμπέλα μου !» Της είπε και έπειτα χάιδεψε στοργικά το μάγουλο της . Η μικρή γαντζωθηκε από τον λαιμό της μητέρας της και άφησε τα δάκρυα της ελεύθερα .

«Πάρε τον μπαμπά μου τηλέφωνο να έρθει εδώ !» Είπε η Ιζαμπέλα μέσα από τους λυγμούς της . Η Μαρίνα βρέθηκε στριμωγμένη στον τοίχο με ένα πιστόλι στον κρόταφο . Θα το έκανε όμως , δεν μπορούσε να πληγώσει το παιδί της περισσότερο .

«Εντάξει ματάκια μου ! Πήγαινε στο δωμάτιο μας και θα πάρω εγώ αμέσως τον μπαμπά !» Η μικρή κούνησε καταφατικά το κεφάλι της και έφυγε τρέχοντας . Η Μαρίνα με μια βαθιά ανάσα σήκωσε το κινητό της και πληκτρολόγησε τον αριθμό του Αλεξάνδρου . Σήκωσε το , σηκώσε το !

«Τι θες ;» Της είπε ψυχρά μόλις απάντησε στην κλήση της .

«Ακούσε με σε παρακαλώ ! Η Ιζαμπέλα δεν είναι καλά !» Του είπε ευθύς .

«Τι έχει το παιδί ;» Αναφώνησε ταραγμένος .

«Έχει καταλάβει ότι τα πράγματα ανάμεσα μας δεν είναι καθόλου καλά , την έπιασε κρίση πριν από λίγο . Σε ζητάει Αλέξανδρε !» Του ανακοίνωσε .

«Ωραία τότε ! Έρχομαι να την πάρω !»

«Νομίζω πως ο εγωισμός σου δεν σε αφήνει να καταλάβεις . Μας θέλει και τους δυο !»

«Νομίζω πως γι αυτό δεν ευθύνεται ο εγωισμός μου αλλά εσυ η ίδια ! Εσυ έφυγες Μαρίνα , εσυ την πήρες και εξαφανιστηκες . Ότι βιώνει το παιδί μας αυτή την στιγμή είναι εξαιτίας σου .» Την κατηγόρησε . Από την δίκη του πλευρά είχε απόλυτο δίκιο και δεν μπορούσε να το αμφισβητήσει κανείς όμως δεν μπορούσε να καταλάβει την δίκη της γιατί απλά δεν γνώριζε .

«Δεν ξέρεις τίποτα ! Αλλά δεν με ενδιαφέρει τώρα . Πρέπει να προσποιηθούμε ότι όλα είναι εντάξει μεταξύ μας . Τουλάχιστον μπροστά στο παιδί .»

«Αυτό δεν πρόκειται να γίνει !» Της απάντησε .

«Δεν είναι για εμένα και για εσένα όλο αυτό Αλέξανδρε ! Η Ιζαμπέλα μας έχει ανάγκη . Και όπως έχουν τα πράγματα τώρα είναι η μόνη μας λύση !»

«Σε λίγο θα είμαι εκεί !» Τερμάτησε την κλήση .

Όντως σε μισή ώρα μετά το τηλεφώνημα ο Αλέξανδρος κατέφθασε στο πατρικό της μαρινας μαζί με τον αδερφο του τον Αχιλλέα . Η Ιζαμπέλα ανυπομονούσε και μόλις ο πατερας της χτύπησε το κουδούνι ξεπετάχτηκε σαν σφαίρα από το δωμάτιο .

«Θα ανοίξω εγώ !» Φώναξε και η Μαρίνα έκανε στην άκρη για να ανοίξει εκείνη την πόρτα . «Μπαμπάκα μου !» Τσιριξε και έπεσε στην αγκαλιά του . Εκείνος την σήκωσε στον αέρα θαυμάζοντας το ποσό πολύ είχε μεγαλώσει .

«Καλώς ήρθατε !» Αναφώνησε αμήχανα η Μαρίνα και ο Αχιλλέας έσπευσε πρώτος να την αγκαλιάσει .

«Μπαμπά εσυ δεν θα φιλήσεις την μαμά ;» Η μικρή άρχισε να πιέζει τα πράγματα μεταξύ τους και να μπερδεύει την κατάσταση .

«Ναι ... θα την φιλήσω !» Είπε και πλησίασε κοιτώντας την με μίσος , αφήνοντας παράλληλα ένα φιλί στο μάγουλο της .

«Που είναι οι υπόλοιποι ;»ρώτησε ο Αχιλλέας .

«Έχουν πάει με τον Γιαννάκη σε μια θεία δίκη μου και της αδερφής μου !» Απάντησε η Μαρίνα .

«Μπαμπά θέλω να μου υποσχεθείς κάτι !»  Αναφώνησε η Ιζαμπέλα .

«Τι είναι μικρή μου;» Ρώτησε ο Αλέξανδρος .

«Θα αγαπάς την μαμά μου και δεν θα την ξανά χτυπήσεις ! Ούτε θα ξανά φωνάξεις όπως την προηγούμενη φορά !» Είπε με την παιδική της φωνούλα και ο δυνατός και αγέρωχος άντρας σαστισε μπροστά στην παιδική ψυχή .

«Ιζαμπέλα μου ...» η Μαρίνα τον διέκοψε .

«Ιζαμπέλα τα είπαμε αυτά ! Γιατί δεν ακούς την μαμά ! Σου εξήγησα κάποια πράγματα και είσαι μεγάλο κορίτσι πια ! Θέλω να με ακούς !» Είπε αναφερόμενη στην συζήτηση που είχαν πριν από λίγο .

«Θέλω να ακούσω και από τον μπαμπά πως σε αγαπάει όμως !» Παραπονέθηκε .

«Ο μπαμπάς με αγαπάει και εγώ τον αγαπάω !» Η καρδιά της σφίχτηκε και οι ματιες τους με τον Αλεξανδρος διασταυρώθηκαν αυθόρμητα . «Έλα να με βοήθησεις τώρα να βάλω το φαγητό στα πιάτα !» Της είπε για να αλλάξει συζήτηση .

«Μου λέτε ψέματα !» Επέμεινε η μικρή .

«Βρε κοριτσάκι μου ! Τι σε έχει πιάσει ;» Ρώτησε ο Αλέξανδρος .

«Με κοροϊδεύετε ! Θέλετε να χωρίσετε ; Εγώ σας θέλω και τους δυο μαζί ! Όπως ήμασταν σπίτι μας , πάμε να φύγουμε από εδώ ! Έλατε πάμε ...» δάκρυσε .

«Ιζαμπλελα ...» αποκρίθηκε ο Αχιλλέας .

«Μην μου μιλάτε ! Καλύτερα να μην είχα γονείς !» Τσιριξε τσαλαπατώντας  την καρδιά των γονιών της .

«Τι είναι αυτά που λες μικρή μου !» Είπε πληγωμένη η Μαρίνα .

«Ο μπαμπάς δεν σε αγαπάει μαμά , ο μπαμπάς φωνάζει μόνο σε όποιον δεν αγαπάει ! Έτσι μου είχε πει κάποτε !» Είπε μέσα από τους λυγμούς της και το ζευγάρι κοιτάχτηκε .

«Την αγαπάω την μαμά Ιζαμπέλα !» Είπε πιο έντονα τώρα ο Αλέξανδρος χωρίς κανείς να ξέρει αν το λέει από την καρδιά του ή απλώς προσποιείται .

«Και εσυ ψέματα μου λες ! Μου τα είπαν όλα !» Μιλούσε σαν μεγάλος άνθρωπος , επιχειρηματολογούσε και τους έστηνε όλους στον τοίχο .

«Ποιος σου τα είπε ψυχή μου ;» Ρώτησε η Μαρίνα .

«Ο Θείος Άγγελος !» Απάντησε και όλοι την κοίταξαν έκπληκτοι !