Τι ήταν πάλι αυτό που της χτύπησε κυριολεκτικά την πόρτα ; Ως ποτέ θα συνεχίζονταν οι απειλές , ο φόβος και τα ψέμματα ! Θα ζούσε ποτέ ευτυχισμένη με τον άντρα της και το παιδί της που τόσο λάτρευε και λαχταρούσε όλα αυτά τα χρόνια ; Τόσα πολλά ερωτηματικα , τόσες απορίες αναπάντητες . Τι θα επακολουθούσε άραγε ;

«Μωρό μου τι έχεις ; Πολύ σκεπτική είσαι τις τελευταίες μέρες ! Σου συμβαίνει κάτι ;»την ρώτησε ο Αλέξανδρος με ενδιαφέρον καθώς οι δυο τους παρακολουθούσαν τηλεόραση από το κρεβάτι τους και η Ιζαμπέλα κοιμόταν στο δικό της .

«Όχι . Σαν τι να μου συμβαίνει ;» Έκανε την ανηξερη .

«Δεν ξέρω ! Γι αυτό ρωτάω εσένα για να μου πεις !» Της είπε .

«Δεν τρέχει κάτι , αλήθεια ! Απλώς είμαι κουρασμένη !» Απάντησε όσο πιο πειστικά μπορούσε για να περάσει απαρατήρητο το ψέμα της από τον Αλέξανδρο .

«Θέλεις να σε ξεκουράσω εγώ μηπως ;» Της έκλεισε πονηρά το μάτι και το χέρι του εισέβαλε κάτω από το μαύρο σατέν νυχτικό της .

«Όχι Αλέξανδρε ! Ειλικρινά χρειάζομαι άλλου είδους ξεκούραση !» Επέμεινε . Οι σκέψεις και η αγωνία της για το τι επρόκειτο να ακολουθήσει δεν της επέτρεπαν να χαρεί τον έρωτα της με τον άντρα που είχε δίπλα της .

«Εντάξει μωρό μου! Ξάπλωσε πάνω μου ! Θέλω να νιώθω την ζεστασιά σου και να μυρίζω το άρωμα σου!» Παραδόθηκε και την τράβηξε στην αγκαλιά του , τυλιγοντας τα σώματα τους με την υπερδιπλη κουβέρτα .

«Σε αγαπώ !»της ψιθύρισε στο αφτι κάνοντας τον κορμί της να ανατριχιάσει . Ένα δάκρυ της ξέφυγε από τα πρησμένα μάτια της . Ο Αλέξανδρος και η κόρη τους ήταν όλη της η ζωή και τώρα απειλείται ένα κομμάτι αυτής . Ο άντρας της ! Η μαρίνα ενιωθε τόσο αβοήθητη και ανίσχυρη μπροστά στην μεγάλη απειλή που απαντά στο όνομα Άγγελος ! Ένα ένα όνομα που δεν συνάδει με την δαιμόνια προσωπικότητα που αντιπροσωπεύει !

                             ➰➰➰➰➰➰

«Καλημέρα Alex ! Μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε !»Τον υποδέχτηκε με το πικρόχολο της σχόλιο η Christina .

«Καλημέρα και σε ένα !»δεν έδειξε να νοιάζεται και τις ανταπάντησε ψυχρά και χωρίς πολλά λόγια . Η παρουσία της του τσιτωνε ολόκληρο το νευρικό σύστημα .

«Ευτυχώς που ήρθες ! Ήθελα να σου δείξω κάτι !» Είπε και στην συνέχεια ψαχουλεψε γρήγορα μέσα στην τσάντα της , βγάζοντας έναν άσπρο φάκελο που έγραψε απ'εξω το όνομα της .

«Τι είναι αυτό ;» Ρώτησε ο Αλέξανδρος επεξεργάζοντας τον .

«Άνοιξε το και θα καταλάβεις !» Του είπε και ο Αλέξανδρος αμέσως το άνοιξε προσεκτικά βγάζοντας από μέσα ένα εγχρωμο υπερηχογράφημα του αγέννητου εμβρύου .

«Να σου ζήσει !» Της απάντησε και πέταξε μακριά τον φάκελο .

« 'Μας' ... Να μας ζήσει Αλέξανδρε ! Μην ξεχνάς δεν το εκανα μόνη μου !» Του πέταξε .

«Σίγουρα δεν το έκανες μόνη σου αλλά δεν το έκανες και μαζί μου !»απάντησε και κάθισε στην καρέκλα του γραφείου του νευριασμένος και συγχρόνως όχι απόλυτα σίγουρος γι αυτό που έκανε .

«Ξεχνάς όταν ήρθες σπίτι μου και ...» την διέκοψε .

«Όχι που να σε πάρει ! Δεν ξεχνάω τίποτα , ούτε το πως πηδηχτηκαμε ούτε το που ούτε το ποτέ ! Το έκανα και το μετανιώνω αλλά αυτό το παιδί δεν θα μου το φορτώσεις ! Είμαι σίγουρος πως δεν είναι καν δικό μου !» Της απάντησε φανερά θυμωμένος χτυπώντας το χέρι του πάνω στο ξύλινο γραφείο . Τα μολύβια και κάθε τι που βρισκόταν πάνω του σείστηκαν . Η Christina έκανε ένα βήμα πίσω .

«Απέδειξε το πως αυτό το παιδί δεν είναι δικό σου και σου εγγυώμαι ότι δεν πρόκειται να σε ξανά ενοχλήσω ποτέ !» Του είπε καθώς γνώριζε πως δεν είχε τρόπο να το αποδείξει . Έτσι πίστευε μάλλον .

«Τεστ DNA !» Της απάντησε και εκείνη γουρλωσε τα μάτια της .

«Δεν υπάρχει περίπτωση να βάλω το παιδί μου σε κίνδυνο για να σου περάσει εσένα η ιδέα ότι πηδιομουν με τον ένα και τον άλλον !» Φώναξε .

«Αυτό είναι ή μηπως φοβάσαι ;» Την προκάλεσε .

«Δεν έχω να φοβηθώ τίποτα !» Είπε με πείσμα .

«Ωραία τότε ! Μπορούμε να περιμένουμε μέχρι να γεννηθεί ! Υπομονή ευτυχώς έχω !» Της είπε και αναχώρησε από το γραφείο αφήνοντας την μόνη της. Και εκείνος όμως δεν ήξερε ! Έπαιζε το τελευταίο του χαρτί ! Αυτό που θα τον έσωζε ή θα τον κατέστρεφε !

                     ➰➰➰➰➰➰➰

«Αχιλλέα μου δεν μπορείς να φανταστείς ποσό ενθουσιασμένη είμαι που σε ακούω μου έχεις λείψει τόσο πολύ !» Του είπε από την άλλη άκρη της γραμμής .

«Και εμένα κοριτσάκι μου μου έχεις λείψει αλλά από την φωνούλα σου νιώθω πως είσαι χαρούμενη .» Διαπίστωσε

«Προσπαθώ να είμαι όσο πιο πολύ μπορώ και να χαρώ το παιδί μου ! Και με τον Αλέξανδρο τα πηγαίνουμε καλύτερα αλλά τα εμπόδια συνεχίζουν να υπάρχουν .» Αναστέναξε

«Τι εννοείς ; Τι έχει συμβεί !»

«Που να σου εξηγώ τώρα ! Πολλά και διαφορά , δεν έχουν σημασία τώρα . Πες μου τα δικά σου νέα ! Πως τα περνάς ;»

«Δουλειά-σπιτι-δουλειά ! Αα και να επισημαίνω και το φαγητό στην μαμά σου ! Μου το έχει καθιερώσει κάθε μεσημέρι !»γέλασε .

«Ποσό θα ήθελα λίγο από το φαγητό της μανούλας μου !» Είπε με νοσταλγία .

«Ποτέ σκοπεύετε να μας επισκεφθείτε ;» Την ρώτησε .

«Το είχαμε προγραμματίσει για τον προηγούμενο μήνα αλλά με αυτά και με αυτά το αναβάλαμε !» Απάντησε .

«Με ανησυχείς ! Τι έχει γίνει βρε Μαρίνα ! Κάτι μου κρύβεις το νιώθω !»

«Θα τα πούμε κάποια στιγμή από κοντά . Να μου τους φιλήσεις όλους και να φας και μια μπουκιά και για εμένα !»

«Σε κλείνω Μαρίνα μου ! Να περνάτε καλά και να προσέχετε .»τερμάτησε την κλήση .

«Μαμάκα ...» ακούστηκε η φωνή της ιζαμπελας και έπειτα την είδε να έρχεται τρέχοντας κατά πάνω της .

«Μωράκι μου , ξύπνησες ;» Την σήκωσε στην αγκαλιά της και την πλημμύρισε με φιλία και αγκαλιές .

«Μαμά να σου δείξω τι έμαθα στο μπαλέτο χθες ;» Την ρώτησε και ξέφυγε από το κράτημα της . Στάθηκε δίπλα της και σήκωνε δειλά δειλά το σώμα της στις μύτες των ποδιών της προσπαθώντας να ισορροπήσει . Η μαρίνα έσφιζε από περηφάνια . Ποσό είχε μεγαλώσει αυτό το πλασματάκι ... Έβλεπε την χαρά στα μάτια της Ιζι και απευθειας ακτινοβολούσε και σε εκείνη .

«Μπράβο κορίτσι μου !»την επέβαινε καθώς τελείωσε τα χορευτικά της .

«Μαμά θέλω όταν μεγαλώσω να γίνω σαν και εσένα !» Της είπε σοβαρά και την κοίταξε στα μάτια .

«Γιατί το λες αυτό μωρό μου ;» Αναρωτηθηκε μιας και η μαρίνα δεν έκανε κάτι σπουδαίο στην ζωή της που θα μπορούσε να λαχταρισει η Ιζαμπέλα καθως τα είχε παρατήσει όλα χρόνια πριν .

«Θέλω να γίνω τόσο όμορφη όσο εσυ και τόσο γλυκιά όσο εσυ .... και... και να αγαπώ τα παιδιά μου όπως εσυ !» Της είπε και η Μαρίνα δεν μπορούσε παρά να δακρύσει . Έσκυψε στα γόνατα της και την έσφιξε στην αγκαλιά της .

«Σε λατρεύω μωρό μου !»της ψιθύρισε στο αφτι και η Ιζαμπέλα ανταπέδωσε στην αγκαλιά της . Την ίδια στιγμή επέστρεψε στο σπίτι ο Αλέξανδρος ο οποίος πέτυχε τις δυο γυναίκες της ζωής του πάνω σε αυτή την τρυφερή στιγμή .

«Τι κάνετε εσείς εκεί ; Ο μπαμπάς δεν έχει αγκαλίτσα ;»είπε δήθεν με παράπονο η Ιζαμπέλα έτρεξε πάνω του φωνάζοντας .

«Τώρα θα ζηλέψει η μαμά !» Είπε η Μαρίνα και γέλασε .

«Μαμάκα και μπαμπάκα , πρέπει να μάθετε να με μοιράζεστε !» Τους απάντησε έξυπνα και εκείνοι έμειναν άφωνοι με την απάντηση της .

«Θα σου την κόψω την γλώσσα !» Την πείραξε ο Αλέξανδρος και γύρισε προς την μαρίνα η οποία κοιτούσε τρομαγμένη την οθόνη του κινητού της .

«Τι έπαθες ;» Την ρώτησε .

«Τίποτα .» Είπε ψυχρά και έτρεξε στο δωμάτιο

Σχολιάστε ❤️❤️
Ψηφίστε 🧡🧡

Next 🔜