«Σε θέλω Μαρίνα ! Σε θέλω σαν τρελός» είπε και επιτέθηκε με μανία στα κόκκινα σαρκώδη χείλη της . Η ανυπομονησία και η λίμπιντο είχε χτυπήσει κόκκινο . Όσες γυναίκες και αν πέρασαν από την ζωή του καμία δεν κατάφερε ποτέ να αντικαταστήσει τον πόθο και την έλξη που ένιωθε για εκείνη , την γυναίκα του .

«Αλέξανδρε δεν ...»είπε ξέπνοα χωρίς να μπορεί να διατυπώσει με ακρίβεια την πρόταση της . Όσο και αν δεν ήθελε να το παραδεχτεί έλιωνε στο άγγιγμα του σαν κερί , όπως και όταν πρώτο γνωρίστηκαν . Η φλόγα παρέμενε ίδια ακόμη και μετά από ένα πολύχρονο χάσμα .

«Άφησε με να σε αγγίξω μωρό μου , άφησε με να σε νιώσω ξανά ... όπως τότε !» Της ψιθύρισε ερωτικά , περνώντας την γλώσσα του ηδονικά από τον λοβό του αυτιού της . Ένας βραχύς αναστεναγμός ξέφυγε από τα χείλη της , κάτι που έκανε τον πόθο του να φουντώσει μέσα από το παντελόνι του . Με μια απότομη κίνηση των χεριών του έσκισε το ρούχο της και την άφησε γυμνή μπροστά του με μοναδικό ύφασμα πάνω της , τα μαύρα εσώρουχα της . Το βλέμμα του την θαύμασε εξονυχιστικά . Του είχε λείψει αυτή η γαλήνια όψη . Η μαρίνα ωστόσο τύλιξε τα χέρια της γύρω από το στήθος της ως άμυνα για την γύμνια της .

«Μην με ντρέπεσαι ! Σε ικετεύω μην το κανείς . Με κανείς να νιώθω ένας ξένος .» Της είπε και εκείνη τα αφαίρεσε δειλά-δειλά . «Κοίταξε με στα μάτια Μαρίνα !»της ζήτησε και εκείνη αμέσως υπάκουσε . Το βλέμμα του έπεσε στα χείλη της και χωρίς δεύτερη σκέψη έπεσε πάνω τους με μανία . Ο κόσμος κατέρρεε γύρω τους . Ο Αλέξανδρος τους οδήγησε στο υπέρδιπλο κρεβατι της πολυτελούς σουίτας του ξενοδοχείου . Το σώμα της ακούμπησε πρώτο στα κόκκινα σεντόνια και εκείνος έσκυψε με το δικό του πάνω της αφού έβγαλε σε δευτερόλεπτα την μπλούζα του . Ο πόθος φλεγόταν στα μάτια και των δυο . Το χέρι του ταξίδεψε πάνω στο γυμνό κορμί της και έπειτα κατέληξε πάνω στο κέντρο απο όπου πήγαζει η θηλυκότητα της . Οι αναστεναγμόι πλήθαιναν και φάνταζαν τόσο ηδονικοι στα αυτιά τους , όχι ότι δεν ήταν !

«Αλέξανδρε...»ψέλλισε αδύναμη να προβάλει αντίσταση σε όλο αυτό το παιχνίδι που έπαιζε το άγγιγμα του Αλεξάνδρου πάνω της .

«Εδώ είμαι μάτια μου .» Είπε και το δάχτυλο του άγγιξε στοργικά το κόκκινο από πάθος μάγουλο της . Έπειτα έβγαλε βιαστικά το παντελόνι του και ακολούθησε και το εσώρουχο του , ενώ δεν έχασε χρόνο να απαλλάξει και την μαρίνα από τα δικά της . Κατέβασε πρώτα αργά και αισθησιακά το μαύρο δαντελωτό μικροσκοπικό εσώρουχο , αφήνοντας συγχρόνως καυτά και υγρά φιλία πάνω στον πυρήνα της . Το κορμί της τεντώθηκε σαν τόξο , ενώ τα κύματα του οργασμού της δεν άργησαν να την συνεπάρουν .

«Άφεσου μωρό μου» της είπε και εκείνη σαν να πάτησε κάποιος το μαγικό κουμπί αφέθηκε ελεύθερη στα χέρια του . Τα επιδέξια δάχτυλα του αφαίρεσαν έπειτα το σουτιέν της αφήνοντας απολύτως εκτέθημενη στην όραση του . Τα δόντια  του δάγκωσαν σκληρά της ορθωμενες ρογες της , στέλνοντας της σε ένα κόσμο επίγειο . Αφού βεβαιώθηκε πως ήταν έτοιμη να τον υποδεχτεί μέσα της , ακούμπησε την στύση του στο κέντρο της . Η Μαρίνα είχε αφεθεί πλέον στις αισθήσεις της . Ήταν κάτι που έλειπε χρόνια από την ζωή της και ποτέ δεν επιδίωξε να το αναπληρώσει με άλλον άντρα . Με μια απότομη ώθηση του βρέθηκε ολόκληρος μέσα της και εκείνη βόγκηξε στην αρχή από στιγμιαίο πόνο και έπειτα από ηδονή και απόλαυση .

«Γαμωτο ,είσαι ... είσαι τόσο στενή !»διαπίστωσε . Δεν του είχε περάσει στιγμή από το μυαλό πως όλα αυτά τα χρόνια εκείνη δεν εκπλήρωσε τον πόθο της άλλου , όμως τώρα είχε έρθει αντιμέτωπος με μια αλήθεια μου αρνιόταν να αποδεχτεί στο παρελθόν .

«Εγώ ... εγώ δεν ...»έσπευσε να απαντήσει αλλά δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη όσο οι ωθήσεις του δυνάμωναν μέσα της , τραντάζοντας όλο της το είναι .

«Είσαι μόνο δίκη μου !»φώναξε . «Πες το !» Την διέταξε όμως εκείνη δεν υπάκουσε και ο λόγος ήταν πως δεν ένιωθε δίκη του πλέον . Φαινομενικά είχαν αλλάξει πολλά μεταξύ τους . Ο πόθος και ο έρωτας ίσως να μην έσβησε ποτέ αλλά αυτή η χρόνια αποχή τους είχε αλλοτρίωσει αν όχι αποξενώσει .

«Πες το !»επέμεινε και εσμπρωξε με περισσότερη δύναμη μέσα της , προκαλώντας της ένα μικρό αναστεναγμό πόνου .

«Πες το που να σε πάρει !» Είπε για ακόμη μια φορά και τελείωσε μέσα της . Εκείνη τον ακολούθησε ύστερα από λίγα λεπτά . Τα σώματα τους χαλάρωσαν . Ο Αλέξανδρος χωρίς να βγει από μέσα της ξάπλωσε το σώμα του πάνω της εισπνέοντας το άρωμα της . Χωρίς καν να το καταλάβουν ο ύπνος του υποδέχτηκε και τους δυο αγκαλιασμένους.

Το επόμενο πρωί δεν άργησε να έρθει . Το πρώτο φως του ηλίου βρήκε την Μαρίνα και τον Αλέξανδρο στο δωμάτιο του ξενοδοχείου . Η μαρίνα άνοιξε πρώτη τα μάτια της .

«Αλέξανδρε ;» Αποκρίθηκε νυσταγμενα και με μισάνοιχτα μάτια . Το σώμα του Αλεξάνδρου βρισκόταν γυμνό και ξαπλωμένο πάνω στο δικό της . Εκείνος μουγκρίσε στο άκουσμα της φωνής της .

«Αλέξανδρε ! Φύγε από πάνω μου δεν μπορώ να αναπνεύσω !»του φώναξε και προσπάθησε μάταια να τον σμπρωξει . Εκείνος άνοιξε τα μάτια του και της χαμογέλασε . Τράβηξε το σεντόνι και έπεσε στην άλλη μεριά του κρεβατιού αποκαλύπτοντας την γύμνια της κοπέλας . Τα μάγουλα της κοκκινησαν από ντροπή και τοποθέτησε αυθόρμητα τα χέρια της στα επίμαχα σημεία .

«Μετά από μια τόσο καυτή βραδιά , εξακολουθείς να με ντρέπεσαι ;»την ρώτησε με ένα ζωγραφισμένο χαμόγελο στα χείλη ο Αλέξανδρος .

«Ότι και να έγινε ξέχασε το ! Δεν έπρεπε να γίνει και ούτε θα ξανά γίνει !»την έπιασε υστερία . «Πως το έκανα εγώ αυτό ? Το κούφιο το κεφάλι σου μαρίνα»έλεγε δυνατά αναφερόμενη στον εαυτό της .

«Μαρίνα σταματά !»την πρόσταξε και την κάρφωσε με το αυστηρό του βλέμμα . «Ήσουν απόλυτα μαζί μου χθες το βράδυ σε ότι και να κάναμε ! Δεν μετάνιωσα ούτε δευτερόλεπτο και είμαι σίγουρος πως και εσυ ακόμη και αν δεν θέλεις να το παραδεχτείς .

«Δεν μετάνιωσα αλλά δεν θα ξανά γίνει» φώναξε . «Πήγαινε με πίσω στην κόρη μου . Θέλω να πάμε στο σπίτι , θέλω να την δω» συνέχισε καθώς άρχισε να φοράει βιαστικά τα ρούχα της . Ο Αλέξανδρος την κοιτούσε με ένα βλέμμα που δήλωνε μεγάλες αντιφάσεις . Εκείνη έτρεχε πανικόβλητη πάνω κάτω στο δωμάτιο .

«Ψάχνεις κάτι μήπως ?» Την ρώτησε χαμογελώντας ειρωνικά .

«Ναι , το εσωρουχ...»διέκοψε την πρόταση της μόλις τον είδε να το κρατάει στα δάχτυλα του . «Αλέξανδρε φερ'το μου !» Του ζήτησε με ένταση στην φωνή της ,

«Έλα να το πάρεις !» Της είπε με το βλέμμα που την έκαιγε .

«Αλέξανδρε σε παρακαλώ , τελείωνε . Θέλω να γυρίσω σπίτι στο παιδί μου !» Του ανταπαντησε.

«Πιστεύεις θα με ρίξεις στοχεύοντας στο πατρικό συναίσθημα ?» Την πείραξε γελώντας όμως εκείνη δεν πτοήθηκε . Φόρεσε τα ρούχα της χωρίς το εσώρουχο κάτι το οποίο τάραξε τον ανδρισμό του Αλεξάνδρου . Ετοιμάστηκε και εκείνος με την σειρά του και αναχώρησαν από το δωμάτιο .

............................................................................

«Μωρό μου , ποσό μου είχες λείψει» είπε και έσφιξε στην αγκαλιά της την μικρή , γλυκιά και πανέμορφη κορούλα της . Η σχέση τους είχε αρχίσει να δυναμώνει και να αισθάνονται περισσότερο μητέρα με κόρη . Ο Αλέξανδρος της θαύμαζε από μακριά ένω την ίδια στιγμή είχε στο μυαλό του το γεγονός ότι η μαρίνα δεν φορούσε το εσώρουχο της .

«Θέλω νάνι !» Αποκρίθηκε η μικρή . Η νταντά την είχε ενημερώσει πως δεν είχε κοιμηθεί καλά το βράδυ εξαιτίας της απουσίας των γονιών της , έτσι η μαρίνα την οδήγησε στο παιδικό δωμάτιο όπου προσπάθησε να την νανουρίσει για να κοιμηθεί γαλήνια . Αφού η μικρή αποκοιμήθηκε η Μαρίνα κατευθύνθηκε προς το μπάνιο για να κάνει ένα ντουζ . Ο Αλέξανδρος έτρεξε ξωπισω της .

«Μαρίνα ...» είπε σιγανά προκειμένου να μην διαταράξει τον ύπνο της κόρης του .

«Τι συμβαίνει Αλέξανδρε ?» Τον ρώτησε .

«Αυτό είναι δικό σου !» Της αποκρίθηκε δίνοντας της το μαύρο δαντελωτό εσώρουχο .

«Σε ευχαριστώ» απάντησε ειρωνικά και άνοιξε την πόρτα του μπάνιου όμως το χέρι του Αλέξανδρου την σταμάτησε .

«Πως γίνεται εσυ να μην ...»κούνησε το χέρι του . Η Μαρίνα σήκωσε με απορία το φρύδι της .

«Τι θέλεις να πεις ? Εγώ να μην ... τι ?»  Τον ρώτησε ξανά .

«Δεν είχες κάνει τίποτα όλο αυτό τον καιρό , με κάποιον άλλον ... ξέρεις» της απάντησε .

«Στο μυαλό μου είχα πως θα βρω το παιδί που εσυ μου στερήσες και όχι πως να βρω κάποιον να πηδηχτω» του απάντησε με ευθύτητα και ωμότητα . «Σε αντίθεση με εσένα» συμπλήρωσε και μπήκε στο μπάνιο κλείνοντας την πόρτα πίσω της με δύναμη . Και μόλις ο Αλέξανδρος κατάφερε να αναζωπυρώσει τις φλόγες του παρελθόντος .

Αγαπημένοι μου αναγνώστες , όσοι έχετε ίσως απομείνει , ζήτω ένα τεράστιο συγγνώμη αλλά οι υποχρεώσεις και κάποια προσωπικά θεματάκια με κράτησαν μακριά από την συγγραφή του βιβλίου μου . Ελπίζω να καταφέρω να επανορθώσω και θα προσπαθήσω να βάλω ένα προγραμμα , προκειμένου να τηρώ κα να ανεβάζω συστηματικά τα κεφαλαία της ιστορίας μου ...

Σας αγαπώ πολύ για την στήριξη σας και συγγνώμη για την μεγάλη καθυστέρηση ...