"Ναι μαμά μου ! Δεν θα δόσω ένα αλλά εκατό ρουφήχτα φιλία στην εγγόνι σου ! Σε αγαπώ πολύ ! Να το ξέρεις ."αναφώνησε στο τηλέφωνο . Είχαν αρκετές μέρες να μιλήσουν . Η επικοινωνία δεν είναι τόσο εύκολη από Αμερική για Ελλάδα και συνεπώς οι κλήσεις είναι περιορισμένες .

"Και εγώ σε αγαπώ παιδί μου ! Να προσεχείς , να περνάς καλά και να ζήσεις το παιδί σου ματάκια μου . Σε περιμένω σύντομα πίσω στο σπίτι μας ."αναφώνησε από την άλλη πλευρά της γραμμής η μητέρα της . Η Μαρίνα αναστέναξε σιωπηλά και τερμάτησε την κλήση . Γύρισε το βλέμμα της πάλι στην μικρή της κόρη που έπαιζε ήσυχα και αθόρυβα με τα παιχνίδια της .

"Μωράκι μου ... μόνο να ήξερες ποσό σε αγαπάει η γιαγιά σου !"είπε και της φίλησε απαλά το μάγουλο αφού στάθηκε στα γόνατα της ακριβώς δίπλα από την Ιζαμπέλα . Την παρατήρουσε χαμογελώντας ... μεγάλωνε μέρα με την μέρα !

"Μαμά που είναι ο μπαμπάς ;"ρώτησε με την παιδική φωνούλα της . Η Μαρίνα ένιωσε ξανά αυτό το τσίμπημα ζήλιας . Πάντα και παντού η μικρή αναζητούσε τον Αλέξανδρο πράγμα που έκανε την Μαρίνα να νιώθει αδύναμη μπροστά στον ισχυρό δεσμό πατέρα και κόρης .

"Είναι στην δουλειά αγάπη μου ο μπαμπάς ! Θα γυρίσει το μεσημέρι !"της ανακοίνωσε γλυκά ενώ προσπαθούσε να σωπάσει τους δαίμονες μέσα της που της προκαλούσαν δάκρυα και στεναχώρια .

"Σελω τον μπαμπά !"φώναξε η μικρή και άρχισε να κλαίει . Η Μαρίνα έλιωνε και η καρδιά της έσπαζε σε χίλια μικροσκοπικά κόμματια . Την έπιασε από τις μασχάλες της και την έβαλε να καθίσει πάνω στα πόδια της προκειμένου να την κάνει να ξεχάστει .

"Είμαστε μαζί μικρή μου ! Είσαι με την μαμά σου!" Της τόνιζε συνεχώς ενώ ήξερε πως το παιδί δεν μπορεί να αντιληφθεί αρκετά πράγματα λόγω του νεαρού της ηλικίας του .

"Όχι !"Τσιριξε ξανά ."Σελω τον μπαμπά !"επανέλαβε . Η Μαρίνα ξεφυσηξε βαθιά πληγωμένη . Σηκώθηκε όρθια και έψαξε στην μαύρη τσάντα της  για το κινητό της . Αμέσως έτρεξε στις επαφές προκειμένου να βρει αυτή του Αλεξάνδρου . Πραγματοποίησε την κλήση και έβαλε το κινητό σε ανοιχτή ακρόαση προκειμένου να ακούσει η Ιζαμπέλα την φωνή του πατέρα της .

"Καλημέρα Μαρίνα μου !"αποκρίθηκε ο Αλέξανδρος από την άλλη πλευρά της γραμμής . <<Μου;>> Ξαφνιάστηκε από αυτή του την προσφώνηση . Πάει καιρός από τότε που δηκωνε πως ήταν δικιά του .

"Καλημερα Αλέξανδρε ! Συγγνώμη αν σε ενοχλώ αλλά η μικρή κλαίει και σε ζητάει ! Μίλησε της λίγο μηπως και ηρεμήσει !"του ζήτησε καθώς το κλάμα της μικρής της σπάραζε την καρδιά . Προτιμούσε να πληγώνεται εκείνη παρά το ίδιο της το παιδί . Δεν άντεχε να βλέπει τα γαλανά ματάκια της ,κόκκινα και πρησμένα από το κλάμα ! Ήθελε μόνο να λάμπουν από χαρά και ευτυχια .

"Μικρή μου πριγκίπισσα γιατί κλαις .Ο μπαμπάς είναι στην δουλειά ! Θα επιστεψω το μεσημέρι στο σπίτι... θα φάμε, θα παίξουμε και θα κάνουμε και το συνηθισμένο μπανάκι μας ! Σε αγαπώ πολύ μωρό μου και δεν θέλω ούτε εγώ αλλά ούτε και η μαμά να στεναχωριέσαι  ! Δείξε στην μαμά την μυστική μας σπηλιά μέχρι να έρθω εγώ ! "Της ψιθύριζε με την σιωπηλή αλλά βαριά αντρική του φωνή . Η Ιζαμπελα έδειχνε να ηρεμεί και να γελάει . Η Μαρίνα έπιασε το ακουστικό στο αυτί της και κατευθύνθηκε προς την μπαλκονόπορτα για να συνομιλήσει με τον Αλέξανδρο .

"Σε ευχαριστώ πολύ Αλέξανδρε ! Τώρα φαίνεται πολύ ήρεμη και γαλήνια ! "Τον ενημέρωσε .

"Μαρίνα θα σε συνηθίσει ! Μην στεναχωριέσαι ! Το ακούω στην φωνή σου . "Προσπάθησε να την καθησυχάσει με τα λόγια του ενώ στην ουσία ήταν ο κύριος υπαίτιος της κατάστασης αυτής .

"Εντάξει Αλέξανδρε ! Σε κλείνω τώρα ! "Του είπε .

"Περίμενε μισό λεπτό ! "Την σταμάτησε ."Το βράδυ θέλω να βγούμε έξω ! Οι δυο μας , να συζητήσουμε και να περάσουμε καλά ! Μην μου το αρνηθείς δεν θα το δεχτώ !"της ζήτησε και εκείνη στριφογύρισε τα μάτια της στον χώρο .

"Καλύτερα όχι ! "Απάντησε ψυχρά ενώ ήξερε πολύ καλά πως θα περνούσε το δικό του .

"Σου είπα δεν δέχομαι την άρνηση σου ! Θα τα πούμε και το μεσημέρι ! Στις εννιά όμως να είσαι έτοιμη ! "Είπε αυταρχικά και της έκλεισε το τηλέφωνο . Δεν μπορούσε να βγει αυτό το <<ραντεβού >> μαζί του . Ακόμη τον αγαπούσε και οποιαδήποτε επαφή μαζί του της προκαλούσε αναστάτωση .  Κούνησε το κεφάλι της δεξιά και αριστερά προκειμένου να διώξει τις σκέψεις της και επέστρεψε πίσω στην ιζαμπλελα .

"Μαμά , να σου δείξω τη "πηλια" μας ;"την ρώτησε σοβαρά η μικρή εννοώντας να την οδηγήσει στην μυστική σπηλιά που είχαν φτιάξει με τον πατέρα της . Η μαρίνα χαμογέλασε και της έδωσε το χέρι της.

"Ναι μωρό μου ! Να μου την δείξεις !"της είπε και η μικρή σηκώθηκε όρθια μαζί και η Μαρίνα . Περπατώντας με γρήγορα και μικρά βηματάκια η Ιζαμπέλα την οδήγησε στο δωμάτιο της εκεί στην ντουλάπα της υπήρχε ακόμη μια πόρτα που οδηγούσε σε ένα στενό τέσσερα επι τέσσερα δωματιάκι . Η μικρή γνωρίζοντας τα κατατόπια πάτησε τον διακόπτη και ροζ φως φώτισε και τις δυο .

"Μαμά α σου πω ένα μυστικό αλλά μην το πεις στον μπαμπά !"της είπε με δυσκολία την μεγάλη πρόταση .

"Εννοείται και δεν θα πω τίποτα !"της είπε η Μαρίνα χαμογελώντας πονηρά .

"Εδώ κρύβομαι όταν παίζουμε κρυφτό !"ανακοίνωσε η μικρή και γέλασε με την ψύχη της σαν να ακούσε το πιο αστείο ανέκδοτο , παρασύροντας μαζί και την Μαρίνα . Έμειναν εκεί για αρκετή ώρα στριμωγμένες στο μικροσκοπικό δωματιάκι λέγοντας ιστορίες από το παρελθόν ! Η Μαρίνα της αφηγήθηκε την στιγμή της γεννήσης της και όλη την διάρκεια της εγκυμοσύνης της που εκείνη βρισκόταν στην κοιλιά της ... από εκεί και πέρα όμως δεν υπήρχε κάτι να της εξιστορήσει , όλα είχαν σβήσει την στιγμή που ακούστηκε το πρώτο κλάμα !

Αρκετές ώρες αργότερα ο Αλέξανδρος είχε επιστρέψει και έφαγαν όλοι μαζί στο μεγάλο οικογενειακό τραπέζι . Έπαιξαν την μικρή και έπειτα την έβαλαν για ύπνο μένοντας μόνη στο πελώριο σαλόνι του διαμερίσματος .

"Η Ιζαμπέλα είναι μοναδική ! Όχι επειδή είναι δικό μου παιδί αλλά δεν νομίζω πως έχουν πολλά παιδάκια της ηλικίας της την ίδια νοημοσύνη . Είναι πανέξυπνη και πρόσχαρη ! Εκπέμπει μια θετική ενέργεια που σε μαγνητίζει πάνω της ! "Αναφώνησε η Μαρίνα ως περήφανη μάνα και ο Αλέξανδρος δεν μπορούσε παρά να συμφωνήσει μαζί της .

"Είναι και όμορφη ... όπως η μητέρα της !"συμφώνησε και τα μάγουλα της μαρίνας κόκκινησαν από αμηχανία .

"Δεν νομίζω ! Έχει την δίκη της ξεχωριστή ομορφιά ! "Αποκρίθηκε .

"Εγώ νομίζω πως είναι τόσο όμορφη όσο είσαι εσυ ! Και τόσο γλυκιά και τόσο ελκυστική ..."της ψιθύρισε και πλησίασε το πρόσωπο του κοντά στο δικό της . Εκείνη αποσβολωθηκε από την θέα των ματιών του .

"Συγγνώμη για όλα μάτια μου ! Σε αγαπώ Μαρίνα ! "Είπε με ερωτική και άκρως ηδονική φωνή και ακούμπησε τα χείλη του στην βάση του λαιμού της κάνοντας την να κλείσει τα μάτια από ευχαρίστηση . Έπρεπε να το σταματήσει αλλά φαινόταν τόσο ανίκανη μπροστά στο συναίσθημα .

"Αλέξανδρε ..."Ψελισσε .

"Σσσς μην μιλάς ! Σε θέλω Μαρίνα ! Μου έχεις λείψει όσο δεν φαντάζεσαι ! "Της είπε και εκείνη αναστέναξε .

"Δεν γίνεται Αλέξανδρε ! ΟΧΙ ! "Φώναξε και έφυγε μακριά του με μια δρασκελιά . Όσο και αν ήθελε να το αφησει να προχωρήσει δεν μπορούσε ! Δεν θα υπέκυπτε τόσο εύκολα στα δίχτυα του .

"Δεν μπορούμε να είμαστε μαζί ! Πρέπει να το καταλάβεις αυτο . "

"Δεν υπάρχει δεν μπορώ ! Υπάρχει δεν θέλω !"της απάντησε .

"Ωραία τότε ! Εάν σε ικανοποιεί αυτό "ΔΕΝ ΘΕΛΩ ""φώναξε .

"Δεν σε πιστεύω ! Μόλις σε άγγιξα ένιωσα το σώμα σου να τρέμει ! Το ήθελες όσο το ήθελα και εγώ !"της είπε εκείνος με ψυχραιμία και ήρεμο τόνο στην φωνή του .

"Αδιαφορώ αν με πιστεύεις η αν όχι ! "Αποκρίθηκε εκείνη . "Και το βράδυ ελπίζω να μην έχεις την πεποίθηση ότι θα βγω μαζί σου ! "

"Αυτά τα είπαμε Μαρίνα ! "Την μάλωσε . "Στις εννιά να είσαι έτοιμη ! "Ολοκλήρωσε.

"Αλλιώς ;;"τον προκάλεσε .

"Θα σε πάρω από το σπίτι με της πυτζαμες !"αναφώνησε και έφυγε με μιας από το σαλόνι με κατεύθυνση την κρεβατοκάμαρα του .

Εκείνη έμεινε να βλέπει την ώρα στο παλιό παραδοσιακό ρολόι να περνάει . Είχε ήδη πάει οχτώ και ο Αλέξανδρος δεν είχε σηκωθεί . Δεν ήξερε όμως αν έπρεπε να υπακούσει σε αυτό που της ζητούσε . Ήξερε για το τι ήταν ικανός να κάνει και ήταν σίγουρη πως η απειλή του δεν ήταν λόγια του αέρα .

Σηκώθηκε και άρχισε σιγά σιγά να ετοιμάζεται . Έψαξε στην ντουλάπα για το μαυρο μακρύ εφαρμοστό φόρεμα της και τις μαύρες λουστρίνι  μυτερες γόβες της . Η λεπτομέρειες του φορέματος μετέτρεπαν το ντύσιμο της σε μοναδικό και πολύ ελκυστικό . Δυο μεγάλα ανοίγματα στόλιζαν τα πλευρά της αφήνοντας ακάλυπτο το κορμί της . Ολοκηρωσε το ντύσιμο της και αφού χτένισε τα μαλλιά της αφήνοντας τα στο φυσικό τους , έβαλε το αγαπημένο της κόκκινο κραγιόν και σκιά στα μεγάλα κάστανα της μάτια . Στάθηκε μπροστά στον καθρέφτη και ούτε η ίδια δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που έβλεπε ! Είχε χρόνια να περιποιηθεί τον εαυτό της και να αισθανθεί σαν αληθινή γυναίκα .

Η πόρτα χτύπησε και εκείνη έτρεξε να ανοίξει την πόρτα δίχως να γνωρίζει ποιος έκρουε το κουδούνι .

"Καλησπέρα δεσποινίς Μαρίνα !"αποκρίθηκε η Emily στην αγγλική γλώσσα . "Ο κ.Αλεξ με ενημέρωσε πως θέλετε να κρατήσω την Ιζαμπέλα για απόψε !"της είπε και η Μαρίνα έκανε ένα βήμα πίσω αφήνοντας την να εισέλθει στον χώρο . Την ίδια στιγμή βγήκε και ο Αλέξανδρος έτοιμος , ντυμένος από το δωμάτιο του . Μόλις τα βλέμματα τους συναντήθηκαν αναπτυχθηκαν χιλιάδες βολτ ηλεκτρικού ρεύματος χτυπώντας της ερωτευμένες καρδιές τους .

"Γεια σας κυριε Αλεξ ! "Η φωνή της Emily τον έκανε να συνέλθει . Την χαιρέτησε και της είπε να προσέχει να μην ξυπνήσει την μικρή . Άρπαξε τα κλειδιά του αυτοκινήτου του και η Μαρίνα την τσάντα της και αναχώρησαν για το κέντρο όπου είχε γίνει η κράτηση .

..............................................................................

"Τι όμορφο μέρος !"αναφώνησε η Μαρίνα έκπληκτη με αυτό που αντίκριζαν τα μάτια της . Ένα μεγάλο αρχοντικό κτήριο με βυσσινί και μαύρους χρωματισμούς στο κέντρο και γύρω από αυτό μια τεχνητή λίμνη περιτριγυρισμένη από δέντρα και λουλούδια .

"Χαίρομαι πολύ που σου αρέσει ! "Της είπε με ένα αχνό χαμόγελο στα χείλη του .

"Έχεις ξανά έρθει εδώ; "τον ρώτησε

"Μια φορά στο παρελθόν ! Είχα ένα επαγγελματικό ραντεβού ! "Απάντησε ειλικρινά καθώς περνούσαν από την μεγάλη ξύλινη χρωματισμένη με μαύρη μπογιά , πόρτα ! Ο χώρος μέσα ήταν και αυτός τόσο υπέροχος . Πολλά αρχοντικά τραπέζια σε μικρή απόσταση το ένα από το άλλο και στο τέλος της αίθουσας ένας τεράστιος μπουφές με ορεκτικά και εδέσματα !

Ο υπεύθυνος τους οδήγησε στο τραπέζι τους που είχε θέα την λίμνη και τους κύκνους . Ο Αλέξανδρος σέρβιρε και τους δυο από το κρασί .

"Στην υγεία μας ! "Αναφώνησε η Μαρίνα και τσούγκρισαν τα ποτήρια τους .

"Είσαι πολύ όμορφη απόψε ! Καλύτερα ... πολύ διαφορετική ! "Της επισήμανε και εκείνη έσκυψε αμήχανα το κεφάλι της .

"Σε ευχαριστώ Αλέξανδρε ! "Αποκρίθηκε ντροπαλά. .

"Μην με ντρέπεσαι Μαρίνα ! Είμαι εγώ ! Αυτός που ήμουν τρέλα ερωτευμένος μαζί σου πριν καταφέρω να τα διαλύσω όλα με τις απερισκεψίες μου . "Της είπε και εκείνη τον κοίταξε στα μάτια .

"Δεν είμαστε το ίδιο πλέον ! Δεν νιώθω οικεία όταν είμαι δίπλα σου !"του είπε .

"Επειδή με θέλεις ακόμα Μαρίνα ! Δεν μπορείς να γίνεις κύριος των συναισθημάτων σου και φοβάσαι μην υποκύψεις ! "Της είπε και ένιωσε να ταυτίζεται με τα λόγια  του .

"Κανείς λάθος ! Δεν νιώθω τίποτα πλέον , είμαι άδεια όσο δεν πάει ! "Αποκρίθηκε και ήπιε μια γουλιά από το κρασί της.

"Μην λες ψέματα ! Γαμωτο ξέρεις πως τα σιχαίνομαι ! "Απάντησε εκείνος .

"Και τι περιμένεις να σου πω ; Ότι θα γίνουμε μια ευτυχισμένη οικογένεια ; Ξέρεις πολύ καλά πως αν δεν υπήρχε το παιδί οι δρόμοι μας θα είχαν χωρίσει οριστικά . "Του υπενθύμισε .

"Θέλω μόνο να προσπαθήσουμε ! Τίποτα άλλο ! Αν δεν μας βγει , έχει καλώς ! Αλλά δεν δεν προσπαθήσεις δεν ξέρεις τι μπορεί να χάσεις ! "Της είπε εκείνος .

"Έχω κουραστεί να προσπαθώ για όλα ! "Είπε αφήνοντας το ποτήρι από τα χέρια της.

"Η οικογένεια μας δεν ανήκει στο σύνολο ! Είναι κάτι πιο σημαντικό ! Πιο πάνω από όλους και από όλα ! "Της αποκρίθηκε.

"Δεν σε είδα να το σκέφτηκες όταν έπαιρνες το παιδί και έφευγες ! Προσπάθησες καθόλου για εμάς τότε ; "τον ρώτησε γεμάτη ειρωνία στην φωνή της .

"Έχω μετανιώσει ! Δεν μπορώ να γυρίσω τον χρόνο πίσω . Ας το αφήσουμε να φύγει αυτό μακριά μας ! "Της ζήτησε γλυκά της και της έπιασε το χέρι . Με το άλλο που ήταν ελευθερο άρπαξε το ποτήρι με το κρασί και το ήπιε μονομιάς . Γέμισε ξανά το ποτηρι της και έκανε ακριβώς το ίδιο πράγμα .

"Τι ακριβώς κανείς Μαρίνα ! Να μεθυσεις θέλεις ; "την μάλωσε .

"Ναι θέλω να μεθύσω ! Μόνο έτσι μπορώ να ξεχάσω τι έχω περάσει εξαιτίας σου . Δεν υπάρχει άλλος τρόπος . Και επίσης δεν ξέρω αν θέλω να είμαι δίπλα σου ξανά ! Δεν είσαι ο Αλέξανδρος που γνώρισα . Δεν νιώθω το ίδιο με εσένα . "Του είπε αυτά που τόση ώρα μέσα της κρατούσε και το ποτό έκανε τα πράγματα πιο εύκολο για να τα Βγάλει στην φορά . Πήρε την τσάντα της και σηκώθηκε από το τραπέζι .

"Συγγνώμη Αλέξανδρε ! Θα φύγω. Μπορείς να μείνεις θα πάρω ταξί . "Του είπε και έτρεξε γρήγορα προς την έξοδο . Ο Αλέξανδρος άφησε τα χρήματα πάνω στο τραπέζι και έτρεξε πίσω της να την προλάβει .

"Περίμενε "της φώναξε και την έπιασε από το μπράτσο .

"Άφησε με να φύγω !"ούρλιαξε εκείνη με την σειρά της .

"Έχεις μεθύσει ! Που θα πας σε αυτά τα χάλια ;"την ρώτησε .

"Φίλα με ! "Απάντησε εκείνη και ο Αλέξανδρος σαστισε . Όμως δεν μπορούσε να αντισταθεί όσο και αν ήξερε πω αν δεν ήταν από την επήρεια του αλκοόλ δεν θα τολμούσε να ζητήσει κάτι τέτοιο .

Ένα ήταν σίγουρο ... πως αυτή η βραδιά είχε και συνέχεια !

Αγαπημένοι μου αναγνώστες ! Συγγνώμη για ακόμη μια φορά ! Η εφαρμογή αντιμετωπίζει κάποια προβλήματα προφανώς και δεν μου επιτρέπει να δημοσιεύσω κεφαλαία στην ιστορία μου . Συγγνώμη για την καθυστέρηση . Προσπαθώ να το λύσω σύντομα αυτό το θεματάκι και θα γίνω ξανά τακτική στην ενημέρωση της ιστορίας .