"Ιζαμπέλα !"φώναξε η Μαρίνα που σηκώθηκε πρωί-πρωί για να ξοδέψει κάθε λεπτό της ώρας με την μικρούλα ενώ ο Αλέξανδρος κοιμόταν στην μεγάλη κρεβατοκάμαρα . "Έλα ψυχούλα μου να πιεις το γαλατάκι σου !"την παρακάλεσε με ικετευτικο τόνο . Ενιωθε τόσο αδύναμη αλλά θα το συνήθιζε ! Μπορούσε εύκολα να γίνει θυσία για το παιδί της και δεν θα λογαριάζε κανέναν και τίποτα .

"Δεν θέλω !"παραπονέθηκε η μικρή ! Η Μαρίνα από την άλλη χαμογέλασε περήφανα που η μικρή της πριγκίπισσα μπορούσε και σχημάτιζε προτάσεις . Είχε χάσει πολλά χρόνια από την ζωή της και μαζί πολλές αναμνήσεις και μοναδικά στιγμιότυπα .

"Αν δεν πιεις το γάλα σου μωρό μου ... πως θα μεγαλώσεις ;"μουρμούρισε η γυναίκα . Ο Αλέξανδρος που είχε μόλις ξυπνήσει άκουσε τις φωνές των δυο "γυναικών" , χαμογέλασε στον εαυτό του που είχε κατά κάποιο τρόπο ολόκληρη την οικογένεια του στο σπίτι . Σηκώθηκε από το μαλακό στρώμα και φόρεσε το τζιν παντελόνι του , αφήνοντας τους γυμνασμένους κοιλιακούς του ακάλυπτους . Κοίταξε το κινητό του για τυχόν κλήσεις από το νοσοκομείο και αφού βεβαιώθηκε πως το ρεπό του εξελισσόταν θετικά , προχώρησε προς την κουζίνα .

"Μπαμπάκα μου!"αναφώνησε η Ιζαμπέλα που τον είδε να στέκεται πίσω από την μικροσκοπική φιγούρα της Μαρίνας .

"Καλημέρα κύριες μου !"αναφώνησε και άφησε ένα ξαφνικό φιλί στο μέτωπο της Μαρίνας και έπειτα έσπευσε να σηκώσει στην αγκαλιά του την πανέμορφη κόρη του .

Υ.Γ Η Ιζαμπέλα είναι σαφώς μεγαλύτερη από το εικονιζόμενο μωρο

"Ακούσα πως δεν πίνεις το γάλα μικρή μου ;"ρώτησε πονηρά ο Αλέξανδρος και η μικρή γέλασε αναγνωρίζοντας την αταξία της . Η Μαρίνα που τους παρατηρούσε ενιωθε ένα μικρό τσίμπημα ζήλιας από την σχέση των δυο τους . Δεν είχε ακόμη αυτό το δέσιμο με την κόρη της και δεν ήξερε αν θα κατάφερνε να αποκτήσει ποτέ ένα εξίσου δυνατό δεσμό μαζί της .

"Μαρίνα που είναι το γάλα της ;"ρώτησε και εκείνη του έδειξε το μπιμπερό που βρισκόταν πάνω στον μαρμάρινο πάγκο . Η μικρή μόλις το είδε άνοιξε το στόμα της για να το καταβροχθίσει . Τι διαφορετικό κανείς εκείνος από εμένα ; αναρωτηθηξε η Μαρίνα .

"Τι μαγικό έχεις πάνω σου ;"αναρωτηθηκε η Μαρίνα δυνατά ώστε να την ακούσει . Εκείνος της χαμογέλασε και έστρεψε το βλέμμα του πάνω της .

"Ρωτά την μικρή !"αποκρίθηκε εκείνος ενώ συνέχιζε να γελάει . Το γάλα είχε φτάσει σχεδόν στον πάτο και η μικρή αναζητούσε και άλλο . Ο Αλέξανδρος την άφησε να πατήσει στο έδαφος . Είχε πλέον μαθει να κάνει τα πρώτα της σταθερά βηματάκια . Έτρεξε κατευθείαν στα πόδια της Μαρίνας .

"Τώρα μεγάλωσα μαμά  ;"την ρώτησε και το χαμόγελο της Μαρίνας έφτασε μέχρι τα αυτιά ενώ τα μάτια της άστραψαν από ευτυχια και περηφάνια .

"Ναι μωρό μου ! Μεγάλωσες και έγινες ακόμη πιο όμορφη !"της απάντησε η μητέρα της και την έσφιξε στην αγκαλιά της .

"Μπαμπά , μαμά ! "Φώναξε η μικρή και οι δυο αμέσως γύρισαν στο άκουσμα της παιδικής φωνούλας της . "Σελω να παίξουμε !"αποκρίθηκε και ο Αλέξανδρος έριξε μια μάτια στην Μαρίνα .

"Πάμε τότε !"απάντησε εκείνος δίχως να της αφησει περιθώριο να δώσει την δίκη της απάντηση που δεν θα ήταν άλλωστε διαφορετική . Προχώρησαν προς το σαλόνι εκεί όπου η Ιζαμπέλα είχε 'χτίσει' το παλάτι με τα παιχνίδια της . Τόσα παιχνίδια αναμφισβήτητα δεν είχε άλλο παιδί στην ηλικία της . Ο Αλέξανδρος που ήταν ερωτευμένος με την κόρη του κάθε μέρα μόλις επέστρεφε από την δουλειά συνήθιζε να φέρνει δώρο στην Ιζαμπέλα και από ένα παιχνίδι .

"Τόσα παιχνίδια ;"αναφώνησε σοκαρισμένη από τον όγκο των πλαστικών αντικειμένων η Μαρίνα .

"Μια την έχω ! Μπορούσα να κάνω αλλιώς ;"της απάντησε με ερώτηση ο Αλέξανδρος.

"Λίγο μέτρο δεν βλάπτει ! Πρέπει να μαθει από μικρή να αρκείται με λίγα και καλά ! "Αναφώνησε . Η λογική ήταν πάντα το ατού της . Δεν μπορούσε να αντικρίζει την υπερβολή και την σπατάλη . Ένιωσε την φτώχεια στο πετσί της και δεν μπορούσε να δεχτεί να υπάρχουν αμέτρητα παιχνίδια για ένα μόνο μωρό όταν αλλά δεν έχουν φαγητό στο πιάτο τους .

"Η δίκη μου η κόρη θέλω να έχει τα πάντα !"πέταξε εγωιστικά ο Αλέξανδρος .

"Ούτε εγώ θέλω να στερηθεί κάτι το παιδί μου αλλά δεν γίνεται να μεγαλώσει μέσα στην υπερβολή και στο χρήμα ! "Αντήχησε δυνατά η φωνή της . Ο Αλέξανδρος την κοιτούσε σοκαρισμένος με τα λόγια της . "Αλλά βέβαια και εσυ τώρα που έγινες μεγάλος επιστήμονας και θησαυρίζεις ... μπήκες στο τρυπάκι του χρήματος ! "Φώναξε θυμωμένη .

"Τι σε έχει πιάσει Μαρίνα ! Ειλικρινά δεν σε καταλαβαίνω !" Φώναξε και εκείνος από την μεριά του .

"Μην μαλώνετε !"Τσιριξε η Ιζαμπέλα και ξέσπασε σε τρανταχτους λυγμούς . Η Μαρίνα ένιωσε τόσο άσχημα που άφησε τον εαυτό της να ξεσπάσει μπροστά σε ένα μικρό πλασματάκι και επέτρεψε να του μαυρίσει την ψυχούλα .

"Δεν μαλώνουμε μωράκι μου ! "Την καθησύχασε . "Έλα να παίξουμε !"πρότεινε ευθύς διακόπτοντας την έντονη συζήτηση τους . Η Ιζι έπιασε στα χέρια της ένα στέμμα και ένα πριγκιπικό καπέλο και τα έδωσε αντίστοιχα στην μαμά και στον μπαμπά της .

"Μαμά πιγκιπισσα !"δυσκολεύτηκε να προφέρει την λέξη και η Μαρίνα γέλασε με την γλυκά που έβγαζε η φωνούλα της . "Κι ο μπαμπάς πιγκιπας!"συμπλήρωσε . Ο Αλέξανδρος κοίταξε την Μαρίνα που χαμογελούσε ανέμελα με την τσαχπινιά της μικρής και ενιωθε τις τύψεις του να μεγαλώνουν .

"Και εσυ η μικρή μου Βασίλισσα !"αποκρίθηκε η Μαρίνα και η μικρή κούνησε καταφατικά το κεφαλάκι της .

"Ορίστε το τσάι σας κύριες μου !"μπήκε στον ρόλο και ο Αλέξανδρος και έπιασε την πλαστική κανάτα προσποιούμενος ότι βάζει τσάι στα ποτήρια . Η Ιζαμπέλα γέλασε με την ψυχή της . Και κάπως έτσι οι ώρες πέρασαν σαν μια αληθινή οικογένεια . Η Ιζαμπέλα είχε αποκοιμηθεί στον καναπέ και η Μαρίνα μαγείρευε κάτι για το μεσημέρι .

"Μαρίνα συγγνώμη για πριν !"εμφανίστηκε και ο Αλέξανδρος την κουζίνα .

"Εντάξει και εγώ παραφερθηκα Αλεξάνδρε απλώς όλα μου φαίνονται πολύ διαφορετικά ! Δεν είμασταν έτσι παλιά ! "Του είπε .

"Τι άλλαξε ;"την ρώτησε αυτός .

"Τα πάντα άλλαξαν ! Εσυ άλλαξες ! Εγώ άλλαξα ! Η σχέση μας ! Όλα ! Οι ζωές μας ανατράπηκαν ! Κοιτά τον εαυτό σου , δεν είσαι ίδιος με εκείνον δυο χρόνια πριν . Νιώθω σαν να πέρασαν αιώνες και ξεχάσα πως είναι να ζω με αυτόν που κάποτε θεωρούσα άνθρωπο μου !"του εκμυστηρεύτηκε με ειλικρίνεια .

"Το ξέρω μάτια μου ! Και φταίω και εγώ γι αυτό ! Νόμιζεις πως δεν μετανιώνω Μαρίνα .  Δώσε μου μια ευκαιρία να επανορθώσω ! "Της ζήτησε πιάνοντας την απαλά από τους καρπούς των χεριών της .

"Αυτό να το ξεχάσεις Αλέξανδρε ! Εμείς μπορεί να είχαμε ένα παρελθόν αλλά δεν θα έχουμε ποτέ ένα μέλλον ! Μόνο το παιδί , μας κρατάει κοντά ! "Του απάντησε απελευθερώνοντας τον εαυτό της από το κράτημα του .

"Δεν έπαψα να σε αγαπώ !"απάντησε εκείνος αδιαφορώντας για αυτά που του έλεγε εκείνη .

"Καλό θα ήταν να το κανείς κάποια στιγμή ! "Τον γείωσε για ακόμη μια φορά .

"Δεν μπορώ ! Ξέρεις ποσό δύσκολο είναι αυτό που μου ζητάς ! Έχω προσπαθήσει αυτά τα χρόνια να σε βγάλω από το μυαλό μου αλλά δεν τα κατάφερα ! Σε αγαπώ που να πάρει ! Νιώθω από την αρχή ερωτευμένος μαζί σου ! "Της εξομολογήθηκε .

"Τα έχεις πει και στην Christina αυτά ;"τον ρώτησε γεμάτη ειρωνία αφήνοντας τον άλαλο.

"Τι ; Τι λες ; Δεν τρέχει κάτι με την Christina ! Είμαστε μόνο φίλοι !"της είπε ενώ μέσα του γνώριζε πως η σχέση τους δεν περιορίστηκε μονο στην φιλία αλλά προχώρησε μέχρι την κρεβατοκάμαρα .

"Δεν σε πιστεύω αλλά δεν με ενδιαφέρει κιόλας ! Αλέξανδρε δεν ήρθα σπίτι σου για να με ρίξεις στο κρεβάτι σου ! Σου το ξεκαθάρισα εξ'αρχης αυτό !"φώναξε .

"Είσαι η γυναίκα μου ! Δεν θα σε αντιμετώπιζα ως μια του δρόμου ! "Της πέταξε εκνευρισμένος από τον τρόπο που του μίλησε.

"Αν θυμάμαι καλά λίγες εβδομάδες νωρίτερα είχες την πεποίθηση πως ήμουν μια πουτανα ! Τι άλλαξε τώρα ;"ρώτησε ξανά με την ειρωνία να ξεχειλίζει από τα χείλη της .

"Έκανα μεγάλο λάθος γαμωτο ! Θα μου το χτυπάς για πολύ ; "της είπε .

"Νομίζεις πως όλα είναι μελι-γάλα ξανά ; Γιατί αν όντως το πιστεύεις αυτό είσαι πολύ καλός ονειροπόλος εκτός από γιατρός ! "Πέταξε "Δεν έχω ξεχάσει Αλέξανδρε ούτε τα μισά από αυτά που πέρασα εξαιτίας σου ! "Έφτυσε τα λόγια της και αφού έκλεισε το φαγητό , κατευθύνθηκε προς το σαλόνι όπου σήκωσε την κοιμισμένη Ιζαμπέλα στα χέρια της και την μετέφερε στο δωμάτιο,  όπου είχε εγκατασταθεί λίγες μέρες πριν , προκειμένου να απολαύσει λίγα λεπτά ύπνου αγκαλιά με το παιδί της .

Ο Αλέξανδρος από την άλλη είχε πολύ δρόμο μπροστά του προκειμένου να ενώσει την οικογένεια του ! Το ερώτημα είναι : θα τα καταφέρει ποτέ ;

Αγάπες μου συγγνώμη για ακόμη μια φορά για την καθυστέρηση ! Είχα ένα θέμα με το Ίντερνετ αυτές τις μέρες και αν και μπορούσα να διαβάζω ιστορίες στο Wattpad δεν μπορούσα να δημοσιεύσω στην δίκη μου .
Ελπίζω να με κατανοήσετε ! Θα προσπαθήσω να επανορθώσω !

Για πείτε μου την γνώμη σας ;
Και επίσης θα θέλατε να τους δείτε ξανά μαζί ;