Οι μέρες περνούσαν βασανιστικά , ο Αχιλλέας στην εντατική σε σταθερή αλλά συνεχώς κρίσιμη κατάσταση και η Ιζαμπέλα άφαντη . Κανένα νέο , κανένα τηλεφώνημα για την ζήτηση λύτρων , καμία είδηση στα μέσα μαζικής ενημέρωσης σχετικά με την εύρεση κάποιου παιδιού είτε ζωντανού είτε νεκρού ! Ναι νεκρού ! Γιατί το μυαλό τους και η σκέψης τους δεν μπορούσε να απόκλεισει εντελως αυτό το ενδεχόμενο . Ο πόνος τους με την μέρα και τους κατέβαλε όλο και πιο πολύ . Ο ένας στήριζε τον άλλον όσο μπορούσε . Προσπαθούσαν να μοιραστούν την δύναμη τους ώστε να καταφέρουν να ορθοποδήσουν όσο αυτό ήταν δυνατό . Ο Αλέξανδρος με την Μαρίνα ξημεροβραδιαζόταν έξω από το δωμάτιο του νοσοκομείο και έπειτα επέστρεφαν λίγες ώρες στο σπίτι να κανουν ένα μπάνιο και να ξαπλώσουν μερικά λεπτά ! Ναι λεπτά ! Δεν υπήρχαν ώρες ! Ο χρόνος έτρεχε και δεν τους το επέτρεπε .

«Αλέξανδρε θέλεις να σου φτιάξω κάτι να φας ;»τον ρώτησε η γυναίκα και εκείνος απλά την κοίταξε χαμένος .

«Όχι μάτια μου , κάθισε να ξεκουραστείς !»της ζήτησε .

«Εντάξει είμαι ! Δεν χρειάζομαι ξεκούραση !»έλεγε κυρίως για να πείσει τον εαυτό της . Μόλις η αδρεναλίνη αποχωρούσε από το κορμί της θα έπεφτε στο κρεβάτι και δεν θα μπορούσε να ξανά σηκωθεί . Η ένταση ήταν αυτή που την κράταγε όρθια . Τίποτα άλλο ! Ήταν τόσο αδύναμη που ούτε τον ήχο του κινητού της που χτυπούσε δεν άκουγε .

«Μαρίνα χτυπάει το κινητό σου δεν ακους !»της είπε ο Αλέξανδρος και εκείνη τινάχτηκε σε ελατήριο . Άγνωστος αριθμός ! Ίσως ... το παιδί της . Ο Αλέξανδρος την κοιτούσε με προσήλωση και αγωνία .

«Παρακαλώ ;»αναφώνησε ευγενικά .

«Μαμά !»ακούστηκε μια τσιρίδα . Η τσιρίδα της ιζαμπελας όταν έκλαιγε ή πονούσε . Η μάνα που γέννησε το παιδί μπορούσε να τα αντιληφθεί όλα . Το κορμί της πάγωσε και τα πόδια της λύγισαν ανεπαίσθητα .

«Μωρό μου !»Ψελισσε κλαίγοντας και κάθισε στην άκρη του κρεβατιού με τον Αλέξανδρο να πλησιάζει σε κλάσματα δευτερολέπτου δίπλα της .

«Το μωρό σου είναι καλά και δεν πρόκειται να πάθει τίποτα ! Απλά θα πρέπει να μαθει να ζει χωρίς εσένα !»της πέταξε ψυχρά μια γυναικεία φωνή .

«Τι θέλεις , ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΙ ΘΕΛΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΦΕΡΕΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΠΙΣΩ. ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ , ΤΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ !»Τσιριξε κλαίγοντας ενώ ο Αλέξανδρος ήταν μαινόμενος ταύρος δίπλα της .

«Μην φωνάζεις γιατί θα επιβαρύνεις την κατάσταση σου !»ακούστηκε τώρα μια αντρική φωνή . Η μαρίνα κάλυψε με το χέρι της το ηχείο του κινητού και στράφηκε προς τον Αλέξανδρο .

«Αλέξανδρε πρέπει να είναι γνωστός μας ! Ξέρει ότι είμαι εγκυος !»του είπε και εκείνος κούνησε το κεφάλι του κάνοντας της νόημα να συνεχίσει να του μιλάει .

«Ποιος είσαι ;»τον ρώτησε ήρεμα αυτή την φορά .

«Ένας φίλος από τα παλιά ! Δεν μπορεί να με ξέχασες ;»και τότε το κορμί της το χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα .

«Άγγελε ...» διαπίστωσε τρεμάμενη . Ο Αλέξανδρος σηκώθηκε όρθιος , χτύπαγε τους τοίχους , έβριζε και πέταγε ότι έβρισκε μπροστά του .

«Εγώ είμαι ομορφούλα ! Η κόρη σου ίδια με εσένα είναι ! Κριμα που είναι τόσο μικρή για τα γούστα μου !»είπε με το αρρωστημένο του μυαλό .

«ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ ΝΑ ΑΓΓΙΞΕΙΣ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΜΟΥ ! ΘΑ ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΩ ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΟΥ ΤΑ ΧΕΡΙΑ !»φώναξε στο τηλέφωνο η Μαρίνα και ο Αλέξανδρος στα λόγια της πάγωσε . Ήξερε πως εκείνος ο άντρας ήταν ικανός για όλα πλέον.

«Εγώ στην θέση σου δεν θα μου μιλουσα έτσι !»την ειρωνεύτηκε και χασκογελάσε .

«Τι θέλεις για να την πάρω πίσω ;»τον ρώτησε .

«Δυστυχώς τίποτα ! Το παιδί σου ήθελα ! Ξέρεις η γυναίκα μου έχασε το δικό μας , όποτε η μικρή σου είναι ότι πρέπει για να μας καλύψει το κενό !»της είπε τρελαίνοντας την .

«Ποια η γυναίκα σου ; Τι λες ;»τον ρώτησε συγχυσμενη .

«Η Christina !»αναφώνησε . «Πες στον άντρα σου πως τελικά δεν ήταν παιδί του ! Μπορεί τα σχέδια μου να τροποποιήθηκαν ελαφρώς αλλά τώρα έγιναν καλύτερα!» Της πέταξε και εκείνη τώρα είχε χάσει κάθε ίχνος λογικής μέσα της .

«Δεν μπορείς να το κανείς αυτό ! Η αστυνομία θα σε βρει !»του ανακοίνωσε .

«Δεν φοβάμαι κανέναν ομορφούλα ! Καλά να περνάτε ! Θα σας την προσέχουμε !»της είπε κλείνοντας το τηλέφωνο .

«ΤΙ ΣΟΥ ΕΙΠΕ ΤΟ ΚΑΘΑΡΜΑ !»Φώναξε ξε ο Αλέξανδρος που βρισκόταν σε αναμμένα κάρβουνα . Η μαρίνα του τα εξήγησε όλα , για την Christina , το παιδί , και τον λόγο που είχαν απαγάγει τώρα το δικό τους . Όλο αυτό Ακουγόταν σαν ένα αστείο , δεν μπορούσε αυτά τα λόγια να βγαίνουν από άνθρωπο . Και όμως ! Εκεί που τελειώνει η λογική αρχίζει η παράνοια ! Και δεν υπάρχει πιο επικίνδυνος άνθρωπος από έναν τρελό .

Ο Αλέξανδρος τηλεφώνησε αμέσως στην αστυνομία και ζήτησε τον αστυνόμο που είχε αναλάβει προσωπικά την υπόθεση της μικρής ιζαμπελας . Εκείνος τον διαβεβαίωσε πως θα την έβρισκαν ! Ο Άγγελος είχε κάνει το μεγαλύτερο λάθος που τηλεφώνησε . Τους έδωσε ένα φως στην υπόθεση που έψαχναν μέρες τώρα . Η αστυνομία είχε ήδη κινητοποιηθεί. Θα έψαχνε κάθε σπίτι που διατηρούσε ο Άγγελος , κάθε γωνία της πόλης και της χώρας ολόκληρης . Ακόμη η ελληνική αστυνομία συνεργάστηκε με την αστυνομία της Νεας Υόρκης προκειμένου να αποκλείσουν το ενδεχόμενο να έχει μεταφέρει το παιδί στην Αμερική . Πράγμα όμως αδύνατο γιατί δεν γίνεται να μεταφέρεις ένα ανήλικο παιδί σε μια άλλη χώρα χωρίς να έχεις τα χαρτιά που πιστοποιούν την κηδεμονία του .
Οι ελπίδες τους αναπτερώθηκαν ! Για λίγο τα χείλη τους έλαμψαν .

«Μαρίνα , θα πάω στο νοσοκομείο !»της ανακοίνωσε ο Αλέξανδρος  .

«Θα έρθω και εγώ !»είπε εκείνη και έκανε να ετοιμαστεί .

«Δεν έχεις να πας πουθενά ! Αρκετά ! Ξάπλωσε , ξεκουράσου έχεις και ένα παιδί μέσα σου που πηγαινοέρχεται από εδώ και από εκεί σαν μπαλάκι όλες αυτές τις μέρες !» Της είπε ελαφρώς νευριασμένος .

«Και τι να κάνω Αλέξανδρε ! Να πάω να κάνω μασάζ να ηρεμήσω , κανένα σπα μηπως , να ανοιξω σαμπάνιες ... τι θες να κάνω ; Θέλω να έρθω στο Αχιλλέα και θα το κάνω!» Του είπε καθώς συνέχιζε να ετοιμάζεται .

«Μια ζωή ξεροκεφαλη !»είπε εκείνος πλέον νευριασμένος .

«Δεν πρόκειται να λείψω στιγμή παραπάνω από το πλευρό του Αχιλλέα !»του είπε για ακόμη μια φορά .

«Ούτε ερωτευμένη να ήσουν μαζί του !» Της είπε για να σπάει τον πάγο όμως δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή .

«Είμαι ερωτευμένη μαζί του ! Φυσικά και είμαι , αλλά όχι με τον τρόπο που θα το αντιλαμβάνονταν ο κοινός νους ! Αυτος ο άνθρωπος είναι ο ήρωας μου , με σήκωνε όταν έπεφτα και με κράταγε για να μην πέσω ! Τώρα με χρειάζεται ! Μπορεί να μην κάνω τίποτα.  Μπορεί απλά να τον κοιτάω. Αλλά δεν μπορώ να μην είμαι εκεί !»ολοκλήρωσε και έσκυψε με δυσκολία για να φορέσει τα παπούτσια της . Ο Αλέξανδρος όταν είδε την δυσκολία που αντιμετώπιζε , έσκυψε να την βοηθήσει . Εκείνη τραβήχτηκε ελαφρώς .

«Μην κανείς έτσι ! Ξέρω τι σημαίνει για εσένα ο αδερφός μου ! Απλά έχεις τόσες μέρες να ξεκουραστείς . Είσαι εγκυος μαρίνα ! Και άλλο ένα παιδί που θα επιστρέψει σύντομα θα θέλει να περάσει χρόνο με την μάνα του ! Εσυ δεν θα μπορείς ούτε το χέρι σου να σηκώσεις για να το χαϊδέψεις !»της είπε δένοντας και το άλλο της κορδόνι .

«Να γυρίσει το παιδί μου και ας πεθάνω μετά !» Του είπε και εκείνος την κοίταξε με βλέμμα που έκαιγε .

«Αν ξανά πεις κάτι τέτοιο να είσαι σίγουρη πως θα σε δέσω στο κρεβάτι και δεν πρόκειται να σε αφήσω να σηκωθείς από εκεί μέχρι να γεννήσεις !»της χαμογέλασε όμως τα λόγια του τα εννοούσε .

«Μάλιστα αφέντη !» Πέταξε εκείνη θυμωμένη . Φόρεσε το μαυρο παλτό της και άνοιξε την πόρτα κατευθυνόμενη προς το αυτοκίνητο με τον Αλέξανδρο να την ακολουθεί . Σε λίγο είχαν φτάσει στο νοσοκομείο . Έξω από το δωμάτιο του Αχιλλέα επικρατούσε ένας πανικός . Η καρδια της σταμάτησε για δευτερολεπτα .

«Τι συμβαίνει ;»ρώτησε με φωνή που με το ζόρι έβγαινε από τα σώθηκα της .

«Γρήγορα τον απινιδωτή !»φώναζαν αγνοώντας την . Ο Αλέξανδρος που κατέφθασε μετά από λίγο σοκαρίστηκε . Χωρίς να το πολύ σκέφτει έτρεξε στο δωμάτιο . Τσέκαρε τις ενδείξεις στο μόνιτορ . Η καρδια του έδειχνε να έχει σταματήσει . Άρπαξε τον απινιδωτή και άρχισε τις προσπαθείες του να τον επαναφέρει . Οι νοσοκόμες είχαν σοκαριστεί ενώ ο γιατρός έκανε να επέμβει όμως ο Αλέξανδρος δεν τον άφησε . Είχε πάρει την ζωή του αδερφου του στα χέρια του . Κατάφερε ξανά να τον σταθεροποιήσει ,όμως καμία εξέλιξη στην κατάσταση της υγείας του δεν φαινόταν να υπάρχει . Βγήκε από το δωμάτιο και ενημέρωσε την Μαρίνα . Την ίδια στιγμή το κινητο του χτυπούσε ανυπόμονα .

«Παρακαλώ !»είπε αγριεμένος .

«Εντοπίσαμε το σπίτι του απαγωγέα !»στο άκουσμα αυτών των λέξεων η καρδια του έχασε έναν χτυπο !