«Μαρίνα μου ποσό χαίρομαι που σε βλέπω ! Χρόνια και ζαμάνια που λένε !» Αναφώνησε ο φίλος και επι χρόνια οικογενειακός γιατρός της , Αιμιλίος .

«Αιμιλίε μου !» Είπε και έπεσε στην αγκαλιά του . «Αχ ποσό σε πεθύμησα !» Συμπλήρωσε και τον κοίταξε χαμογελώντας στα πράσινα του μάτια . Ο Αιμιλιος ήταν μόλις έξι χρόνια μεγαλύτερος από την Μαρίνα και είχαν γνωριστεί πριν πολλά χρόνια στην σχολή της όταν εκείνη σπούδαζε και εκείνος ολοκλήρωνε την ειδικότητα του . Έπειτα έδεσαν οι σχέσεις μεταξύ τους ώσπου γνώριστηκαν και με  τον Αλέξανδρο όντες συμφοιτητές στην σχολή  και έκτοτε συνήθιζαν να βγαίνουν μαζί σαν μια παρέα .

«Τι σε φέρνει από το ιατρείο μου κοριτσάκι ;» Την ρώτησε , σταυρώνοντας τα χέρια του γύρω από το στέρνο του . Η μαρίνα έτριβε τα χέρια της νευρικά και απέφευγε να τον κοιτάξει στα μάτια .

«Εσυ θα μου πεις ! Ελπίζω μόνο να είναι για καλό !» Αναστέναξε . Ο Αιμιλιος έπιασε σφιχτά τα χέρια της προκειμένου να καταπαυσει το ασταμάτητο τρέμουλο που είχε κυριεύσει το λεπτοκαμωμένο κορμί της .

«Μην μου αγχώνεσαι ! Ξάπλωσε στο κρεβάτι για να σε εξετάσω !» Της είπε δείχνοντας της το άσπρο δερμάτινο κρεβάτι του ιατρείου . Εκείνη έβγαλε την ζακέτα της και έπειτα ξάπλωσε ανάσκελα κοιτάζοντας το εκρού-κίτρινο ταβάνι με τις μεγάλες λάμπες φωτισμού .

«Είχες κάποια συμπτώματα ;» Την ρώτησε και εκείνη στένεψε τα φρύδια της φέρνοντας στην θύμηση της καθε σημάδι που την έκανε να ανησυχήσει τόσο πολύ .

«Από όταν άρχισα να τα παρατηρώ , είχα συχνές ζαλάδες και υπερβολική σιελόρροια . Φοβάμαι μηπως είχε να κάνει με τον διαβήτη μου Αιμιλιε . Αν θυμασαι έχω μεγάλο ιατρικό ιστορικό !» Κάγχασε ενώ μέσα της έτρεμε πως κάτι κακό θα της συνέβαινε και το παιδί της θα μεγάλωνε χωρίς την μητέρα του για ακόμη μια φορά .

«Άλλου με παραπέμπει αυτό αλλά δώσε μου λίγο χρόνο να το διαπιστώσω !» Της απάντησε .

«Κάτι ανησυχητικό ;» Ρώτουσε επίμονα .

«Μην βάζεις πάντα το νου σου στο κακό Μαρίνα ! Ακόμη και κάτι ανησυχητικό αν είναι όπως το χαρακτηρίζεις εσυ , υπάρχουν εκατοντάδες μέθοδοι θεραπείας . Το μεγαλύτερο ποσοστό τον παθήσεων σήμερα αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά με τα σύγχρονα ιατρικά επιτεύγματα .» Προσπάθησε να την καθησυχάσει . Την επόμενη στιγμή τα ακουστικά του ακουμπούσαν το στήθος της . Εξέτασε εξονυχιστικά το εσωτερικό της στοματικής της κοιλότητας αλλά πλέον μπορούσε να πει με σχεδόν απόλυτη βεβαιότητα πως αυτό που της συνέβαινε θα της άλλαζε ριζικά την ζωή .

«Λοιπόν !» Έκανε μια παύση .

«Αιμιλιε μην με σκας !» Φώναξε η Μαρίνα και εκείνος χαμογέλασε .

«Κοριτσάκι , νομίζω πως η ειδικότητα μου δεν είναι κατάλληλη για την περίπτωση σου !» Συνέχισε να παρατείνει την αγωνία της .

«Αιμιλιε για το θεό ! Που με παραπέμπεις δηλαδή ;» Τον ρώτησε κουμπώνοντας την πλεκτη μαύρη ζακέτα της .

«Νομίζω πως ένας γυναικολόγος θα ήταν ότι πρέπει σε αυτή την περίπτωση !» Της ανακοίνωσε χαμογελώντας ενώ εκείνη μέσα στην αγωνία της δεν κατάφερε να κατανοήσει το νόημα πίσω από όλα αυτά !»

«Γυναικολόγος ;» Ρώτησε απορημένη καθώς αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που περίμενε να ακούσει από τον φίλος της τον Αιμίλιο .

«Ακριβώς ! Και αν δεν έχεις νονό , να ξέρεις πως εγώ είμαι εδώ !» Συνέχιζε να την πειράζει και εκείνη μόλις που συνειδητοποίησε τι ακριβώς συνέβαινε . Όχι μόνο δεν είχε κάτι κακό όπως πίστευε , όχι μόνο δεν θα πέθαινε όπως πίστευε αλλά αντιθέτως θα έφερνε μια καινουρια ζωή στον κόσμο .

«Δεν το πιστεύω !» Κάλυψε το στόμα της με την παλάμη της και έπειτα ξέσπασε σε δάκρυα . Έκλαιγε , γελούσε ! Ένας αχτύπητος συνδυασμός .

«Είμαι έγκυος ;» Τον ρώτησε ξανά , μην μπορώντας να πιστέψει αυτό που άκουγαν τα αυτιά της .

«Οι γνώσεις μου αυτό μου λένε ! Θα σε συμβούλευα όμως να επισκεφτείς το συντομότερο δυνατόν έναν γυναικολόγο !» Αναφώνησε «αν θέλεις , μπορώ να σε συστήσω σε έναν φίλο μου ! Εξαιρετικός γιατρός με σπουδαία εξειδίκευση στα νεογνά !» Ολοκλήρωσε .

«Ναι θα με ενδιέφερε η πρόταση σου ! Μετά την γέννηση της Ιζαμπέλας η γυναικολόγος μου συνταξιοδοτήθηκε .» Απάντησε σοβαρά και κατευθύνθηκαν και οι δυο προς το γραφείο του Αιμίλιου . Εκείνη κάθισε στην καρέκλα απέναντι του σφιζοντας από ευτυχία και περιμένοντας υπομονετικά τα στοιχεία του γυναικολόγου .

«Πως αισθάνεσαι τώρα που ξέρεις ότι θα ζήσεις ;» Χαχάνισε εκείνος και η Μαρίνα του έβγαλε την γλώσσα όπως συνήθιζε να κάνει και στο παρελθόν .

«Πλέω σε πελάγη ευτυχίας ! Και αν πραγματικά το εννοείς και όλα πάνε καλά , θα ήθελα πολύ να γίνεις νονός του παιδιού μου ! Έχουμε περάσει τόσα και τόσα μαζί Αιμιλιε !» Αναφώνησε και έτεινε το χέρι της πάνω στο δικό του σφίγγοντας το μέσα στο ζεστό δικό της .

«Κοριτσάκι ! Θα μπορούσα ποτέ να σου αρνηθώ κάτι τέτοιο ;» Της χαμογέλασε . «Ελπίζω να μην φέρει κάποια αντίρρηση το χαμένο που επέλεξες για άντρα σου !» Την πείραξε ξανά . Με τον Αλέξανδρο ο Αιμιλιος ήταν κολλητάρια . Ακόμη παραμένουν απλώς η απόσταση μεταξύ τους τους ανάγκασε σε μια αποχή από την στενή φιλία τους .

«Ας τολμήσει να φέρει αντίρρηση !» Ειπε ειρωνικά η Μαρίνα .

«Κανόνιστε να βρεθούμε ρε παιδιά ! Ειδικά τώρα που θα γίνουμε και κουμπάροι ! Φύγατε για χρόνια στην Αμερική και σας έχασα !» Είπε και σε αυτό το σημείο η Μαρίνα γέλασε σαρκαστικά με την θύμηση εκείνης της περιόδου στην ζωή της .

«Τι ; Ψέματα λέω ;» Αναφώνησε εκείνος .

«Όχι ! Απλώς δεν έγιναν έτσι τα πράγματα ! Έχεις χάσει πολλά επεισόδια αλλά αφού ανήκουν στο παρελθόν προτείνω να μην τα σκαλίζουμε !» Του είπε ήρεμα .

«Βεβαίως!» Συμφώνησε εκείνος .

«Λοιπόν Αιμιλιε μου, σε ευχαριστώ πολύ για τα ευχάριστα νέα που μου μετέφερες ! Θα σε πάρω μόλις ενημερωθώ από τον γυναικολόγο μου !» Είπε αποχαιρετώντας τον .

«Χαιρετισμούς στο τομάρι τον άντρα σου !» Φώναξε εκείνος καθώς έκλεινε την πόρτα πίσω του .

~~~~~~~~~~

«Μπαμπά αυτό το σπίτι είναι πανέμορφο ! Δικό σου είναι ;» Ρώτησε η Ιζαμπέλα άφωνη . Ο Αλέξανδρος είχε κάνει πάλι το θαύμα του . Μιας και η επιστροφή στην Αμερική απομακρύνονταν μέρα με την μέρα , αποφάσισε να αγοράσει ένα σπίτι κοντά στο πατρικό της Μαρίνας προκειμένου να μείνουν ξανά σαν οικογένεια και να μην γίνονται βάρος στην γιαγιά Γεωργία .

«Δικό μας είναι μωρό μου ! Για εμένα , εσένα και την μαμά !» Της ανακοίνωσε . « Σου αρέσει ;» Την ρώτησε .

«Είναι φοβερό μπαμπάκα μου ! Το δωμάτιο μου είναι το καλύτερο !» Αναφώνησε χαρούμενη η μικρούλα .

«Δεν θα πεις ακόμη τίποτα στην μαμά ! Μόλις ολοκληρωθει και το σαλόνι , θα φέρουμε εδώ την μαμά για να της κάνουμε έκπληξη!» Την ενημέρωσε ο Αλέξανδρος και το χαμόγελο της έφτασε μέχρι τα χείλη .

«ΝΑΙΙ !» Τσιριξε .

«Αδερφέ ! Καλορίζικο !»ευχήθηκε ο Αχιλλέας που μόλις έκανε την είσοδο του στο μισοτελειωμένη μονοκατοικία .

«Να σαι καλά μεγάλε ! Πως σου φαίνεται ;» Τον ρώτησε .

«Πολύ όμορφο , ζεστό και χαρούμενο . Όπως ακριβώς και η γυναίκα σου ! Πιστεύω πως η Μαρίνα θα ξετρελαθει στην όψη του .»

«Αυτό θέλω και εγώ ! Να ξετρελαθει ! Θέλω μόνο να είναι χαρούμενη πια Αχιλλέα !» Αναστέναξε .

«Αφού σας έχει δίπλα της , πίστεψε με ! Είναι περισσότερο από όσο πιστεύεις εσυ . Αν την είχες δει μερικά χρόνια πριν και αν την έβλεπες και τώρα θα καταλαβαίνεις αυτό που σου λέω . Και σε καλύβα να την έβαζες να μείνει , πάλι θα πετούσε στον έβδομο ουρανό . Μην ξεγελαστεις αδερφέ ! Η μαρίνα δεν είμαι από τις γυναίκες που μαγεύονται από τα υλικά αγαθά ! Έχει μεγαλώσει με αγάπη και αυτό είναι το μοναδικό πράγμα που την ικανοποιεί .» Τον πληροφόρησε . Τελικά όντως ο Αχιλλέας ήξερε την Μαρίνα καλύτερα από τον καθένα .

«Την ξέρεις τόσο καλά !» Παρατήρησε «Σε ευχαριστώ που ήσουν δίπλα της , όταν εγώ ο μαλακας δεν ήμουν !» Είπε με πλήρη αυτογνωσία .

~~~~~~~~~

«Καλημέρα γιατρέ !» Μετά το ραντεβού με τον Αιμίλιο η Μαρίνα έσπευσε να επισκεφθεί τον καινούριο της γυναικολόγο .

«Η φίλη του Αιμίλιου σωστά ;» Διαπίστωσε σχεδόν εκείνος .

«Μάλιστα κ.Νικολοπουλε !» Απάντησε εκείνη και έτεινε το χέρι της για χειραψία .

«Μην μου τα χαλάς ! Προτιμώ το Νίκος σκέτο!» Της ζήτησε να αφησει τον πληθυντικό στην άκρη .

«Όπως θέλεις Νίκο , εμένα φώναζε με Μαρίνα !»συστήθηκε με την σειρά της .

«Λοιπόν Μαρίνα , ο φίλος μου με ενημέρωσε πως πιθανώς πρόκειται για εγκυμοσύνη . Πάρε λίγο χρόνο να ετοιμαστείς για να το εξακριβώσουμε με κάθε ακρίβεια !» Της είπε . Και εκείνη προχώρησε προς το σημείο όπου βρισκόταν η ειδική γυναικολογική καρέκλα . Ακούμπησε το σώμα της και περίμενε με ανυπομονησία τον γιατρό .

«Το πρώτο σου ;»την ρώτησε .

«Όχι , αν όλα πάνε καλά θα είναι το δεύτερο . Έχω και μια κόρη σχεδόν πέντε ετών !» Απάντησε .

«Δεν μιλάς σοβαρά ; Στα 15 σου την έκανες ;» Την πείραξε και εκείνη γέλασε .

«Μεγάλωσε και εγώ μην νομίζεις !» Γέλασε . Το επόμενο λεπτό το κρύο τζελ βρισκόταν πάνω στην κοιλιά της στέλνοντας ρίγη από το κρύο . Ο Νίκος κοιτούσε με προσήλωση την οθόνη μέχρι ώσπου εντόπισε την μικρή μαύρη κουκκίδα .

«Λοιπόν , τι λες να ακούσουμε την καρδιά του ;» Την ρώτησε και εκείνη αμέσως δάκρυσε δείχνοντας ποσό πολύ το ήθελε αυτό . Ένας ανεξέλεγκτος γρήγορος γδούπος κυρίευσε την ησυχία του δωματίου . Τα δάκρυα της συγχρονισμένα με τον ακανόνιστο χτυπο .

«Είσαι μόλις 8 εβδομάδων Μαρίνα !» Έκανε παύση .   «Από εδώ και πέρα αποφεύγεις τις εντάσεις και τις συγκινήσεις ! Και έρχεσαι στα ραντεβού μας για τις καθιερωμένες εξετάσεις !» Συμπλήρωσε .

«Σε ευχαριστώ πολύ γιατρέ !» Αναφώνησε και εκείνος την στραβοκοίταξε .

«Νίκο ! Συγγνώμη ... Νίκο ήθελα να πω !» Χαμογέλασε και έφυγε ήρεμη και χαμένη στο πέλαγος της ευτυχίας από το γυναικολογικό Ιατρείο . Τώρα εμένε απλά να το ανακοινώσει στον Αλέξανδρο και έπειτα στην υπόλοιπη οικογένεια .

Αγαπημένοι μου , συγγνώμη για την καθυστέρηση . Ο χρόνος μου ήταν υπερβολικά ελάχιστος που δεν προλάβαινα ούτε ανάσα να πάρω . Δυστυχώς όμως ενημερώθηκα πως το Wattpad από αύριο θα κάνει κάποιες επιδιορθώσεις στην εφαρμογή και για κάποιο χρονικό διάστημα οι συγγραφείς δεν θα μπορούν να ανεβάζουν στις ιστορίες τους και οι χρήστες θα μπορούν μόνο να διαβάζουν ! Ελπίζω να λυθεί γρήγορα ...

Κατά τα αλλά ...
Πως σας φάνηκε αυτό το κεφάλαιο ;
Αρκετά χαρούμενο κατά την γνώμη μου !