«Που πηγαίνουμε ;» Ρώτησε η Μαρίνα τον Αλέξανδρο καθώς είχαν επιβιβαστεί στο αυτοκίνητο του Αχιλλέα με άγνωστο προσδιορισμό γι αυτήν .

«Κάπου !» Της απάντησε ψυχρά και γκάζωσε περισσότερο κάνοντας το σώμα της να κολλήσει πίσω στο δερμάτινο κάθισμα . Δεν άντεχε άλλο αυτή την πίεση . Ήθελε να ανοίξει το στόμα της και να ομολογήσει τα πάντα . Να του πει πως έχει μετατραπεί σε έρμαιο του Αγγέλου και ότι κάνει το κάνει για την οικογένεια της . Αλλά ήξερε πως την ίδια στιγμή που θα το έκανε , θα της έχανε .

«Αλέξανδρε ...» Ψελισσε .

«Σκάσε Μαρίνα ! Ειλικρινά βούλωσε το στόμα σου γιατί δεν το έχω σε τίποτα να σε ρίξω από κανέναν γκρεμό» την απείλησε. Και η δίκη του καρδιά βούλιαζε λεπτό με το λεπτό , ώρα με την ώρα ! Τα ανάμεικτα συναισθήματα του είχαν δημιουργήσει μια ωρολογιακή βόμβα έτοιμη να εκραγεί από στιγμή σε στιγμή .

«Γιατί έφυγες ;» Την ρώτησε έπειτα από λίγα λεπτά σιγής . Πήρε μια βαθιά ανάσα και άφησε ελευθερο τον αναστεναγμό της .

«Έπρεπε !» Απάντησε

«Τι πάει να πει έπρεπε , μην σε πάρει ο διάολος !» Πάτησε απότομα το φρένο και σταμάτησε το αυτοκίνητο στην άκρη του αυτοκινητοδρόμου . Το απότομο φρενάρισμα είχε ως αποτέλεσμα η Μαρίνα να προσκρούσει άγαρμπα πάνω στο ταμπλό του οχήματος , προκαλώντας ένα μικρό αιμάτωμα στο κάτω χείλος της .

«Έχεις τρελαθεί ;» Τον ρώτησε σκουπίζοντας το σημείο του προσώπου της που αιμορραγούσε ασταμάτητα . Ο Αλέξανδρος την κοίταξε ανήσυχος όμως δεν έκανε κάποια κίνηση προς το μέρος της .

«Εσυ με έχεις τρελάνεις !» Της φώναξε χτυπώντας τα χέρια του στο τιμόνι . «Έφυγες . Πήρες το παιδί μου και έφυγες χωρίς μια εξήγηση . Έτσι απλά εξαφανίζεσαι . Γύρισα από την δουλειά και βρήκα το σπίτι μου άδειο . Για μια στιγμή δεν ήθελα να το πιστέψω και έπεισα τον εαυτό μου ότι απλώς βγήκατε μια βόλτα . Αλλά μετά βεβαιώθηκα μόλις είδα το γράμμα σου ! Σε ευχαριστώ , πολύ έξυπνο εκ μέρους σου !» Αποκρίθηκε . Η Μαρίνα τώρα είχε δακρύσει . Το χείλος της είχε πληγωθεί πολύ άσχημα αλλά ήταν το τελευταίο πράγμα που την απασχολούσε .

«Αλέξανδρε , πίστεψε με έπρεπε να φύγω !» Του είπε με νόημα που εκείνος αδυνατούσε να κατανοήσει .

«Τι σημαίνει «έπρεπε» ; Με εκδικείσαι για το παρελθόν Μαρίνα ;» Ούρλιαξε .

«ΙΣΩΣ !» Φώναξε και εκείνη .

«Ίσως ; Σοβαρά τώρα ; Ξέρω φέρθηκα σαν μαλακας αλλά εσυ ; Τι παριστάνεις ; Εγώ παραδέχομαι ότι πίστεψα όλες τις συκοφαντίες σε βάρους σου , θολωσα και δεν σκέφτηκα περαιτέρω . Πήρα το παιδί και έφυγα αλλά εσυ ; Τόσο καιρό με κοροϊδεύεις για να πετύχεις τον στόχο σου ;» Την ρώτησε και εκείνη τον κοίταξε χωρίς να μπορεί να του απαντήσει με ειλικρίνεια για όλα όσα έγιναν .

«Απάντησε μου γαμωτο !» Φώναξε , τρομάζοντας την .

«Όχι , δεν σε κορόιδευα Αλέξανδρε ! Σε αγαπώ και το ξέρεις αλλά ...» την διέκοψε .

«Αυτό του είδους την αγάπη δεν μπορώ να την καταλάβω Μαρίνα !» Της είπε .

«ΠΟΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ . ΜΕ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΣ , ΕΝΩ ΕΣΥ Ο ΙΔΙΟΣ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ . ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΤΙ ; ΚΑΙ ΕΣΥ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕΣ , ΜΕ ΑΓΑΠΟΥΣΕΣ ΑΛΛΑ ... ΒΑΡΕΘΗΚΑ ! ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ ΟΥΤΕ ΕΣΕΝΑ ΟΥΤΕ ΤΟ ΣΟΙ ΣΟΥ ! ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ ΝΑ ΖΗΣΩ ΜΙΑ ΖΩΗ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΟΠΩΣ ΕΓΩ ΤΗΝ ΕΙΧΑ ΟΝΕΙΡΕΥΤΕΙ . ΤΟ ΓΥΑΛΙ ΟΤΑΝ ΣΠΑΣΕΙ ΔΕΝ ΞΑΝΑ ΚΟΛΛΑΕΙ . ΕΚΕΙ ΗΤΑΝ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΜΑΣ . ΠΙΣΤΕΨΑΜΕ ΟΤΙ Η ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΞΑΝΑ ΦΤΙΑΞΕΙ . ΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΡΕΑΛΙΣΤΕΣ ...» ξέσπασε κλαίγοντας . Τα χέρια της είχαν κοκκινίσει από το αίμα που κυλούσε . Τότε ο Αλέξανδρος σκέφτηκε ότι ίσως να τραυματίστηκε περισσότερο από όσο πίστευε .

«Μαρίνα αιμορραγεις ;» Αναφώνησε ενώ εκείνη κοιτούσε τα χέρια της που είχαν πλημμυρίσει στο αίμα .

«Αυτό έχεις να πεις !» Αναφώνησε εκείνη .

«Αυτό βλέπω ! Έχεις τραυματιστεί !» Της είπε πιάνοντας το πρόσωπο της προκειμένου να το κοιτάξει καλύτερα .

«Μην με αγγίζεις !» Του είπε .

«Ούτε να σε ακουμπώ δεν θέλεις πια ! Τόσα ψέματα ; Όταν όμως ελιωνες με το φιλί μου , έχανες τον κόσμο σου όταν ήμουν μέσα σου , πέθαινες με κάθε άγγιγμα μου , προσποιουσουν ; Είσαι πολύ καλή ηθοποιός τελικά ! Μηπως , τώρα που το σκέφτομαι, πηδιοσουν με τον ξαδερφο μου και ήταν όλα ένα καλοστημένο επεισόδιο ;» Αυτό ήταν αρκετό για να την μετατρέψει σε θηρίο . Το χέρι της προσγειώθηκε με μιας στο μάγουλο του και έπειτα άρχισε να τον χτυπάει με μανία . Εκείνος όμως πιο δυνατός , την ακίνητοποιησε πίσω στο κάθισμα .

«Γύρισε με πίσω στο σπίτι ! Σιχαίνομαι να είμαι δίπλα σου !» Του απάντησε και εκείνος εκνευρισμένος έβαλε μπρος την μηχανή και έκανε μεταστροφή για το σπίτι καθώς και ο ίδιος ήταν πολύ μπερδεμένος . Ενώ είχε σκοπό να την πάει στο ξενοδοχείο όπου διέμενε για να τα λύσουν όλα , η συζήτηση έγινε πρόωρα στο αυτοκίνητο με άσχημα αποτελέσματα .

«Δεν τελειώσαμε να ξέρεις !» Της πέταξε καθώς σταμάτησε έξω από το σπίτι της κυρίας Γεωργίας . Εκείνη χωρίς να του ρίξει ένα βλέμμα έκλεισε με δύναμη την πόρτα και έτρεξε προς το πατρικό της . Ο Αλέξανδρος έφυγε με μια δρασκελιά και η Μαρίνα μπήκε στο ζεστό σπίτι .

«Μανούλα μου όμορφη ...» φώναξε τραγουδιστά και έκανε να πέσει στην αγκαλιά της μέχρι που είδε το τραύμα στο πρόσωπο της .

«Τι έπαθες μαμά μου ;» Είπε η μικρή καθώς περιεργαζοταν το πρόσωπο της μητέρας της ενώ ένα δάκρυ κύλησε από το πρόσωπο της .

«Κοριτσάκι μου όμορφο , μην μου στεναχωριέσαι , είχα ένα μικρό ατυχήματακι , σκόνταψα και έπεσα . Δεν είναι κάτι !»την καθησύχασα .

«Ποιος χτύπησε ;» Αποκρίθηκε ο Αχιλλέας και σαστισε καθώς είδε την Μαρίνα .

«Ιζι , πήγαινε στην κουζίνα λίγο που σε χρειάζεται η γιαγιά !» Αποκρίθηκε και η μικρή έτρεξε κατευθείαν να προσφέρει την βοήθεια της .

«Πες σε εμένα τι έπαθες τώρα ;» Της είπε

«Έπεσα και χτ..»

«Σε εμένα μιλάς Μαρίνα τώρα όχι στην Ιζαμπέλα !»

«Είχαμε ένα μικρό ατύχημα με το αυτοκίνητο !» Απάντησε και έσκυψε το κεφάλι της υποδηλώνοντας πως κάτι άλλο έκρυβε .

«Ακόμη δεν με πείθεις !» Της είπε και σήκωσε το ανάστημα του .

«Καυγαδιζαμε και πάνω στα νεύρα του πάτησε απότομα φρένο ! Αυτό έγινε» απάντησε και άφησε την τσάντα της να πέσει από τα χέρια της . Τα μάτια της δάκρυσαν και έτρεξε στην αγκαλιά του αγαπημένου της 'αδερφου' .

«Αχ βρε κορίτσι μου !» Είπε και χάιδεψε την πλάτη της . Εκείνη ξέσπασε σε μεγαλύτερους λυγμούς .

«Τι θα κάνω Αχιλλέα , δεν αντέχω άλλο ! Αν δεν είχα το παιδί μου , σου ορκίζομαι θα είχα βάλει τέλος στη ζωή μου ! Μόνο η μικρή με κρατάει στην ζωή !»

«Τι λόγια είναι αυτά μικρή μου ! Θα σε χτυπήσω εγώ και δεν το θέλω . Μην σε ξανά ακούσω να λες τέτοια πράγματα .» Την μάλωσε ήρεμα καθώς είχε ταράχτει με το λόγια που είχε μόλις ξεστομίσει .

«Αχιλλέα , δεν παίρνω εκδίκηση!» Προσπάθησε να πει την αλήθεια για να ανακουφιστεί .

«Τότε τι συμβαίνει ;» Την ρώτησε

«Δεν μπορώ να σου πω Αχιλλέα μου αλλά είμαι αναγκασμένη να το κάνω για την οικογένεια μου !» Εξομολογήθηκε και ένιωσε ένα βάρος να φεύγει από μέσα της .

«Τι εννοείς Μαρίνα ! Μίλησε μου .» Την παρότρυνε .

«Αν το κάνω , την ίδια στιγμή ο αδερφός σου θα βρεθεί στην φυλακή γιατί κάτι που δεν έκανε ποτέ !»

«Δεν καταλαβαίνω τίποτα , ειλικρινά ! Ποιος θα τον ενοχοποιήσει .» Ρωτούσε

«Ας 'το καλύτερα . Ήδη είπα πράγματα που δεν θα έπρεπε . Μην σου ξεφύγει τίποτα όμως , σε ικετεύω !»τον παρακάλεσε .

«Κάποια στιγμή , πρέπει να κάνουμε μια μεγάλη συζήτηση !» Της είπε

Καλή χρόνια αγαπημένοι μου αναγνώστες ! Σας εύχομαι το νέο έτος να σας φέρει μόνο ευτυχίες ❤️❤️