Μια εβδομάδα αργότερα

«Καλώς ήρθες στο σπίτι μας μαμά !»αναφώνησε ο Αλέξανδρος με την Ιζαμπέλα καθώς η Μαρίνα περνούσε το κατώφλι του σπιτιού με την μικρή βοήθεια του τραυματιοφορέα . Ένα δάκρυ κύλησε από τα μάτια της . Ο χώρος , το ξεραμένο αίμα στον τοίχο και οι κραυγές οι δικές της και του παιδιού της χτύπησαν την μνήμη της .

«Καλώς σας βρήκα ...» αναφώνησε ελαφρώς απελπισμένη και χωρίς να έχει συνέλθει από το μεγάλο σοκ . Οι μώλωπες στα χέρια και στο πρόσωπο ήταν ακόμη αισθητές πράγμα που την έκανε να νιώθει άβολα μπροστά στον Αλέξανδρο και στο παιδί τους . Γι αυτή απότελουσε στοιχείο αδυναμίας . Μόνο να ήξερε πόση δύναμη ψυχής κατέβαλε !

«Jonny thank you for your assistance !» Ευχαρίστησε ο Αλέξανδρος τον τραυματιοφορέα και αφού χαιρετήθηκαν έκλεισε την πόρτα πίσω τους .

«Μαρίνα μου , θέλεις να σου ετοιμάσω κάτι να φας ! Προτιμώ να δοκιμάσουμε την καινουρια μας σπεσιαλιτέ ! Ιζι συμφωνείς ;»αποκρίθηκε ο Αλέξανδρος προκειμένου να τονώσει το ηθικό της γυναίκας του και η μικρή κούνησε καταφατικά το ξανθό σγουρομαλλικο κεφαλάκι της .

«Θέλω να κάνω ένα ντουζ πρώτα !» Απάντησε .

«Μαμά σε παρακαλώ ! Θέλω να δοκιμάσεις την συνταγή που έχω βρει εγώ και ο μπαμπάς ...»ικέτευσε η μικρή με παράπονο στην φωνή της . Η μαρίνα δεν μπορούσε να αντισταθεί σε αυτό το αγγελικό πλασματάκι που την κοιτούσε με τα καταγάλανα μάτια του .

«Εντάξει μωρό μου ! Αλλά πρώτα θα κάνω το μπάνιο μου και έπειτα είμαι στην διάθεση σου !»της απάντησε με όλη της την δύναμη . Το έκανε για το παιδί της . Ειδάλλως θα κλείνοντας στο δωμάτιο της και θα έβγαινε από εκεί μόλις αποχωρούσε και η τελευταία ένδειξη της κακοποίησης της .

«Ιζαμπέλα ετοίμασε τα υλικά και έπιστρεφω !» Αποκρίθηκε ο Αλέξανδρος και ακολούθησε την Μαρίνα στο μπάνιο .

«Άφησε με να σε βοηθήσω !» Της ζήτησε γλυκά .

«Δεν χρειάζεται Αλέξανδρε ! Δεν είμαι ανάπηρη !» Απάντησε αλλά εκείνος δεν της άφησε περιθώρια άρνησης . Ξεκίνησε να της βγάζει τα ρούχα . Με απαλότητα και τρυφερότητα . Στο μυαλό του κυριαρχούσαν μόνο αγνές σκέψεις όσον αφορούσε την μαρίνα και διαβολικές σε σχέση με τον ξαδερφο του .

«Αουτς !» Μόρφασε καθώς η παλάμη του Αλεξάνδρου πίεσε καταλαθος τις πληγές στα πλευρά της . Εκείνος έσπευσε να τα απομακρύνει και έπειτα άφησε πάνω στο σωμα της ένα ζεστό φιλί προκαλώντας της ρίγος στην σπονδυλική στήλη .

«Αλέξανδρε μη ...!» Είπε πνιχτα .

«Δεν υπήρχε περίπτωση μωρό να κάνω το ότιδηποτε αυτή την στιγμή . Το Σέβομαι απόλυτα !»της απάντησε αφαιρώντας πλεον και την μαύρη φόρμα της . Έπειτα την βοήθησε να πλυθεί και ύστερα επέστρεψε πίσω στην Ιζαμπέλα να αναλάβει την μαγειρική .

Η Μαρίνα από την άλλη ενιωθε να καταρρέει . Τι αμαρτίες είχε διαπράξει στο παρελθόν και τιμωρείται με αυτό τον βάναυσο τρόπο στο παρόν ; Το ζήτημα της δεν ήταν ο δικός της πόνος αλλά του παιδιού της. Ενιωθε άχρηστη που δεν κατόρθωσε να προστατέψει τον ψυχικό κόσμο της κόρης της . Από την άλλη σκεφτόταν τι θα είχε γίνει αν δεν είχε αντισταθεί . Αν ο Άγγελος είχε διαπράξει το έγκλημα που η Μαρίνα θεωρεί το πιο μισητό για μια γυναίκα . Τα πόδια της αρχίζουν να τρέμουν και το νερό που έρχεται κατά πάνω της μοιάζει ορμητικά δυνατό .

«Α...Αλέξανδρε !»Ψελισσε . Ενιωθε το διάφραγμα της να φράζει και οι αεραγωγοί της να μην οξυγονώνονονται . «Βοήθεια ...» είπε με δυσκολία και το τηλέφωνο της ντουζιέρας βρέθηκε με ένα γδούπο στο έδαφος . Ο ήχος αυτός δεν πέρασε απαρατήρητος από τον Αλέξανδρο ο οποίος έτρεξε με μιας στο μπάνιο .

«Μάτια μου !» Αναφώνησε φοβισμένος . Γονάτισε μπροστά της πιάνοντας τα χέρια της στις παλάμες του . Τα χείλη της είχαν μελανιασει και τα μάτια της είχε ανοίξει διάπλατα από τρόμο και από έλλειψη οξυγόνου .

«Ηρέμησε ! Κοίταξε με στα μάτια !» Της είπε και εκείνη το έκανε αμέσως . «Βαθιές ανάσες ! Έλα μετά από εμένα !» Της έδειξε εκείνος τον τρόπο και εκείνη ακολούθησε με τα ίδια βήματα . Σιγά σιγά άρχισε να ανακτά τις δυνάμεις της .

«Δεν είμαι καλά Αλέξανδρε ! Θέλω την βοήθεια κάποιου !» Ανακοίνωσε στον σύζυγο της . Εκείνος σαστισε για λίγο .

«Τι εννοεις;» Την ρώτησε

«Θέλω να μιλήσω με κάποιον ειδικό Αλέξανδρε ! Γενικά ... για την ζωή μου ! Αυτό με τον Άγγελο ήταν ένα μεμονωμένο γεγονός . Έχουν συσσωρευτεί όλα μέσα μου και νιώθω πως θα καταρρεύσω .» Συμπλήρωσε .

«Φταίω και εγώ !»έπιασε το μέτωπο του ξεφυσώντας . Εκείνη στάθηκε στα πόδια της και τύλιξε την πετσέτα γύρω από το γυμνό βρεγμένο σώμα της . Στάθηκε μπροστά του .

«Φταις , δεν θα κρυφτώ πίσω από το δάχτυλο μου ! Αλλά δεν φταις για όλα !» Του απάντησε με απόλυτη ειλικρίνεια .

«Ισως ... αλλά και μόνο που πίστεψα αυτόν τον πούστη ... Πως το έκανα αυτό ! Πίστεψα κάποιον άκυρο ...» μονολογούσε .

«Μην μου μιλάς άλλο γι αυτόν Αλέξανδρε ! Δεν μπορώ . Γυρνά πίσω στην Ιζαμπέλα και έρχομαι και εγώ .» Του απάντησε και τον έκανε στην άκρη για να περάσει .

Λιγα λεπτά αργότερα βρισκόταν σαν οικογένεια καθισμένοι στην τραπεζαρία δοκιμάζοντας το φαγητό που μαγείρεψε η Ιζαμπέλα για χάρη της μητέρας της .

«Μαμά , θα ξανά έρθει εκείνος ο κακός σπίτι μας ;» Ρώτησε η μικρή καθώς χτυπούσε το πιρούνι της στο πιάτο .

«Όχι αγάπη μου ! Ποτέ ξανά !» Την διαβεβαίωσε .

«Ο μπαμπάς δεν πρόκειται να αφησει κανέναν να σας πειράξει . Να το ξέρεις αυτό μωρό μου !» Συμπλήρωσε ο Αλέξανδρος .

«Και το άλλο σου παιδί μπαμπά ;» Τον ρώτησε με το αθώο της βλέμμα βασιζόμενη στα λόγια της Christina .

«Ποιο παιδί αγάπη μου ;» Αποκρίθηκε η Μαρίνα κοιτώντας τον Αλέξανδρο συγχρόνως.

«Αυτό που είπε εκείνη η ψηλή γιατρός στο νοσοκομείο!» Απάντησε τρώγοντας και μια μπουκιά από το φαγητό της . Ο Αλέξανδρος έδειχνε να αλλάζει δέκα χρώματα .

«Τι λέει η Ιζαμπέλα Αλέξανδρε ;» Ρώτησε πιο αυστηρά τώρα η Μαρίνα .

«Δεν είναι της παρούσης . Θα σου εξηγήσω αργότερα !» Της απάντησε ήρεμα ενώ μέσα του έβραζε από θυμό προς την Christina που για ακόμη μια φορά καταφέρνει να σταθεί εμπόδιο στην ζωή του .

«Ιζι μου ! Αφού έχεις τελειώσει το φαγητό σου γιατί δεν πας να παίξεις με τα παιχνίδια στην σπηλιά σου ;» Αποκρίθηκε η Μαρίνα .

«Εντάξει μαμά !» Είπε και σηκώθηκε με μικρά βηματάκια από το τραπέζι .

«Τώρα μπορείς να μου εξηγήσεις τα πάντα Αλέξανδρε !» Του είπε με θάρρος .

«Είναι άλλη μια σκευωρία ! Δεν υπάρχει λόγος να σε ανακάτεψω σε αυτό προτού μάθω όλη την αλήθεια . Τίποτα δεν ισχύει από αυτά , σε αγαπάω , έχουμε την κόρη μας και είμαστε καλά . Και αν θέλεις και εσυ μπορούμε να κάνουμε και άλλο ένα παιδάκι . Μόνο δικό σου και δικό μου !» Της έλεγε όσο εκείνη τον κοιτούσε με δυσπιστία .

«Αλέξανδρε δεν είμαι χαζή! Άλλωστε γνώριζα για την σχέση σου με την Christina . Απλώς θέλω να ξέρω την αλήθεια . Αν υπάρχει όντως ένα παιδί ανάμεσα σε εσένα και εκείνη , να ξέρεις πως εγώ η ίδια την επόμενη στιγμή θα έχω φύγει από εδώ μέσα μαζί με το παιδί μου και δεν θα υπολογίσω τίποτα και κανέναν .» Του απάντησε απειλητικά .

Πάντα η ευτυχια θα επισκιάζεται από εμπόδια !