"Είναι ίδια με εσένα Μαρίνα !"αποκρίθηκε ο Αχιλλέας καθώς χαίδευε το απαλό χεράκι της μικρής πριγκίπισσας . Εκείνη του χαμογελούσε και του έκανε νάζια ! Η συμπάθεια της για τον θείο της διαγραφόταν ολοκάθαρα στο πρόσωπο της.

"Είμαι τόσο ευτυχισμένη Αχιλλέα ! Δεν μπορείς να φανταστείς ! Έχω το παιδί μου στην αγκαλιά μου !"αποκρίθηκε η Μαρίνα και πλησίασε το κεφάλι της στο λαιμό της Ιζαμπέλας εισπνέοντας το μωρουδιακο άρωμα της .

"Σου το είχα υποσχεθεί ! Δεν θα σε άφηνα ποτέ χωρίς το παιδί σου ! Είδες όμως πως τα φέρνει η μοίρα ;"αναρωτηθηκε.

"Τι εννοείς ; Έλα βρε Αχιλλέα μου πιστεύεις στην μοίρα ; "ρώτησε η Μαρίνα με ένα χαμόγελο στα χείλη .

"Φυσικά και πιστεύω !"είπε σοβαρά "Σκέψου λίγο λογικά ! Αν δεν είχε αυτό το τροχαίο ο Γιανης , θα ερχόσουν ποτέ στην Νέα Υόρκη και ποσό μάλλον σε αυτη την κλινική ;"την ρώτησε με βλέμμα που τα έλεγε όλα !

"Όχι δεν θα ερχόμουν αλλά δεν ξέρω αν αυτό ονομάζεται μοίρα ! Δεν πιστεύω σε αυτά τα πράγματα Αχιλλέα μου ! Και ούτε που με νοιάζει αυτή την στιγμή τι είναι αυτό που ζω ... μοίρα , κάρμα , τύχη ! Το μόνο που με νοιάζει είναι πως έχω το παιδί μου στην αγκαλιά μου και είμαι πιο ευτυχισμένη από ποτέ !"αποκρίθηκε και έσφιξε την μικρή στην αγκαλιά της . Ο Αχιλλέας έδειξε να συμφωνεί με τα λεγόμενα της και πλησίασε δίπλα της προκειμένου να "πειράξει"την ανήψια του τσιμπώντας της την στρουμπουλη κοιλιτσα .

"Μαμααα"Τσιριξε η μικρή ενώ την ίδια στιγμή το χαμόγελο της είχε φτάσει μέχρι τα αυτιά .

"Θείε Αχιλλέα ! "Τον μάλωσε η Μαρίνα "Μην μου πειράζεις το κορίτσι μου !"συμπλήρωσε και ξέσπασαν σε γέλια ! Το πρόσωπο της Μαρίνας έδειχνε γαλήνιο , ήρεμο και ευτυχισμένο για πρώτη φορά μετά από τόσο καιρό . Το ίδιο όμως και ο Αχιλλέας ! Δεν μπορούσε ο ίδιος να είναι ευτυχισμένος όταν η "αδερφή" του μαράζωνε στην δίκη της δυστυχία !

Το χτύπημα στην πόρτα διέκοψε αυτή την μοναδική στιγμή ευτυχίας του . Ένα γρύλισμα ξέφυγε από τα χείλη του Αχιλλεα .

"Ανοίγω εγώ !"αποκρίθηκε και κατευθύνθηκε προς την πόρτα που κοσμούσε το κέντρο του δωματίου . Μόλις άνοιξε ήρθε αντιμέτωπος με μια μεγάλη έκπληξη .

"Αδερφέ !" αναφώνησε . Συναισθήματα χαράς και απογοήτευσης τον κυριευαν! Από την μια έβλεπε τον αδερφό του μετά από τόσο καιρό από την άλλη όμως είχε προκαλέσει τόσο μεγάλο κακό στην μικρή του "αδερφή".

"Καλημέρα Αχιλλέα !"αποκρίθηκε και έκανε ένα βήμα να μπει στον χώρο . Ο Αχιλλέας μόλις συνήλθε από την έκπληξη του έκανε χώρο να περάσει .

"Ποιος είναι Αχιλλέα μου ;"ρώτησε η Μαρίνα και εμφανίστηκε στο δωμάτιο με το παιδί στην αγκαλιά της . Πάγωσε όταν τον αντίκρυσε ! Ήρθε να μου πάρει ξανά το παιδί ! Σκέφτηκε και ενιωθε το τρέμουλο να επανέρχεται στο κορμί της .

"Μπαμπά !"Τσιριξε χαρούμενη η μικρή και τέντωσε τα χέρια της προς το μέρος του για να μεταφερθεί στην αγκαλιά του . Η Μαρίνα ενιωθε τόσο αδύναμη και έτοιμη να σπάσει ξανά .

"Έλα εδώ πριγκίπισσα μου !" Είπε και την πήρε από τα χέρια της κλείνοντας την στην αγκαλιά του . Ο Αχιλλέας πλησίασε την Μαρίνα και την αγκαλιάσε προκειμένου να της δώσει δύναμη και κουράγιο .

"Τι θέλεις Αλέξανδρε ;"αναρωτηθηκε η Μαρίνα και τον κάρφωσε με το βλέμμα της .

"Ήρθα να πάρω την μικρή "ανακοίνωσε "Αν θέλεις μπορείς να έρχεσαι στο σπίτι να την βλέπεις !"ολοκλήρωσε την πρόταση του αφήνοντας την άφωνη .

"Η μικρή θα μείνει μαζί μου ! "Πάτησε πόδι εκείνη "Τουλάχιστον για λίγες μέρες !"συμπλήρωσε ψιθυριστά .

"Κανείς λάθος Μαρίνα ! Η μικρή θα γυρίσει σπίτι της! Όποτε θες και για όσο θες μπορείς να έρχεσαι !"της είπε .

"Περαστική θα είμαι στην ζωή της ; Απλώς μια γνωστή της ; ..."αποκρίθηκε νευριασμενη "Αλέξανδρε το παιδί μου θέλω να με συνηθίσει ! Να κατανοήσει την σχέση που μας συνδέει . Δεν θέλω να με φωνάζει "μαμά" και να νομίζει πως αυτό είναι το όνομα μου ! Θέλω να δεθεί μαζί μου ! Να με μαθει και να την μάθω ! "Ύψωσε τον τόνο της φωνής της και η μικρή την κοίταξε ελαφρώς τρομαγμένη . Η Μαρίνα έσπευσε να της χαμογελάσει για να προλάβει το κλάμα της . Ένα πράγμα είχε μαθει μέχρι στιγμής ... η Ιζαμπέλα έτρεμε της φωνές !

"Μαρίνα καταλαβαίνω τι λες ... αλλά δεν μπορώ να μείνω μακριά από το παιδί μου !" Της είπε και ένιωσε μέσα της την ειρωνία να στάζει .

"Εγώ έμεινα δυο χρόνια μακριά από το παιδί μου ! Νομίζεις με νοιάζει πως νιώθεις εσυ ! "Φώναξε χαμηλόφωνα . Εκείνος δεν απάντησε ! Μόνο την κοιτούσε άλαλος .

"Αλέξανδρε ! Η μαρίνα έχει δίκιο ! Άφησε την μικρή λίγες μέρες μαζί της ! Είναι το καλύτερο για όλους !"συμβούλευσε ο Αχιλλέας .

"Αυτό να το βγάλετε και οι δυο από το μυαλό σας ! Αν θέλεις Μαρίνα ... έλα να μείνεις μαζί μου ! Έτσι θα έχεις όλη την ώρα το παιδί σου !"ανταπάντησε αφήνοντας την χαμένη ! Δεν θα μπορούσε να μείνει στο ίδιο σπίτι μαζί του όμως αυτή θα ήταν η μοναδική της ευκαιρία να έχει το παιδί της συνέχεια κοντά της . Κοίταξε τον Αχιλλέα προκειμένου να βρει ένα στήριγμα , να της δώσει μια συμβουλή από εκείνες που μόνο αυτός ήξερε !

"Δεν γίνεται αυτό που λες !"του απάντησε ήρεμη .

"Τότε δεν υπάρχει άλλος τρόπος να έχεις το παιδί σου συνέχεια !"της είπε .

"Με εκβιάζεις; !"φώναξε "Με εκβιάζεις πως δεν θα βλέπω το παιδί μου ; Δεν έχεις μόνο εσυ το δικαίωμα να αποφασίζεις ! Ποια ιδιότητα σου δίνει το δικαίωμα να μου παίρνεις για ακόμη μια φορά το παιδί μου !"Τσιριξε και ο Αχιλλέας πήρε την μικρή από τον Αλέξανδρο μεταφέροντας την στο δωμάτιο για να αποφύγει της φωνές τους .

"Αυτή του πατέρα !"γρυλισε .

"Και εγώ είμαι μάνα ! Δεν φύτρωσε αυτό το παιδί από μόνο του !"πέταξε εκνευρισμένη και θυμωμένη.

"Έλα να μείνεις μαζί μου τότε !"πέταξε ξανά στο τραπέζι την προηγούμενη του πρόταση . Έπρεπε να δεχτεί ! Δεν θα τον άφηνε να την απομακρύνει από το παιδί της. Δεν μπορούσε να ζήσει πλέον μακριά από την Ιζαμπέλα . Ποσό μάλλον όταν γνώριζε ότι τους χώριζαν μόνο λιγοστά χιλιόμετρα .

"Ωραία λοιπόν ! Θα έρθω !"αποκρίθηκε και εκείνος χαμογέλασε .

"Για το παιδί μου έρχομαι ! "Διευκρίνησε και εκείνος κούνησε καταφατικά το κεφάλι του .

"Και εγώ για το παιδί μου σε προσκάλεσα ! Δεν έχω σχέδια για εμάς !"αποκρίθηκε

Τώρα θα άρχιζαν όλα....

Συγγνώμη για την καθυστέρηση αγάπες μου ! Λόγω κάποιον θεμάτων δεν μπόρεσα να ανεβάσω . Όμως τώρα επανήλθα !
Επίσης θέλω να ζητήσω ακόμη μια μεγάλη συγγνώμη για αυτό το κεφάλαιο ! Είναι βιαστικό και σχεδόν απογοητευτικό !