"Σοβαρά μιλάς ; Θα με αφήσεις να δω το παιδί μου ;"τον ρώτησε με μια δόση δυσπιστίας ! Το μυαλό της δεν μπορούσε να αλέσει την κουβέντα του ! Θα έβλεπε όντως το παιδί της ;

"Νόμιζα πως το ήθελες !"της είπε έτοιμος να πάρει πίσω όσα της είχε πει και να την αφησει να βασανίζεται ακόμη με την σκιά του μωρού της να την ακολουθεί σε κάθε της βήμα .

"Το θέλω !"είπε αποφασιστικά και εκείνος της χαμογέλασε . Το χέρι του άγγιξε το δικό της και έπειτα τα μάτια τους μπλέχτηκαν σαν μια πλεξούδα .

"Ακολούθησε με !"την πρόσταξε και την οδήγησε έως το αυτοκίνητο . Της άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού και την βοήθησε να επιβιβαστεί . Έπειτα και εκείνος κάθησε στην θέση του και έβαλε μπρος την μηχανή του πολυτελούς αυτοκινήτου του . Η μάτια του την έκαιγε ! Είχε τόσα χρόνια να βρεθεί σε απόσταση αναπνοής με την γυναίκα του και πλέον αμφέβαλε αν είχε δίκιο σε ότι έκανε !

"Τι σκέφτεσαι ;"την ρωτήσε με απαίτηση να μαθει τι περιτριγύριζε το μυαλό της . Τον κοίταξε με δειλία και φανερή αμηχανία και έσκυψε το βλέμμα της . Δεν μπορούσε να του πει ! Η οικειότητα είχε πλέον χαθεί ! Ήταν σαν δυο ξένοι !

"Πρώτα από όλα το παιδί μου !"απάντησε ειλικρινά. .

"Και τι άλλο ;"επέμεινε εκείνος . Στο μυαλό του πέρασε η σκέψη κάποιου άλλου άντρα πίσω στην Ελλάδα .

"Πως απέκτησες αυτό το αυτοκίνητο ! Αν θυμάμαι καλά όταν είμασταν μαζί ένα μικρό δίπορτο είχαμε που με το ζόρι χωρούσαμε ! Με ξάφνιασε αυτό το θηρίο !" Εξομολογήθηκε και εκείνος χαμογέλασε με την αφέλεια της .

"Μαρίνα μεταξύ μας ... αυτά τα δυο χρόνια που εργάζομαι στην κλινική έχω βγάλει τα μαλλιοκεφαλα μου ! "Της είπε πραγματικά και εκείνη τον κοίταξε με δέος .

"Χαίρομαι ! Όχι για εσένα φυσικά !"σταμάτησε "αλλά που δεν έλειψε τίποτα στο παιδί μου !"συμπλήρωσε και εκείνος την κοίταξε αυστηρά .

" Πράγματι δεν της έλειψε τίποτα ! " συμφώνησε έπειτα μαλακωνοντας τα χαρακτηριστικά του προσώπου του .

"Εκτός από την μάνα της !"πέταξε την σπόντα της .

"Μαρίνα -μα τον θεό- μην με προκαλείς γιατί δεν το έχω σε τίποτα να σε πετάξω έξω από το αυτοκίνητο ! "Της είπε με μάτια που πετούσαν φλόγες από τα νεύρα και τον θυμό . Πηγή αυτής της συμπεριφοράς δεν ήταν τα λόγια της μαρίνας αλλά η υποψία πως την αδίκησε επηρεασμένος από τα λόγο του πολυαγαπημένου ξαδέρφου του .

"Δεν με φοβίζει τίποτα πλέον !" Απάντησε ατενίζοντας το κενό . Εκείνος της έριξε μια τελευταία μάτια και στάθμευσε το αυτοκίνητο έξω από το διαμέρισμα του . Η καρδιά της χτυπούσε με διαστημικούς ρυθμούς . Ένα βήμα πριν συναντήσει την μονάκριβη της .

"Από εδώ !"της έδειξε και εκείνη ακολούθησε τα βήματα του . Άνοιξε την πόρτα του διαμερίσματος . Μπροστά της απλώθηκε ένα τεράστιο σαλόνι από τα δεξιά και μια πελώρια τραπεζαρία από την άλλη πλευρά . Παιχνίδια , μωράκια , κούκλες και παιδικά ρούχα πεταμένα πάνω στον καναπέ . Τα συναισθήματα την κατέκλυσαν . Έσκυψε στον καναπέ και πήρε στα χέρια της το βελούδινο ροζ φορεματακι φέρνοντας το κοντά στην μύτη της για να ρουφήξει την μυρωδιά της μικρής της .

"Που είναι ;"αναφώνησε με δάκρυα και ο Αλέξανδρος κοίταξε τον χώρο γύρω του .

"Περίμενε μια στιγμή !"της ζήτησε . "Emily ?"φώναξε δυνατά. Η νεαρή κοπέλα εμφανίστηκε στο χολ .

"Που είναι η Ιζαμπέλα ;"την ρώτησε πλέον στην αγγλική γλώσσα . Η Μαρίνα κρεμόταν από τα χείλη της . Όμως η απάντηση δεν ήταν αυτή που πραγματικά περίμενε .

"Η κυρια Christina την πήρε μια βόλτα ! Μου είπε πως της το ζητήσατε ! Συγκεκριμένα θα σας την έφερνε στο γραφείο !"τον ενημέρωσε φοβισμένη καθώς καταλάβαινε πως κάτι δεν πήγαινε καλά .

"Αλέξανδρε τι λέει ; Που είναι το παιδί μου ;"φώναξε έντρομη .

"Ηρέμησε ! Η Christina είναι φίλη μου ! Μπορεί όντως να την πήγε μια βόλτα !"προσπάθησε να την καθησυχάσει όμως μέσα του πίστευε πως οι προθέσεις της δεν ήταν καλοπροαίρετες . "Ορίστε θα της τηλεφωνήσω !"αποκρίθηκε και πληκτρολόγησε τον αριθμό του κινητού της , καλώντας την .

"Christina ? "Αποκρίθηκε ήρεμος .

"Τι θέλεις Αλέξ;"τον ρώτησε προσποιούμενη την ανήξερη .

"Γιατί το παιδί μου είναι μαζί σου ;"την ρώτησε . "Από ποιον πήρες την άδεια ;"της είπε ξανά .

"Νόμιζα πως αυτή η ιδιότητα -μόνο σεξ- μου έδινε τουλάχιστον το δικαίωμα να πλησιάζω την κόρη σου ! "Απάντησε ειρωνικά .

"Θα σε πάρει και θα σε σηκώσει ! Που είσαι;"την ρώτησε νευριασμένος . Η Μαρίνα από την άλλη δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυα της ! Είχε φτάσει τόσο κοντά στο να γνωρίσει το παιδί της και ξαφνικά άλλο ένα εμπόδιο κάνει την εμφάνιση του .

"Έρχομαι ! Μην το κουνήσεις από εκεί !"την προειδοποίησε μόλις τον ενημέρωσε για τον προορισμό .

"Έρχομαι μαζί σου !"πέταξε η Μαρίνα .

"Εσυ θα μείνεις εδώ !"της φώναξε .

"Τόσο ανεύθυνος είσαι ; Αφήνεις την γκομενα σου να πάρει το παιδί ;"Τσιριξε και εκείνος της έπιασε απότομα τον καρπό κάνοντας την να βγάλει έναν έντονο μορφασμό πόνου .

"Πρόσεχε τα λόγια σου !"έφτυσε τα λόγια του . "Δεν είναι γκομενα μου !" Είπε στο τέλος .

"Ας το πιστέψουμε !"ψιθύρισε αρκετά δυνατά ώστε να την ακούσει .

"Κάνε ότι θες ! Στο κάτω κάτω δεν σε αφορά ποια βάζω στο κρεβάτι μου !"έδειξε ξανά ένα μέρος του κακού εαυτού του . Άνοιξε την πόρτα και έφυγε σαν κυνηγημένος για να φέρει πίσω το παιδί του .

"Είστε η μητέρα της μικρής ;"ρώτησε έπειτα από μερικά λεπτά σιωπής η μικρή οικονόμος του σπιτιού .

"Αυτή είμαι !"αναφώνησε μελαγχολικά και κάθισε στον καναπέ πίσω της αγγίζοντας τα παιχνδακια της μικρής της πριγκίπισσας .

"Φαντάζομαι θα σας έλειψε η μικρή ! " αναφώνησε εκείνη .

"Παρά πολύ !" Συμφώνησε η Μαρίνα .

"Καταλαβαίνω ! Αυτά έχουν τα χωρισμένα ζευγάρια. Ποσό καιρό έχετε να την δείτε ; " την ρώτησε χωρίς να γνωρίζει ότι ξύνει της ματωμένες πληγές της .

" Για την ακρίβεια δεν την έχω δει ποτέ ! Ο πατέρας της φρόντισε να μου την πάρει όταν ήταν ακόμη νεογέννητο !"είπε με πικρία στην φωνή της .

"Αδύνατον ! "Έμεινε με το στόμα ανοιχτό .

"Και όμως δυνατό !"ανταπάντησε η Μαρίνα . Η Emily σοκαρισμένη με αυτό που είχε ακούσει αναχώρησε για το δωμάτιο της μικρής , επιστρέφοντας με ένα τεράστιο άλμπουμ φωτογραφιών .

"Εδώ είναι όλες οι φωτογραφίες της μικρής ! Από δυο μηνών και μετά ! Φαντάζομαι θα θέλατε να τις δείτε ! "Της είπε και της πέρασε το άλμπουμ στα δικά της χέρια .

"Σε ευχαριστώ !"αποκρίθηκε κλαίγοντας από συγκίνηση .

"Εγώ σας αφήνω ! Τελείωσε η δουλειά μου ! Τώρα αρχίζει η δικιά σας !"της είπε χαμογελαστά και έπειτα από μερικά λεπτά έφυγε από το σπίτι αφήνοντας την Μαρίνα μόνη με της τυπωμένες αναμνήσεις της Ιζαμπελας .

Μόλις άνοιξε το άλμπουμ τα δάκρυα της πλήθαιναν με το δευτερόλεπτο ! Ένα μικροσκοπικό πλασματάκι που δεν μπόρεσε να χαρεί ποτέ ! Το μικρό της κοριτσάκι ! Ήταν τόσο όμορφη ! Όσο αντικειμενική μπορούσε να είναι σαν μητέρα της , στα μάτια της έδειχνε πανέμορφη ! Σαν μωρό που μόλις βγήκε από ταινία ! Σε κάθε σελίδα η μικρή της ήταν εντελώς διαφορετική από την προηγούμενη . Κάθε εικόνα έδειχνε πως μεγάλωνε μέρα με την μέρα ! Κάθε μέρα πιο διαφορετική ! Πιο όμορφη !

"Κοριτσάκι μου !" Αναφώνησε συγκινημένη . Εκείνη την στιγμή η πόρτα άνοιξε και Αλέξανδρος εισέβαλε στον χώρο με την μικρή στην αγκαλιά του . Η καρδιά της έτρεμε ! Ήταν έτοιμη να βγάλει φτερά και να πετάξει έξω από το στήθος της . Η μικρή γύρισε το κεφαλάκι της και κάρφωσε με τα γαλανά ματάκια της την Μαρίνα .

"Το παιδί μου !"αναφώνησε έτοιμη να κατάρρευσει . Πλησίασε προς το μέρος της με μικρά βήματα .

" Ιζαμπέλα από εδώ η Μαρίνα ! " αναφώνησε ο Αλέξανδρος και εκείνη τον κοίταξε με βλέμμα αυστηρό .

"Μόνο η Μαρίνα ; "ρώτησε ειρωνικά .

"Δεν κέρδισες ακόμη αυτόν τον τίτλο !"της πέταξε και στράφηκε προς την μικρή .

"Σε παρακαλώ ! Άφησε με να την πάρω στην αγκαλιά μου !"τον ζήτησε γλυκά και εκείνος της την έδωσε με απαλές κινήσεις . Μόλις την άγγιξε , της κόπηκε η ανάσα ! Δεν μπορούσε να το πιστέψει ότι την είχε στην αγκαλιά της έπειτα από δυο χρόνια .

"Μωρό μου !"αναφώνησε κλαίγοντας παρασύροντας και την μικρή μαζί .

"Μπαμπά !"Τσιριξε κλαίγοντας . Ο Αλέξανδρος έσπευσε να την αρπάξει από την αγκαλιά της .

"Είμαι η μαμά σου μωρό μου !"ύψωσε την φωνή της σπαράζοντας στο κλάμα που το μικρό της αγγελούδι φοβήθηκε την μητρική αγκαλιά και ξέσπασε σε λυγμούς !

"Σε μισώ Αλέξανδρε ! Σε μισώ !"Ούρλιαξε . Θα κέρδιζε το παιδί της πάσι θυσία !