c h a p t e r  1 5

"Get out, Zeleny." madiing pagkabigkas ni Thunder. He's glaring at me for almost half an hour. He wants me to get out of his freakin' expensive lamborghini and go inside his freakin' huge mansion.

Tiningala ko siya at binigyan ng masamang tingin. "Ayoko. Ibalik mo na kasi ako sa school." naiirita kong sagot dito.

He groaned at lumuhod sa harapan ko.

"Come on, wala akong gagawing masama sayo sa loob." Hinawakan niya ang kamay ko at isinampa ito sa balikat niya pero mabilis ko naman itong binawi at nag-cross arm.

"Kahit na. Di sana di mo na ako sinama dito. Kainis ka." nakunot noo-kong sabi. Bwiset, ang kulit ng kulog.

Kanina pa kami nagde-debate ni Thunder. Kanina pa din kami pinagtitinginan ng mga katulong at butler na nakahanay na nakatayo sa may pinto nila. Ilan kaya ang tauhan nila dito?

Nakakahiya naman kasing pumasok sa loob. Ano namn kaya ang gagawin ko sa loob? Wala naman akong mapapala. Bakit pa ba kasi ako sinama ni Thunder dito.

Narinig ko ang pag buntong hininga ni Thunder sa gilid ko. 

"Come on, Zeleny—" hindi na nito natapos ang sasabihin ng bigla itong mapangiwi sa sakit. Hinapo niya ang panga niya at umiling.

Napalunok naman ako nang napatingin ako sa kondisyon ng mukha niya ngayon. May bahid pa rin ng dugo ang gilid ng labi niya pati na rin ang suot nitong uniporme. Nagtamo din ito ng pasa sa may pisngi pero hindi naman ganoong kalaki.

I bit my lip. Kawawa naman.

"P-Pumasok ka nalang kaya sa loob, p-para magamot na iyang sugat mo." nauutal kong tugon dito. Ayokong isipin niyang concern ako sa kanya baka lumaki na naman ang ulo ng unggoy na 'to.

He looked at me. "I won't get inside kapag hindi ka sumama sa'kin. Gusto ko, ikaw ang gumamot sa sugat ko." he said gripping my hand.

Nanlaki ang mata ko at binigyan siya ng hindi makapaniwalang tingin.

Why me? E hindi naman ako ang nagsimula ng away nila nung kawawang lalaking binugbog niya. Kung bakit kasi napaka basagulero ng lalaking 'to?

"Iyan kasi, napakabasagulero mo. Hindi na na naawa doon sa lalaking walang laban!" I said irritatedly.

He just shrugged. "He deserved it." he said it like it's nothing. Gosh, wala bang guilt na nararamdaman 'to?

I glared at him at padabog na lumabas ng kotse niya. Nakita ko ang pagsilay ng ngiti sa labi niya na mas lalong nagpa-inis sa akin. Bwesit, kung di ko lang gusto ang unggoy na 'to...

Kinuha niya ang bag ko at isinabit ito sa balikat niya. He encircled his arms around my waist at hinalikan pa niya ang buhok ko bago ako hinila patungo sa pintuan nila.

"Welcome home, Master..." sabay-sabay na bati ng mga tauhan nila nang makatungtong kami sa loob.

Wow, sa school, Leader ang tawag sa kanya, dito naman sa mansion nila... Master. Tss, pwes para sakin unggoy siya o di kaya kulog.

Napahawak nalang ako sa braso ni Thunder dahil sa hiyang nararamdaman ko. Kahit sabihin nating mayaman kami hindi ako sanay na ganito ang trato sakin ng mga tauhan namin sa bahay. In fact I'm very close to them...

Di tulad ni Thunder, talagang parang hari siya kung ituring.

Agad namang may lumapit na butler na sa tingin ko ay nasa 50's ang edad nito at yumuko muna kay Thunder bago kinuha ang bag na dala ni Thunder.

"Master, ano po ang nangyari? Kailangan ko po bang tawagan si Dr. Tiu para gamutin kayo?" bahid sa boses niya ang pag-aalala niya sa Master niya.

"No need, Fred. I got my treatment right here..." Naramdaman ko ang taas ng kamay ni Thunder mula sa bewang ko papunta sa ulo ko at inilapit ito sa dibdib niya para halikan ako sa noo.

I growled and glared at him. Nakakadami na siya ha.

Tiningnan ako ni Thunder at ngumiti lang ng malapad sakin. Hinalikan niya ulit ako ng mabilis sa labi at mabilis na hinila pataas ng hagdan.

"You jerk, napakamanyak mo talaga." nagigigil kong sabi habang pilit na kumakawala sa kapit ni Thunder sakin.

Tumawa lang si Thunder sa protesta ko at pinulupot ang dalawang kamay niya sa bewang ko at iginiya papunta sa receiving area na sobrang laki.

I can't believe it.. napakayaman talaga ng unggoy na ito. Mula sa mga marbol ng kanilang sahig, sa mga vase na mukhang antique hanggang sa malalaking painting na sa tingin ko'y nagkakahalaga ng milyones.

Napaigtad ako mula sa pagkakatulala nang biglang may humalik sa pisngi ko. Napatingin ako ng masama sa salarin na nakangisi na sa akin habang naka-upo. He patted the space beside him gesturing na umupo ako sa tabi nito.

Napairap ako sa kanya at hindi ito sinunod.

"Come, marshmallow... I'm losing a lot of blood here..." he said at itinuro ang labi nito.

Ang OA. Kala mo naman mamatay na siya. Tsaka, kasalanan din niya kung bakit siya nasugatan.

Bakit pa kasi ako sumama sa unggoy na 'to?

"Ouch!"

Agad akong napalingon kay Thunder nang bigla itong humiyaw. Nakita kong sinapo nito ang dibdib na parang may sobrang masakit doon.

Kinabahan ako at agad itong dinaluhan.

Oh my god...

"H-Hoy, a-anong nangyayari sayo?" nauutal kong tanong dito.

"My chest...help me, marshmallow.."

Hinawaka ko ang mukha nito para iharap sa akin. "H-Hoy, s-sandali... tatawagan ko lang yung butler n-niyo."

Akmang tatayo na ako para tawagin ang butler nila nang bigla ako nitong hinablot at napaupo sa lap niya.

Nagulat ako at nanlaki ang mata na napatingin kay Thunder na nakangisi na ngayon. Hindi ko mapigilang hindi hangaan ang mala-adonis nitong mukha kahit na sugatan at may pasa ang mukha nito.

I shook my head nang biglang magproseso ang posisyon ko ngayon.

I glared at him. "Thunder, you asshole!" I shouted at pinalo ito sa balikat.

Bwesit! Nagawa pa niyang magpanggap! Ang sarap niyang suntukin ngayon. Lalo na't nakangisi ito ng malapad na parang nanalo ito sa lotto.

Bwesit kang unggoy ka.

Nagpupumiglas ako sa mga braso nito dahil nakapulupot ito ng mahigpit  sa bewang ko na parang ayaw na niya akong pakawalan sa bisig niya.

God, not too close Thunder.

Malakas na bultahe ng kuryente ang dumadaloy sa buong katawan ko habang magkadikit ang katawan namin, lalo na at nararamdaman ko ang mainit at mabango nitong hiniga sa leeg ko nq siyang nagpatindig ng balahibo ko.

Natigilan ako nang bigla nitong inilapit ang bibig sa tenga ko.

"You're so cute when you're worried about me, marshmallow..." he whispered teasingly mabilis na hinalikan ang tenga ko.

"Thunder! Let me go you pervert!" pagwawala ko sa bisig niya pero mas lalo akong nainis nang tumawa lang ito at mas hinigpitan pa ang pagkakayap sa akin.

"Sshh, marshmallow... napaghahalataan ka tuloy. You look tense." 

I glared at him at inilayo ang mukha niya na sobrang lapit sa akin.

"Bwesit! Uuwi na ako." pagbabanta ko.

"No, I'll tell the guards to lock those gates... I won't let you go home until you'll agree to be my nurse..." pagbabanta din nito na mas lalo kong ikinainis.

"Just hire a nurse to treat those wounds, I'm sure you'll afford to hire one..." umirap ako at pinag-krus ang mga kamay sa dibdib ko.

Napalunok ako ng dumikit ang labi niya sa leeg ko.

What the hell, Thunder. Why do have this much effects on me? I only like you, damn you! No, no, no way!

"Come on, please... these wounds will recover faster if you'll treat them..."

Then his lips runs it's way up to cheeks. He kissed it repeatedly.

Oh god, please help me get out of this chaos inside my chest. 

"Please, marshmallow..." he pleaded.

I let out a heavy sigh at nilingon ito para salabungin ang mga mata niya, but instead his lips met mine... 

Agad kong inilayo ang mukha ko at mabilis na tumayo. Thank god I made it outin his grasp successfully. Baka kung saan na naman kami makarating.

I bit my lip at inipit ang buhok sa likod ng tenga ko dahil sa kahihiyan.

"O-Oo na, where's your first aid kit here?" I asked while pretending to roam my eyes around his room just to avoid those eyes that'll melt me.

Nakita ko sa peripheral view ko ang pagtayo niya mula sa kinauupuan at kasabay noon ang pagkatok nt isang tao sa pinto nt kwarto niya.

"Master..." pagtawag nito.

Napalingon ako kay Thunder at nakita ko ang pagbuntong hininga niya bago tinungo ang pinto niya at binuksan ito.

I sighed at napaupo ulit. Sinapo ko ang mukha ko dahil pakiramdam ko ay sobrang init nito. I can't believe it. Let's just hope na hindi ako ganoong kapula ang mukha ko ngayon. 

"Zeleny..."

Napalingon ako at nakita ko si Thunder na papalit na may dala-dalang mga kagamitan para sa pag gamot nito sa mga sugat.

Nagpakawala ako ng buntong hininga. "Come here..." mahinhin kong sabi na siyang ikinalapad ng ngiti nito.

Para itong batang umupo lapag sa harapan ko at tumingala sa akin. Napataas ang kilay ko at hindi pinansin ang paghawak niya sa hita ko.

Agad kong nilagyan ng betadine ang isang gapas at magsimulang linisin ang sugat at pasa ni Thunder.

Ilang minuto pa ang lumipas at malapit na akong matapos at huli na ko nang gagamutin ang sugat ni Thunder sa labi nito.

Ilalagay ko na sana ang ointment dito nang pigilan niya ang kamay ko. Napakunot ang noo ko sa pagpigil nito at tiningnan siya ng mariin.

"Ano ba, Thunder? Let go...ointment lang 'to hindi 'to mahapdi..." mataray kong saad sa kanya.

He shook his head. "I don't like that... I'm sure I'm not gonna get a kiss from you after you put that on my lips..." seryoso nitong sabi habang mataimtim na nakatitig sa akin.

Natulala ako sa inasal nito at hindi ko mapigilang mamula sa sinabi nito.

Napaka-straight forward talaga ng unggoy na 'to. Bwesit.

"It's not funny, Thunder..." iniwas ko ang tingin ko sa mata niya at itinuon iyon sa labi niya para lagyan ulit ito ng ointment.

Pero sa pangalawang pagkakataon ay pinigilan niya ulit ang kamay ko.

I frowned. "Thunder, hindi pa tapos---" naputol ang sasabihin ko nang bigla ako nitong hinalikan ng mariin.

Napahawak ako sa balikat niya at pilit siyang itinutulak pero hindi ito natinag at sinimulang galawin ang labi niya.

"Hmmm..." napaungol ako bigla nang kagatin nito ang ibabang labi ko.

Humiwalay siya ng tuluyan habang nakangisi pa rin ng malapad. I growled at his face at inilayo ang mukha niya. Hinawakan niya lang ang dalawang kamay ko at inilapit muli ang labi sa akin.

I sigh against his lips at sinimulang tugunin ang halik niya. He let go of my hands and inserted it inside my skirt and made it's way to my legs.

Hinaplos-haplos niya iyon at hindi ko maiwasang makiliti sa haplos niya.

My hand made it's way to his long hair at sinabunutan iyon. He hissed kaya napahiwalay siya sa akin.

"Masakit 'yon, Zeleny..." he whined while massaging his scalp dahil sa malakas kong pagkakasabunot ng buhok niya.

I smirked at tinanggal ang malikot niyang kamay sa hita ko. I sat straight at inayos muna ang buhok ko.

"That's enough..." I mumbled.

Napakamot ito ng ulo at akmang aabutin muli ang labi ko ay agad kong tinakpan iyon gamit ang palad ko, kaya ang palad ko ang nahalikan niya.

He frowned. "Come on, Zeleny..." he pleaded.

Umiling ako. "That's enough, Thunder. I have to go home. Baka malaman nila Dad na nag-cutting class ako." I reason out.

He gave me a pleading look.

"Last one..." hirit pa nito.

"Thunder! Tama na okay? I wanna go home..." pinanlakihan ko siya ng mata at tumayo na.

Agad kong hinagilap ang bag ko at humarap sa kanya. Nakita ko itong nakayuko habang nakahawak sa labi nito.

"Ang sakit ng labi ko..." he said while looking at me, acting like a lost puppy.

My god. Ang galing talaga ng unggoy na 'to. He's an almighty outside, he's bad, trouble maker, delinquent... but I never expected this kind of side in him.

I sighed at inikutan siya ng mata. Nilapitan ko nalang ito at ipinulupot ang kamay sa balikat niya at mabilis na nilapat ang labi ko sa labi niya.

I can feel his smile against my lips while kissing me back.

At ang ngiting iyon ay hindi nawala hanggang sa ihatid niya ako bahay namin.

***
© iorikun xx