HINDI KO SINASADYA
- phiemharc -

I won't forget what I did to my cousin when he dares me to go in the kitchen, one blackout night.

Blackout sa buong rehiyon ng Western Visayas kaya wala kaming magawa kung hindi magtiis sa mainit na panahon. Malapit na rin kasing magdapit-hapon kaya minabuti na naming umuwi sa aming bahay.

I am playing with my cousin in my room. I wasn't able to grasp what he said for I was drowning staring at his handsome face. Would I say I am lucky enough to be his cousin? Absolutely!

Magiliw kaming naglalaro ng ungoy-ungoyan sa baraha. Ang matatalo sa amin ay siyang pinaparasuhan. So, it's my turn to be his slave for losing one round in the card game.

Ilang minuto muna ang lumipas bago siya makapag-isip ng gustong ipagawa sa akin.

"Okay, kumuha ka ng isang bagay doon sa loob ng kusina," he started.

"What?! Ayaw ko nga!" tanggi ko. "Madilim kaya sa labas at alam mo namang matatakutin ako!"

"Tita and Tito are outside, isn't it?"

"Diba nandoon pa sila sa dagat at nag-aabang ng dadaong na motor banca para bumili ng isda?" salungat ko.

"Exactly! And it makes the challenge more challenging," he teasingly smiled. "If you won't do it, better to stop this nonsense game!"

"Alright... I'll do it," I nervously replied.

Dahil wala na akong ibang maisip na libangan sumunod na lang ako sa utos niya. Besides, we don't have any options if I will let him stop the game.

The only choice that we had is to nap while waiting for the electricity to come back. So, I accept his challenge since I am not in the mood to close my eyes. I left with no choice.

Kinakabahan kong binuksan ang pinto ng kwarto. Madilim nga sa labas dahil hindi na kami nagsindi ng kadila roon. Wala kasing magbabantay dahil nandito kami ng pinsan ko sa kwarto.

"Good luck! I'll give you 120 seconds," he added.

"Tsk!"

Marahan akong naglakad patungo sa direksiyon ng kusina. Hindi naman ito kalayuan sa aking kwarto, subalit ang takot ko ang nagdidikta na huwag nang tumuloy.

Hanggang sa hindi ko na namalayan na nakarating na rin ako sa kusina. Kumakapa lamang ako sa dilim. Sinubukan kong kapain ang lababo upang makakuha ng kahit anong bagay na madadala ko pabalik sa kwarto.

"Hays, thank you," I confidently said.

Namalayan ko na lamang ang hawak ko nang sinubukan ko itong pakiramdaman. "What the-it's a knife!" singhal ko.

Kumapa na naman ako ng isang bagay ngunit parang napakamalas ko ngayon. Siguro, iniligpit na ni Mama ang kusina kaya walang kahit kutsara man lang na nakakalat dito.

Besides, hindi ko alam kung nasaan ito nakapwesto dahil madalang lang naman ako pumunta rito sa kusina.

Walang ano-ano'y bigla naman akong nakaramdam ng takot nang may bumagsak na isang bagay sa sahig. Napatili ako.

Nagsimula ng mangilid ang aking luha ko. Bakit ganoon? Sarili naman namin itong bahay pero takot pa rin ako.

Maybe, this is the effect of watching paranormal movies. So, I tried to grab the knife. At some point, it can help me to defend myself if something creepy will happen. I hold it tightly in my left hand.

"Wahhhh!" I screamed.

Read more...

@phiemharc - HLNKAM7