"Mia, schiet nou op!!"

Ik stond voor de spiegel in mijn inloopkast en Eve wachtte in mijn kamer. We waren bezig met het samenstellen van een outfit voor het feestje van Juan, die was namelijk vanavond.

"Ik ben bijna klaar Eve!!"

Ik keek in de spiegel. Ik had een van mijn jurkjes uit de kast getrokken. Dit zou ik normaal nooit aan hebben getrokken maar voor dit feestje was het nou eenmaal anders. Ik moest een indruk maken. Alle populaire mensen waren er en wie weet kon ik me wel bij hun voegen. Al mijn hele leven was ik een soort buitenbeentje geweest, altijd had ik aan de zijlijn gestaan. Maar nu niet meer.

Het zwarte zijden jurkje met spaghetti bandjes die tot net over mijn knieën kwam had een hoge split en liet een flink stuk been zien. Ik had simpele zwarte open hakken aan en had mijn haar gestyld. Mijn ogen waren vrij simpel opgemaakt en ik had een rode lipstick opgedaan. Ik herkende mezelf bijna niet. Ik had er nog nooit zo opgedoft uitgezien. Een klein stemmetje in mijn hoofd zei: wat zou Silvestre ervan vinden? Ik schudde de gedachte snel uit mijn hoofd. Dit was mijn moment en dit deed ik voor mezelf en niet voor Silvestre.

Ik zuchtte en liep de inloopkast uit mijn kamer in. Eve lag op het bed en toen ze mij zag viel haar mond open.

"Jeetje Mia, je ziet er echt zo mooi uit!"

"Ben ik niet wat overdressed?"

Ze schudde heftig haar hoofd.

"Je zal de show daar stelen, alle ogen zullen sowieso op jou gericht zijn!"

"Dat hoeft nou ook weer niet," zei ik blozend. "Jij ziet er ook prachtig uit hoor!"

Eve grinnikte. Eve had zichzelf ook flink opgedoft. Ze droeg een roze two piece met een strakke licht roze crop top en een uitlopende licht roze broek. Daaronder droeg ze open zilverkleurige hakken. Haar blonde haar had een beetje een slag en ze had een strakke winged eyeliner gedaan. We zagen er allebei zo anders uit dan normaal maar beter, veel beter. Ik rechtte mijn gezicht, nam een goede houding aan en liet mijn lach schitteren. We gingen ze daar maar laten zien wie Eve en Mia waren.

"Kom, Eve. Laten we gaan!"

Vastberaden liep ik die kamer uit, blakend van zelfvertrouwen, ik voelde me sterk. Dit werd mijn avond.

We kwamen aan bij het huis van Juan. Ik had nog nooit zo'n groot en mooi huis gezien. Het was een groot wit huis met veel glazen wanden waardoor je mooi de moderne inrichting kon zien. De oprit was gevuld met auto's van de feestgangers en er klonk het dreunende geluid van de muziek. Eve greep me bij de arm.

"Kom laten we naar binnen gaan!"

Ik knikte en liet me meesleuren. We stonden bij de deur en belden aan. Snel trok ik mijn jurkje nog even recht en haalde mijn hand nog even door mijn haar. De deur werd geopend en daar stond Juan. Zijn ogen werden groot en hij scande mij en Eve volledig.

"Wauw, Mia en Eve," zei hij met een grote grijns op zijn gezicht. "Ik had jullie bijna niet herkend. Wat zien jullie er goed uit!"

Achter Juan verscheen Olivier, een van de volgers van Silvestre en Juan. Hij had een gemiddelde lengte van 1,84 maar was enorm breed gebouwd. Alsof hij zijn hele leven in de sportschool doorbracht. Hij had prachtige groene ogen en donker haar. Zijn ogen gleden gelijk naar Eve.

"Jeetje Evelynn Evers, wat zie jij er toch een partij lekker uit."

Ik zag dat Eve begon te blozen. Eve had al een tijdje een crush op Olivier maar ik had zo mijn twijfels over die jongen. Hij leek heel lief maar ik kreeg een soort naar gevoel van hem. De manier hoe hij nu naar Eve keek, het klopte niet. Ik probeerde het gevoel van me af te schudden. We waren hier om lol te maken.

"Kom binnen dames," zei Juan en hij draaide zich open en wees met zijn hand naar binnen. We liepen langs ze en ik voelde de ogen van Olivier in onze rug branden.

Binnen in het huis was het super druk. Er klonk dreunende muziek en overal waren mensen aan het dansen, sommige deden wat bier pong en andere zaten op de bank te chillen. En te zoenen. Mijn ogen gleden door de kamer op zoek naar een bepaald persoon. Daar zag ik hem in de hoek staan met Lydia en Britt. De meiden stonden dichtbij en waren hysterisch aan het lachen. Allemaal hadden ze een red cup in hun handen. Toen keek Silvestre mij aan en er verscheen een klein scheef lachje rond zijn lippen. Snel wendde ik mijn blik af. Juan en Olivier kwamen op ons afgelopen met twee extra red cups.

"Hier schoonheid," zei Juan en hij gaf me een red cup. Ik nam een slok en proefde al snel cola smaak met bacardi en dan flink wat bacardi. Juan kwam dichtbij me staan en fluisterde in mijn oor: "Zo Mia, je mag je wel vaker zo kleden. Je bent de mooiste meid op dit feestje."

Zijn lippen raakten zachtjes mijn oor en ik voelde een rilling door mijn lichaam gaan.

"Hey Mia," hoorde ik vervolgens achter me. Ik herkende de stem uit duizenden. Ik draaide me om en zag Silvestre staan. Hij had een simpel wit shirt aan op een zwarte skinny jeans en zijn haar zat een beetje wild. Hij zag er zo mooi en sexy uit en ik kon het niet helpen dat mijn ogen iets groter werden toen ik hem zo zag.

"Hey," zei ik en ik probeerde zelfverzekerd over te komen. Mijn zelfverzekerde houding was nu echter wel wat wankel, het voelde alsof mijn knieën het gingen begeven. Allemaal door die verdomde mooie ogen van hem.

"Je ziet er heel anders uit. Maar eerlijk, veel beter en mooier. Je lichaam komt hier zoveel beter in uit," zei Silvestre en zijn ogen gleden uitgebreid over mijn lichaam. Het voelde wat ongemakkelijk, alsof ik open en bloot voor hem stond. Ik wilde mijn lichaam bedekken met mijn armen en besloot toen dat dat wat wanhopig was. Toen keek hij Juan aan.

"Juan, Britt vroeg naar je," zei hij en gaf hem een knipoog. Juan rolde met zijn ogen en liep weg. Silvestre ketste zijn red cup tegen die van mij.

"Proost! Op een spannende avond," zei hij en zijn ijzige ogen keken mij duivels aan.

De avond voelde als een grote droom. Het ene moment stond ik fanatiek bier pong te spelen en het andere moment stond ik met Eve op de tafel te dansen. De alcohol deed zijn werk, ik was in extase en deed dingen die ik normaal nooit zou doen. Ik vergat Silvestre, die na ons korte gesprek terug naar Lydia was gegaan en al de hele avond met haar in de hoek stond. De twee waren belachelijk dichtbij elkaar en zaten zachtjes tegen elkaar te fluisteren en te lachen. Elke keer dat hij zijn hand op haar heup legde voelde ik mijn hart ineen krimpen.

Olivier verloor Eve geen enkel moment uit het oog en ook nu stonden de twee gewaagd met elkaar te dansen. Olivier stond achter Eve en schuurde tegen haar aan. Eve leek het zo te zien prima te vinden en bewoog mee in zijn ritme.

Juan daarentegen verloor mij geen moment uit het oog. Samen hadden we een team gevormd tijdens die bier pong, waar we overigens wonnen maar waarbij ik wel een flinke hoeveelheid bier had gedronken. En nu stonden we samen te dansen. We dansten een vrij sexy salsa op het nummer Me Niego. Het was wel duidelijk dat de latino in Juan naar boven kwam.

"Je ziet er zo sexy uit," zei hij en zijn stem klonk zwoel. "Je lichaam past zo goed tegen die van mij."

Hij trok mij nog dichter tegen zich aan en ik voelde zijn lichaamswarmte. Zijn lippen streken lichtjes mijn hals en ik voelde een rilling door mijn hele lichaam. Hij wilde mij, Juan had al de hele avond enkel oog voor mij. In tegenstelling tot Silvestre, dacht ik. Ik voelde een teleurgesteld gevoel me bekruipen. Silvestre had eerder in de avond wel interesse getoond maar nu stond hij al de hele avond met Lydia. Hij had geen moment meer naar mij gekeken en zo had ik me maar laten leiden door het geflirt van Juan.

"Je kan echt zo goed dansen, je gevoel voor ritme is echt heerlijk," zei ik zwoel. Of was het meer een dubbele tong? Mijn ogen keken recht in de donkere ogen van Juan en ik dacht een gevaarlijke schittering te zien. Juan grijnsde en hield me nog steviger vast.

"Ik kan mijn ritme in nog wel meer activiteiten laten blijken..."

We keken elkaar aan en Juan keek vervolgens subtiel naar mijn lippen. Hij boog zich naar voren om mij te zoenen maar toen verscheen er plotseling een lang figuur naast hem die hem hard op zijn schouder sloeg.

"Juan, het gaat niet helemaal lekker in de slaapkamer van je ouders."

Het moment was gelijk voorbij. Silvestre stond achter Juan en keek mij kwaad aan. Ik voelde me ongemakkelijk en voelde een rode blos op mijn wangen verschijnen. Als Silvestre ons niet had onderbroken waren Juan en ik waarschijnlijk aan het zoenen geweest. Ik had wel eens eerder gezoend, met een oude vakantieliefde maar echt veel ervaring had ik nou ook weer niet. En nou was Juan niet heel verkeerd om een keer mee te zoenen.

Juan rolde met zijn ogen en slaakte een diepe zucht. HIj draaide zich om naar Silvestre.

"Wat is er aan de hand, Silvestre. Je moet maar beter een goed verhaal hebben dat je dit moment wilt onderbreken."

"Nou, Olivier is net naar boven verdwenen met Evelynn. En je kent Olivier."

Ik was gelijk in een klap nuchter.

"Evelynn is met Olivier mee naar boven," zei ik hard. "Weet je dat heel zeker?"

"Ja," zei Silvestre. "Is dat erg dan?"

"Verdomme," vloekte ik hard. "Evelynn is stomdronken en Olivier neemt haar niet mee naar boven om enkel te knuffelen. Waar is die kamer van je ouders, ik moet er nu heen."

Ik kende Eve nu al een lange tijd en wist dat ze nooit verder dan zoenen was gegaan met een jongen. Ze wilden wel heel graag een vriend maar mister right was nog nooit voorbij gekomen. Ik begon al richting de dichtstbijzijnde trap te lopen maar werd met een paar passen ingehaald door Juan.

"Volg mij."

Ik liep snel achter Juan aan die er flink de pas in had maar door zijn lange benen was hij veel sneller dan ik. Alsnog liep ik zo snel mogelijk. Het ging niet gebeuren dat Evelynn nu seks ging hebben, ze was niet bij zinnen. Ze wilde het voor een speciaal voor iemand bewaren.

"Verdomme, Eve," vloekte ik binnensmonds en liep nog sneller. We waren op de bovenverdieping en Juan gooide de tweede deur van links open en daar op bed lag Eve. Ze was aan het zoenen met Olivier maar ik zag haar wat tegenstribbelen.

"Ga van me af," hoorde ik haar zeggen met een dubbele tong. Ze was nog wel bij bewustzijn maar zo te zien enorm dronken.

"Hoe durf je!!!" schreeuwde ik. "Je ziet dat ze het niet wil, wil je haar verdomme gaan verkrachten?? Idioot!"

In een seconde was Olivier van het bed en greep mij vast. Hard kneep hij in mijn arm en zijn ogen stonden woedend. Ik voelde een kleine scheut van angst maar mijn woede nam het al snel over.

"Wat wil je, hoer! Rot toch op, het is haar keus."

"Laat me los!"

Ik probeerde me woest los te wringen maar zijn handen klemden zich hard om mijn armen. Toen werd ik plots los getrokken en achter iemands rug geduwd.

"Nu kappen Olivier," hoorde ik Silvestre zeggen. "Als je haar nog een keer aanraakt breek ik je fucking neus! En rot op uit deze kamer!"

Silvestre en Olivier stonden woest neus aan neus. De zilveren ogen van Silvestre stonden wild. Toen bewoog Olivier en liep richting de deur. Hij kon het niet laten om nog even met zijn schouder tegen die van Silvestre te beuken. In de deuropening leunde Juan.

"Ga maar naar huis, Olivier. Als ik je zou beneden nog zie heb je een probleem," zei Juan rustig. Maar in zijn stem hoorde je de dwingende en boze ondertoon. Olivier liep boos door en botste ook nog even flink met zijn schouder tegen Juan aan. En fluisterde net hard genoeg dat iedereen het hoorde:

"Vermaken jullie je dan maar met die hoertjes."

Silvestre draaide zich gelijk om en wilde op Olivier aflopen maar Juan hield hem tegen. Nadat Olivier weg was deed Juan de deur dicht. Ik ging naast Eve op het bed zitten. Haar ogen zaten dicht en ik tikte op haar wang.

"Eve?" vroeg ik zachtjes. Als antwoord kreeg ik een lichte kreun. Ze was nog bij bewustzijn maar gewoon flink dronken. Juan en Silvestre stonden nog wat ongemakkelijk in de kamer.

"Kan een van jullie helpen? Ik moet haar naar huis brengen..."

Silvestre knikte en liep naar het bed en tilde Eve op. Hij deed het met heel veel gemak, Eve was ook erg klein maar Silvestre zijn brede schouder lieten ook wel doorschemeren dat hij erg sterk was.

"Juan, kan ik jou auto pakken?"

Hij knikte en toverde uit zijn zak wat autosleutels te voorschijn. Juan opende de deur en Silvestre liep voorzichtig met Eve erdoorheen. Silvestre ging voorop en Juan en ik liepen achter hem aan. Eenmaal bij de auto legde Silvestre Eve op de achterbank.

"Ik vond het erg leuk vanavond met jou, Mia. Het is jammer dat we gestoord werden. Anders had de avond anders afgelopen.." zei Juan zachtjes tegen me zodat alleen ik het hoorde.

"Ik heb me ook vermaakt, Juan," zei ik simpel. Ik was overweldigd door de hele avond en voelde me leeg. Juan gaf me een zacht kusje op de wang en opende de deur van de passagierskant. Silvestre nam plaats aan de bestuurderskant en startte de auto.

"Waarheen?"

"Lindelaan 43," zei ik simpel. Hij antwoordde niet en begon weg te rijden. Ik keek nog even naar Juan en die gaf een simpele knipoog. We reden stilletjes door de nacht. Ik voelde niet de behoefte om wat tegen hem te zeggen en hij duidelijk ook niet tegen mij. Minuten verstreken en in de stilte was ik me bewust van zijn aanwezigheid.

"Kijk uit met Juan."

"Pardon?" zeg ik verbaasd.

"Juan wilt geen relatie. En je lijkt me niet het meisje die graag gebruikt wordt."

"Je weet dat je nu je beste vriend aan het cock blocken bent he? En wie zegt dat ik wat wil met hem?"

Silvestre keek mij aan en trok een wenkbrauw op.

"Ik zag hoe hij naar jou keek en jij naar hem. Er is iets gaande."

"Alsnog, waarom zou je dat dan zeggen? Je wilt toch ook dat jouw beste vriend krijgt wat hij wilt?"

"Niet jou."

"Waarom?" vroeg ik gefrustreerd. Waarom vraagt hij dat? Hij zei niks. Ik slaagde en gefrustreerde kreet uit.

"Ik bepaal zelf wel wat ik doe, Silvestre," zei ik hard en ik sprak zijn naam vol walging uit.

Hij keek me gelijk aan. Zijn blik ging van hard naar zacht en ik zag even een verontruste blik.

"Doe maar wat je wilt, Mia. Maar ik heb je gewaarschuwd."

Ik keek hem boos terug maar besloot al snel om mijn blik af te wenden. De rest van de rit zeiden we niks meer tegen elkaar. We kwamen bij mijn huis en hij tilde Eve weer uit de auto. Ik opende de deur en gebaarde naar hem dat we stil moesten zijn. We liepen naar boven en hij legde Eve op het logeerbed. Ik liep weer met hem naar beneden. Eenmaal bij de deur zei ik: "Bedankt, Silvestre."

Hij stond al buiten en draaide zich om.

"Slaap lekker, Mia."

In zijn ogen zag ik een verscheurde blik en ik vroeg me af wat er was. Maar hij draaide zich om en stapte weer in de auto en zo verdween hij in het donker van de nacht.

Lieve lezers,

Een extra lang hoofdstuk en wat voor eentje... Ik hoop dat jullie het verhaal allemaal een beetje leuk vinden. Ik ben druk bezig met het herschrijven en de dingen opnieuw uit te denken en ik voel gewoon dat het helemaal goed gaat komen!

Super leuk om te zien dat steeds meer mensen het verhaal gaan lezen en het toevoegen aan hun leeslijsten. Maakt me echt heel blij!!

Vergeet niet te stemmen en te regeren, laten we Him & I op nummer 1 houden in #chicklit !

Bedankt lieve lezers <3

X