Hoe kon ik nou zou stom zijn om tegen Silvestre te kunnen zeggen dat ik van hem hield. Ik kon mezelf wel voor mijn hoofd slaan!

Ik liep nu al heel wat minuten door mijn kamer te ijsberen en werd helemaal gek. Na het avontuurtje op ons plekje en na mijn vier woorden bom waren we naar huis gegaan. Silvestre had net gedaan alsof hij niet had gehoord wat ik zei maar oh, hij had zeker weten wel gehoord wat ik zei. En ik wou dat ik het terug kon nemen. Het was waarschijnlijk veel te vroeg om te zeggen dat ik van hem hield maar het kwam er gewoon uit. Eerlijk is eerlijk, ik meende elk woord wat ik zei. Het frustrerendste was de stilte die erdoor gevolgd werd. Die uiteindelijk weer werd gevolgd met: "Laten we naar huis gaan."

Ik had zo gehoopt dat hij zou zeggen van: ik houd ook van jou, Mia. En mij dan teder in zijn armen had genomen en mij passievol had gezoend. Maar dat gebeurt dus alleen in films.

Beneden klonk de bel en die galmde door het hele huis. Wie konden dit nog om dit tijdstip zijn? Het was al tegen achten en we zouden zo met het gezin een film gaan kijken. Ik liep naar de deur en deed deze open op een kiertje zodat ik de stemmen kon horen. En die kwamen mij maar al te bekend voor. Het was de familie Zijlstra. Tot mijn grote verbazing hoorde ik ook de stem van Olivier. Er klonk vrolijk gelach en het ritselen van de jassen die opgehangen werden. Het werd dus duidelijk geen luie filmavond. Ik kon me er niet toe zetten om naar beneden te gaan, ik wilde gewoon een relaxte avond. Dus draaide ik me om zodat ik de deur kon sluiten maar hoorde toen een schreeuw naar boven.

"Mia!! De familie Zijlstra is er!"

Mijn moeder stond onderaan de trap en ik liep toch maar richting de trap. Ik was compleet in mijn relax outfit, losse joggingbroek en een trui. Mijn haar zat in een rommelige knot en ik had geen zin om me aan te kleden.

"Mam," siste ik. "Ik heb echt even geen zin, ik dacht dat we een filmavond zouden houden?"

"Oh, sorry schat, ik was het je helemaal vergeten te vertellen. Kom er toch lekker..."

"Nee, ik heb echt geen zin, ik zie er niet uit en..."

"Gaan jullie anders lekker even met zijn vieren kletsen," hoorde ik een mannenstem zeggen. Olivier. "Ik houd Mia wel gezelschap."

Zijn lach stond lief en begripvol. Ew. Ik rolde duidelijk met mijn ogen om te laten merken dat ik hier echt geen zin in had maar dat maakte zijn lach alleen maar groter. Fijn. Maar Olivier kwam al de trap op en er was geen redden meer aan. Het werd een gezellige avond voor mij en Olivier. Hij achtervolgde me de kamer in en deed de deur achter zich dicht. Zijn ogen werden groot toen hij al mijn schilderijen zag. Maar hij had al snel zijn verbazing weer onder controle.

"Je bent duidelijk wel heel creatief," was het enige wat hij zei. Ik kon het niet helpen maar om zijn droge opmerking te lachen.

"Klopt, vind je het ook mooi?" vroeg ik uitdagend. De laatste keer dat we elkaar hadden gesproken was hij hartstikke lief maar op school had hij nog steeds zo'n houding, een badboy houding.

"Het is prachtig."

Dat was niet het antwoord wat ik had verwacht. De manier hoe hij naar me keek maakte me ongemakkelijk en ik voelde hoe mijn wangen rood werden.

"Dankjewel."

Het kwam er wat raar uit maar Olivier maakte me wat nerveus. Ik merkte dat hij ook nerveus was maar ik snapte niet waarom.

"Is er iets, Olivier?"

Zijn naam triggerde hem en hij draaide zich om. Ik merkte dat hij zocht naar de juiste woorden en ik was benieuwd naar wat hij wilde zeggen.

"Mia, ik wil niet een spelbreker zijn," begon hij wat onzeker. "Of stoken of wat dan ook. Maar het voelt niet goed wat er tussen jou en Silvestre gaande is. Ik ken hem nu al een aantal jaren en hij is nooit voor iemand gevallen. Misschien nu wel maar... Maar..."

Hij stotterde en ik zag dat hij het moeilijk had.

"Ik wil niet dat hij jouw hart breekt. Dat verdien je niet."

"En hoe weet jij wat ik verdien?"

Het kwam eruit als een snauw en ik schaamde me gelijk toen ik zag dat hij in een kroop van het geluid van mijn stem. We waren maar anderhalve meter van elkaar verwijderd maar je kon de spanning voelen.

"Ik zie dit. Je bent een creatieve, mooie, lieve en leuke meid. En heel intelligent. Silvestre is een gebroken persoon. Dat is gebeurd na het overlijden van zijn moeder, toen is er een knop omgegaan. Hij is toen met Juan de verkeerde kant opgegaan."

"Ik wil er niks over horen."

Al die mensen, iedereen bemoeide zich met mij en mijn privéleven en ik was er klaar mee. Wie dacht Olivier wel niet dat hij was?

"Ik denk dat het beter is als je gaat, Olivier. Silvestre en ik hebben een relatie en we zijn verliefd op elkaar. Het is echt, echte liefde."

Zijn hoofd hing laag en hij liep richting de deur. Nog voordat hij hem open wilde doen bedacht hij zich en draaide zich om naar mij.

"En wat nou als Juan terug komt?"

Juan. Zijn naam had ik al een tijdje niet meer gehoord en ik was hem al bijna vergeten. Maar zijn naam bracht een klein steekje in mijn hart. Maar het deed mij bijna niks meer.

"Dan niks. Ik ben met Silvestre en niet met Juan."

Hij schudde zijn hoofd, alsof hij het allemaal niet meer kon bevatten.

"Je krijgt daar nog problemen mee. Je bevindt je op glad ijs met deze jongen. Maar mocht er iets gebeuren en je hebt iemand nodig dan ben ik er voor je."

"Ik zal jou nooit nodig hebben, Olivier Zijlstra," ik zei het ijskoud en sloeg mijn armen over elkaar heen. Hij schudde zijn hoofd en opende de deur. Hij keek me nog een keer aan en ik zag zijn verscheurde blik. Toen werd de deur gesloten. Gelijk nadat Olivier de deur dicht had gedaan hoorde ik het geluid van mijn telefoon en sprintte erop af. Ik had een berichtje van Silvestre.

S: Lieve mooie Mia, sorry dat ik niks tegen je had gezegd. Ik was overvallen door je en stond gewoon perplex dat jij dezelfde gevoelens hebt als ik. Ik houd van jou. En ik had het je al eerder moeten zeggen. Ik houd van jou, Mia.

Alle woorden die Olivier tegen mij hadden gezegd verdwenen. Olivier en Eve hadden het bij het foute eind. Deze liefde zou alles overwinnen.

Lieve lezers,

Yassss, een nieuw hoofdstuk en eentje die wat langer is. Ik wilde even al mijn lezers bedanken want ik heb meer dan 7k reads!!! Ik weet niet hoe of wat maar dit is echt geweldig, dank aan jullie allemaal <3 Ik had nooit verwacht dat dit verhaal zo vaak gelezen zou worden.

Even een speciale thanks naar deze mensen die vaak lieve reacties achterlaten:

milia_aw

-AestheticKitten-

naomigehrels

Pauline_vdv

xx_hailin

JudithBesson

isabella_daisy

Ook iedereen bedankt die elke keer weer stemt, jullie zijn geweldig! Blijf vooral stemmen en reageren!

X

E