Hejka misie kolorowe <3

Rozdział poprawiony przez Asalia_ tak tylko wspomne, dziękuję bardzo za pomoc :3

Miłego wieczoru kochani peepoBlush.

Erwin pov

Czasem zastanawiam się, czy moje życie potoczyłoby się inaczej. Czy gdybym wtedy nie spotkał się z Dorianem, a on nie wyznałby mi swoich uczuć, czy byłoby lepiej?

Dorian był moim przyjacielem od długich lat i chyba nie umiałbym odrzucić jego uczuć. Nawet jeśli sam nic nie czułem. Kochałem go, ale jak brata.

Z biegiem czasu zrozumiałem, że miłość to pojęcie względne i można przyzwyczaić się do kochania kogoś.

Ja byłem tego świetnym przykładem. Przyzwyczaiłem się do mojego związku z blondynem. Nie umiałem sobie wyobrazić życia bez niego.

Byliśmy ze sobą ponad rok i nie pamiętałem jak to jest być singlem lub podrywać kogoś.

Wiedziałem, że nie jest ze mną najlepiej, że moja psychika nie jest w dobrym stanie. Z dnia na dzień zamykałem się coraz bardziej w sobie.

Zbudowałem mur z kłamstw, udawanych uśmiechów i mówienia wszystkim, że jest okej.

Nie chciałem go burzyć. Bałem się reakcji innych. Co mogą powiedzieć. Zresztą chyba nie chciałem? Mimo iż nie było najlepiej, to ciągle w głowie miałem momenty z moim kochanym Dorkiem, który mnie przytulał i się o mnie troszczył.

Dlatego, gdy blondyn po raz kolejny rzucił jakimś przedmiotem, nie zareagowałem.

Gdy dotarliśmy do mieszkania był wkurwiony. Krzyczał, wyzywał mnie i zaczął demolować wszystko wokół.

Przymknąłem oczy, gdy niedaleko mnie na ścianie rozbił się talerz.

Stałem i się trzęsłem, nie wiedząc co mam zrobić. Chyba nie chciałem nic robić. Chciałem, aby to się już skończyło. Żebym mógł się położyć i wypłakać. Żeby mieć spokój.

- Pewnie świetnie się bawiłeś z nim w biurze, co?! Skoro dał ci swój numer telefonu! - krzyknął gestykulując.

Powiedziałem mu jakim cudem miałem numer policjanta. Nie był zadowolony. Uważał, że kłamie i że go zdradzam.

Stałem drżąc i milcząc. Modliłem się w głębi duszy o to, aby już przestał.

Nie doszło jeszcze do rękoczynów za co byłem wdzięczny, ale coraz bardziej bałem się, że w końcu zrobi mi krzywdę.

Blondyn złapał swoje rzeczy i zrobił coś czego się nie spodziewałem. Wyszedł z mieszkania.

Po prostu je opuścił. Miałem zamknięte oczy, próbując opanować drżący oddech.
Nie wiem ile stałem w jednym miejscu, zaciskając pięści i oddychając głęboko.

Bałem się, że blondyn zaraz wróci, aby się na mnie wyżyć.

Z tego transu wyciągnął mnie dzwonek do drzwi. Wzdrygnąłem się na jego dźwięk. Przetarłem łzy z twarzy i powolnym krokiem, omijając szkło na ziemi, podszedłem do drzwi.

Uchyliłem je ostrożnie, zerkając za nie. Przełknąłem głośno ślinę, widząc na korytarzu dwóch policjantów. Jednym z nich był Gregory Monthana.

Brunet zmarszczył brwi w zdziwieniu widząc mnie. Ja również byłem zaskoczony.

- Um... tak w czym mogę pomóc? - mruknąłem pociągając nosem.

- Dzień dobry, Thomas Anders, numer odznaki 264, dostaliśmy zgłoszenie o zakłócaniu porządku. - odezwał się patrol partner Gregorego.

- Ja... przepraszam, to się więcej nie powtórzy. - wyjąkałem.

Przymknąłem oczy i zagryzłem wargę, aby opanować jej drżenie.

- Wszystko w porządku? Coś się stało? - spytał rudowłosy.

- Nie, wszystko okej. - wychrypiałem. - Czy to wszystko?

- Tak, prosilibyśmy o zachowanie spokoju, inaczej będziemy zmuszeni wrócić i dać mandat. - odparł Thomas.

Kiwnąłem głową i powiedziałem ciche pożegnanie, po czym chciałem zamknąć drzwi, lecz przeszkodziła mi noga bruneta.

Uniosłem głowę przełykając ślinę. Spojrzałem niepewnie w jego brązowe oczy.

- Jesteś ranny? - zapytał, chwytając moją rękę.

Spojrzałem i miałem na niej rozcięcie, zapewne spowodowane skaleczeniem od szkła.

Wyrwałem drżącą rękę z uścisku policjanta i cofnąłem się trochę.

- Skaleczyłem się, nic mi nie jest.

Brunet patrzył na mnie, krępując mnie swoim spojrzeniem. Rudowłosy policjant przyglądał się nam z zaciekawieniem.

Gdy brunet zabrał nogę, zamknąłem szybko drzwi mówiąc "do widzenia".

Zsunąłem się po drzwiach, podkulając nogi do klatki piersiowej. Spojrzałem na bałagan panujący w całym salonie i kuchni.

Westchnąłem cicho i postanowiłem posprzątać to, co zrobił Dorian.

Podniosłem się z ziemi i wziąłem się za ogarnianie...