Pagkagising ko ay nagmadali akong lumabas bitbit ang itim na malaking box. Hindi ko ito ginalaw o binuksan kagabi at napagpasyahan itabi ko na muna ito. Syempre dahil sa sobrang pagod buong araw, naramdaman ko pa lang na dumampi ang malambot na kama sa aking katawan ay nakatulog ako ng wala sa oras.

Nakalimutan ko na nga rin na maligo kagabi, pero sinigurado ko na bago ako lumabas ngayon ay malinis at maayos ako.

"Where did you get this message?" Rivon asked. Nasa tambayan kami kung saan laging may mga estudyante ng Amethy High, malapit lang ito sa school na isang kanto lang ang layo.

Kibit-balikat naman akong sumagot sa kanya. "No clue. Tanging isang mystery code lang ang iniwan sa akin," aniya ko.

"May idea ka na ba sa secret code na 'to? I'm not good at codes, siguro kailangan ko pang magbasa nang napakaraming Sherlock Holmes books para lang maintindihan ito," she replied.

Sinubukan niyang buksan ang kahon pero agad ko rin na pinalo nang marahan ang kanyang kamay.

"We should wait for Xavien, baka makatulong siya sa atin para ma-decipher 'tong code," wika ko.

"I bet he can't help you right now." Napalingon kami sa pinanggagalingan nang boses na iyon at hindi ko maiwasang tingnan siya ng masama.

"Larken, can you help us?" pakiusap ni Rivon.

"Help you from what? And why's there's a big box here, kanino ba ito?" tanong niya at nagpalitan lang kaming tatlo ng tingin.

"N-No! 'Di ba Rivon kaya na natin 'to?" I said awkwardly and lowered my voice. "Madali lang naman siguro i-decode 'yan."

"Decode?" kunot-noong tanong ni Larken. "Tama ba ang pagkakarinig ko?"

Shit! Napalakas yata ang boses ko kaya narinig niya ito.

Nang hilahin ko palayo si Rivon ay binigyan ko lang siya ng mapait na ngiti.

"W-Wala ang sabi ko devil, may masamang espirito kasi ngayon sa paligid namin," bulyaw ko. Sinamaan niya naman ako ng tingin at biglang lumapit sa akin.

"Then what's this paper you've been hiding from me?" Larken asked.

Agad niyang kinuha sa kamay ko ang papel na naglalaman ng code and I hissed when he didn't gave it back to me and immediately fixated his gaze at the paper.

"Simple as pie," sabi niya at ibinalik sa akin ang papel. "So, who's your suitor that you're gonna see today for your date?"

See? Gano'n lang kadali sa kanya ang pag-decipher nang code, just like his cousin-Wait! Did he say DATE?!

"Date ka r'yan! Ano bang nakalagay sa papel at hindi ko maintindihan?" tanong ko na may pagtaas sa aking boses. "Kahit anong isip at hanap ko sa ibat-ibang textbook hindi ko pa rin ma-solve."

"Because it needs a four-by-five grid, you little mouse," he replied.

What's with his lousy nickname? At F-Y-I, mukha ba akong daga sa paningin niya!

"What's the code?" I asked. "Hindi naman ako manghuhula para malaman 'yang nasa isip mo," sambit ko. Humalukipkip ako at sinamaan ulit siya nang tingin.

"Based on the paper, the person who coded this is knowledgeable about ciphers and stuff, but not quite as I expected. It only took me a minute and seconds to crack the code," he said. He was impressing himself with how genius he was.

"He uses Caesar's box, but with a four by five grid, and when I automatically arrange it in my mind, it looks like this."

Narinig ko na dati ang cipher na iyon at nagamit na namin sa isang kaso na nireresolba noon. If I'm not mistaken, it's a Caesar's box cipher or also known as the Caesar's square.

It is a simple transposition cipher used for encoding and decoding secret messages. It's named after Julius Caesar, although there is no evidence that he used it himself. Kinuha niya ang papel at ballpen na hawak ni Athena at inilapag iyon sa kahoy na lamesa.

"Hey! I'm writing something," Athena said and glared at him. Pagkatapos niya kuhain ito ay nag-drawing siya ng isang four by five grid at isa-isang isinulat ang mga letrang nakalagay sa lukot na papel.

Caesar's box cipher works by taking a message and arranging the letters in a grid or box at gano'n nga ang ginawa ni Larken, and he managed to decode it in his mind ng gano'n lang kabilis?

MOWORRTO
10 A.M

-X

"The grid I created is only simple to read, and the initial portion of the code is merely jumbled; if we repair the letter, it will be a word of tomorrow," he explained. Lumapit naman kami upang makita ng mas malinaw ang kanyang sinulat.

Dahan-dahan ko itong binasa habang ang daliri ni Larken and nagsisilbing gabay.

"Meet me at the Cafeteria!" bulyaw ko nang mabasa ito at sunod na tiningnan ang oras sa baba. Ang nakalagay dito ay alas-diyes ng umaga. Titingnan ko na sana ang oras sa cellphone ko ng magsalita si Larken.

"It's already 9:42 A.M., you don't want to be late, right?" sambit ni Larken.

Shit! Wala na akong oras. Nagmadali akong nag-ayos nang sarili habang mabilis na naglalakad patungo sa Cafeteria ng Amethy High. Hindi na ako nag-make-up o kung ano pa mang kolorete sa aking mukha. Ilang minuto ang lumipas ay nasa tapat na ako ng Cafeteria.

I immediately checked the time and it's already 9:54 A.M, agad akong pumasok sa loob at iginala ang tingin sa paligid.

Paano ko naman siya makikilala 'eh wala nga siyang iniwan na pangalan? He or she just left a single letter at the end of the crumpled paper, pero dahil konti lang ang tao sa paligid ay in-examine ko ang mga tao na nasa loob. May isang lalaki na nagtaas ng kamay at ng sulyap ko ito ng tingin ay tila napakunot-noo ako at medyo nagulat.

What is the jerk doing here?!

Siya ba ang nagpadala sa room ko kagabi ng isang malaking itim ma box? Nang lumingon ang isa pang lalaki na kasama niya ay namukhaan ko agad ito.

"Did you also get his surprise gift?" Xavien asked. Napatayo ito nang makita akong papalapit sa kinauupuan nilang dalawa.

"So, siya pala ang nagpadala ng malaking itim na box. Para saan naman iyon na at nag-iwan ka pa talaga ng secret code?" Buti na lang ay nandon si Larken para tulungan ako, kung hindi ay baka sumakit na ang ulo ko kakapiga para lang malaman ang nasa likod ng code na iyon.

"I'm impressed that your deduction skills have improved, or am I just assuming that you're the one who deciphered it?" he asked and smirked.

Nababasa niya ba ang nas a isip ko?

Umagang-umaga ay sinisira na niya agad ang umaga ko. Marahang hinila ni Xavien ang upuan at padabog naman akong umupo saka tiningnan siya ng masama.

"Larken helped me to decode it," I said. "Para saan naman ang mahiwaga mong sorpresa, aber?"

Bigla na lang niyang hinaplos ang buhok ko na parang isang tuta. Mukha ba akong aso sa kanya? He then laughed at tumawa rin si Xavien. At nakuha pa talaga nilang tumawa, ha!

"Easy, Ms. Sungit. My birthday is already coming in a few weeks and I invited some of my friends here in Amethy High," sabi niya at inilapit nito ang kanyang mukha sabay hininaan ang kanyang boses. "Mas marami nga lang ang imbitado sa Amores High kaysa dito. But don't worry, your suitor will be by your side."

"Hindi ako pupunta," pagtanggi ko sa kanyang pag-imbita sa akin. "Busy ako ngayon." I mentally rolled my eyes to him.

"But I already bought you a dress. If you wouldn't come to my party, at least pay me five hundred thousand dollars for that dress of yours," he said and smirked.

My jaw suddenly dropped from the price of that dress. Five hundred fucking thousand dollars?! Kahit hindi ko pa ito nakikita ay parang nanghihinayang na ako kung hindi ako sasama sa sobrang mahal nito.

Who the hell would waste money just to buy an expensive dress? I grunted because of frustration. Malamang siya dahil nabili na niya iyon. Both of them looked at me like they're waiting for my response. Na-pressure tuloy ako kung pupunta ako, kainis!

"Based on your microexpression, you're indecisive if you would take my invitation," saad niya.

Wait! Did he just reread my mind?

I sighed.

"Fine! I will go to your party," I muttered, and his smile grew when I gazed at him.

"Don't worry, kasama mo naman sila Athena and you can add your plus-one friend if you want," he said.

"Plus one?" I asked.

"Your new girl friend, you know..." he said.

"You mean Rivon?" I asked.

"Siya nga," he confirmed. "You can invite her to join my party at para mas makilala pa namin siya." Matiwasay itong ngumiti sa akin. What's with him today and he's in a good mood?

Bigla namang tumunog ang cellphone ni Xavien at tumayo ito para sagutin ang tawag. Mukhang may hahawakan na naman siyang kaso mula kay Detective Mori.

Saglit pang nagtama ang tingin namin ni Chase. "You will look beautiful on that dress, sana nagustuhan mo ang regalo ko," wika niya.

Is he trying to compliment me or ito ang paraan niya para simulan ang pang-aarar niya? Wala naman akong nakita sa kanyang mukha kundi bahid ng pagkaseryoso.

"Hindi ba dapat ako ang magbigay sa 'yo nang regalo dahil birthday mo?" tanong ko.

He just let out a soft chuckle. Madalas ay hindi ko talaga matantsa ang mood ng lalaking ito. Kung minsan ay galit at ayaw nang may kausap, ngayon ay ibang-iba ang kanyang pagkatao. Para siyang nakakita ng anghel sa kanyang harapan dahil panay ang silay ng ngiti sa labi niya.

He smiled against his lips. Yep, he's in a good mood today. Sana ay magdilang anghel siya at araw-araw na siyang ganyan!

Nang tingnan namin si Xavien ay tapos na itong makipagusap. Bigla na lamang siyang lumapit kay Chase at may ibunulong ito.

Patango-tango pa ang lalaki sa kanya habang sa direksyon ko nakatingin ang mga mata nito. Ilang saglit lang ay hinawakan nito ang balikat ko na may pagkadismaya na hitsura.

"Sorry, Amie. Mukhang hindi ko muna kayo makakasama ngayon. I have some errands, mauna na muna ako," ani Xavien. Tumango muli si Chase sa kanya at bago ko pa maibuka ang aking bibig ay mabilis na siyang nakalabas ng Cafeteria.

"Saan daw 'yun pupunta?" I asked." Ang bilis niya naman atang umalis?"

Kibit-balikat lang ang isinagot nito sa akin. Saktong dumating na ang in-order na pagkain ni Chase na cassava cake at isang mainit na caramel macchiato. Dahil hindi pa ako nakakapag-almusal at napilitan na akong kumain.

Matapos naming kumain ay lumabas na rin kami at natanaw ko ang pulang kotse niya. Habang naglalakad kami papunta sa kanyang sasakyan ay saglit siyang napahinto kaya huminto rin ako sa paglalakad. Kanina ay masaya ito, pero ngayon ay naging seryoso na ulit ang kanyang mukha.

"Xavien told me about the file that you took. Do you have any lead about this kung hindi nga ikaw, sino?" he asked, and he was also concerned about me. "I'm just asking because your life might be in danger if we're not by your side—"

I immediately cut him off. Hindi ko alam kung maiinis ako o matutuwa dahil sa sinabi niya.

"I can take care of myself, and I don't need protection from someone because I can fight them back," I said with full confidence.

But behind those words is me, who is trying to run from the dark and figure out the light that may lead to an answer to my questions.

Did I choose the right path to enter this school?

Who's behind all of this? The goons, the blue orchid, and its connection to different kinds of people that I met. Even the cases we had and the blue orchid were first found at murder scene kung saan hawak ni Coleen ang bulaklak.

Every day is a mystery to me, and I'm unsure how to figure it out. If I accept the chance, some friends may engage in the problem.

Lalo pa't ngayong hindi masyadong nagpaparamdam ang mga lalaking humahabol sa amin noon. Walang kinukwento o sinasabi sa akin si Xavien patungkol sa mga iyon kung nahuli na ba sila, kinausap ko na rin ang mga ibang detective na kasamahan ni Detective Mori na may hawak sa kaso, pero wala pa rin daw nangyayari. I was doubtful that they wouldn't go after us again since I sensed that this was not the end of it, and the turmoil appeared to be spreading like a wildfire.

"What if the people who tried to kill us months ago are just right around the corner? You can't always blame us for being concerned about you."

His voice echoed through my mind as we drove across the town. Ngayon ay nakasakay ako sa kanyang kotse at wala akong alam kung saan niya ako dadalhin. Tahimik kaming dalawa at ang tanging ingay lang ay ang kanyang pinapatugtog.

"Saan tayo pupunta?" I asked. Ibang daan ang kanyang tinahak kung saan palabas ito ng bayan at malayo sa Amethy High.

"Somewhere that you'll be safe, and no one will know," he said with a serious tone. His eyes were fixated on the road, and he didn't bother to look.

Tumunog ang cellphone njya at nakita ko ang pangalang rumehistro. Xavien is the one who's calling and he immediately answer the call.

"Yes, we are on our way. Malapit na rin kami r'yan, and dude, please make sure that our location cannot be traced, or else I'll punch you in the face," Chase affirmed. I can hear Xavien Xavier chuckling on the other line.

Nagsalubong naman ang kilay nito at alam kong alam ni Xavien na naiinis na si Chase sa kanya. Mas pinili ko na lang na tanawin ang mga naglalakihang building habang mabilis na umaandar ang kotse.

Those two are really have in common; Magaling mang-asar at mabilis mapikon. Pati ata iyon ay naman na nila sa kanilang ama na si Zander. And speaking of him, isang beses ko pa lang siya nakikita. Ilang segundo lang ay inihinto na ni Chase ang kanyang sasakyan sa isang bahay-not just a house but a mansion that everyone is wanting to have in their life.

A luxurious mansion to be exact. Para akong nasa malacañang palace sa sobrang laki ng bahay na ito.

Punong-puno pa nang mga nagninigning na ilaw at babasagin na mukhang sobrang mahal ng mga ito. Even the paintings, vases, and even the thick curtain linings in the living room are beyond my means to purchase it. It could take me a lot of hard works to afford it.

Nang igawi ko pa ang tingin sa paligid ay isang pigura ang naaninag ko mula sa living room ng bahay at napatigil ako sa paglalakad nang maging pamilyar ang pigura nito sa mga mata ko.

"Z-Zeiro?!" I exclaimed.

Lumingon ito at nang magtagpo ang aming mga mata ay hindi maipaliwanag ang ekspresyon sa kanyang mukha. Hindi lang siya nagulat kung hindi ay gulat na gulat na nakita akong nakatayo sa harapan niya ngayon.

"A-Amie? Anong ginagawa mo rito?" he asked. His voice had a rasp, but he managed to say it.

Humalukipkip ako. "I should be the one who's asking that," I replied. "What are you doing here? I thought your—" Napatigil ako sa pagsasalita nang akbayan niya ako.

"Yeah, I've been so busy lately, Ms. Sungit, kaso medyo nagkaproblema kaya kailangan kong bumalik, but the good news is...Im back!" he said with excitement on his face.

Halata naman na pekeng ngiti ang iginawad niya sa akin. Something seemed strange about him. He isn't like this, and, like Xavien, he constantly insults me. Or perhaps he doesn't want to see my face? I just disregarded it and focused on the expansive room.

❛━━━━━━•(⚖)•━━━━━━❜

A FEW HOURS LATER, I stared at my watch and waited for them to start the conversation. I don't know why I'm here with them. Para bang pati ang pagkikita naming lahat sa iisang hapag-kainan ay planado.

Pinatawag ni Chase ang lahat. Si Zeiro, Larken, Quade, Xavien, Athena at mayamaya rin ay darating na si Amethyst. Parang isang reunion lang ang naging ganap ngayon sa malaking bahay na ito.

Walang gustong umimik ni isa sa amin at nagpapalitan lang ng mga tingin. Inilapit ko ang aking upuan dahil gusto kong makausap si Chase.

Kaharap ko ngayon sa malaking hapag ang tatlong lalaki na sina Xavien, Larken at Quade, samantalang magkatabi naman kaming dalawa Chase. Si Zeiro naman ay hindi pa bumabalik dito dahil nasa palikuran pa ito.

"What did Xavien whisper to you, earlier?" I asked and lowered my voice. Alam kong nakatingin sa direksyon namin si Xavien pero hindi ko iyon pinansin.

Kumunot ang noo nito na tumingin sa akin. Lumapit pa siya saka bumuling sa aking tainga.

"Ang baho raw nang hinininga mo," he whispered, then he started to burst out laughing like a kid.

Walang alam ang mga lalaking nasa kanang bahagi kung bakit naging gano'n ang reaksyon ni Chase. Sinamaan ko siya nang tingin sabay hampas ng malakas sa kanyang balikat, pero parang wala lang ito sa kanya at patuloy lang ang pagtawa.

He chuckled. "Chilax, I'm just joking,"

I just rolled my eyes because I'm totally annoyed with him. Mukha ba akong nagbibiro sa kanya? I'm totally pissed off right now at hindi ako natutuwa sa kanya. Patuloy pa rin ang pagtawa nito.

"Nakakainis ka!" bulyaw ko sa kanya.

"You're too hot headed, ganyan kaba talaga parati?" he asked. Nang bawian ko siya nang masamang tingin ay hindi na muli itong nagsalita and raise his arms surrending. "I wonder how Xavien manage to be your friend. Ah! both of you are hotheaded."

Bigla na lang hinampas ng lalaking dumating si Chase kaya hindi ko napigilan ang pagtawa ko. Halos napasapo ito sa kanyang ulo at umiling sa lakas ng hampas ni Zeiro sa kanya.

"Joking your ass! Pinagti-trip-an mo na naman ba si Ms. Sungit?" saad ni Zeiro.

"Fuck you, Zeiro!" Chase cursed.

"Fuck you too, Venom!" Zeiro cursed him back with a smirk and gave him a middle finger.

Napasapo na lang talaga ako sa aking noo. Ganyan ba talaga sila magbatian sa tuwing magkikita sila? Gosh, they're acting like kids.

"Enough with the childish act. We don't summon all of you here for nothing," Xavien said in his serious tone.

Everyone quickly shifted their mood at naging seryoso na ulit.

"I know all of you want to hear the plan," he added. "This plan is the only way to catch the culprit." Tumayo ito at lahat kami ay lumapit sa kanya.

Makaraan lang ang ilang minuto nang sabihin ni Xavien ang plano sabay-sabay kaming napakunot-noo. Hindi ko alam kung gagana ba ang kanyang plano but I'm giving all my hopes, besides it's also the only way for me to know the truth.

"Are you really sure that it will work?" kunot-noong tanong ni Larken.

"A hundred percent sure," Xavien remarked and gave him a reassuring smile.

"Then what are we waiting for? Let the birthday deduction begin!" Larken exclaimed with full excitement on his face.

To be honest, being with them means being synonymous with danger—in any form that can hurt me, and now that I know that their mafia organization truly exists, I believe it's time to reveal the truth I've been waiting for.