Chapter 14

Chamuel's Pov

Several years ago

"Pwede naman nating paaralin si Mitchell hanggang sa magkolehiyo siya, Shaine. Matalino ang bata."

Papasok na sana ako sa mini office ni Dad dito sa bahay nang marinig ko ang kanyang sinabi kay Mami.

Through the narrow gap of the slightly ajar door, I glimpsed my dad leaning against the edge of his desk, while my mom sat on one of the long sofas facing it.

"I know, Donovan. But can't you see? Mitchell is hardheaded; he cannot be in control when the time comes."

"Pagpapaaralin lang natin, Shaine. Hindi natin ko-kontrolin ang bata. Saka, magbabago naman iyan, sabi ko nga, ang bata pa niya."

"He is eighteen, Donovan!"

"Alam ko, Shaine."

"May mga amiga ako na pwedeng kumupkop kay Mitchell, Donovan. Ilipat lang natin ang batang iyon."

"I don't understand why you're pushing this idea, Shaine."

Sumandal ako sa dingding at nagpatuloy sa pakikinig kina Mom and Dad na nagtatalo. Pumunta lang naman sana ako rito para ipaalam sa kanila ang graduation ko kahit mukha silang walang pakialam.

"I just don't like the child, Donovan."

Kahit na hindi ko nakikita si Mom, batid ko ang pagkadisgusto niya sa tono palang niya.

"But you've been good to Mitchell, Shaine."

"What do you expect me to do, Donovan? Harap-harapang ipakita sa bata na ayaw ko sa kanya? It's just a mere decency, Donovan."

"Shaine—"

"Pumunta lang ako rito para sabihin ito sa'yo. Hindi ko gusto na pigilan mo ako. Kapag grumaduate na si Mitchell, aalis siya sa bahay na ito! Aalis siya sa bahay ko!"

Naghintay ako ng ilang minuto. Bumuntong hininga ako at saka pikit matang kumatok sa pinto. Hindi ko na kayang makinig sa kanila.

"Dad..."

"Oh, Chamuel come in!"

I pushed the door open and strode toward them, my gaze shifting to Mom, who was now standing, her eyes fixed on me.

Umikot si Dad sa kanyang table at umupo sa kanyang swivel chair.

"May kailangan ka ba?" tanong ni Dad sa akin.

Kinuyom ko ang aking kamay at pinuno ng hangin ang aking dibdib.

""I... I'll move out," I said.

"What?" Mom repeated, her tone sharp and disbelieving.

"I said, I'm moving out of this—"

I was abruptly cut off as Mom let out a sarcastic laugh, her eyes narrowing as she shook her head. Kahit si Dad ay napatingin sa kanya.

"You will move out, Chamuel? Why? Because you're now graduating and you think hindi mo na kailangan ang pamilyang ito? How rude!?"

"No, I will move out and pursue my dream."

"Oh, shut it, Chamuel Thoreau!"

"Why? What's wrong with being an artist, Mom?"

Galit na pinukol ng tingin ni Mom si Dad bago ako madiin tinuro!

"Iyan, iyan, ang sinasabi ko sa'yo, Donovan! Itong anak mong ito ay gagaya rin doon sa ina niyang artista! Hindi ko talaga alam kung bakit itong bastardo mo ang ini-insist mong sumunod sa'yo! Ito ba ang pamamanahin mo sa kompanya?"

Kumuyom ang aking panga. Hindi naman ito lihim. Alam ko, alam ko na anak ako sa labas ni Dad. While he was married, nagkasala sila ng tunay kong ina at ako ang naging bunga. That's why, I don't like cheaters. I really hate cheating!

Ang tunay kong ina ay isang artista. At nang mag-limang taon ako, binigay na niya ako kina Dad. Simula rin noon hindi na nagpakita sa akin ang ina ko. Noon hindi ko pa talaga maintindihan ito. Hindi ko maintindihan kung bakit ako binigay ng ina ko sa mga taong 'di ko kilala. Pero kalaunan ay nalaman ko rin ang lahat. Hindi nilihim ni Mommy Shaine sa akin ang lahat.

It was a devastating blow for Mommy Shaine when her husband cheated on her, yet she still accepted me wholeheartedly. She even allowed me to call her 'Mom'. Mommy Shaine isn’t just any typical good woman; she’s incredibly resilient, compassionate, and stronger than most people I know. Pili lang ang taong mabait siya. Istrikta rin.

Siguro nga ito iyong namana ko sa tunay kong ina, ang pag-aartista. Sina Dad at Mommy Shaine ay ayaw na mag-artista ako. Sa bahay na ito. Si Mitchell lang ang sumuporta sa gusto kong gawin.

My dad wants me to take over the family business, but that’s not the path I want for myself. Mas karapat-dapat ang kapatid ko para sa kompanya na pinaghirapan nila kasi ako... bastardo lang.

"Chamuel, alam mo ba ang sinasabi mo? Don't be impulsive, son."

Hindi naman kasi sana ito ang sasabihin ko sa kanila. Pero dahil gusto nilang paalisin dito si Mitchell, mas mabuting ako na ang maglayo kay Mitz mula sa bahay na ito.

"I already decided, dad. Besides, alam mo na naman na wala akong interes sa negosyo ng mga Aguilli. Pag-aartista ang gusto ko, dad."

"Chamuel,"

"Dadalhin ko si Mitz."

"Oh my god, Chamuel! Are you even thinking?"

Tiningnan ko si Mom. "Bubukod ako at isasama ko siya. Ako ang magpapa-aral kay Mitz."

Nanlalaki ang mga mata ni Mom.

I understand the immense responsibility I'm taking on right now, and the weight of it is settling heavily on my shoulders. Pero desidido ako.

"After Mitz's graduation. Aalis na kami."

"Aalis ka ba kahit sabihin kong wala na kayong babalikan ni Mitz dito kapag nagipit kayo? Alam mo ba ang consequences sa mga sinasabi mo ngayon, Chamuel? The responsibility—"

"I know, dad."

"Kung aalis ka, Chamuel... kayo ni Mitz. Huwag na huwag na kayong babalik dito kahit na anong mangyari." Madiing saad ni Mom.

Kaya matapos ang pag-uusap namin ni Mom at Dad sa opisina. Hinanap ko kaagad si Mitz at inaya ko siyang sumama sa pag-alis ko rito sa bahay. Thankfully, hindi naman siya nagtanong sa akin kung bakit bubukod ako at isasama ko siya. Kusa siyang sumama sa akin.

Nagpaalam din si Mitz sa Dad at Mom ko, pinagsabihan din nila si Mitchell pero sa huli ay sumama pa rin si Mitz sa akin. Hindi nga rin siya napigilan ni Nanay Isidora, ang naging nanay-nanayan niya rito, sa aming pag-alis.

KITA KO ANG pagkalaglag ng panga nina Mom at Dad sa aking sinabi. Simula nang naging maayos ang pagsasama namin ni Mitz dito sa bahay. Hindi pa namin napag-uusapan ng bagay na ito. Hindi pa namin napag-uusapan kung papaano at kailan namin ipapakilala ang anak namin kina Mom at Dad dahil iniisip ko rin ang nangyari noon at ang sinabi nila sa amin.

"Y-you can't be serious about this, Chamuel!" Mommy's voice trembled, each word laced with disbelief. Her hands clenched at her sides, as if bracing herself against an invisible force, eyes wide and pleading.

Nagpabalik-balik ang kanyang tingin sa akin at kay Mitz na buhat-buhat ang aming anak.

"I'm sorry, Mom."

Nagkatitigan sila ni Dad. Si Dad ay hindi pa rin makapagsalita.

Binalingan ko si Mitz.

"Umakyat muna kayo sa taas ni Tegan, Mitz. Susunod ako. Kakausapin ko lang sila," sabi ko kay Mitz, ang mata niya nakay Mom at Dad lang sa likod ko.

May pag-aalala sa mga mata ni Mitz.

I gently caressed his cheeks, my fingertips brushing over his skin, and leaned in to place a tender kiss on his forehead, letting my lips linger for a moment.

"Mabilis lang ito."

"Sigurado ka ba?" tanong niya na may pag-alala.

Tumango ako. "Yes, sunshine. No need to worry, okay? Mag-uusap din tayo later."

Hinintay ko munang maka-akyat si Mitz sa taas bago ako umupo. Pinukol ko ng seryosong titig si Dad at Mom. Hindi naman ako gulat na nakita ko sila ngayon kasi minsan nagtatagpo talaga ang landas namin. Kaso hindi nila ako kinakausap. Tinitingnan lang. Tanging tipid na ngiti lang din ang binibigay ko sa kanila.

I have deep respect for Mom because she welcomed me into their household with open arms, despite the painful truth that I am the child of her husband’s affair. She looked beyond my origins and treated me with kindness and understanding, something I’ll always be grateful for. Ginagalang ko sila kahit na galit sila sa naging desisyon ko noon at kahit nakapagbitiw sila ng mga salita sa amin noon.

"Papaano ninyo nalaman ang address ko?"

"Kay Manang Isidora," sagot ni Mom sa akin.

"Gusto mong kunin si Manang Isidora para lumipat dito sa inyo."

"Mag-aaral na ulit si Mitz next school year. I will lie low from showbiz and start a business with my friend. That’s why I called Nanay Isidora. I know Mitz misses her too," I said.

"Chamuel... anak mo talaga iyong..."

Tiningnan ko si Dad at humina ang kanyang boses mukhang 'di pa nakakabawi. "Yes, dad. Anak ko si Tegan. Anak namin ni Mitz."

"Ito ba... ito ba ang gusto mo noon pa man, Chamuel? Kaya ka ba umalis ng bahay dahil dito? Si Mitz ba ang dahilan kung bakit gusto mong umalis noon sa bahay?" Kompronta ni Mom sa akin.

Hindi ako makailag sa kanyang mga tanong.

"Ayaw kong malayo si Mitz sa akin. Kaya oo, ito ang gusto ko... ang makasama siya. Siya rin talaga ang dahilan nang pag-alis ko noon."

Gusto ko na ring maging independent noon, umalis sa bahay at ipagpatuloy ang pag-aartista ko. Siguro kinuha ko na lang ang oportunidad na iyon para mailayo ko rin si Mitz sa bahay.

"Why, Chamuel? Why hide this thing from us?" si Daddy na litong-lito. 

"Galit kayo noon, dad, at sinabi na huwag kaming babalik sa bahay. Do you think magkakalakas kami ng loob na pumunta sa inyo at sabihin ang lahat ng ito? Matatanggap n'yo kaya? Also... I have a huge mistake and been an asshole toward, Mitz. Nito lang kami nagka-ayos."

Napahilot si Mom sa kanyang noo. Despite being her husband's bastard, Mommy Shaine still guided me while growing up.

"I know that I have always been a disappointment to this family, Dad, Mom. But whether you accept my son with Mitz or not, hindi ko kayo pipilitin. Masaya ako... masaya ako sa kanila."

Dismayadong iniwas ni Mom ang kanyang tingin sa akin at si Dad naman ay napayuko na lang.

"Ganito ba talaga ka halaga sa'yo si Mitz, Chamuel? Kinaya mong bumukod noon dahil sa kanya, tumalikod ka amin para sa kanya!" saad ni Mom.

"I'm so sorry, Mom, but yes. Mitz is very important to me." I can't let him go, nor can I allow him to be with anyone else but me. Tinanggap ko nga si Mitz sa kabila ng nangyari dati.

Umalis din sila Mom sa bahay. Si Dad ay hindi ako masyadong kinausap. Si Mom lang ang nagtatanong sa akin. Bakas sa mukha ni Dad na disappointed na naman siya sa akin but I don't give a damn anymore. Disappointed na naman talaga siya sa akin simula nang hindian ko siya sa pagtanggap ng negosyo nila.

Umakyat ako sa taas, una akong pumunta sa silid ni Tegan dahil akala ko nando'n si Mitz pero wala. I decided to head to our room, and as I stepped inside, I found Mitz pacing restlessly back and forth, his movements tense and hurried. Tegan, on the other hand, was sprawled comfortably on our bed, completely absorbed in his own world, his small hands expertly guiding a toy car and a handful of robots through imaginary adventures.

"Sunshine," tawag ko kay Mitz dahil mukhang hindi niya ako napansin.

His head snapped in my direction, his eyes wide with a mix of curiosity and distress. Without hesitation, he rushed toward me, urgency in every step. I raised both my hands, cupping his small face between my palms, my thumbs softly brushing his cheeks. I stroked them gently, as if my touch could somehow erase the worries that had etched themselves across his delicate features.

"Anong sinabi nina Ma'am Shaine at Sir Donovan? Nagalit sila?" Taranta niyang usisa.

Pumikit ako at humalik sa kanyang noo. Tumagal ang labi ko sa noo ni Mitz at hindi naman siya pumalag.

"They're just shocked, I guess."

"Wala ba silang ibang sinabi? Ang mom mo? Cham, nasabi ko rin sa kanila na anak natin si Tegan. Alam ko na hindi natin napag-usapan ang—"

I pressed my lips to his, silencing him with a forceful kiss, desperate to stop the words from spilling out. Natataranta na siya.

I absolutely adored the softness of his lips every time I kissed them. They felt like delicate marshmallows, warm and sweet, brushing against mine with a gentle tenderness that made my heart flutter. It was as if they were a treat I longed to savor, each kiss leaving me craving more, as if I could taste their sweetness with every touch.

"Chamuel!" Mitz pushed me.

"Don't worry, Mitz. Narinig mo rin naman ako kanina. Also, hindi naman natin ito maiiwasan. Malalaman at malalaman din talaga nila ito."

Mitz pouted. Now I'm even more concerned about kissing those lips.

"Papaano iyan ngayon?"

"Sinabi ko sa kanila na, whether they like it or hindi ko na sila pipilitin na tanggapin kayo ni Tegan. Kayo na ang pamilya ko, Mitz. Kayo na ni Tegan ang importante sa akin."

"P-pamilya mo na kami?"

Binaba ko ang aking kamay sa leeg niya at humaplos doon. I felt him stiffened on his ground.

"Why? Don't you want it, Mitz?"

"G-gusto ko... pero akala ko m-magdahan-dahan tayo?"

Hindi ko na siya natiis at hinila ko na palapit sa akin ang kanyang katawan hanggang sa mayakap ko siya. Tang ina, liit talaga ng baywang niya. Parang dodoblehin ang akin.

"Papaano iyan hindi natin nadahan-dahan? Pinadapa na kita sa Batanes." I teased him.

"Cham!" Pagmamaktol niya at namula ang mukha!

Tsk! Mabuti at nawala na ang pag-aalala sa mga mata niya. Ayaw kong isipin niya sina Mom.

"What? Hindi ba? Lumuhod at dumapa ka sa akin—"

"Ahhh, tama na, Cham!"

Damn, my sunshine!

"Gusto mo bang ipaalala ko sa'yo kung papano ka dumapa at sumigaw sa pangalan ko, Mitz?" I asked and squeezed his buttocks!

Fuck!

"Ang bastos mo, Cham!"

"Bastos but you scream my name—"

"N-nandyan ang anak natin, Cham!"

Nilingon ko si Tegan sa kama na nakatutok lang sa kanyang mga laruan.

Bumuntong hininga ako. Hirap pala talaga pag may anak. Ang dami nang dapat i-consider.

"But, really, Mitz... ayaw mo ba? Liligawan kita kahit—"

"H-huwag na ang ligaw!"

Ngumiti ako. "Yeah, huwag na lang kasi kaya naman kitang ligawan kahit na ikasal pa tayo!" sabi ko sabay halik sa kanyang labi!

Tang ina, kanina pa ako nagpipigil dito na huwag siyang halikan! Gustong-gusto ko itong namumula siya, eh! Sarap tuloy idapa sa kama.

***
This story is already at chapter 23 on Amore VIP Group. Subscription starts at 50php per month and 35php for student. Message me on FB: Amore Contaleone for inquiries! :))