Chapter 4

Halos isang oras na ang nakakalipas peru my god di parin ako nakakamove on sa nangyayari.

Nasaloob parin ako ng comfort room buti at walang taong pumapasok dito.

Pano kung naaalala nya ako?

Pinaypayan ko yung sarili ko gamit yung mga palad ko.

"Hooooo"bumuga ako ng hangin at inayos yung sarili sa harap ng salamin

Tao lang sya 'di ako takot sa kanya mas matatakot pako sa zombie no.

Whaaa pano pag totoo yung zombie apocalyse? Wala pa namang proof diba.

"You are Mr. Sanford's secretary right?"anang babaemg kakapasok palang

"Y-yes"i said ang nodded

"Kanina pa nya po kayo hinahanap"

Mabilis akong lumabas at tumakbo sa office nito. Nakalimutan kong may trabaho pa pala ako at worse baka tanggalin ako ng yawang yun.

Wag naman sana.

Pabulyaw kung binuksan yung pinto kaya't na agaw ko yung atensyon ng yawa.

Masama ako nitong tiningnan 'galit?' "Di kaba marunong magdahan-dahan Miss. Santillian?"malamig na tanong nito, napaikot na lamang ang mga mata ko......tsk

"Sorry naman po" sabi ko at pasecretong napa "tang'ina mo"

"Have you already done all those papers?"

"Have you already done all thoes papers"panggagaya ko habang naglalakad patupunta sa office ko

Diko na din sya pinansin.

"Miss. Santillian!"sigaw nito kaya't napatalon ako sa gulat

Gago to ah

"Malapit ko na pong matapos sir, okay!"

Di na sya ulit nanggulo kaya medyo nawala yung kaba ko. Me ghad.....

Di ko talaga aakalain na sya ang magiging boss ko peeu di naman talaga sya, yung tatay nya naman eh.

************

Anne's POV

Nasaschool parin kami di parin kasi tapos yung klase nina Peyton at almost time nadin.

Nagmumuni-muni lang ako dito ng biglang tumunog yung phone ko kaya agad kong kinuha.

Unknown number.

"H-hello?"bungad ko peru walang sumagot

"Hello?"ulit ko peru wala paring sinagot

"Hello?"

"Hello?"

Ilang ulit nakong naghello nang naghello peru wala parin talagang sumagot.

Last na talaga to"hello?"

"Your still alive huh?"anang boses peru di ko alam kung lalaki o babae.

"What are you talking about?"tanong ko at tumayo at bahagyang lumayo sa mga tao dito

"Pusa ka ba HUh? Why the hell your still fvcking alive?"

"But never mind your life will no longer at all"

Huli nitong sinabi at binaba ang tawag

What is he talking about?

*kring!!!!*

Isinawalang bahala ko na lamang ang caller na iyon baka wrong number lang, Yeah wrong number lang.

Bumalik ako sa classroom nino Peyton, nagbell na hudyat iyon na tapos na ang klase nila.

"Tita!"sigaw nito ng makalabas at agad na yumakap.

"Lets go baby boy, magmo-mall muna tayo"

"Heyey im so excited tita"

Natawa ako sa naging reaction nito.

"Uy uuwi na ba kayo?"nabaling ang atensyon ko kay Ayah, yaya sya ni Sofia classmate ni Peyton kaibigan ko si Ayah madalas kaming magkwentohan habang inaantay ang mga bata.

"Ah hindi pa magmo-mall mona kami"

"Talaga sabay nalang tayo, magmo-mall din kami eh"

Kaya ayun sabay kaming nagbantay ng taxi. Ng maynakita kaming taxi sa di kalauyan ay kumaway agad si Ayah.

Papahinto na ito ng biglang bumilis ang kanyang speed at

Hinagip si Peyton

"Peyton!!!!"

Bakit nya binanga si Peyton?

********

Samantha's PoV

Lunch break na kaya bumaba mona ako para kumain nasa ground floor kasi yung canteen nila.

"Uhm..milktea, fries at burger po"

I like milktea at hamburger as i said

"Ito na po maam"inabot nito sakin kaya agad kong kinuha ngunit nasagi ko yung baso ng juice.

Bigla akong nakaramdam ng kaba, Does this mean anything?

"Miss. You okay?"

"O-okay lang ako"

Parang wala ako sa sariling naupo sa table ng canteen. Baka talagang nagkataon lang but why am i feeling like this, why am i so being nervous?

"Hey Miss. You look pale"nabalik ako sa ulirat ng magsalita ang lalaking ito.

Walang ano-ano itong naupo sa kaharap kong upuan.

"Y-yes"

"Im Clarck and you're?"

"Samantha"

Nakipagkwentuhan ako sa kanya habang kumakain ngunit di parin mawala-wala yung kaba ko.

Noong nakaraang nakasagi ako ng basa at kinabahan ay muntik ng masagasaan si Peyton.

'It was just a bad spirit or mind set off yours Sam'

*********

Anne's PoV

"Peyton!!!"

Iminulat ko agad ang mga mata ko.

"W-wheres Peyton"

Mabilis kong hinanap si Peyton. It was a nightmare.

"Tita you okay?"

I hugged him tightly, What if that really happens? What if he nasagasaan talaga sya?

B-but thats not Peyton, Peyton wares a school uniform while that guy wares toxido, that kid was look almost 6 or 7 years old.

"Tita why are you sleeping here in your friends car?"

What?

I look around and yes im sleeping in a car amd i dont know, whos the owner of this fvcking car.

"W-why Im here?"

"Tita your friend says your sleep walking so she carries you here"

'Sleep walking?'

I haven't experience sleep walking

"Lets go Peyton"

Agad kong hinawakan ang kamay ni Peyton at lumabas ng sasakyang yun

Gulong-gulo na ang isip ko.

Nagbabantay na kami ng taxi ng biglang may batang tumawid at.....nasagasaan ng sasakyan.

"Whaaa"

"Hailey!!!"

"Hala yung bata"

"Honey wake up"

Parang naestatwa ako ng makitang nakahiga sa semento yung bata at naliligo sa sarili nyang dugo.

'Bakit larang nagkakatotoo yung panaginip ko'

Nagkumpulan ang mga tao, sa batang  nabangga yung sasakyan ay hindi nila nahuli.

Hindi parin ako makagalaw dahil sa nangyari, how come?

Bakit ganon? Napanaginipan ko iyon peru si Peyton yung bata----no i mean its not Peyton, i-i dont know whos that kid?

Ng dunating ang ambulansya ay agad na sinakay ang bata. Habang ang ina naman nito ay nahimatay kaya dinala nalang din.

"Anne anong nangyari dito?" Tanong ni Ayah

"Y-yung bata nabangga"

Nag-aalala namang tumingin sa paligid si Ayah.

"Tita lets go home na po....im scared"

Kaya umuwi nalang kami, naalala ko yung about sa schedule ni Peyton kaya don kami dumirtso

*ding dong*

Agad naman itong binuksan ng di katandaang babae.

"Uhm nandito po ba si Mr. Johnson?"

"Nasaloob, pasok kayo ijah"

Pumasok kami, malaki ang bahay nito, bubungad agad sayo ang ibat-ibang bulaklak nito napakapresko nitong tingnan.

"Sir merun po kayong bisita"

Sigaw ni manang sa lalaking nakaupo sa cauch nakatalikod ito kaya di kita ang mukha nya.

"Papuntahin nyo po dito"

"Peyton dito ka muna ha...ill go talk to your teacher"

Iniwan ko mona si Peyton sa sofa, merun silang sofa malapit sa main door.

"Mr. Johnson"

Agad naman itong lumingon....ewan ngunit napakapamilyar nito.

"You would be?"

"Anne, Peyton's guardian"

Naupo ako sa kaharap nitong cauch.

"Just wait here, i'll get his schedule"

Umalis na ito, ginala ko na lamang ang aking paningin sa loob ng mansyon nito. Napalaki nito at napakaganda ng desenyo. French inspired.

"Here"

Abot nito sakin ng isang blue paper, kinuha ko iyon....

Merung nakasulat na

"Daily schedule."

"Thank you Mr. Jhonson,....we're get going now"

Ngumiti lamang ito at muling naupo ng cauch, pansin ko ang pagiging matanlay nito at parang merung kulang sa kanya, at parang maynamimiss.

Ahhh ewan

Lumapit ako kay Peyton at hinawakan ang kamay nito...Palabas na kami ng bahay nila ng may sumigaw

"Mommy"

Naramdaman ko na lamang ang maliit na bisig nito na nakapulopot sa isang kamay ko.

"Mommy your back"

Maaliwalas ang mukhang ani ng batang babae, a-at merung batang lalaki ang lumapit at humawak sa kamay ko.

"Don't leave us again mommy"sabi ng batang lalaki at umiyak.

Lumuhod ako para pantayan silang dalawa at niyakap.

I dont know but i feel really happy and contented

Parang merung saya ang namuhay sa loob ko ng mayakap ang dalawang batang ito.

"Hindi na po ba kayo aalis mommy"

"I-i not your mom kids"

Naiiyak na saad ko ng kumalas sa yakap.

"Your lying mommy, your our mom" medyo sigaw na saad ng batang babae

"She's not your mom....she dont know you....either me"

Parang nawasak ang puso ko ng marinig ang mg salitang iyon. Bakit ako nasasaktan ng gabito? Bakit ganon parang namatay ang isang parte ng sarili ko?

"No! She's our mom.....your just angre dad......i know you still love mom"pagmamaktol ng batang babae at lumapit kay Mr. Johnson

"Yes i love her......but she dont even remember us......let her go even it hurts"

*********

Samantha PoV

Pagkatapos ng lunch ay bumalik nako sa trabaho peru di parin mawala-wala yung kaba ko at yung sinabi ni Sanford.

Nakaupo lang ako dito sa loob ng office ko tapos ko na din yung mga papeles.

Ng tumunog yung telepono sa tabi ni picture frame.

"Miss. Santillian come here"

Di nako sumagot at agad na lumabas baka ano nanamang gagawing ng yawang to...mahirap na

Busy ito sa mga papeles, sa tingin ko ay binabasa nya ito.

"Yes sir"agaw pansin ko  dito.

Tiningnan ako nito ng walang emosyon
'Atittude yung yawa'

"Photo copy this"sabi nito at tinuro yung dalawang makakapal na papeles. Nagbibiro ba to.

Aabotin ako nito ng gabi eh

"P-po?"

Napakurap-kurap ako, baka kasi nagkakamali lang sya diba? DIBA!!!?

"Photo copy all of that"

Kahit gusto ko mang magprotesta ay wala akong nagawa his still my boss and im just his fvcking secretary.

Busangot akong lumabas ng opisina dala-dala yung makapal na tambak na papeles. *mas makapal pa sa fes ng chismosa naming kapitbahay*

"Hey"

"Ay kabayo"

Napairap ako ng makita kung sino yung nang gulat sakin. Si Clarck lang pala.

"You look scared"tawang-tawang saad nito.

"Let me help you"

Kaya binigay ko sa kanya yung kalahati. Magkasama kaming naglakad papuntang printing room.

Dalawa ang printer dito kaya isa-isa kami.

Wait lang bat nandito to? Wala ba tong trabaho?

"Uhm by the way Clark wala ka bang trabaho?"

"Miss. Bat po sya magta-trabaho?"tanong ng babaeng kakadating lang

At talagang tinanong pa ko ha?

"At ako pa tinanong mo ha?"bulong ko, peru mukhang imortal ata tong isang to at narinig pa nya ha

"Anak po sya ng may-ari ng kompanya sa harap ng building natin"

Napaubo ako sa sinabi nito, p*ta mayaman pala to tas pinagbit-bit ko lang ng mga papeles at pinagprint.

"Clark ako nalang dyan"agaw ko sa kanya ng mga papeles ag bahagya syang tinulak.

Yung babae natatawa namang lumabas, kaya pala siguro pinagtitinginan kami kanina.

"Its okay i can handle that"agaw nito peru inilayu ko parin.

Ang kapal ko naman siguro pag pinagtrabaho ko sya, no?

"No worries kaya ko yan,.......at ang dami nyan di mo yan kakayanin magisa"

Nga no di ko to kakayanin, kaya pumayag nalang ulit ako.