Voor het eerst in dagen was het stil in de HIDE Arena. Het geknisper van de kolen en het eenzame gefluit van een onzichtbare vogel, was het enige dat deze stilte doorbrak. Middenin het bos, verscholen achter hoge struiken, was een open plek.

Dit was de plek die Survalio, Lian, Sil en Caitlyn hadden gekozen om eindelijk rust te hebben. Survalio leunde achterover en sloot haar ogen, de geur van rook en warme marshmallows inademend.

"Volgens mij slaapt Surv bijna," grinnikte Caitlyn zacht. Er kwam een glimlach op het gezicht van de meid en ze stak een stuk chocola in haar mond, die ze op een heel menselijke manier van een van de gestorvenen had gekregen en had bewaard tot dit moment.

"Hmnee, nee dat doe ik nog niet." Survalio opende haar ogen en keek naar haar vrienden. Lian zat erbij met een grote glimlach en zag eruit alsof ze ieder moment een lachbui kon krijgen. Sil keek serieus naar het vuur, mogelijk terugdenkende aan alles wat hem was overkomen de laatste weken en Caitlyn zag eruit alsof ze nog wel wat mensen af kon slachten.

"Wat is er met jou aan de hand dan. Het is toch voorbij? We leven nog, kom op, even een beetje lachen." Sil keek naar haar en ze wendde haar blik af naar de kolen.

"Ik weet het niet," zuchtte Survalio diep. "Ik heb gewoon het gevoel dat iedereen wraak op me wil, als ze weer gereïncarneerd zijn."

Lian begon te lachen. "Kwaad zijn op jou? Meid, je wandelde als een kip zonder kop rond en sloeg her en der wat mensen neer, maar het is niet alsof je een vreselijke HIDE speler was? Toch?"

Sil knikte en beaamde Lian's woorden.

"En overigens... het is toch je laatste HIDE, hoe erg kan het zijn?"

Survalio verstijft en kijkt met grote ogen naar Lian. Haar laatste HIDE... dat is ook zo... maar nu het zo dichtbij is... dat kan toch niet-

"Nee Surv!" roept Lian uit. "Ik herken die blik van je uit duizenden, maar nee nee en nog eens nee. Je hebt gezegd dat je ging stoppen, houd je daar dan ook aan."

"Voorlopig," murmelt Survalio.

Het is even stil en een frisse wind zorgt bij een ieder voor kippenvel op de armen.

"Ik denk dat het tijd is," zegt Lian opeens bloedserieus. De andere drie kijken haar vragend aan. "Tijd voor een knuffeldood."

Sil kreunt van vermoeidheid en kijkt naar de sterrenhemel. "Wat moet ik toch met deze minderjarigen?"

In minder dan een seconde staan er drie gevaarlijke mensen voor Sil.

"Ik kan anders al zwemmen he! Ik ben een demonische Narwal!" riep Lian gefrustreerd uit, wetende dat ze oud genoeg is om zich zonder bandjes voort te bewegen.

"Als je dat nog een keer zegt, scheid ik je hoofd verdomme van je romp. En dan is aan jou nog de keuze of je gedood wil worden door de Vampierlijke- Wolflijke- Haaiachtige- of Nachtuilige ik." Survalio kijkt Sil kwaad aan. De jongen houdt zijn handen lachend op en schudt zijn hoofd.

"Ik ben gewoon niet minderjarig, dus ik ga me gewoon niet aangesproken voelen." Caitlyn kijkt vergenoegd naar de meest christelijke Sirene die er ooit heeft bestaan en de cafeïne verslaafde Vampier, die hun woede nu moeten verdelen over twee.

"Maar jij bent gewoon klein," zegt Sil, alsof hij de meest geniale persoon is die er bestaat.

De vlammen van het vuur lijken alleen nog te bestaan in Caitlyns ogen. De schaduwen van de wereld grijpen Sil bij de keel. De prins is weer opgestaan. "Jij vervloekte hoer."

Alle woede is nu spontaan bij Lian en Survalio weg en ze beginnen hard te lachen. Sil krijgt ondertussen nog steeds geen adem en wordt langzaam witjes.

"Cait, misschien is het een plan om Sil nog heel even in leven te laten, tot de spelleider ook echt heeft gezegd dat we samen hebben gewonnen."

Caitlyn gromt wat gefrustreerde woorden, maar al snel keert het licht weer terug in de wereld en krijgen haar ogen weer een normale kleur.

"Goed, ik stel voor dat we kampvuurverhaaltjes gaan doen," zegt Survalio, om de sfeer weer wat beter te maken.

"Ik begin!" roept Sil en hij wrijft in zijn handen.

"Volgens mij heb jij al genoeg gezegd deze HIDE," antwoordt Survalio een beetje verbitterd.

Sil grinnikt en begint zonder te twijfelen aan zijn verhaal: "Er waren eens vijf rauwe vissen die besloten zich te verenigen. Samen vormden zij een groep genaamd Sushi Ancali en wilden ze een hele leuke tijd hebben in de HIDE-wereld. Met een vet coole blobvis met zonnebril als spirit animal

dachten zij de hele wereld aan te kunnen.

Hun avontuur begon rustig. Er gebeurden hier en daar verrassende dingen, maar alle gebeurtenissen waren voor HIDE-begrippen aardig normaal. Een verraden haai hier, een rebelse zonnebloem daar,

en als laatste een dood NieuwsgierigMeisje2509. Op zich niks geks.

Maar vanaf dat punt gebeurde er wel iets vreemds. Een tiran stond op. De Arena en zijn duistere energie kregen een ooit zo brave jongen in zijn greep en veranderden hem in een ware tiran. Links en rechts verraadde hij mensen en maakte hij mensen het leven zuur. Zelfs zijn samenwerkingen konden hem niet stoppen. Zonder overleg met hen maakte hij plannen en op eigen houtje terroriseerde hij alle lieve HIDE-spelers.

Om te beginnen dwong hij met harde hand domme moordenares Sterre om zijn favoriete groentewortel te vermoorden. Natuurlijk deed hij dit zonder medeweten van zijn sushivrienden-die zouden het immers nooit goed vinden als hij de schattige, kleine Lotte dood maakte. Nee, daar zouden ze echt duidelijk tegenin gaan als ze het wisten.

Ondertussen, in de Sushigrot bij het meer, verscheen een slinks lachje op het gezicht van een sirene. Ze kon niet wachten op het volgende slachtoffer om te bespringen.

Niet veel later dwong de tiran een hele charmante prins op het zwarte paard om een onschuldig, besmettelijk meisje te vermoorden. Prins, of eigenlijk prinses, Caitlyn deed alles in haar macht om de tiran te weerstaan, maar uiteindelijk gaf ze het op. Hij was te eng. Als het dan echt van hem moest, dan zou ze het meisje vermoorden. Met tegenzin drukte ze haar eigen vergiftigde lippen op de besmettelijke mond van Steffie.

Zonder dat Steffie het opmerkte, gaf Caitlyn snel een knipoog aan de tiran die voorbij kwam. Mooi zo, niemand had iets door.

Tot overmaat van ramp had de tiran zelfs de plaatselijke politieagent in zijn zak. Terwijl hij goed om zich heen keek of de andere sushi's hem niet zagen-ze mochten immers niet weten waar hij mee bezig was-stak hij Collin snel wat steekpenningen toe. "Je krijgt de rest zodra Esmée en Steffie in de cel zitten," zei hij. Daarna snelde hij weg.

Enkele meters verderop schudde een meisje lachend haar hoofd alvorens terug te surven naar de Sushigrot.

Na een paar dagen en nachten keerde de tiran weer terug naar de grot. Toen hij zag dat zijn medesushi's nog steeds leefden, haalde hij opgelucht adem en zette zijn masker af. Daar kwam de gewone jongen weer tevoorschijn.

"Denken ze nog steeds dat je op eigen houtje acteert?" vroeg Caitlyn, voor ze zich weer richtte tot Steffie, die wonder boven wonder nog leefde. "Ja, Steffie," zei ze. "Hij heeft het echt zonder overleg gedaan. Ik ben echt boos op hem. Je moet niet denken dat ik dit toegestaan zou hebben als ik er vanaf wist hoor."

"Ja, missie geslaagd, iedereen is nog steeds boos," antwoordde de jongen. "Ze hebben niet door dat jullie eigenlijk aan mijn kant staan." En inderdaad, Steffie keek niet op of om. Ze slikte Caitlyns zalvende woorden als zoete koek.

In een andere hoek stond Survalio tegenover een hele groep vissen.

"Jullie sushi's gebruiken ons!" riep er één.

"Ja, jullie gebruiken ons als pionnen," viel een ander hem bij.

Survalio, die duidelijk niet blij was met die woorden, antwoordde fel: "Ik weet niet hoe ik hier nog op moet reageren. Ik heb hier niets mee te maken." Ondertussen zwaaide ze naar de maskerloze jongen die langs kwam lopen.

"Wieeeeeeeeeeeh," zei Lian, terwijl ze achter een hommel aan rende met haar schepnetje. Zij maakte zich als enige duidelijk niet zo zorgen om wat de rest van de Arena dacht.
"Ben jij nectar?" vroeg ze aan het beestje. "Want ik wil je op-" O nee, wacht. Wat daarna volgde, is helaas niet voor jullie oortjes bestemd.

Toen het vragenuurtje voorbij was, stuurden Caitlyn, Survalio en Lian de gasten weer weg. Nu was het Sushitijd. Tijd om de volgende plannen te bespreken, om te bepalen wat ze de volgende dagen en nachten gingen doen. Wat was het toch heerlijk om alles te kunnen doen zonder gevolgen. Sil, de arme tiran, zou de schuld toch op zich nemen. Hij deed immers toch duidelijk altijd alles alleen.

Toen alle niet-sushi's eindelijk dood waren, leefden de sushi's nog lang en gelukkig.

Het einde.

Daarnaast wilde de tiran graag nog een paar complimentjes uitdelen. 😊 Aan Mister_Shade voor het zijn van de Tank van HIDE

en voor zijn sportieve houding in de strijd, aan CuriousGirl voor haar fijne samenwerking totdat ze dood ging <3, aan Sam voor het zijn van een lief persoon ondanks dat ze absoluut niet aan zijn kant stond deze HIDE, aan Raevenster voor hoe eng goed ze het spel begreep en aanvoelde wat er ging gebeuren, aan Equillanora voor de heerlijke prank waarmee ze hem liet denken dat ze hem wilde vermoorden, aan Collin voor zijn schitterende enthousiasme en activiteit, en als laatste aan Steffie voor de stress die ze hem bezorgde en voor hoe moeilijk ze te vermoorden viel.

Ook wilde hij nog even zijn excuses aanbieden aan SchrijvertjeAutooq en Sam dat ze hun kettingen praktisch nooit voor zichzelf hebben kunnen inzetten. No hard feelings.

En hij wilde iedereen bedanken voor het meedoen aan deze HIDE. De deelnemers vonden hem misschien niet lief, maar hij hen wel. Ze hadden immers allemaal bijgedragen aan een zeer vermakelijk spel. <3"

Caitlyn zuchtte. "Wat een kwijlboel op het einde." Ze rolt met haar ogen.

Sil trekt een pruillip en kijkt haar vermoeid aan. "Doe het beter dan?" daagt hij haar uit.

Caitlyn trekt haar wenkbrauw op en grijnst. "Als je het dan toch zo vriendelijk vraagt..." Ze zucht. "Er was eens een prins... Deze prins was een vrouw, maar ook een prins. Een flinke identiteitscrisis dus. In dit verhaal is het in elk geval een vrouwelijke prins. Deze prins was eerst een vliegtuigbestuurder, van niet zomaar vliegtuigen, maar bomvliegtuigen. Daar heeft ze een paar keer goed mensen te pakken meegekregen die vergeten waren dat er vliegtuigen in dit universum bestonden. Toen ze er echter achter kwam dat ironisch genoeg ze niet kon moorden met deze bom, werd ze verdrietig. Gelukkig kwam toen juist een lieve sirene opdagen met een mooi zwart paard. Er zat geen zwaard in het pakket, maar een vloek die de prins giftige kussen gaf was ook veel beter natuurlijk.

Niet lang nadat het spel was gestart, kwam er een mannelijke prinses bij de prins langs. Zijn naam was prinses Mees. Hij dacht dat hij wel wat kon regelen met deze lieve prins. De prinses zei tegen de prins dat ene Survalio een vijand was, dat de prins verraden zou worden door haar vrienden en dat ze gedumpt zou worden. Wat de prinses niet wist is dat de prins en Survalio niet alleen zielsverwanten in dit universum zijn, maar ook in het echt. De prins stok haar neus op een wuifde de prinses weg. Niet snel daarna was de arme prinses dood. De woorden van de prinses galmden na terwijl de prins haar overwinning vierde. Nou prinses, je deed een goede poging, maar helaas is de prins' haar brein groter dan een erwt.

Zodra de prins mocht moorden, was zij daar gelijk op uit. Nadat ze met ene Lisa de vloer had aangeveegd, ging ze over naar een doelwit waar ze aan gehecht was. Dit was de lieve Femke, haar Siamese worm. De prins wilde zelfs haar een mooi einde schrijven, maar tot de afzucht van de prins raadde Femke goed. Oké dan sterf je maar zonder verhaaltje de volgende nacht, dacht de prins woest. De volgende nacht duwde ze Femke's dode lichaam in de slaapzak. De prins overweeg even haar een lieve knuffel te geven, maar dan had ze maar de eerste keer dood moeten gaan. Helaas pindakaas.

Terwijl de prins ongestoord haar werk bleef doen, leek er een opstand te ontstaan. Deze was gericht op een van de bondgenoten van de prins, Sil. Het was hilarisch voor de prins dat Sil de schuld kreeg van haar moorden, alsof ze niet totaal vrijwillig haar zinnen op ene Steffie had gezet. Ondanks de nachten daarna de doelwitten haar te slim af waren, bleef de prins maar lachen over de zogenaamde ''tiran Sil'', wat die ene Steffie maar bleef roepen, terwijl de prins iedereen bleef uitmoorden zonder genade. Maar dat was natuurlijk allemaal de schuld van die Sil, lachte de prins terwijl ze een dood lichaam de rivier in dumpte.

Tijdens al dit gebeuren had je nog het bondje van de prins, SilverStar. Ze hadden best weinig contact, aangezien de prins al wist met wie ze wilde winnen, maar ze konden wel rekenen op elkaar. Dit was tot de prins hoorde van haar vrienden dat de stille ster niet meer geloofde dat hij echt haar bondje was. Waarom weet de prins nog steeds niet, aangezien deze ster liever niet reageert binnen vijf weken. Maar zodra de prins genegeerd werd gaf deze toestemming hem maar te laten doden. Zelfs in het graf zwijgt SilverStar, maar de prins wil je laten weten: ja, ze heeft jou inderdaad doorgegeven als bondje. Maar veel kans om met haar te winnen had je inderdaad niet, dus ja, rip. Je mag je naam ook wel veranderen naar StilleSter, dat is namelijk iets accurater.

Wat nog grappiger was dan StilleSter, was nog steeds Steffie. Ze lekte informatie naar degene die zelf een moord op haar gepland had. De prins accepteerde het maar een bleef stil en kalm. Ze was blij toen Steffie eindelijk dood was, eindelijk van dat gezeur op haar bondgenoot af. Ondanks al dit mocht de prins Steffie wel, maar de prins wilde gewoon winnen met Sil erbij. De prins gaf 'tiran' Sil een boks en moest lachen toen ze eindelijk de winst te pakken hadden nadat ze Sterre's lichaam ergens in het bos dumpte. Haar dood was ook erg duidelijk de schuld van Sil (kucht).

De prins had een plannetje gemaakt samen met haar zielsverwant Survalio: wat nou als de prins dreigde Sil een kusje te geven? Dat zou wel grappig zijn. Natuurlijk ging de prins het altijd bij een boks laten, maar het zou wel een leuke grap zijn. Helaas voor de prins wist Sil haar kwijt te spelen. Niet alleen was hij goed in zich voordoen als tiran, hij was ook nog goed in gokken. Wat een talent.

De prins is in elk geval blij dat zij haar eerste HIDE gewonnen heeft met dierbare bondgenoten. Ze heeft die prinses Mees goed te pakken gehad, die sufferd geloofde serieus dat de prins verraden zou worden. Maar de prinses zat duidelijk meer dan fout. Nu kan de prins een feestje gaan vieren met haar lieve bondgenoten. Dat feestje is natuurlijk maar een Skype call, maar dat was al genoeg voor de prins.

Ze had haar allereerste HIDE gewonnen! En ze leefde nog lang en gelukkig met haar Sushi makkers."

"Whieeeeeee," zegt Lian blij en ze klapt in haar handen. "Dat is bijna even goed als mijn verhaal over Assassins Creed!"

Survalio, die net een slok water had genomen uit haar wereldberoemde kinflesje, spuugde bijna de inhoud over haar bondgenoten heen. "Ja, vast. Weet je Lian, ik daag je uit het beter dan dit te maken, want de kwaliteit van je 'ik-lok-mannen-de-bosjes-in-met-een-fluit-' verhaal viel eigenlijk best wel tegen."

Lian trekt haar wenkbrauw op en zucht. "Goed. Geef me even."

Twee nachten later zitten ze nog steeds te wachten op Lian's verhaal. De marshmallows zijn al bijna op en Iris begint zich ook af te vragen wanneer ze eindelijk haar verhaal af kon ronden, waardoor ze toch maar even aan Survalio vraagt wanneer Lian eindelijk denkt een beter verhaal te hebben. Er was ook geen mens die er ondertussen aan dacht dat Survalio misschien ook een verhaaltje kon vertellen.

"Komt er aan!" zegt Lian opeens opgewekt, terwijl alle doden al een nieuwe opstand hadden gepland door haar traagheid. "Ja, ook alleen omdat ik je dwong meer te gaan schrijven," zegt Survalio, terwijl ze haar wenkbrauw optrekt.

Ongeveer een uur later begint Lian dan eindelijk te praten.

"Er was eens een Lian. Ze kon niet een normaal HIDE eindverhaal bedenken, want Iris heeft haar geen enkele keer een verhaal laten schrijven en andere mensen wel drie keer, dus Lian had volledige stress omdat ze nog maar anderhalf uur had en Snoerv constant aan haar hoofd zat te zeuren. Hierdoor heeft ze ook geen kans gehad de Narwalsecundairekleurenprinses in het verhaal te introduceren, die haar de hele HIDE heeft bijgestaan. Het was natuurlijk allemaal Sil's schuld, die haar verbood ook maar tegen iemand te vertellen over het bondje van hem en Lian, waardoor Banzaii en Flore woedend werden omdat ze het met alle geweld wilden weten. Sil zelf was ook niet zo waterdicht, want Snoerv had het al geraden voor de eerst nacht was geplaatst.

Lian zwichtte.

Zo waren Flore en Banzaii de enige die het wisten. Sorry Vlo. Al vond Lian het wel heel eng dat hij op de een of andere manier toch goed op Sil gokte en dat zijn hele leven lang vol bleef houden, tot hij het vergat, zoals het een goede Vlo betaamt.

Maar goed. Vlo's samenwerking was een van de meer stressende samenwerkingen die Lian had gehad, omdat hij en haar sushi groep elkaar haatten. Was lit. Wat wel fijn was aan de samenwerking met Vlo was dat hij wél accepteerde dat Lian HIDE-geheimen had, en gewoon aardig bleef doen. Vlo had geheimen, Lian had geheimen. Kwam helemaal goed. Een paar dagen later zou Vlo sterven, maar daar hebben we het maar even niet over.

Zo begon Lians HIDE. Eerste nacht was drama. Eerste dag ook. De dagen en nachten daarna ook, wegens ene Sinaasappel die alles had kunnen verpesten. Gelukkig stierf Sinaasappel ook, waardoor Lian heel even de prins in het bezit had waardoor ze een Prins op het zwarte zeepaardje was, maar ze gaf de prins door naar Caitlyn, deels omdat ze te gehecht was aan Sirene, en deels omdat ze de Sirene gewoon niet weg kon geven.

Dag twee was de grootste drama in de HIDE-geschiedenis. Anna werd verraden. Lian werd verraden. Sterre werd verraden. De wereld werd verraden. Tam tam tam (~Snoerv). En dat allemaal omdat ze Anna Heel Erg Eng vonden, waar ze goed recht toe hadden, want de dagen daarna stierven ze. Dat was het enige lichtpuntje aan het Verraad van Anna, Lian had opeens heel veel meer mensen die ze zonder schuldgevoel kon laten uitmoorden. Vooral Brian. Grapje, Lian mocht Brian nog wel, maar niet in HIDE.

De rest van de dagen verliepen rustig. Vissen bestonden en vissen moordden. Tot dag zes. Dag zes was ook drama, want, ene FLOOOOOOOOOORRR (ik roep je naam) besloot om Lian aan te vallen. Lian overleefde. "What do we say to death? Not today", was een belangrijke quote die Lian erg van toepassing vond en Sterre zou dat ook vinden. Want wat was de reden dat Lian bleef leven? Nanniiii. Nanniiii was haar zwakke ketting vergeten in te zetten, en zo overleefde Lian op de meest spectaculaire en geweldige manier die ze zich maar kon voorstellen. De anti-vissenclub, die nog geen andere naam hadden bekend gemaakt, was er iets minder blij mee, maar dat vond Lian niet zo erg. Flore stierf ook. Lian was verdrietig daarover, want ze wilde graag samen met Flore sterven, en in plaats daarvan stierf Floor met Flore, wat ergens ook wel weer ironisch was. Sil verloor wel een armpje drukken van Floor, dat was leuk.

Vanaf toen ging het eindelijk weer redelijk soepel, behalve dat Stefstef super verwarrend was en iedereen die geen Sushi was tegen de Sushi werd opgezet.

Nog een irritatiepunt. Sam was op een gegeven moment bereid om de vissensekte te helpen, maar toen leefde Vlo opeens weer en was alle samenwerking poef weer weg. Alleen zijn aanwezigheid levert al problemen op. Maar goed, dat wist Lian allemaal nog niet tot Vlo zichzelf onthulde omdat ze hem aan het uitmoorden was met haar Sirene, en toen was het al te laat voor hem. Grapje toch niet, hij leefde. Daarna stierf hij weer. Was een pijnlijk moment. En Sam was daarna op de een of andere manier volledig buiten beeld.

Oja, Lian heeft irritaties gehad aan hoe mensen haar moordpogingen overleefden. Heeeeeel veel irritaties. Sinaasappel en Psychanima gingen netjes dood, maar Mees en Pronkend waren op de een of andere manier niet vatbaar voor Sireneklauwen, maar alleen voor de stem. Esmée en Vlo waren prima, daarvan wist Lian van het overleven, maar de rest moest gewoon even sterven. In HIDE. Daarbuiten niet.

Verder, als laatste, heeft Lian wel erg genoten van deze HIDE, waarvan ze nooit gedacht had dat ze er überhaupt een zou overleven. Al haar moordenaars zijn erin gestorven, en dat is iets waar Lian nu veilig over durft te dromen.

Iedereen die geen sushi, of Anna, was, is gestorven.

Het ontzettend prachtige, en originele.... einde."

Er is een ijzige stilte bij de aanwezigen. Lian kijkt naar Survalio en houdt haar hoofd schuin. "Hier deed je... drie dagen over?" vraagt Caitlyn bitter.

Survalio begint te lachen. "Blijkbaar wel. Ik weet alleen niet precies of het je Assassins Creed niveau haalt."

Lian rolt met haar ogen. "Nou ja, jij moet nog een verhaaltje vertellen, misschien mogen we dan eindelijk de HIDE Arena uit."

"Ik weet niet of-"

"Gewoon doen." Caitlyn kijkt haar al vijf jaar lang bestie moordend aan, zoals praktisch iedere dag van de week.

"Oke oke oke oke, kalm. Ik bedenk wel wat. Geef me een paar seconden."

Lian schudt haar hoofd. "Nooit niet dat ze-"

"Er waren eens een-"

"- wacht wat?" Lian kijkt verward naar Survalio, die met een pruillip naar Lian kijkt, omdat ze eindelijk inspiratie had.

"Ik begin wel opnieuw. Er waren eens een Koning, een Koningin, een Paard, een Schaakmat en een Toren die later gepromoveerd werd tot een Loper. De Koning, een vriendelijke, maar ietwat ene oude man met de naam Sil, had duistere plannen met zijn volk. Volgens hem waren alleen zijn vrouw, zijn edele ros en een van zijn loopmeiden het nog waard om te leven. De Koningin, een schone, perfect christelijke dame met een hoge, schelle lach en een hinderlijk geneurie van tijd tot tijd, was het hier volledig mee eens. Het Paard hinnikte wat en snapte nog niet goed wat er aan de hand was, omdat ze nog nooit eerder in de strijd was geweest. De Schaakmat wist dat ze al spoedig geëlimineerd zou worden en deed daarom alleen mee met de Koning voor de lol en ook de Loper vond het allemaal wel helemaal best.

Het was dan ook niet gek dat de Magiër- een machtig vrouw genaamd Donut- met enge waanbeelden over een perfecte wereld, vrolijk in haar handen klapte toen de vier bij haar aanklopten. Ze beloofde hen eeuwige roem, die wel een dag zou duren (mits de Koningin haar verhaaltje eerder had ingeleverd, nu duurde de roem namelijk iets langer dan bedoeld), als zij het samen tot de top wisten te maken in een door haar gecreëerde Arena.

De Koning besloot zijn vrouw achter te laten bij het meer, waar zij haar prachtige stem gebruikte om arme mannen het water in te lokken, waarna ze hen vermoorde. Het was in ieder geval de bedoeling dat het bij mannen zou blijven, maar enkele vrouwen bleken er ook niet volledig bestand tegen te zijn.

Het Paard had lange tijd geen erkend Prins en besloot daarom her en der maar wat bommen te gooien, wanneer de Koning dat van haar vroeg. De Schaakmat werd, zoals voorspeld, door haar roekeloze gedrag bij Nonnen (die ketterij tegenover Vlooien niet per se een heel goed plan vonden en vonden dat men daarvoor gestraft moest worden), bruut vermoord op de tweede dag.

De Loper werkte ondertussen vrolijk met verschillende soorten verf en duivelse wezens die plots besloten een Hel voor haar te creëren, waar ze natuurlijk heel erg blij mee was. Haar bondgenoten waren dat ook wel.

De Koningin deed haar werk nog altijd goed, maar bleek ondertussen ook... lichtelijk verward te zijn geworden. Zo beweerde men aparte schreeuwen te horen als 'ik zocht op Romeinen... krijg ik de Romeinen... dat is niet wat ik wilde!' of 'oh joe doe not laik det rait?'. Het meest extreme was mogelijk wel: 'hamsters ontploffen toch in de oven?', waardoor iemand zich gelijk maar over gaf aan zijn dood. Daar hoefde onze geliefde Sirene Koningin niets meer voor te doen.

Dagen gingen voorbij en het voelde alsof de wereld klaar stond voor verandering. De tijd was gekomen. De tijd van het einde, waar zij al zo lang op hadden gewacht. De Koning en zijn gezelschap (lees hier vooral: de Loper) hadden niet verwacht dat de reis naar de complete uitroeing van het menselijk leven uit hun land zo lang zou duren.

Het werd rustiger en rustiger en op een bepaald moment besloot de Koningin de Loper dan ook maar eens op te zoeken, omdat het aan het water zo eenzaam was. Ze vond haar op een open veld, druk bezig stukjes hiërogliefen bij elkaar te leggen en met een diepe frons op haar gezicht.

"Wat ben je aan het doen, Survalio?" vroeg de Koningin met een formele frons.

De Loper mompelde een paar woorden en keek toen op. "Ik ben op zoek naar de betekenis achter de berichting die uw man mij heeft gestuurd."

De Koningin hield haar hoofd schuin en begon te lachen. "Oh, maar daar kan ik je wel mee helpen! Ik heb al zo vaak zijn berichten moeten ontcijferen!"

Binnen een paar seconden wist de Loper weer wat ze moest doen. Rond deze tijd kreeg het Paard eindelijk ook een rechtmatig Prins op haar rug te zitten.

Een paar nachten was het over, maar had de Koning een per ongelijk een echtscheiding aangevraagd bij de Koningin, die eerst weer even geregeld moest worden. Dit duurde nog een nachtje, waardoor ze iets later konden winnen dan gepland, tot de enorme frustratie van praktisch alle doden. Maar toen het eindelijk klaar was, waren de Koning, Koningin, het Paard en de Loper, eindelijk af van alle moeilijke burgers in het rijk.

En kon de rust weer wederkeren."

Survalio eindigde haar verhaal door de laatste marshmallow in haar mond te steken en er bedachtzaam op te kauwen.

"Dus dit is het," zei Lian plots. De andere drie keken haar aan. "Ik bedoel... nu is het echt voorbij?"

Haar vrienden knikten.

"Op naar het volgende HIDE avontuur..." fluisterde Sil zacht. Caitlyn en Lian knikten.

"Maar zonder Snoerv," sprak Lian streng.

"Maar zonder mij," herhaalde Survalio zacht.

De sterrenhemel blonk die nacht mooier dan ooit tevoren.

~ Einde HIDE 15 ~

GEFELICITEERD
survalio10 SchrijverSil Atalamenta en caitlynsboeken
MET JULLIE 1E PLEK! 🎊🎉

En bedankt voor dit geweldige verhaal! 😂

GROOT APPLAUS *klapklapklap

Ook feliciteren we:
Equillanora @RANDOMCOLLIN en writeyourstory321
Met de 2e plek!

IETS MINDER GROOT MAAR NOG STEEDS GROOT APPLAUS *klapklap

En tot slot feliciteren we:
Raevenster
Met de 3e plek!

EEN KORT APPLAUS! *KLAP