I'm freaking innocent, kung ano man po ang inyong mabasa sa ibaba ay hindi KO kagagawan. Kagagawan po yan ni Aeris, ako diba si Astral?

***

SPG ahead, R+18, bawal sa mga inosente na gaya ko. Chos!

~Winter's Pov

My heart is beating erratically, it's so fast and loud that I can feel it pumping blood.

My head is also hurting. Parang binibiyak ang ulo ko at pakiramdam ko pumipintig ang ugat sa sentido ko.

"Ahh...Shit. Ang sakit!" Di ko na napigilang mapasigaw sa sakit.

Napapakagat na lang ako ng labi para pigilan ang sariling sumigaw na naman.

Kanina, nagising na lang ako bigla dahil sa sakit ng ulo ko. At bumungad sa'kin ang isang pamilyar na silid.

I'm in Ceixarder's villa. I will not forget this place.

Nagsisimula na naman akong masuka kaya tumakbo ako sa C.R na konektado sa kwartong kinaruruunan ko.

I vomited like there's no tomorrow, but nothing's coming out but my own saliva and some bitter water.

Epekto 'to ng ininom ko kagabi eh. Kung sana hindi na lang ako sumama kina Kiana at Isabelle sana hindi ako nagdurusa ngayon.

And worst, nagkagulo kagabi at hindi ko gaanong maalala ang lahat. Kung paano ako napunta rito at kung anong nangyari nang nandito na ako.

Basta ang naalala ko lang ay nandun siya at gustong-gusto ko siyang hubaran.  My gosh.

"Shit. Nakakahiya yung mga iniisip ko." Napasabunot ako sa buhok ko at naupo sa may takip na indoro.

Last night, I really felt hot and I wanna dance like crazy, I wanna strip my clothes off and I felt like having sex.

Fuck. For Pete's sake?! That Ecstasy is so dangerous and not suited for a beginner like me. Even to others who can't control themselves either.

I almost gave up myself last night if it wasn't because of Ceixarder. He came, yeah, he did and I can remember vividly how he shouted at me.

"But what happened last night? When were just
alone? "

Wala sa sariling tanong ko. Naisip ko lang kasi eh, Ano kaya ang pinaggagawa ko kagabi sa kanya. I'm sure I did something stupid. Nakakahiya. Pero sigurado akong walang nangyari sa'min, I don't feel anything to my body. Also, I'm still fully dressed when I woke up.

Lumabas na ako sa CR at muntik na akong atakihin sa puso nang biglang may nagsalita. Hawak ko na ang dibdib kong kumakalabog ng walang humpay.

Napatingin ako sa pinto, kung saan galing ang boses. There I saw Ceixarder leaning against the wall while staring at me intently like I did something terrible.

Mayron naman talaga.

Naka-kros sa dibdib niya ang kanyang mga braso at walang emosyon na nakatitig sa'kin. Panay ang tagis ng bagang niya at walang batid na lumulunok.

Just by staring, I can tell that he's livid. He's mad at me, I know. And those sharp, cold and heavy eyes are sending shiver to me. Intimidating me and making me feel so small.

"C-Ceixarder..."

"Oo, ako nga. Gising ka na pala, buti naman. " may pagtitimpi sa boses niya na nagpapaurong sa'kin.

Hindi ko ugali ang matakot lang basta-basta lalo na kung isang lalaki ang pag-uusapan. Pero ngayon, aaminin kong natatakot ako.

Natatakot akong sigawan niya ako dahil sa sobrang galit. Natatakot ako ngayon pa lang sa mga lalabas mamaya sa bibig niya.

"How was your sleep? Is your head aching? Do you feel dizzy?"

He asked again in a cold and serious voice. He's still in the same position while looking at me deadly. Every seconds passed, his stares are becoming deadlier and deadlier.

Patay na ako nito. Mukhang mag-aaway kami ah. Ayuko pa naman na sinisigawan ako.

But I appreciate his first hand question. He sounds worried. Though he really looks so deadly.

"I'm alright. All, alright. Ikaw ba ang nagdala sa'kin dito?"

"Obviously? Of course it was me, unless you're expecting someone else. Well, are you expecting someone anyway?"

I can sense irritation and extreme anger in his voice. Even the way he spoke is firm and full of bitterness.

I just rolled my eyes.

"Yeah. I'm expecting Loki to take me home.Eventually, naunahan mo lang siya."

I answered casually making him smirked in annoyance. Uhg! But why do I find him really hot and sexy as he smirked?

He walked towards me with the same deadly and dark expression. He stopped when he's just a step away from me.

Bigla akong kinabahan dahil sa pamamaraan ng pagkatitig niya sa'kin.

Parang lulunukin niya ako ng buo eh.

"Really? You're entrusting your safety to Loki? Heck, are you a fool or what? What if he didn't come, huh? Edi napahamak ka. Hindi ka ba nag-iisip?! Loki was nowhere to be found last night! And you're expecting him to take care of you? What kind of mind do you have, woman?! Hindi ka niya responsibilidad kaya hindi ka dapat pumunta doon at uminom. I already told you what kind of place that is. Yet, you still went there and carelessly drank! You even danced to other men! You danced like a lost! And you almost get raped!"

Halos mabingi ako sa lakas ng sigaw niya sa'kin. Pakiramdam ko hindi na ako nakakarinig dahil sa sigaw niya. Napakurap-kurap pa ako dahil sa gulat.

Naubos na yata ang pasensiya niya dahil sa sinagot ko.

Ang haba ng sinabi niya at parang nag-iinit ang ulo ko sa kanya. Alam kong may mali ako pero sino siya para sigaw-sigawan ako? At bakit ba siya nakikialam? Sana dun na lang siya sa Rhea niya at wag na niya akong pakialaman dahil nananahimik ako dito.

Sinalubong ko ang matatalim niyang tingin at wala akong pakialam kung mas magalit pa siya.

"I can handle myself! Kahit na hindi ka dumating kagabi, kayang-kaya ko ang sarili ko. I'm not that weak, Ceixarder. At wala kang pakialam kung uminom man ako at sumayaw——"

"Oh, come on! Don't give me that answer. Don't tell me that you can manage because I saw that you can't!"

"And how sure are you? I'm used to it! I'm used to
alcohol——"

"The drinks we have there isn't just an alcohol, there were mixed chemicals on the drinks, damn it! And really? Alam kong hindi ka naman temang na hindi malaman ang epekto ng ininom mo. I know that you knew what kind of effect does Ecstasy have. I know the bartender also explained it to you yet you still drank it!"

We're shouting to each other when we're just one step away. Naiirita ako sa kanya. My reasons are not concrete, I admit it. I'm also at fault, I knew it too. But I can't accept it that he's shouting at me. Nasasaktan ako kasi pakiramdam ko hindi niya ako mahal.

Well, mahal nga ba niya ako?

Marahas kong hinabol ang aking hininga at napalunok ako ng sunod-sunod. Pinaghalong galit, poot, lungkot at sakit ang nararamdaman ko ngayon. Hindi ako makapaniwala na sinisigaw niya na lang ako.

"Kung galit ka sa'kin edi sana hinayaan mo na lang ako." Nag-iinit ang matang sagot ko ulit. Naninikip na ang dibdib ko.

"Hindi yan ang tamang sabihin. I saved you though I'm mad and I feel irritated. Do you know why? It's because you're so stubborn! You're so hardheaded and you didn't listen to me. You don't know how to listen. At wag mong sabihin sa'kin na dapat hindi na lang kita iniligtas mula sa lalaking humahatak sa'yo kagabi kasi alam mong hindi ko kayang masaktan ka. Kasi nga, mahal na mahal kita. Narinig mo? Mahal kita at kahit galit ako ay hinding-hindi naman kita pababayaan."

Unti-unting huminahon ang boses niya at nakikita kong nahihirapan siya. I can see it in his eyes, he's in pain. He's sad, he's a mess and tired. The way he shook his head is causing me pain too. Those tired eyes.

Hindi na ako naka sagot kasi pakiramdam ko may bumara sa lalamunan ko at hindi ko kayang magsalita. Nasasaktan din ako dahil alam kong ako ang nagpapahirap sa kanya.

Mahal ko rin naman siya eh. Kailangan ko lang muna dumistansiya sa kanya.

Umiwas ako ng tingin dahil hindi ko kayang makipagtitigan.

Pero siya mismo ang humawak sa mukha ko at pinaharap sa kanya. At parang dinudurog ang puso ko nang makitang namumula ang kanyang mga mata at parang nagmamakaawa.

"Winter....that place is not for you. You don't belong there. So please listen to me."

"Why would I? Give me a reason." Matigas kong sabi. Napapikit siya at napabuntong hininga.

"I'm doing my best to protect you. Hindi ba nga lumayo ka sa'kin dahil ayaw mo akong mapahamak. Dahil ayaw mo na malaman ng lahat na may namamagitan sa'tin at baka maparusahan ako, dahil ayaw mong matanggal ako sa pwesto. Naiintindihan ko naman eh. Kasi simula pa lang nangangamba na ako na mangyayari 'to. Kaya kahit masakit at ayuko ay hinayaan kita. But please, don't come near Loki and other men. Huag mong sagarin ang pagtitimpi ko dahil kahit sa harap ng lahat, ipagsisigawan kong akin ka. Kaya sumunod ka sa mga sinasabi ko."

Nakatingin lang ako sa kanya habang siya ay matigas na binibigkas ang bawat salitang binitawan niya.

Tumatagos sa aking buto ang kaseryusuhan niya. At alam kong hindi siya nagbibiro.

"Kagabi...anong nangyari ng dumating tayo dito? Gusto kong malaman."

Yun lang ang naisip kong sabihin. He heave a deep sigh and closed his eyes as if he's remembering something.

"You...we...ahm, you...I.." He can't complete his statement and he looked away.

Agad akong kinabahan pero alam ko naman na wala talagang nangyari sa'min. I don't feel anything wrong. The hell!

"What?"

"We...you ahm, you..."

"Ano nga?!"

"W-We almost ahm, we almost happen." Sagot niya at pinakatitigan ako.

Ilang segundo pa muna akong natahimik at pina-process sa utak ko ang mga sinabi niya. Then I laughed a little.

Almost? He said we almost happen? Bakit muntik lang? As far as I can remember, my body is so aggressive last night and I'm not holding back. I lost my sanity.

"How? I know I'm lost last night and I don't know what I'm doing."

"That's it. You don't know what you're doing. Ayukong magsisi ka paggising mo. Ayukong isipin mo na sinamantala ko ang pagkakataon na wala kang kontrol sa sarili mo. When you kissed me aggressively, and asked me to touch you, I know I'm going to give you what you want. Because God knows how much I want to do it with you, how much I desire you to be my first. But my love for you stopped me. Naisip ko na kung mahal talaga kita, kaya kong kontrolin ang sarili ko. Dahil kapag nagsisi ka kinabukasan, sisisihin ko ang sarili ko. After all, I'm not under the Ecstasy. I'm at my right mind."

Mahaba niyang paliwanag at hinaplos ang pisngi ko. Kumikislap ang mga mata niyang puno ng pagsusumamo.

My heart feels warm. Sa lahat ng sinabi niya, parang may humaplos sa puso ko at napakasarap sa pakiramdam. Suddenly, the pain, sadness, anger my heart is holding in just disappeared. My eyes heated up.

He's really my Adept, always rational and thinking of the consequences of every actions.

I'm so lucky that I have him.

"S-Sorry...Adept, sorry. Sorry, please forgive me. " ako na mismo ang yumakap sa kanya.

Nagsiunahan ang mga luha ko sa pag buhos at mas niyakap siya ng mahigpit. Hindi ko naisip ang lahat ng kamalian ko pero siya, siya lang ang nagpaalala sa'kin ng mga pagkakamali ko.

He did the same. He caressed my hair gently like I'm a glass at a worst state.

"I'm sorry, I promise I won't go there again. I promise I'll listen to you. I'm sorry." Sabi ko habang umiiyak ng tudo. While he's still caressing my hair softly.

"Shhh... Don't cry, it's fine. You're always forgiven baby." Hinahaplos niya ang buhok ko at mahigpit akong niyayakap.

Nararamdaman ko ang paghalik niya sa aking ulo at buhok. I buried my face in his chest and hugged him even tighter.

"It's my fault. I acted cold and hurt you. I know."

"But it's my fault, not yours. I denied you and I'm really sorry. Please forgive me, Loki and I are just friends and he's just helping me. I went to the party though I know it's dangerous because I want to forget that I saw you with Rhea. Galit ako sayo at sa babaeng yun." Pag-amin ko.

"You're jealous huh?"

"I'm not. I just hate her for tricking me. She's irritating me, Adept."

"Adept? I miss that. And yeah, Rhea is irritating. Nag-iinit ang ulo ko sa tuwing dumidikit siya sa'kin. Siya ang dahilan kung bakit ka naalis sa pwesto. But don't worry, she'll be replaced soon. "

Bulong niya. Kumalas ako at tinignan siya. He wiped my tears and smiled at me sweetly like before. May nanunudyo siyang ngisi sa mga labi niya.

Pinukol ko siya ng masamang tingin.

"What are you smirking at? Drop that, you boy."

"Uhuh? But I remembered something very funny. Hindi ako matitigil sa pag ngisi, alam mo kung bakit?"

"B-Bakit?"

"Because someone asked me last night to make love with her. She even begged and tried to seduce me. She's so hot, stunning and gorgeous last night. She turned me on and——"

"Stop! You stop if you don't want me to kick you."

Namumula ang pisngi na awat ko sa kanya dahil alam kong ako ang tinutukoy niya.

Bumulalas naman siya ng tawa at napahawak na sa sikmura niya dahil sa kakatawa.

Hmp!

Inirapan ko siya sa hiya at inis. Pero mas lalo lang siyang tumawa. Abat! Sado ka ngayon sa'kin pero next time hindi na.

"Ceixarder! Tama na yan."

"What? Why?"

"Ayukong marinig. Ayukong marinig kang tumawa, naiintindihan mo? Laugh and I'll leave."

Agad siyang sumeryuso. I smirked when he looked at me deadly.

"You can't just leave me."

"Oh sure I can."

"Tsk. Wag sabi eh. At ano, hindi mo na naman ako papansinin at paseselusin mo na naman ako sa pamamagitan ni Loki? Goodness. I've had enough, woman. Masasapak ko siya kapag hinawakan ka na naman niya." Seryuso pa ring saad niya.

"So, nagseselos ka?"

"Malamang. Paano ba naman kasi, ang babaeng mahal ko ay may kahalikang iba——"

"I did not. He did."

"And you didn't push him away. "

Napangiwi ako dahil ang dilim ng itsura niya. Selos na Selos. Hmm, ako nga rin, hinayaan mo lang si Rhea na landiin ka.

"How about you? Why did you let Rhea to touch you. Why did you let her to clung into your forearm? Why did you let her to insult me? Bakit nagpalandi ka lang sa kanya?" He knotted his forehead.

"Kung alam mo lang na gustong-gusto kong pilipitin ang leeg niya nang ininsulto ka niya. At para sa kaalaman mo, hindi ako nagpapalandi. I'm just too tired."

"Ah basta. Kapag nakita ko ulit yun na nakadikit sa'yo, maniwala ka, kabahan ka na." Nakita kong napalunok siya at bakas sa mukha niya ang takot.

Dapat na ba akong magdiwang dahil alam kong takot siyang mawala ako? Eh ako rin eh, takot rin akong mawala siya. Oh cheesy, since when did you became like this, Winter?

"Pff. Don't worry, I'll keep that in mind. Baby." He whispered, a sweet and lovely smile is crept in his lips as he pulled me close and we both lay down in bed.

Nahiga siya sa tabi ko at niyakap ako ng mahigpit. Nakaunan ako sa braso niya at nakasiksik sa katawan niya.

And damn! He smells so good. Freaking good na ayaw ko ng lumayo pa sa kanya.

"Ang bango mo, Ceix. Ano ang perfume mo ginoo?" He chuckled at my question.

"Wala. That's a natural scent, baby. But you smell better. Anong perfume mo?" Balik tanong niya.

Oh? Natural scent? Damn, his smell is too good to be natural.

"Duuh, did you forgot that I don't have perfume in my dorm? Natural scent yan." Pagmamalaki ko pa at ginaya ang sinabi niya kanina. We both laughed at that.

Pero bigla akong natigil nang lumapat ang labi niya sa tenga ko at bumulong siya sa namamaos na boses.

"Baby, do you wanna know why I stopped myself from touching you last night? Except from I respect you and I don't want to take advantage of the situation, do you know why?" He whispered huskily and my lips parted when I felt thousands of voltage of electricity when he licked my earlobe.

The heck? What are you doing?

"W-Why?" I mumbled, gaping for an air.

"Because I want to do it...when you're at your right mind. So you won't forget the feeling of it. I want you to do it with all your heart, baby. " Bulong niya sa nahihirapang boses at bumaba sa aking leeg ang kanyang labi.

Napahawak ako sa dibdib niya ng humaplos pababa ang kamay niya na nasa bewang ko.

Napapikit ako nang sinakop niya ang aking bibig at mainit akong hinalikan na puno ng emosyon.

I can feel my body burning at his touch. At his every kiss, I will moan and accept his lips.

"Fuck...tell me if you don't like what I'll do next. " kinakapos sa hininga na saad niya at tuluyan na akong kinubabawan.

Humahaplos sa aking katawan ang isa niyang kamay at ang isa ay nasa loob na ng aking damit, pinipisil ang aking dibdib.

Para akong nanghihina sa mga halik niya at alam ko na ang patutunguhan nito. Pero wala akong pakialam. Wala akong nararamdamang alinlangan.

"I love you Winter. Baby, I love you. "

"I love you too. Adept."

Again, he kissed me hungrily but smoothly. His movements are aggressive yet gentle.

I like the feeling of being this close to him. I like the feeling of him actually.

Maaga pa pero pakiramdam ko, nagbilad ako sa araw sa sobrang init. Gusto kong maghubad sa sobrang init ng katawan ko.

"Hmmm..." I moaned when he nipped my skin. His hands traveled anywhere on my body at para akong napapaso sa kanyang mga haplos.

Wala akong pakialam kung ano ang mangyari sa'min kahit noong hinubad niya ang pang itaas kong damit.

Pinakatitigan niya muna ako ng ilang sandali bago siya dahan-dahan na umuklo para halikan ako ng masuyo.

"You're the second woman I've love this much." Bulong niya habang hinahalikan ako sa leeg pababa sa dibdib.

"And who's the first?"

"My mother. She's the first woman in my life." Ngiti niya at hinalikan ako sa nuo.

I hooked my arms around his neck and kissed him like there's no tomorrow. I felt him unhooked my bra and a warm hands massage my breast.

Napaliyad ako sa ginagawa niya at pakiramdam ko kinakapos ako ng hininga. Dapat lamigin ako dahil wala akong damit pang-itaas pero sapat na ang init ng katawan niya para mainitan ako.

"You're just seventeen baby, and I'm nineteen. Is our age okay with you?"

He asked huskily. But I didn't answer because he licked my breast and a warm mouth covered its peak.

Parang nanunuyo ang lalamunan ko sa kakaungol pero patuloy pa rin ako. Napapaliyad na lang ako sa tuwing kinakagat niya ang tutok ng aking dibdib.

Shit! The sensation is so good. Para akong nawawala sa tamang pag-iisip.

"Well, baby? Does our age--"

"No. It doesn't matter to me. "

I retorted. He grinned and kissed me again in the lips and then I felt him pulled down my skirt together with my lingerie.

Napasinghap ako at kinabahan dahil wala na akong damit at nahihiya ako.

I can imagine my face getting red right now!

"Wag kang kabahan. Okay lang naman kung ayaw mo. I won't force you." Rinig kong sabi niya at hinalikan ako sa nuo.

Nag-iinit ang pisngi kong hinarap siya na nakangiti at matiim akong tinitignan. Sa hiya ay pinag-kros ko ang aking braso sa'king dibdib. Narinig ko siyang tumawa ng mahina at hinalikan na naman ako sa nuo..

"God. Baby, you're cute when blushing."

"Tahimik."

"Pff."

"Don't laugh."

Nagpigil naman siya ng tawa. Nang yuyuko siya ay agad kong hinawakan ang mukha niya at hinarap sa'kin.

"Don't look down, you idiot!" His eyebrows arched and obviously, he's suppressing a laugh.

"I won't then. But why, I wanna lick you."

"Y-You wanna what?" Gulat kong tanong at hindi makapaniwala sa narinig.

What the heck? May ganun? The fuck?! No way!

Mas lalong nag-init ang pisngi ko sa sinabi niya. I reached out for the blanket but he did not let me.

Basta naramdaman ko na lang ang mainit na bagay sa puson ko. At nang tignan ko, halos magwala ang puso ko sa ginagawa niya.

"Ceixarder!"

"Shhhh. Calm down, you'll enjoy this. Trust me." He said then winked. He went down the floor and kneeled before me. He pulled my naked body near him making my eyes widened and my cheeks heated.

He's looking at me as if I'm someone he should respect and bow down his head. As if I'm his Queen.

And all I could do is to close my eyes and bite my lips to stop myself from moaning when a hot thing touched my femininity.

A sensation covered my whole being and made me shiver. Parang may milyon-milyong bultahe ng kuryente ang humaplos sa katawan ko at napapaliyad ako ng wala sa oras.

"Aahh... A-Adept.."

I felt his tongue divide my fold and licked me there. Making me gasped, moaned and chased my breath.

He parted my legs wider and I can feel something wet. I can feel his tongue devouring me and licking my whole sex and sipping my wetness. And it felt so damn good.

"Aaahhh..."

Nanginginig ang mga hita ko sa ginagawa niya at nakalimutan ko na ang aking hiya. Mas lalong lumakas ang ungol ko nang pinapaikot niya ang dila niya.

His tongue is freaking warm and I felt it entering my entrance. Teasing me and I'm going beyond insane because of the sensation he made me feel.

I reached for his hair and gripped it while moaning out loud.

"Ahh..." I felt something on my belly. It's about to burst.

Hindi ko na kayang pigilan pa pero gustong-gusto ko ang ginagawa niya. And it's shameful but I want more. More than him, licking me.

"Aahh...I'm.. C-coming..." His tongue is licking every corner of me and I can feel its warmth surrounding me and making me gasp. His soft caress on my thighs is adding to the sensation. The pressure is too much.

"Ahhh..." Nararamdaman ko na, mayron ng sasabog sa kaibuturan ko.

And just few stroke of his tongue, I released. Pakiramdam ko naubos ang lakas ko dun at nanghina ang katawan ko. Nanginginig pa ang mga hita ko at nakapikit ang mga mata.

It feels so good.

"I love you, Winter. And thank you for giving in." I heard him, Ceixarder whispered in my ears and kissed me in the forehead.

Umuga ang kama at naramdaman kong nahiga siya sa tabi ko. He covered me with blanket and hugged me tight. He even rested his head on my shoulder.

"You taste sweet. And I want to lick you again. But not now, don't worry." Bulong niya at pakiramdam ko nag-aapoy ang mukha ko sa sobrang init.

Gago talaga. Hindi na lang tumahimik. Gan'to siya palagi eh, pagkatapos namin mag-ano talagang ang daldal niya.

"Tumahimik ka nga. "

"Pff. Okay, magpahinga ka muna. Sa ngayon, yun lang muna. But next time, I'll bring you to heaven with me, just by my bed while we're both naked." Muli na naman niyang bulong at tumawa ng mahina.

Napa takip na lang ako ng kumot sa mukha at tumalikod. Nakakahiya.

Hindi talaga siya mananahimik noh? Ang daldal talaga ng dila ng lalaking 'to.

Kailangan ba talaga niyang sabihin yun? My god! He's talking dirty but at least I don't find it pervert. Nahihiya lang ako.

Kingina!

NAKAUPO AKO ngayon sa hot seat. Walang halong biro, kunti lang pero para talaga akong nasa hot seat ngayon.

"So, nagkaayos na kayo? Nagkaliwanagan na? Ano? Ano? Dali, kwento ka na!" Tili ni Isabelle.

Nasa hapag kainan kaming apat ngayon at kumakain ng hapunan. Nakaabang din sina Kiana at maging si Adira sa sasabihin ko.

"Oo--"

"Ayiiii!! Sabi ko na eh, sabi ko na! Hindi ka talaga matitiis ni Mr. President. Gosh! Tapos anong nangyari?" Excited na tanong niya at kulang na lang ay kuminang ang mata niya.

"Nag--"

"O may gosh! Nag-ano?! Dali-dali, sabihin mo na!"

Napasimangot ako sa kanya. Heto na nga at nagkwekwento na ako pero pinuputol naman niya. Tapos sasabihin niyang dalian ko? Is she kidding me?!

"Makinig ka kasi, Isabelle. Hindi pa siya tapos. Patapusin mo kasi." Saway ni Kiana.

"Oo nga. At pwede bang wag kang tumili Isabelle? Ang sarap mong lunurin sa sabaw kapag tumitili ka." Dagdag ni Adira.

Agad namang umasim ang mukha ni Isabelle sa kanila. Tumawa ako sa kanya at uminom ng gatas.

Gabi na at kakatapos lang namin kumain pero hindi pa kami nakakapagligpit.

"Ano na? Dali mag kwento ka na!" Tili na naman niya at parang kidlat sa bilis ang kamay ni Adira na tumama sa kanyang batok.

Napa tanga ako dahil muntik na siyang masubsob sa sabaw na nasa bowl. Agad niyang binalingan ang dalawa at nanlilisik ang mata niya.

"Adi! I know it's you. Bakit mo'ko binatukan?!"

"Anong sabi ko kanina kapag tumili ka pa?"

"Nailulunod mo ako sa.." Napasimangot na lang siya dahil wala naman siyang laban kay Adira.

Tinawanan namin siya kaya nangalumbaba na lang siya sa mesa.

"You. Start." Utos sakin ni Adira sa ma-awtoridad na boses.

Ay?! May ganun? Parang aso lang ako na inuutos-utusan niya ah.

Aangal pa sana ako kaso naisip ko, baka palayasin niya ako bigla.

"Ahm, we just talked and shouted at each other."

"Waaa. He shouted at you?" Di makapaniwalang saad ni Isabelle.

"Yeah. But he said sorry afterwards--"

"He's so sweet...my gosh, sana kung ako na lang ang naging secretary niya. Sana ako ngayon ang girlfriend niya." Wala sa sariling usal niya na nagpasama ng timpla ng mukha ko.

May Blaise na siya pero nag-papantasya pa rin siya kay Ceix? Hmp!

"Wag kang malandi at assuming Isabelle. Nandito lang si Winter oh, baka masakal ka bigla." Sulsol ni Kiana at napatingin sa'kin si Isabelle.

Hindi ko tinago ang iritasyon sa mukha ko at tinaasan siya ng kilay. Agad naman siyang ngumiti at nag-peace sign na hinding-hindi gagana sa'kin.

"That was just a joke. Sige, kwento ka pa "

"Yun nga, nagkasagutan kami tapos nagkaayos at yun na. Natulog lang ako ulit at umuwi dito." Kibit balikat kong kwento.

"Yun lang yun? Walang ibang nangyari?"

"Oo nga. Walang aftershocks romance?"

"No bed scene?"

Halos sabay-sabay nilang tanong dahilan para mabilaukan ako. Napahawak ako sa lalamunan ko at uminom ng tubig.

Tapos ay masama ko silang tinignan. What the hell? Ano bang iniisip nila?

"Are you three insane? What the heck are you asking?!" Singhal ko pa.

Napangiwi na lang ako at napaupo ulit dahil totoong may aftershock romance pa kami, at bed scene. Pero hinding-hindi ko yon sasabihin no.

No way!

"Chill. We're just asking."

"Hindi nakakamatay ang tanong namin, Winter. Kung makareact ka...baka naman totoo?" Kung siguro uminom ulit ako, nabulunan na naman ako sa tanong nila.

My gosh! Sana pala hindi na ako nag kwento. Nakalimutan kong matatalino pala tong tatlong 'to at mapaghinala.

Napabuntong hininga lang ako at umiling-iling.

Kinabukasan ay sabado, walang pasok kaya nagliwaliw kaming tatlo nina Kiana at Isabelle. Adira went out last night and she hasn't come back yet.

"Bakit ang daming tao dun sa bulletin board? May announcement yata." Giit ni Kiana at tinuro ang mga studyante na nagkukumpulan sa bulletin board sa may tapat ng Student Council Office.

"Let's pry, baka may namimigay diyan ng relief goods." Katangahang usal ni Isabelle kaya pinukol namin siya ng masamang tingin.

"Really, Isabelle. Bulletin board ang pinagtitipunan, hindi donation ng mga pagkain. " Pambabara ko sa kanya.

"Whatever. " she just rolled her eyes.

Lumapit na kami dun sa bulletin board at nakigulo sa mga studyanteng nag-uusap-usap.

"Ceixarder removed her, as expected. Ilang araw pa lang siyang secretary ah."

"Oo nga. Akala ko ba silang dalawa? Bakit siya tinanggal sa pwesto?"

"Buti nga sa kanya. Naging secretary lang siya kala mo kung sino na namataas ang posisyon. Bagay nga sa kanya."

"Siya na yata ang may pinaka-maikli na panahon bilang secretary. Buti pa ang former secretary na pinalitan niya. Halos tatlong buwan din yun sa pwesto eh."

Naririnig ko ang pinag-uusapan ng mga studyante pero tumahimik lang ako. Nakapaskil sa bulletin na tinanggal si Rhea bilang secretary dahil sa masama niyang ugali.

Bilang Secretary daw ng Council, dapat ay hindi siya mag malaki at hindi makasarili. At dapat daw na iniisip niya ang kapakanan ng mga studyante imbis na magmalaki siya.

Wow. May ganun pala? Dapat pala bait-baitan ka para tumagal sa posisyon.

Nakalagay din sa newspaper na naghahanap ng bagong secretary ang Council.

Napangiwi na lamang ako dahil mukhang tinutoo ni Ceixarder ang sabi niyang tatanggalin niya si Rhea sa Council. I thought he was just joking.

"Aw. Buti nga sa kanya. Wala naman sa kanya ang katangian ng isang Student Council Secretary eh." Anas ni Isabelle.

"Yeah. May pinagbabasihan talaga sila. Bago ka maging official member nila, titignan muna nila kung karapat-dapat ka ba. " Gatong rin ni Kiana at tumingin sa'kin. I just gave her an arch look.

"Tulad mo, you lasted for almost three months in the Council. That's an achievement." She added. Sa bagay, I heard before, palagi raw nagpapalit ng Secretary ang Council.

"Tss, hayaan niyo na yan at umalis na tayo. Ang daming studyante dito." I said and turn my back to them.

Agad naman silang sumunod at sabay kaming nakipagsiksikan sa mga nakaharang na studyante.

We're in the middle of talking when we heard Loki's voice. Mula sa kung saan ay nakita namin sila ni Blaise at Zetro na mukhang nagmamadaling makalapit sa'min.

"Winter! Winter!" I can hear desperation in Loki's voice.

"Ano ba'ng sinisigaw ng isang yan?" Reklamo ni Isabelle nang makalayo na kami sa mga nagkukumpulang studyante.

Sinalubong kami nina Loki na hinihingal pa at habol ang hininga.

"Loki--"

"Winter. You need to come with us. We need to hide you." Nagmamadaling asik niya at bigla na lang akong hinawakan sa palpulsuhan para hilahin.

"Teka-Loki bakit ba? Anong problema?"

"Basta. Mamaya na ako magpapaliwanag. I need to get you away from here!"

Asik niya at hinila ako paalis. Nakikita kong nagpapaliwanag na si Blaise kina Isabelle, nagpapanic na ang iba.

What the-anong nangyayari?

"Teka, Loki paano sila--"

"Hayaan mo na sila. Ikaw ang mahalaga dito. Kailangan mong magtago." Anas niyang hila-hila pa rin ako.

Nagkakapaltos na ang paa ko sa bilis ng lakad namin para maka layo. Muntik pa akong madapa!

"Bakit ba? Anong nangyayari? At bakit ako lang ang magtatago?"

"Winter, makinig ka na lang sa'kin dahil para rin 'to sa lahat. Kung ayaw mong makuha ka ng mga kalaba--"

Biglang yumanig ang lupa dahilan para muntik na akong bumagsak pero agad akong inalalayan ni Loki.

Nakarinig ako ng sunod-sunod na putok at napaawang ang labi ko nang makitang pinapaputukan ng mga armadong kalalakihan sina Kiana at ang mga studyanteng naiwan namin.

Walang awa nila itong pinapaputukan hanggang sa wala ng natirang nakatayo.

Hindi! Hindi to pwede! They're innocent! Anong nangyayari?

Nanlaki ang mga mata ko at napaawang ang bibig. Bigla akong nataranta at natulala na lamang.

"Shit. Fuck, Winter let's run! Nakita na nila tayo!"

Hindi pa rin ako makagalaw dahil sa nakita ko at naramdaman ko na lang ang paghatak sa'kin ni Loki palayo dun.

Hindi ko na matignan ang mga walang buhay at duguang katawan ng mga studyante na bigla-bigla na lang nilang pinaputukan.

Pakiramdam ko may nakatarak sa puso ko na punyal sa sakit nito. Lalo na nang nakita kong isa sina Kiana at Isabelle sa mga yun.

No way!

"Loki, no! Sina Kiana! Hindi natin sila pwedeng iwan! No!" Pilit akong nagpupumiglas sa kanya pero parang isa lang akong magaang sako naisinampay niya sa kanyang balikat.

"No! Loki! Sina Kian--"

"No Winter. They'll live but you...you need to escape. You're our only hope so you need to escape. "

"Pero Loki, mamamatay sila!"

"Mamamatay kaming lahat kung hindi kita maitatakas. So please, cooperate!"

Tumakbo na siya ng matulin dahilan para di na kami mahabol ng mga armadong kalalakihan dahil bigla na lang kaming nawala.

Hanggang sa maka punta kami sa likod ng building ng 4-A at dun kami nagtago. Hinihingal na ibinaba ako ni Loki sa damuhan at sinilip niya ang dinaanan namin kung may naka sunod ba.

Sunod ay sinuri niya ang paligid kung may ibang tao at nabg masigurong wala ay binalingan niya ako.

Nakatulala lang ako sa kanya at nakatingin sa braso niyang dumudugo. Parang wala lang sa kanya na nadaplisan siya ng bala pero ako, kanina ko pa pinipigilan ang paghinga dahil hindi pa nagsi-sink in sa utak ko ang lahat ng nangyari.

Everything happened so fast that I can't even catch up. Para akong nanghihina na napaluhod sa damuhan nang maalala ang nangyari kanina.

Those men shoot those students like an animals. They are innocent. They didn't do anything wrong. But they..they killed them. That's inhumane!

"Winter." Hindi ko inangatan ng tingin si Loki na nakatayo sa harapan ko.

Nakatungo lang ako at pilit na hinahamig ang sarili. Kailangan hindi ako magpaapekto dun. Pero nanginginig ako hindi dahil sa takot kundi sa galit.

Bakit? Ano bang ginawa namin na bigla na lang sila susulpot at pagbabarilin kami? Wala!

If this is Nazi and Olivia's doing, I swear I will not hesitate to point a gun to them. They deserve to die more than anyone else.

"Winter."

"What's going on, Loki? I can't understand it! Bakit nila ginawa yun sa mga studyante na wala namang kalaban-laban?"

He heave a heavy sigh as he kneel in front of me. He tapped my shoulder and looked at me straight in the eyes.

I can see frustration and anger in his eyes that shadows mine.

"Winter, someone stole the finished sample of the cure. Finally, they completed it but someone stole it and brought to the mafia. Olivia was cured and she's now searching for you. She doesn't care about the students, teachers or anyone. What matters to her is you, only you." I gritted my teeth.

So, finally, the undone cure has been completed yet someone stole it and give it to Olivia and that old bitch is searching for me? For what?! Am I that special?

Fuck her face! She's a devil to order to kill innocent people!

"Bakit ba niya ako hinahanap? At dinamay pa niya ang nga studyante na wala namang kasalanan! She could have ask me to come to her, I will willingly--"

"You can't! Fuck, don't be so selfish! Winter, think and don't waste everything!"

"What?! I'm not Loki, I'm actually saving you all. Kung ako pala ang kailangan niya sana nagsabi siya, hindi na kailangan pa niyang idamay kayo. You'll all die--"

"You can't! You can't just go to her and surrender yourself. Nakikinig ka ba sa'kin? Alam mo ba na sugal yang iniisip mo? Winter, ikaw na lang ang pag-asa naming makalabas dito. Kaya hanggat buhay ka at nasa amin, hindi kami matatalo sa gyera na'to. Kaya wag na wag kang gagawa ng kung anong pagsisisihan mo!"

Para akong nabubulunan at hindi ako makapagsalita. Sobrang bigat ng pakiramdam ko at sa totoo lang, hindi ko na naiintindihan si Loki.

Ang gulo kasi ng lahat at wala ng magandang pumapasok sa isip ko. Nakakapanghina ng loob ang lahat ng 'to.

Kakasimula pa lang eh, pero pakiramdam ko susuko na ako.

"A-Ano ba'ng nangyayari? Hindi ko maintindihan Loki. How come everything turned out like this? How d-did they..." Parang nauumid na sambit ko at napalumo na lang.

Bakit ako? Bakit ako ang kailangan nila? Ano ba ang mayron sa'kin? Am I special?
Am I ?

"Actually, I don't know how to explain it but I guess you need explanation for you to understand what's going on."

"I really do need it."

"Yeah, so listen up, I won't repeat it again. We're running out of time before everything went worst." He heave a sigh before talking, explaining everything from the top to bottom.

"Ceixarder brought this intelligent woman in the Invisible Tower of his father weeks ago. She's so smart, so intelligent and she's so beautiful. She studied the experiment of the cure. Work with other doctors and scientists. Every now and then, she'll study about the cure and test everything. Until she told us that she find out something strange in your blood."

Bigla akong napabaling sa kanya. My blood? Wala akong naaalalang may kumuha sa'kin ng dugo.

And seems like, Loki saw the confusion in my eyes that he continued.

"Doctor Watson got your blood when you got stabbed back in the Grand ball, and he studied it. After a month of study and tests on your blood, he found something weird but he's too busy that he can't focus on it. Then, a woman came along and helped him. She studied your blood at the same time, the experiment of the cure. Until she experimented your blood and put it together with the other substances, especially to the undone cure they're doing. At doon na nila nakompleto ang gamot. Dapat ay gagawa ulit sila kasi kunti lang naman ang nagawa nila dahil isa lang naman yong test. But someone stole it. Later on, Ceixarder found out that it was Thomas Bandwedge, he's a traitor, we didn't know. Olivia is under Ceixarder's control but she was cured now and they knew about your blood. At kukunin ka nila ng patayan kung hindi ka namin ibibigay kaya naman nang nalaman ko yun, agad kitang hinanap. Ikaw na lang ang natitira naming pag-asa, kaya wag kang susuko sa kanila. They will just use you and then they'll leave us here, still trapped."

Nakaawang lang ang bibig ko habang nakikinig sa kanya. Hindi yata makayang tanggapin yun ng utak ko.

Now I understand. Pakiramdam ko nagsiklab ang galit ko na matagal ko ng kinikimkim.
We had a chance to be freed but then we were betrayed by a colleague. And that fucking colleague is so stupid! Dapat ay malaya na kaming lahat kung hindi niya lang sana kami trinaidor.

Napabuga ako ng marahas at napayuko dahil sa samo't-saring emosyon na aking nararamdaman. Lumilipad ang aking isipan kina Kiana at sa mga studyante kanina na duguan, maging sa mga studyante at guro na maaaring makaranas din ng ganun.

"H-How about the other students and teachers? Loki, we need to save them! We need to hide them too we need to same them!" Biglang agap ko sa kanya pero tulala lang siya sa'kin.

"Y-Yeah, we should... But let's get going first. This place isn't safe at all." Anas niya at tumayo. Aksidente kong nasagi ang braso niyang nadaplisan at napaigik siya.

"Sorry. Gamutin muna natin yan." Sabi ko at kinuha ang panyo ni Ceixarder sa bulsa ko. Binigay niya to sa'kin noon para ipampunas sa mesa.

"Wag na Winter. Kailangan nating magmadali--"

"Oh shut up. I know that but I just can't let the blood flow." I argued. In the end, he conceded and let me tie the handkerchief in his bloody elbow.

He's just watching me the whole time that I find it awkward later on.

AFTER I treated his wound, he secretly brought me at the Student Council Office. We just used the back door which I didn't know existed. There are armed three men surrounded the whole place yet we managed to deceive them.

"Ano naman ang gagawin natin dito, Loki? At paano mo nalaman na may back door dito samantalang ako nga hindi ko alam?" Bulong ko sa kanyang tenga nang makapasok na kami ng tuluyan.

All windows were closed making the whole room dim. Hindi rin kami nakikita mula sa labas pero nakikita namin ang mga nasa labas.

"It's not my fault, duuh. You should have explore this fucking place when you have the chance. Now you're asking me." He said with a hint of sarcasm.

Hmp!

"Duuh. For your fucking information, I was never an explorer and I thought less of the mysteries this place had. I thought it's just an ordinary office and also, they didn't tell me that there's a back door. " muli kong bulong. Kasi naman, ang back door ay parang semento lang rin at hindi mo aakalaing pinto pala yun.

He didn't answer me and dragged me towards the Locker room. I was about to comment again when he hush me and put his hand in the wall. The wall near the locker of Ceixarder, which is the last one.

"What are you doing?" I asked, a bit annoyed at his weird movements.

"There's a secret way to the factories and other hide outs. This will bring us to your man." He said and rolled his eyes like his pissed just by the thought.

Magtatanong na naman sana ako kung ano ang pinagsasabi niya nang biglang maging invisible ang sementong pader at parang isang digital computer technology.

Napa tanga ako sa kanya lalo na nang biglang bumukas ang dingding na yun at bumungad sa'min ang isang elevator na gawa sa steel.

What the fudge?! This place is so high tech! I never thought that this simple locker room has something like this!

"Wow...is that an..."

"An elevator. I must say, this is the fastest one and can be compared to an electricity. This is made by Night Ruiz, Ceixarder's cousin."

My eyebrows literally tugged up to what he said. Night? I remember him. So his an inventor? He must be possessing such brain any other humankind doesn't have.

And I'm so amazed of this. I've ride almost all elevator in the city but the speed isn't like an electricity.

The white steel covered the whole interior of the elevator and even the floor is somewhat breathtaking. I never thought such thing exist.

"Let's go. We need to hurry—shit!"

We heard a slammed of a door and some broken things. Loki immediately pulled me in and before the elevator's door can close, the locker room's door was destroyed by a sudden kick from outside.

And just in the blink of an eye, like we just dashed and halted at the same time, napasalampak ako sa dingding dahil sa sobrang gulat na bigla na lang kaming huminto. Good thing Loki was there to help me up when the door parted open.

Lumantad sa'min ang mga tingin ng iilang mga studyante at gurong halatang nanginginig sa takot at kaba.

My eyes settled to Martina. Only her?!

"Winter. Oh my, good thing your safe!"

She didn't even hesitate to come near me and give me a hug. I can feel her fear even the fast beating of her heart. Mangiyak-ngiyak pa siya ng kumalas sa'kin.

"Hey..where are the others? Bakit mag-isa ka lang at nasaan na tayo?" Pinalibot ko ang tingin sa mga gurong pinapatahan ang kakaunting studyante na nagpapanic.

The whole place is white and made of steel. Like a safehouse beneath the earth's crust. Or maybe, we're really beneath the ground?

"We're in the hide outs. Hinanda na namin 'to noon pa man para sa lahat sakaling magkagulo. Nasa labas ang iba at pinaghahanap ang Iba pang studyante para ilikas dito. Si Ceixarder naman, hinahanap ka niya sa labas. Nagkasalisihan yata kayo."

Hysterical na paliwanag niya. Halos wala rin akong nakitang ni isang Council armies dito sa loob kaya malamang na nasa labas din ang mga yun.

And Ceixarder, hinahanap niya ako? But I'm here!

"Baka mapano siya sa labas...hindi niya alam na nandito na ako." I'm worried sick. He should know that I'm here!

"We can't go out. Isa pa, nagtutulungan na naman lahat para mahagilap ang mga studyante at gurong lilikas dito. Even the gangs are helping."

"But what can they do? Martina, those armed mafias are heartless enough to hurt them! Ni hindi sila nag-alinlangan na paputukan ang mga studyanteng wala namang kamuwang-muwang kanina. Ano ang laban nila? They're just ordinary students though they're gangsters."

Right. Like the f? Mga armadong kalalakihan at sanay kumitil ng buhay ang kalaban namin, ano naman ang laban ng mga Council armies at mga gangsters? Unless, they have weapons like guns too!

"Don't worry, we won't lose without a fight. Hindi pa tayo talo Winter, kakasimula pa lang ng laban at may alas pa tayo."

"Alas? You've got to be kidding me. Dapat ay mailikas na kaagad ang lahat para kahit anong atake ng mga mafia ay walang masasaktan."

"We know that and let's just trust Ceixarder. We have faith in him."

"I..have faith to him too." I almost whispered it.

Sa totoo lang, hindi pa yata tuluyang napo-proseso ng utak ang mga nangyayari at parang wala lang sa akin ngayon. Ni hindi ko pa magawang umiyak o matakot. Galit. Oo. Pero takot? Hindi. Nalilito? Oo. Dahil nag-iisip ako ng mga ideyang maaring maka tulong sa sitwasyon pero walang magandang pumapasok sa isip ko.

It's like, I'm just so cool and not even bothered.

Hour had passed, Loki went out to help and find the others, but still, no signs of Ceixarder and it's making me worry.

Pinapasok ni Martina ang mga guro at studyante sa isang silid na may double door. Maraming ganun dito na parang personal suites. Maliwanag rin ang buong lugar at tama nga akong nasa underground kami.

Para akong nanghihinang napaupo sa bench na nakaharap sa tatlong elevator at hinihintay itong bumukas.

Mag-iisang oras na at ang katahimikan ng lugar na'to ay unti-unting bumabaliw sa'kin. Pakiramdam ko kasi, kung gaano katahimik ang lugar na'to ay ganun din kaingay at kagulo sa labas.

I closed my eyes and imagine everyone outside, fighting for their lives bloodily. I imagine the cries and begs and the image of some random people bathing in the lake of their own blood.

Para akong tinataga, my heart aches for that scenery and guilt and anger is slowly consuming me. We're almost ending this but we're risking too much. We're almost done in this part of the story but it's like, we need to see how cruel this place could be before we finally leave it behind.

And as a hot liquid cascade down my cheeks, I heard the beeping of the elevator which means somebody has arrived. And when I opened my eyes, my lips parted in shocked... seeing a battalion of wounded and bloody students stepping out from a tight elevator.

Halos di na ako huminga habang naglalakbay ang tingin ko sa mga duguan at walang malay na akay-akay ng mga medyo kaya pang maglakad.

But the thing that caught my whole attention is the girl on Ceixarder's arms. She's unmoving, covered by blood and was severely hurt.

The scene is awful. The girl is like an angel, and he's the knight saving the goddess in distress.

My heart...is tearing apart. That's... that's... Inari!

**

I have a promise to myself that I'll finish this within the year of 2019, but like the usual, sino ako para hindi baliin ang sarili kong pangako? I always break my promises and I now believe sa kasabihang promises are meant to be broken. Damn.

-Astral

Edited