~Third person's point of view

LEADER is standing on top of the tallest tree in the whole Hidden University. He is above all and behind him is the blue full moon that used to be his light to see what's going on under his gaze.

He's standing like a real ninja on top of the tallest tree this closed place could offer while unmoving. His whole body is covered by a black hooded coat that reaches into his knees. He also has a black mask that covers half of his face.

And right from where he stands, he can see all gangsters on war. Fighting for their lives and for power that everybody dream of.

He can see students in black with bloody blades roaming around and killing whoever got block on their way.

He can even see his own gang fighting to no end, and some are actually breaking in on the dormitories which is not allowed for them to do, unless that dormitory is owned by a gangster that is included or involve in a war.

And whoever tries to harm innocent students and teachers will be punished by the Student Council.

Then, Leader look upward straightly and a cold simper formed into his lips as he saw the shining and luminous light in the edges of the invisible tower.

The light from the tower's edges shows up because of the moonlight. And it is only visible during night time.

"One of these days, I promise to take that tower down and together with that I will end your nonsense game Olivia. I will take back what you stole from me. You will pay for what you did to my father, and even to my teacher. I'll make you pay, even kneel before me."

Said, Leader with his coldest voice. Promising to get revenge to Olivia. Then his gaze went down, at the east wherein he can limpidly see a black Van.

And for a brief time, the scenario gets his full attention. Right from where he stands, he saw an old man went down the Van.

The old man is wearing all black with a stick on his hand. There are almost five men surrounded the Van and what gets his attention the most is when he saw a familiar guy walking towards that old man.

Leader can't see the old man's face and he needed to go down the tree and go nearer.

And just like a real trained ninja, he jumped down the tree like its height is just nothing. He landed softly at the surface and rolled over.

Without any noise, he went near the old man and Nazi.

From the dark, hiding behind a big tree, he eavesdropped to their conversation. And what he heard shocked him to the core.

"I heard from your mother that your gang was on the bottom. What happened, son? Does that so-called anonymous leader, without face is more superior than you? Mas magaling ba ang taong walang mukha at hindi man lang nagpapakita kaysa sa'yo na kilala at kinatatakutan? This is not what I expected from you Nazi. We lose Jacob, and that Leader has something to do with it! Now tell me! Are you weak! Aren't you capable of doing this job?! Because if you don't, I will send a man to kill that bastard who killed my son!"

Leader was in awe as he watched how that old man made Nazi quite. So after all, Nazi is just beneath his father huh?

"To be on top, to be the most fearful and powerful one, you need to go wilder than you can ever imagine. And if you're just a dog of somebody who's old enough to die after how many years, don't even try to be a beast in the forest. Cause it will just disappoint me..."

Leader murmured in a low voice enough for him to hear himself.

He was more than excited knowing that Nazi's father and mother are both here in the University. But what bothers him is where the hell that old man is hiding.

And how come that that man is here without him knowing it? Or maybe, they know a way out?

He has to find out.

~Winter's pov

Tanghali na nang magising ako dahil kalahating gabi na ako naka tulog.

Nanghiram ulit ako ng sapin sa paa kay Isabelle dahil nga isang paris na lang nga ang mayroon ako nawala ko pa.

Tinakbo ko na lang mula sa dorm papunta ng Council office kasi late na ako.

At pagbukas ko ng pinto bumungad sa'kin sina Blake, Zen, Alas at Martina na magkatabi at nagkwekwentuhan at kay oh? Xarder na naka upo sa swivel chair niya habang naka pikit at pinaglalaruan sa daliri niya ang ballpen habang nagpapabalik-balik sa pag sway ang inuupuan nito.

Then they all stopped and darted a look towards me.

"Hi Winter, g'morning. Kamusta?"

Bati sa'kin ni Martina na nakangiti.

"Hi Winter."

"Hey Winter."

"Hey."

Magkasabay na bati rin nina Blake, Zen and Alas sa'kin.

"Hello everybody! G'morning! How's life?"

Bati ko pabalik sa kanila at pumasok na.

"Walang bago. "

"Just fine."

"Life is good."

"My life is always good, I'm enjoying."

Isa-isa nilang sagot at bumalik sa mga ginagawa nila.

Nakapasok na rin ako pero imbis na dumiritso sa mesa ko ay kay Ceixarder ako dumiritso.

Until now, I don't know what is the best name to call him. Because his name is too long and his nicknames are not good to hear.

"Hey you, baby. Hindi mo ba ako babatiin?"

Pukaw ko sa kanya at naalala ko na naman ang ginawa niya kagabi. Be ready you moron, cause I'll punch you hard later.

Agad naman siyang nagmulat ng mata at namumungay pa ang nga yun na tumingin sa'kin.

"Baby huh?"

"Yeah. It sounds good right? How was your sleep? Hindi ka binangungot?" Na tangenaka?!

"How would a nightmare visit me if I tasted such sweet lips last night? "

He said while chuckling.

"Ganun? I should have put poison on your plate last night."

Inis na wika ko.

"Oh? But if you did, you'll be poisoned as well. Remember that smack kiss?" Mas lumapad pa ang ngisi niya.

Gusto ko siyang murahin sa sinabi niya nang marinig ko ang tawanan ng mga kasama namin.

"What's with the two of you? Really? This early in the morning nag-aaway na naman kayo?"

"Blame this man right beside me Blake, he's a moron."

"I thought it's not your attitude to blame other people? Bakit ngayon gusto mong isisi sa'kin ang away natin?"

I rolled my eyes. Nauubos na talaga ang pasensiya ko sa lalaking 'to. Sa Xarder na 'to.

"Oo nga naman. Teka, bakit parang ang laki ng problema niyong dalawa sa isat-isa? Nawala lang ako sandali ah?"

Takang tanong ni Martina.

"They're in a lover's quarrel, darling. Let them be." Natatawang sabi ni Alas at hinalikan si Martina sa pisngi.

Eh? Sila ba?

"Walang kami. At walang--"

"Wala naman talagang tayo."

Sinamaan ko ng tingin ang lalaking nakangisi sa harap ko.

Kunting-kunti na lang talaga at masasagad niya na ang pasensiya ko.

"Eh? Wala pa bang kayo? Pero bakit kung makaaway kayo parang ang laki ng pinag-awayin niyo? Ano bang problema?"

Pakikisawsaw ni Blake. At wala akong balak na sagutin siya pero nang bumuka ang bibig ng gagong kaharap ko, agad ko siyang inunahan.

"Wala kaming problema. Hindi lang talaga kami close. Tss."

Sabi ko nalang at pumunta na sa mesa ko.

"Yeah we're not close...cause we're super close." Ceixarder said while chuckling.

Pinanliitan ko siya ng mata sa sinabi niya, dahil dun ngingiti-ngiti kaming pinupog ng titig ng mga kasama namin.

"I feel like, I am out of place here Blake. My brother has Martina, and maybe, we just don't know but I think Xarder has Winter already.."

"Yeah."

"And we're both single here. Wala man lang tayong love life."

"Yeah. I feel so sad as well."

Sabi pa ni Blake at nag-uusap sila ni Zen na parang wala lang kami dito.

"Kayo nalang kaya? Pwede naman yun."

Natatawang suhesyun ni Martina.

"Gross. I don't do same sex."

Nakangiwing saad ni Zen na at masama ang tingin kay Blake.

"Me either. Eww! Zen has no pussy. So no!"

Hindi ko na napigilang matawa sa sinabi ni Blake. Para siyang diring-diri na tinitigan si Zen na ganun din sa kanya.

"Fuck you Blake. Malamang! Lalaki ako eh. Ang sagwa mo!"

"Kayo ang masagwa Kuya. Lumabas na nga kayo! Di ko kayo ma kayang pakinggan."

Pagtataboy pa ni Alas sa kapatid niyang malamig lang siyang tinignan.

"Pero ang kyut niyong dalawa. Bagay naman kayo eh, kaya pag tiyagaan niyo na ang isat-isa."

"Martina!" Halos sabay pang sigaw nina Blake at Zen.

"What? I'm just saying what I saw. My spark naman kayo eh."

"Martina!" Natawa na lang kami pareho ng asar na asar na napangiwi sina Blake at Zen.

"But I am a fan of ZenLake. Kaya di ako mandidiri sa inyo. Kahit pa na hindi yun katanggap-tanggap sa Council."

Gatong rin ni Xarder na mukhang nagsasaya.

Zen looked at him flatly as if he can't believe at him.

"I've never been this irritated before, until this topic was brought up. Maka-alis na nga lang."

Inis na wika ni Zen at naiiling na umalis. Tawang-tawa naman si Alas na sumunod rin kasama si Martina.

"Gross. Para akong masusuka sa pinagsasabi mo kanina Ceix."

Sumunod rin si Blake at ako ay tawang-tawa lang.

Kitang-kita ko kasi sa mukha niya ang pagkadisgusto.

Huli na nang marealize ko na kaming dalawa na lang pala ni Xarder ang natira at agad ko na lang na itinikom ang bibig ko.

Ayaw ko siyang kausapin, naiinis pa ako sa kanya.

"Hey Winter." Pero bigla ay tawag niya sa'kin.

Hindi ko siya tinignan at nagbingi-bingihan lang. Hanggang sa muli niya akong tinawag.

"Winter."

I did not respond.

"Winter, look at me."

I still didn't. Until I heard him stood up and there, because of curiosity I looked up at him but only to see that he's standing next to me.

"What?"

"I'm hungry."

Napakunot ang nuo ko sa sinabi niya. Bakit? Nasa akin ba ang pagkain? Nasaan akin ba ang food Court? Ang canteen? Bakit sa'kin siya nagrereklamo?

"Ano ngayon kung nagugutom ka? Nasa akin ba ang pagkain?"

Gago lang eh.

"Yeah. Ikaw ang pagkain—I mean ikaw ang kasama kong kakain."

Mas napakunot ang nuo ko. Akala ko ba hindi siya sanay kumain ng may kasama? Tapos ngayon isasama niya ako?

Ayuko nga!

Tinaasan ko lang siya ng kilay.

"Kasama mo sa pagkain? Ano mo ako? Yaya? Malaki ka na, edi kumain ka ng mag-isa. And besides, you said you're used to eat all alone. So what now?"

"Don't misinterpret me. Sabi ko kasama kitang kumain, kasi ikaw ang mag o-order. Now, stand up and let's go."

"Wow naman! Ano mo ako? Domestic helper? Mag-oorder ka nalang ako pa ang gagawa? Wala kang kamay?"

Naiirita ko nang tanong sa kanya. Napabuntong hininga naman siya at napapikit na para bang nagpipigil na magalit.

At siya pa talaga ang galit?! Kapal ng mukha niya ha.

"We will not eat just in canteen, kaya kita isasama para may magdala ng tray. Dito ako kakain. No, change of plan, get me my breakfast and bring it to me. Yun na lang gawin mo."

Utos pa niya. I looked at him with full of sarcasm and fake amazement.

Wow! Nag-uutos talaga siya noh? Kala mo naman libo-libo ang sini-sweldo sa'kin kung maka utos eh ni cinco nga wala akong natatanggap.

"Nakakawala ka sa katinuan kausap Ceix. Ang lakas ng loob mong utusan ako ah. Ni please o pakiusap wala. Kaya No! Ikaw ang kakain bakit ako ang oorder? Sinong niluko mo?"

Sagot ko pa sa kanya. Napaikot pa ako ng mata nang matiim niya lang akong tinignan ng ilang sigundo.

"Fine. I won't eat for the meantime. Tinatamad lang naman akong lumabas. By the way, clean the whole office before everyone get back. That's your punishment for not doing what I told you."

Anas niyang nagpakunot ng nuo ko.

"Hey! Ganun? Porket 'di kita sinunod kailangan ko na agad mag linis?"

"Sort of. Ganun dito eh."

"No way! I will not clean this whole room! May taga linis dito kaya no way."

Ungot ko pa pero nagkibit-balikat lang siya bago pumasok sa locker room namin.

Napabuntong hininga nilang ako. Nakakawala siya ng bait kausap.

Naiinis na tumayo ako at sinundan siya sa locker room para sana awayin pa pero napatigil ako nang makitang wala namang tao dun.

Wait, dito siya pumasok kanina ah? Saan siya nag punta?

Shocks! Nagiging invisible ba siya? Ang shus!

Pumasok ako at tinignan lahat ng sulok pati sa shower room at sa CR pero wala pa rin akong nakita.

Kaya kinabahan na ako. Waaa, kinain ng tiled floor si Ceix! Susme!

Pero joke ko lang yun, agad na akong lumabas dun at hinintay siyang makabalik pero mahigit kalahating oras na mula ng pumasok siya sa locker room pero di pa rin siya bumabalik.

"Shit! Saan ba siya nagtago? " o baka naman naging ant man na siya sa liit at di ko lang nakita.

Hayss.

But suddenly, someone stepped up from the locker room.

Nanlaki ang mga mata ko at napakurap-kurap sa kanya..

"H-How come you're just there?" Tumaas ang kilay niya pero malamig ang mukha.

"What?"

"Wala ka diyan kanina?! S'an ka nagtago?!"

I can't help but to be shocked and curious. But he just shrugged like it's nothing serious.

"Don't tell anyone. Baka mapagkamalan kang werdo."

"Gago! Bakit, saan ka ba nagtago at hindi kita nahanap kanina? Kasi hinalughog ko na ang buong locker room kanina pero wala ka naman."

Nagtataka ko pa ring tanong. Pero wala siyang sinagot dun at naupo lang ulit sa swivel chair niya at nangalumbaba sa mesa.

Then he spoke.

"Don't wake me up until 11 sharp. I'm resting."

Yun lang ang sinabi niya at hindi na siya gumalaw. Hanggang sa dumating na sila Martina at nagtanghalian na ulit.

Akmang lalabas na ako nang mapatingin ako sa kanya. He's still sleeping. Di pa siya kumakain mula kanina, di pa naman siguro siya patay.

Iiwan ko na lang sana siya nang pag bukas ko ng pinto bumungad sa'kin ang tatlong lalaki na puro naka-itim at nakakatakot ang itsura.

"Sino kayo? Anong kailangan niyo?"

Kinakabahang tanong ko pero hindi sila sumagot at napahakbang ako paatras nang bigla na lang silang pumasok ng walang pasabi at may ititutok sa'king patalim ang isa.

I was shocked. Nanlamig ang buong katawan ko dahil mukha talaga silang papatay.

"Ano yan? Sino kayo? Ito ang Council's office at di kayo pwedeng basta-basta lang na pumasok dito--"

"Hush her. She's too noisy."

Biglang utos ng lalaking nasa likuran nila at napasigaw ako nang hinablot ako ng isa pang lalaking may hawak na kutsilyo.

But before he can totally pull me, someone has grab my hand first and pulled me back.

Saka ko lang nakita si Ceixarder at di ako makapaniwalang pinanuod siyang tumalon at umikot sa ere para lang maabot ng dalawa niyang tuhod ang leeg ng lalaking humila sa'kin kanina, and just in a one swift move, nasa leeg na ng lalaki ang tuhod niya at walang kahirap-hirap iyong binali. Dinig na dinig ko pa ang tunog ng buto ng lalaki.

Like the hell? How did he do that?

Ang I can't believe it. He just snapped someone's neck like it's nothing!

Napaatras ako nang bumagsak ang walang buhay na katawan ng lalaki sa sahig at mabilis na tumalon si Ceix para di siya madala sa pagbagsak nito.

Parang wala lang sa kanya ang kanyang ginawa at hinarap pa niya ang dalawang lalaki na nanunuod lang kanina.

Pero ako, hindi pa rin ako makapaniwala sa nakita. Just his knees, he snapped someone's neck.

Crap!

"Who's next? I'm warming up. Just the three of you?"

Nanghahamon pa niyang wika gamit ang malamig niyang boses.

Then he looked at me over his shoulder.

"Close your eyes if you don't want to see this. And move backward, there are lots of enemies outside."

Asik ni Ceix at may mga kalalakihang halos sampu ang nagtangkang pumasok sa opisina namin pero agad ng kumilos si Ceixarder ng mabilis.

With a blast, he attacked the two men who entered first earlier, he tried to take them down by his punches and kicks but he failed.

And I feel so useless while watching him all alone and fighting all those men in black.

He has a knife in his hand which I didn't know where it came from. But when the enemies tried to capture him, he immediately stabbed them one by one.

At ako, nakaawang ang lang ang labi habang nanunuod sa kanya. Hindi ako nakaramdam ng takot dahil alam kong hindi siya matatalo.

Of course he wouldn't! He is Ceixarder Rosevelm, he's good at fighting.

Pero ano nga ba ang laban ng isa sa labindalawa? Wala, dahil kahit na napapatumba niya ang kalaban ay agad lang ang mga itong bumabangon at umaatake.

I don't know what's going on. I thought we're untouchable? So what's happening now? Where are Blake and Zen? We need help.

"Ceixarder!"

Napa sigaw ako nang tinamaan siya ng suntok sa sikmura at may humampas pa sa batok niya. Natumba siya at agad na hinawakan ng iba pa niyang kalaban.

Gusto ko siyang tulungan pero paano? How when I can't even help him.

At nang subukan niyang kumawala ay sunod-sunod siyang sinuntok ng isang lalaking mukhang leader nila.

But he didn't clenched nor inveigh. Instead he tried to escape in those men in black's grip.

And he did. Hindi ko nakita kung paano dahil sa bilis niyang di'ko masundan.

Ngayon ay may kutsilyo na siyang hawak at ginamit yun para patumbahin ang mga kalaban pero hindi lahat.

Napaatras pa ako sa may bintana nang may lalaking lumapit sa'kin.

"Stop right there!"

Pero hindi siya nakinig at lumapit sa'kin habang  sinubukan akong hawakan pero bago pa niya ako maabot ay umigkas na ang kamao ko papuntang mukha niya at agad ko siyang tinuhod, sinipa sa binti at malakas na sinuntok para mapaatras siya.

Okay na sana. Pwede na akong tumakbo pero nang makita kong nakakatayo pa siya ay walang pagdadalawang isip ko siyang hinampas ng vase sa ulo na nasa table ni Ceix.

Then I punched him again making him dropped on his knees.

"Winter use the window and run! Go to Zen!"

Sigaw ni Ceix sa'kin na may sinasalag ring mga suntok.

Hindi agad ako nakagalaw dahil pinanuod ko pa kung paano niya hunting-in ng kutsilyo ang isang lalaking lalapit sana sa'kin dahilan para matumba ito.

And now, he only have one knife to depend his life. But he throws it again to me.

To me!

Nanlaki ang mata ko nang makitang tatamaan ako ng kutsilyong hinagis niya.

Gago! Ano bang iniisip niya!

But it didn't touch me, instead, lumampas ito sa gilid ng aking tenga at narinig ko ang pagkabasag ng sliding window sa likuran ko.

Then I heard a thud. Parang may bumagsak at nang lingunin ko, napaawang ang aking labi nang makita ang isang lalaking nakaitim, may nakatusok na kutsilyo sa gitnang nuo niya at unti-unting kumalat ang dugo sa sahig. It almost reached my feet if I didn't move backward.

Shit! This man is just behind me!

"Winter. Jump off the window and run unto Zen. He'll protect you--"

"Ayuko!"

Balik kong sigaw sa kanya at pilit na nilabanan ang pangangatal.

I'm brave, I used to get into fights before, I'm just not used of seeing blood and any killing activities but I can fight.

"Ang tigas ng ulo mo. Nililigtas na nga kita eh, sumunod ka na lang——"

"Bakit hindi mo ba ako kayang protektahan?!"

He stiffened. Nahinto siya sa pakikipaglaban sa tatlong lalaki na natitira at sugatan pa.

He looked at me over his shoulder before saying;

"Stay then. I can protect you with all of my strength."

Pagkasabi nun ay mabilis niyang inatake ang tatlong lalaki. I was amazed when I witnessed how he jumped off into the air as if his weight is just nothing. Then he kicked one man's neck and rested in that man's shoulder before jumping downward and at the same time, he stabbed his unmoving enemy on the back.

Napalunok na lang ako nang pinagtulungan siya ng dalawa pang natitira. Pinaikot-ikot niya lang sa ere ang kutsilyong hawak na parang naglalaro at lumanding ito sa leeg ng isang lalaki habang umangat ang isa niyang paa at hinuli nun ang leeg ng isa pa. Then I heard a sound like something has been broken.

Napalatak nalang ako. He snapped a neck again! Then he walked towards me like nothing happened.

Maraming nakahiga sa sahig na katawan pero parang wala lang yun sa kanya at lumapit sa'kin ng di inaalis ang tingin.

"They are weak. I didn't even have sweats. But I enjoyed killing."

Napalabi ako. He just killed, kitang-kita ko at hindi ako makapaniwala.

Sobrang bata pa kasi niya pero nadungisan na ng dugo ang kanyang mga kamay dahil wala naman siyang choice. If he won't kill, he'll be killed. That simple.

"You're... scary." Wala sa sariling sambit ko.

Yun kasi ang nakita kong siya kanina. Agad na nawala ang lahat ng emosyon sa kanyang mukha at napabaling sa kutsilyo niyang nasa katawan ng isang lalaki na hinunt niya kanina.

He just pulled it up and wipe its blade using his own clothes.

"Thanks for saving me. I didn't feel any presence earlier so I didn't know." Ang tinutukoy ko ay ang lalaking binato niya ng kutsilyo kanina na akala ko ako na ang tatamaan.

"Always welcome. I won't let anyone hurt you again."

"What's going on? Bakit may mga sumugod satin?"

"You'll know later. " Aniya at hinawakan ako sa kamay saka hinila.

"Let's go. This place's a mess." Aniya pero bago pa ako makasagot at bago pa kami maka-alis ay may humarang na namang nga kalalakihan sa pinto.

This time, they have guns already. At napahigpit ang kapit ko sa kamay niya, ni Xarder.

Ano na naman 'to? Hindi pa ba tapos?
At ano bang ginawa namin at may gustong pumatay sa'min?

"Stay behind me, stay away from the windows now and be alert." Aniya pa.

"May mga baril sila Ceix, paano mo sila lalabanan? Ikaw lang mag-isa? Ang dami nila." Nag-aalalang wika ko.

"I'll deal with it. I'm Ceixarder Rosevelm after all. No worries, baby."

Nagawa pa niya akong ngitian bago malamig na humarap sa mga kalalakihan sa may pinto.

"Whoever sent you here to kill us might forget my golden rule, and that is to not touch any of us. The Student Council Members. And I swear, I will punish severely whoever ordered this massacre."

Napa-nganga ako sa aking narinig. Massacre?! Seriously?! Mina-massacre na pala kami eh paano ang iba? Nasan na sila?

Tumawa lang ang isang lalaki na may nga tattoo sa braso. May hawak itong baril at tinutok kay Ceix.

Di ko napigilang mapamura sa isipan ko dahil marami sila at halos lahat nasa amin na ang mga baril, nakatutok, samantalang kami, nakatayo lang at na-corner na.

Wala na kaming takas.

"I don't fuckin' care with that golden rule! If you die, lahat kayo, wala na namang mangangahas na kumalaban sa'min."

"Then make sure to kill me, cause if you failed, you will badly regret it. Big time. Because I will not punish lashes anymore, this time, I'll make it more painful and regretful. More harsh and like a death wish. So be sure to kill me, because I will make you all kneel before me and beg, together who sent you. Olivia, Nazi, and even Nazi's father. That old man will rot in my dungeon soon."

Banta ni Ceix sa lalaking maraming tattoo at nakita ko ang pagtagis ng panga nito.

Malamang na tinamaan siya at natakot sa sinabi ni Ceix.

Even me, his as cold as ice voice sent shiver down my spine.

"Then I will kill you myself, kid. I will break your skull in return of your threat. Go get the girl...she's mine to play."

Utos ng lalaki na agad na sinunod ng mga kasama nito.

Nanlaki ang mga mata ko. Ako? Gago pala siya eh. Ako mismo babasag sa bayag niya!

Pero bago pa makalapit sa'kin ang sinuman, naagaw na ni Ceix ang baril nila at nang pinaputukan siya ay ang katawan ng lalaking inagawan niya ng baril ang pinangsangga niya sa bala.

While me, natulos ako sa kanyang likuran. Hindi ako tinamaan pero may dumaplis na mainit na bagay sa balikat ko.

Then in just one blast, nagkakaputukan na pala. Naramdaman ko na lang ang pagtulak sa'kin ni Ceixarder pabagsak para hindi ako tamaan ng bala.

Pero bago pa ako bumagsak ng tuluyan sa sahig ay nakita ko na ang pag-igik ni Ceix nang tamaan siya ng bala sa balikat. Pero parang wala lang yun sa kanya at inatake ang mga kalaban namin habang nang lahat ng baril ay nakatutok sa kanya.

Dun na ako sobrang kinabahan at napa sigaw sa takot.

"Ceixarder! Aah!"

I closed my eyes when I heard lots of gunshots, then seconds had passed, I heard thuds.

Nang nagmulat ako, nanlaki ang nga mata ko nang makita ko si Rayven at Raisen na may hawak na baril, si Loki na naka sunod at ang mga kalaban namin ay nakahiga na lahat.

Maliban sa lalaking maraming tattoo na gumagapang palayo sa kanila pero agad siyang nilapitan ni Loki at hinawakan sa buhok saka malakas na iniumpog ang ulo sa sahig.

I can't believe on what I saw. All of it, nakakangatal.

Then my eyes settled to him, Xarder who's now standing next to Loki. Motionless and emotionless.

Lumapit siya sa'kin at nagulat ako nang may inilabas siyang panyo mula sa kanyabg bulsa saka itinali iyon sa dumudugo ko pa lang braso, it's on my tricep, daplis ng bala kanina.

"I will make them pay. Expensive than before."

He murmured lividly after tying the handkerchief.

"They are so many, and so eager to kill you all. How could you didn't prepared? Brain, you almost die if it wasn't because of us."

Hindi ko alam kung nagyayabang si Rayven o ano dahil sa tuno ng pananalita niya.

"Should I say thank you wherein in the first place I saved your ass before? You didn't came prepared a year ago when you had a fight with the Devillion League, and if it wasn't because of me too, maybe....hindi ko na itutuloy. Nakakahiya naman kasi sa'yo."

Parang naaasar na asik ni Ceix. Pero iba ang napansin ko. Bakit parang kung mag-usap sila parang magtropa lang sila?

"In my case, I'm always prepared and when I saw you fighting earlier, I was just watching when Loki approached. So nakisabay na'ko. Maawa naman kasi tayo sa heart and soul daw ng Student Councilna muntik na kaninang mapatay. I thought you're smart? But as what I've saw earlier..." Raisen has this annoying smirk "...hind ko na itutuloy. Nahihiya naman kasi ako sa'yo. " Natatawang saad nito na ginaya pa si Ceixarder kanina.

Sumama naman ang tingin ni Xarder kay Raisen.

"If you didn't come, I can take them down myself——"

"—so confident."

"I have a plan earlier until you came. "

Pinaikot lang ni Raisen ang mata niya sa'min. Napa-igik naman ako nang humapdi bigla ang sugat ko.

"I suggest you should go and——

"Who among you saw Blake, Zen and Alas?"

Biglang tanong ni Xarder kina Rayven. But no one speak up until Loki sighed.

"I saw them....they got shot and severe injuries. And Alas...he was shot in the head."

Parang akong nanghina bigla. Parang ayaw mag sink in sa isip ko ang narinig ko. I can't believe it.

Si Alas? He's like a brother to me, but never in my wildest thought that this will happen and worst, Alas got shot.

"Fuck. Alas has to be alive, kasi kung hindi, ipapatikim ko talaga sa kanila ang inferno na hindi pa nila nasiailayan."

I can sense the extreme anger in Xarder's voice, but he's just holding it back.

"That's why you should go and just one of you stay conscious, cause if not, it would be your downfall."

"No way..." Di ako makapaniwalang tumingin kay Rayven pero umiling lang siya.

Downfall? Of us? If that happens everything that this organization has built for five years will be destroyed. Kasi sigurado akong gagawa at gagawa agad ng hakbang ang sinomang may gawa nito para mawala na ang Council.

And that's the end!

"I'll make sure one of us will be left conscious. Winter, we have to go now."

Bigla nalang akong hinila ni Ceix palabas pero hindi pa ako nakakaalis sa kinatatayuan ko nang sabay-sabay na napamura ang lahat ng kasama ko at isang putok ang nagpatigil sa'min.

Me, Rayven, Raisen, and Loki stiffened. Napahawak ako sa dibdib ko. And my hand trembled when I saw a red liquid on it.

Napaawang ang labi ko at napatingin kay Ceixarder na nakaharap sa'kin at naka talikod sa pinto kung saan nakapalibot ang lahat ng mga lalaking naka-itim kagaya ng mga nauna.

"Shit!"

"Fuck!"

"Fuck! What's this!"

At parang nahugot ko ang hininga nang mismo sa harapan ko, nakita ko kung paano tumalsik sa'kin ang dugo ni Ceixarder na gawa ng tatlo pang balang tumama sa kanya.

And here I thought I got shot but I'm wrong because the blood on my uniform wasn't mine but his, and he used his body to cover me from the bullets.

"N-No way....this can't be!"

"Ceix!"

Nasapo ko ang bibig nang nagkaputukan pa ulit at akala ko mamamatay na rin ako. Nabuhayan lang ako ng loob nang makita ang maraming grupo ng kalalakihan at kababaihan na nakasuot ng kulay asul at may Council crest sa damit nila.

The Armies.... We are now safe but;

I felt him, Ceixarder, he hugged me tight as he dropped but I caught him with all my strength, but it wasn't enough causing us to dropped down the floor.

And before he close his eyes, he whispered something.

"Please take care....stay alive, everyone needs you. My secretar——"

And I felt his whole weight.

***
My baby got shot.

Edited