Tine's pov:

Kinabukasan ay agad akong pumasok sa school dahil excited akong makita si kean.

What happened last night was special for me, siya pa lang yung unang lalaki na naka pag patiklop saakin dahil sa actions niya.

Nag lakad lakad ako sa cafeteria hinanap siya, nang makita ko siya ay agad akong lumapit sakanya.

He's with his friends lumingon siya saakin kaya kumaway ako, to my surprise hindi niya ako pinansin.

"Hi daw pre" sabi nung isang lalaki sakanya.

Nag init ang pisnge ko dapat hindi ko nalang ginawa yun! I felt so embarrassed nag titinginan saakin yung mga tao.

Agad nalang akong nag lakad palayo sa cafeteria at nag punta sa library.

Ramdam ko ang bilis ng tibok ng puso ko, ngayon ko lang to ginawa sa buong buhay ko dahil lumaki akong mag Isa lang.

"Excuse me, can i sit here?" Tanong nung isang lalaki, Wala naman akong magagawa nakaupo na siya kaya hinayaan ko nalang.

Napag desisyunan ko na mag basa nalang para lumipas ang oras "Are you graduating?" Tinignan ko siya at tumango, siya naman ay ngumiti.

"I'm Aron Dela Quezta, Mech engineering fourth year" nilahad niya ang kamay niya sa harapan ko "Christine Almirano".

"Nice to meet you, are you alone?" I just gave him a nod.

Nawalan ako ng gana makipag kaibigan sa mga tao dahil alam kong mang iiwan lang din naman sila lahat.

Ang akward na ng silence namin kaya tumayo na ako at inayos ang gamit.

"Nice to meet you" mahina kong sabi at umalis na ng library para pumasok na sa next class ko.

After dismissal agad na akong nag antay ng jeep sa sakayan, habang nag iintay nakita ko ang Isang pamilyar na sasakyan.

"Hey, I'll take you home" sabi ni kean ilang segundo ko siyang tinitignan hindi kinikibo kaya bumaba siya ng sasakyan at pinag buksan ako ng pinto "Come on"

Sumakay ako kaya napangiti siya habang sinasara ang pinto ng sasakyan.

"Wag muna tayo umuwi. Picnic tayo sa bluebay tapos order tayo sa hot star" I gave him a smile and nod as a response.

"B-bakit di ko moko pinansin kanina?" He looked at me and tapped my shoulder.

"Sorry" ayun lang ang sabi niya.

When we got there, nagulat ako na may dala siyang picnic blanket, mukhang pinag handaan niya ah.

Nag order na siya ng food kaya naiwan akong mag Isang naka upo sa picnic blanket.

Pag balik niya daladala niya na ang pag kain namin kaya kumain na kami.

"So tine, bakit ka pumasok sa ganung trabaho? I'm so curious about you" I chuckled anong nakaka curious sa buhay ko eh puro sakit at hirap lang naman.

"Kailangan ko ng pera eh" nakatingin lang siya saakin at hindi na kumagat sa manok niya.

He's just staring at me "Can you tell me more about you? Kung comfortable ka"

"Well, my father got my mom pregnant at a very young age, she was sixteen at that time. When she gave birth to me hindi siya handa, she doesn't love her self kaya she doesn't know how to love me" I smiled sadly remembering how I begged her to give me the slightest attention.

"Where is she now?"

"She left us" Tumingin ako sakanya "I vividly remember it. It was two days before my seventh birthday"

"My dad in the other hand is so broken na ginawa niya nang tubig yung gin at beer" tumawa ako pero alam ko sa sarili kong naiiyak na ako, it was just my coping mechanism so I won't end up crying.

"Ayun napabayaan niya yung business namin kaya nalugi kami, tapos nag kasakit pa siya sa atay kaya at the age of nine kailangan ko nang kumayod"

Hindi biro ang pinag daan ko. I hate telling people about this, pero parang ang gaan ng pakiramdam ko. Hindi ako pala kwento, pero pag nag kwento ako tuloy tuloy na. I'm like a bottle that spills when you tild it a little.

"Bakit wala kang masyadong friends?" Tinaasan ko siya ng kilay "I mean lagi kitang nakikitang mag isa sa kung saan saan sa school na mag isa lang" i smirked at him "Are you stalking me?" Tanong ko kaya natawa siya.

"I hate attachment." Sabi ko sabay inom sa juice ko habang nakatingin lang sakanya.

"You hate attachment, because?" I chuckled and patted his shoulder "Iiwan lang din nila ako, alam ko na yan. Kabisado ko na"

"Why are you so advanced? I mean, malay mo naman. Hindi lahat iiwan ka" I scoffed.

"Oh trust me, I know it already" sinimangutan niya ako "Tell me more" I chuckled "Why are you so invested in my story?"

He shook his head "It looked like you needed someone to talk to" i sighed deciding to continue.

"I never had a normal childhood. My whole childhood gave me a huge scar, I was young! I should be happy and free hindi nag aalaga sa tatay kong lasing" anas ko sabay punas sa mata kong hindi ko na namalayan na tumulo na, I laughed a bit para hindi na tumulo pa.

I chuckled as I drew circled on my arm "I had to drag his ass pauwi saamin kasi ayoko siyang iwan lang sa labas ng bar" tinakpan ko ang mata ko dahil tulo na ng tulo ang luha ko.

"My parents is suppose to protect me from all the pain that I felt, but they caused all of it. No amount of healing could ever heal that" I was sure of it, they can't heal me, I can't heal myself. I'll always have a fear of abandonment, I'll have a ghost behind me.

Napatigil ako nang yakapin niya ako ng mahigpit "I'm sorry that you had to go through that" Ang bilis ng tibok ng puso ko at alam kong ramdam niya yun ngayon.

"Okok enough of me. Ikaw, naman tell me about yourself"

He smiled and reach for my hand shaking it a bit "I'm Kean Cedric Marquez, Mech engineering pero di ko pupursue gusto ko lang maka graduate para flex ko sa mga friends ko diploma ko! Tapos pag graduate namin ng mga tropa ko mag babanda na kami yun na goal namin" I laughed, so he wants to be a band member huh.

"And?" Tumaas kilay niya.

"I'm 22, I have an older brother named Kylo Cyric Marquez, he handles my family's business" Mayaman pala tong gagong to eh.

"I play e guitar, may banda ako simula grade eleven" Magaling! Guitarista pala siya.

Daming naman daldal neto, I want to know about his past and stuff hindi ganito, pero I wouldn't force him to open up, baka hindi pa siya ready mag open up about sa serious matter niya.

After our open up session or something agad na niya akong hinatid saamin

"Thank you listening to me, i feel so much better" I smiled at him he leaned close to me and gave a peck on my lip

"I'm willing to listen to you, I'll be here." Ngumiti ako bago bumaba ng sasakyan niya.

It feels so nice to vent out sometimes.