Kafesin biri, bir kuş aramaya çıktı.
-kafka

KISIM İKİ - HİÇLİĞİN KAHRAMANI

burası neşeler ülkesi!
gündüzleri ter içinde uyanır,
geceleri ağlayarak uyuruz.
neşeli bir ülke burası...

-bizâr

•

•

Huzurlu hissettiren bir fotoğraf karesinden renkleri alırsanız hüzün baskın gelir. Dünya, baktığınız noktaya göre duygu değiştirir.

Belki de bu yüzden yerimde duramıyorumdur. Her şeyi deneyimlemek ve hiçbir şeyden geri kalmamak istiyorumdur.

Ama bunun mümkün olmadığını söylüyorsunuz, duyabiliyorum. Belki evet, belki hayır— yine de belki; her zaman bir umut var demekti bu benim için.

Bu kelimeyi seviyorum. Ne beklememiz gerektiğini kestirmemize izin vermiyor ve bizi şaşırtıyor. Belki erken uyanırım ve belki de bir gemiye binerim ve belki bir kuş üzerime pisler ve belki bir kahve içerim bu da çarpıntı yapar ve belki çay içmeyi tercih ederim ve o gün hayatta kalırım ama belki de birisi üzerime düşer ve kafamı çarparım belki de âşık olurum. Gördünüz mü? Belkiler birçok şey yaşatabilirler.

Ve bir gün, kendine belkilerden oluşan bir pelerin dikmiş bir kadınla tanıştım. Elleri yara bere içindeydi, pelerini delik deşikti; ruhu gibiydi.

Ve her şey, ona bir çay götürmemle başladı. Sonra bana hikâyeler anlattı, aralarından kendisini toplamaya çalıştığı öykülerini... 

•