Była godzina trzynasta, kiedy byłam już całkowicie spakowana. Dzisiaj w końcu wracałam do domu, gdzie znów zacznę normalne życie. Wczoraj dzwoniła do mnie Grace informując mnie, że zostaje u Sophie na noc. Nie miałam nic przeciwko, ponieważ wiedziałam, że dziewczyny się przyjaźnią. Nie chciałam, aby z mojego powodu coś zmieniało się między nimi.

O czternastej musiałam być pod szkołą, a Grace obiecała, że będzie na trzynastą. Jednak dochodziła trzynasta trzydzieści, a dziewczyny dalej nie było. Trochę się martwiłam, ponieważ to z Grace najbardziej chciałam się pożegnać. Westchnęłam i chwyciłam rączkę walizki oraz moją torebkę podręczną.

Wyszłam z pokoju i skierowałam się w stronę drzwi. Na szczęście nikogo w domu nie było, tylko rano mama Grace i Nialla przekazała mi kluczyki, abym zamknęła drzwi i włożyła je do doniczki. Zrobiłam to o co prosiła i wyszłam przed dom, jeszcze raz analizując czy na pewno wszystko wzięłam.

Kiedy byłam tego pewna, wysłałam sms-a do Louisa, który zaoferował, że zawiezie mnie pod szkołę. Miałam cichą nadzieję, że Louis przyjedzie też z Harrym, ponieważ także chciałam się z nim pożegnać.

Po napisaniu sms-a skierowałam się w stronę przystanku, gdzie miałam poczekać na chłopaka.

Po dziesięciu minutach ujrzałam przed sobą czarny samochód. Uśmiechnęłam się i chwyciłam rączkę walizki oraz torbę.

- Cześć. - przywitał się Louis podchodząc do mnie i składając pocałunek na moim policzku.

Byłam lekko zdezorientowana, ale odwzajemniłam gest.

- Hej - przywitałam się. - Włożysz walizkę do bagażnika? - zapytałam.

- Jasne, daj mi wszystko, a ty wsiadaj, bo się spóźnimy - stwierdził, a ja przytaknęłam i oddałam rzeczy Louisowi.

Okrążyłam samochód i wsiadłam na miejsce pasażera, a Louis zaraz po mnie dołączył na miejsce kierowcy.

- Zapnij pasy, skarbie - mruknął, a ja zrobiłam to o co prosił.

Chłopak przekręcił kluczyk w statyjce, a po chwili ruszyliśmy w stronę szkoły.

Byłam trochę zawiedziona, że Louis przyjechał sam. Miałam cichą nadzieję, że przyjedzie także z chłopakami.

Włącznie z Niallem.

Tęskniłam, bardzo tęskniłam. Chciałam go przytulić, pocałować. Od dwóch dni nie widziałam Nialla, ani z nim nie rozmawiałam. Wiem, że to głównie moja wina, ponieważ nie chciałam słuchać jego wyjaśnień, ale za dużo by mnie to kosztowało. Na samą myśl, że mam wyjechać i go już nigdy nie zobaczyć chcę mi się płakać. Jednak nie mogę mu wybaczyć tego co zrobił, skrzywdził mnie bawiąc się moimi uczuciami.

- Maya, ziemia do Mayi - krzyknął Louis machając dłonią przed moją twarzą.

Automatycznie się ocknęłam i spojrzałam na chłopaka.

- Coś się stało? - zapytałam.

- Nic, tylko po prostu zachowujesz się jakbyś była nie obecna - stwierdził, a ja westchnęłam.

- Przepraszam, jestem zmęczona - skłamałam opierając głowę o szybę.

Po dziesięciu minutach byliśmy pod szkołą. Wysiadłam z samochodu i wyciągnęłam telefon, aby ponownie zadzwonić do Grace.

- Poczekam tutaj na ciebie i odwiozę cię na lotnisko, dobrze? - zapytał, a ja przytaknęłam.

Po paru sygnałach ponownie usłyszałam pocztę głosową. Przeklnęłam w myślach i włożyłam komórkę do kieszeni.

- Za dziesięć minut będę - oznajmiłam i skierowałam się w stronę budynku.

Kiedy byłam wystarczająco blisko, ujrzałam Alex i Harrego, którzy stali przy frontowych drzwiach.

- Cześć, wam. - przywitałam się lekko uśmiechając

- Maya, jak ja cię dawno nie widziałem! - krzyknął Harry i automatycznie mnie przytulił.

Zaśmiałam się cicho, ale odwzajemniłam gest chłopaka.

- Gdzie jest Niall? - zapytałam nie zdając sobie tak naprawdę sprawy po co. - Znaczy, gdzie jest Grace i Sophie - poprawiłam się, a Harry lekko się uśmiechnął.

- Wczoraj Grace nocowała u Sophie, ale ja byłam u Harrego i Liama na noc - oznajmiła. - Dzwoniłam dzisiaj do nich, ale żadna nie odbierała.

Przytaknęłam i rozejrzałam się dookoła.

- Niall nie chciał przyjechać. Chciał ci zrobić przysługę, bo stwierdził, że nie chcesz go więcej widzieć - oznajmił Harry, a mi momentlanie zrobiło się przykro.

Więcej go nie zobaczę.

- Rozumiem - mruknęłam. - Chodźmy do środka  -zaproponowałam spuszczając głowę i kierując się w stronę wejścia.

Po dość krótkim apelu, wszyscy skierowali się na zewnątrz łącznie ze mną, Harrym i Alex.

Chciało mi sie płakać, ale nie mogłam pokazać jak bardzo mi zależy. Nie chciałam tak kończyć z Niallem, tak bardzo nie chciałam.

- J-ja jadę z Louisem - plątałam się czując napływające łzy do moich oczu.

Spuściłam głowę, aby nic nie zauważyli, ale kątem oka widziałam, że wymienili się spojrzeniami.

- To widzimy się na lotnisku - oznajmiła Alex, a ja przytaknęłam.

Pobiegłam w stronę samochodu Louisa, po czym automatycznie wsiadłam wycierając dłońmi łzy, które spływały po moich policzkach.

Kocham Nialla.

- Jedźmy - oznajmiłam.

- Maya, co się stało? Czemu płaczesz? - dopytywał.

- Do kurwy, po prostu jedź - warknęłam ciągle wycierając łzy z policzków.

Louis nic już więcej się nie odezwał, a ja oparłam głowę o szybę czując coraz więcej łez, które napływały mi do oczu.

Po pięciu minutach byliśmy już przed lotniskiem. Nie mogłam się uspokoić wiedząc, że już nigdy nie zobaczę osoby, którą kocham.

- Powiesz mi co się stało? - zapytał Louis, a ja zaprzeczyłam krecąc głową.

Wysiadłam z samochodu czekając na swoje bagaże.

- Jeśli mi nie powiesz co się stało, nie oddam ci walizki - stwierdził siadając na masce samochodu.

- Louis, nie denerwuj mnie i oddaj mi te walizkę - warknęłam.

- Maya, nie mogę patrzeć jak płaczesz. - zeskoczył z maski i podszedł do mnie, a ja automatycznie go wyminęłam.

- To nie patrz - mruknęłam i sama otworzyłam sobie bagażnik.

Wyciągnęłam walizkę oraz torebkę, po czym trzasnęłam zamykając klapę.

- Dziękuję ci za odwiezienie, ale dalej pójdę już sama - oznajmiłam chwytając rączkę walizki, a torebke zarzucając na ramię.

Zaczęłam kierować się w stronę lotniska, aż nie zostałam pociągnięta za ramię.

- Co się dzieję - zapytał po raz setny.

- Niall się dzieję. - wyrwałam się z uścisku i zaczęłam biec.

Wbiegłam na lotnisko, po czym usłyszałam:

- Lot dwieście czterdzieści cztery, wylatuje za pięć minut.

Przeklnęłam w myślach i z powrotem zaczęłam biec, ale łzy mi to utrudniały, ponieważ nie widziałam nic przed sobą.

Kiedy byłam wystarczająco blisko ujrzałam Alex, która obejmowała Harrego.

Czy ja o czymś nie wiem?

Podbiegłam do nich i położyłam bagaże. Alex automatycznie odsunęła się od Harrego i spojrzała zmartwiona w moją stronę.

- Co się stało? - zapytała dziewczyna, a ja spojrzałam na Stylesa.

- Proszę, zadzwoń do Nialla - poprosiłam czując, że jestem cała zalana łzami.

- Masz trzy minuty, Ma... - przerwałam.

- Kurwa, proszę zadzwoń do Nialla - watrknęłam, a chłopak się nie ruszył.

- Maya! - usłyszałam swoje imię i automatycznie się obróciłam widząc biegnącego Nialla w moją stronę.

Uśmiechnęłam się i także zaczęłam biec w stronę chłopaka. Kiedy byłam wystarczająco blisko, rzuciłam się na Nialla oplatając nogi wokół jego bioder.

- Przepraszam - mruknął do mojego ucha. - Byłem dupkiem.

- Jesteś dupkiem. - uśmiechnęłam się spoglądając na chłopaka.

- Lot dwieście czterdzieści cztery, proszony o wstawienie się do bramek - ogłosiła kobieta.

Spojrzałam na Nialla, który położył mnie na ziemię.

- Obiecaj mi, że przeczytasz wiadomość, którą wysłałem ci na kiku - mruknął, a ja przytaknęłam i złączyłam nasze usta. - Kocham cię i nigdy bym cię nie zdradził.

- Musimy już iść - oznajmiła Alex, a ja przytaknęłam i ostatni raz mocno przytuliłam Horana.

- Kocham cię.

Oderwałam się od chłopaka i pobiegłam po swoje bagaże. Chwyciłam rączkę walizki i zarzuciłam torebkę na ramię, po czym zaczeliśmy biec z Alex w stronę bramek.

Siedzieliśmy już w samolocie, a ja po części się uspokoiłam. Przez prawie pół drogi rozmawiałam z Alex, gdzie dowiedziałam się bardzo interesujących rzeczy. Głównie to, że jest z Harrym od ponad tygodnia. Ja za to opowiedziałam jej o mnie i o Niallu.

- Chwila - mruknęłam i chwyciłam do ręki telefon, gdzie automatycznie włączyłam kika.

Faktycznie była tam wiadomość od Nialla, którą prosił, abym przeczytała.

Niallerson69: Maya, proszę daj mi te cholerne pięć minut i wszystko ci wytłumaczę.

Niallerson69: Boli mnie to, że zwątpiłaś w to, że cię kocham. Dawno nikomu tego nie mówiłem. Wszystko to co powiedziałem, było prawdą. Kocham cię i nie wyobrażam sobie życia bez ciebie. Długo czekałem na taką osobę jak ty. Bałem się komukolwiek zaufać. Bałem się, że kolejna osoba mnie zrani.

Niallerson69: Wtedy kiedy widziałaś mnie z Sophie to było jedno wielkie nieporozumienie. Sama mnie pocałowała. Specjalnie zaprosiła mnie do tego baru co ty. Louis wszystko wymyślił. Chciał nas rozdzielić i kiedy będziemy w tym samym barze, Louis namówił Sophie, aby mnie pocałowała.

Niallerson69: Nigdy bym cię celowo nie zranił. Za dużo dla mnie znaczysz. Kocham Cię.

Mayaxx1: Wiem, Niall.

__________

I czas na epilog.
Ostatnie komentarze co sądzicie jak wyszedł rozdział?

Dziękuję tym co byli, czytali, komentowali, gwiazdkowali.

Dziękuję 💟

Mam nadzieję, że także będziecie czytać inne opowiadania mojego autorstwa.

Między innymi niedługo pojawi się także fanfiction o Niallu "Work with Mr.Horan".

Kto by chciał, aby go powiadomiła, kiedy zostanie opublikowane nowe ff, niech śmiało pisze! :)