CHAPTER FIVE

TUMINGALA siya para lalong makita ang munting bahay sa itaas ng puno. Gawa sa kahoy 'yon at may kahoy din na hagdanan upang makaakyat doon. Nakapalibot sa katawan ng puno ang hagdan at may kulay puting lubid bilang hawakan.

The tree house was built in the hidden part of the mini forest of Hacienda Guerrera.

In front of them is the calm river, the big and small stones on the sides, and on the other side were trees and plants. Sa gitna mismo ng ilog ay may malaking bato na nananatiling matatag sa kabila ng pag-iisa.

Hindi ba kapag naranasan na ng tao ang mamuhay mag-isa, madali na lang para sa kanya ang ipagpatuloy ang buhay nang hindi dumidepende sa iba? Parang matibay na bato sa gitna nang rumaragasang ilog, mananatiling matatag sa kabila ng lahat ng pagsubok.

She was once that rock; alone but tough, regardless of the cruel situation.

Naranasan niyang maging mag-isa simula nang pumanaw ang ina. Ang paglipas ng mga araw pagkatapos ng delubyo ay ang nagturo sa kanya na kung hindi mo tatatagan ang loob mo, tatalunin ka ng kalupitan ng mundo.

"Ang ganda..." Ataliana muttered, amazed with her surrounding.

Zarick stood beside her. His one hand is place at the small of her back.

"Matagal ka ng nagpupunta dito?" Lingon niya sa Senyorito.

Ang atensyon nito ay nasa tanawin nila sa harap. Matangos ang ilong lalo na at naka sideview. Hinahangin ng bahagya ang medyo maalon na buhok, mapula ang labi na madalas na naka-isang linya. At ang mga mata na bagamat madilim, nakakahalina palagi.

The muscles on his arms and the veins that protruds on it making him more rigid and vigorous. Ang gulung-gulungan sa lalamunan ay nagpapatibay lalo ng anyo nito bilang tunay na lalaki. At kapag lumulunok ang ito, hindi niya maiwasan pagmasdan ang pag-galaw niyon.

"Yes. I used to stay here to find peace."

"This is your safe haven then?"

At dinala siya ni Zarick doon? Lumundag ang kanyang puso dahil sa katotohanan na 'yon.

"Yeah."

Gumuhit na talaga ang ngiti sa labi ni Ataliana. Umaga palang pero buo na kaagad ang araw niya.

"Salamat sa pagdala mo sa akin dito. Hindi ko ipagsasabi ang lugar na ito sa iba."

Kung may idadagdag siya sa mga sekreto niya, itong lugar na 'to 'yon. Kailanman ay hindi niya babanggitin sa iba ang tungkol dito para manatiling payapa ang lugar na 'to ng Senyorito.

"Gusto kong maligo muna bago tayo kumain. Ayos lang ba sa 'yo, Zarick?"

Tumango ito na para bang hahayaan lang siya sa mga gusto niyang gawin doon.

Bukod sa pinagpawisan siya kanina dahil tumakbo siya, medyo malagkit din ang pakiramdam sa pagitan ng kanyang mga hita kaya kailangan niya talagang maligo ulit.

"Pwede naman siguro akong maghubad ng damit? Walang ibang tao dito?"

"Ako lang ang makakakita sa 'yo, Ataliana."

Ngumisi siya at nag-umpisa nang alisin ang pagkaka-ribbon ng straps ng bestida niya.

Si Zarick naman ay naupo sa kahoy na upuan doon, sa harap nito ay kahoy din na gawa sa puno at naroon ang bag na dala niya.

"Kapag nagugutom ka, kunin mo lang d'yan sa bag ang pagkain natin," bilin niya at wala sariling hinubad ang bestida sa harap ni Zarick.

Ataliana's face burned when she realized what she just did.

Zarick Guerrera eyed her body with familiar heat on the way he stares at her.

She's on her black underwear and strapless bra. Kinagat niya ang loob ng pisngi at nagkunyaring hindi apektado sa mainit na titig sa katawan niya ng Senyorito.

Kaya lang ay hindi siya nagdala ng extra na bra. Papatuyuin niya na lang  ang gamit niya pagkatapos niyang maligo.

Ibinaba ni Ataliana ang dress sa lamesa at uminit ang pisngi niya nang bumaba ang tingin ni Zarick sa dibdib niya.

Wala sa sariling nagbaba siya ng tingin sa parteng 'yon at napasinghap nang makita ang iilang kulay pulang marka!

"Uh, bakit may..." hindi niya na lang  itinuloy ang sasabihin.

It must be from yesterday? Zarick left a red mark on the skin of her breast? At pwede rin sa ginawa nito sa kanya kanina habang nakasandal siya sa puno.

Naglakad siya sa batuhan at inilang hakbang ang mga 'yon bago tuluyang unti-unting inilubog ang mga paa at binti sa malamig na tubig. Nasa mababaw pa siya kaya kitang-kita niya ang mga puti at itim na bato sa ilalim na siyang tinatapakan niya.

Ataliana squealed when the cold water finally invaded her body. Hanggang sa dibdib niya ang tubig at sadyang malamig 'yon. Sabayan pa ng ugong ng hangin paminsan-minsan.

"Maligo tayo, Zarick! Masarap ang tubig! Malamig!" Maligayang aya niya nang makita itong nakatayo at hinila ang t-shirt galing sa batok.

She pursed her lips when she saw the hard muscles on his stomach. Agaw pansin 'yon dahil sobrang dalang niyang makakita ng gano'n sa mga lalaki. Kung hindi artista, model ang may gano'n klaseng muscles sa tiyan.

When Zarick unbuckled his belt, Ataliana quickly went back her eyes to the water.

It felt like a sin watching Zarick Guerrera stripping in front of her eyes. She respects him a lot and seeing him almost naked is making her uneasy.

Tumalikod siya at inabala ang sarili sa tubig.

Ngunit ilang sandali pa ay narinig niya na ang paglubog ng Senyorito sa ilog at ang tahimik na paglalakad nito hanggang sa makarating sa kanya.

Ang pagyakap ng mga palad nito sa kanyang bewang ay ang siyang nagkabog ng kanyang dibdib. She can almost feel his hard chest against her back.

"Ang lamig 'no?" nanginig ng kaunti ang boses niya, hindi sigurado kung sa lamig ba o sa pagdidikit ng kanilang katawan. "Palagi ka bang naliligo sa ilog kapag nandito ka?"

"Not really," halos pabulog na sagot nito at gumapang ang mga palad sa kanyang dibdib.

"Dapat ay matuyo ang bra ko. Wala akong dalang extra."

"Let's remove this and dry it above that rock."

Zarick expert hand unhooked her bra.

Humugot si Ataliana ng hangin sa dibdib at pinanood ang si Zarick na ilagay ang bra niya sa ibabaw ng malaking bato, nang hindi inaalis ang pagkakahawak ng isang kamay sa may bewang niya.

"Much better now," he whispered and started to massage her breast.

Pinaglalaruan niya ang tubig gamit ang mga kamay kaya lang ang atensyon niya ay naagaw ng palad ni Zarick na sakop na sakop ang malusog niyang dibdib. Then he will encircled his thumb above her hard nipples, making her lips parted.

She can't understand herself why she always allowed him to own her body. Pakiramdam niya tuloy ay hindi na siya ang talagang mag-ari ng katawan niya kundi si Zarick na.

Palagi na lang  ba siyang magpapaubaya? O sadyang mapang-akit lang talaga ito at madali siyang natatangay ng mga senswal na haplos at maiinit na halik?

Naisip niya bigla si Ada. Ganitong init din ba ang naramdaman ng kaibigan noong nagtalik ito ang dating kasintahan nito? Nagpatangay din ba si Ada sa kamunduhan? Hindi na inisip ang maaaring kapalit ng kapusukan?

Paano kung dumating ang araw na magtalik din sila ni Zarick dahil hindi niya napigilan ang sarili sa paglalaro ng apoy?

Paano kung... mabuntis siya ni Zarick? Hindi naman sila nagmamahalan kaya baka iwan din siya nito kapag nabuntis siya?

Ngunit hindi tumatakas sa responsibilidad ang mga Guerrera. At sa tingin niya hindi tatakbo si Zarick sa responsibilidad lalo at buhay ng isang anghel ang nakataya.

"What are you thinking?" his low baritone filled her ears.

Hindi maisatinig ni Ataliana ang tunay na naiisip sa mga sandaling 'yon. Masyado pa yatang maaga para mapag-usapan 'yon.

"Bakit masungit ka sa akin noon?" Iyon na lang  ang itinanong niya.

"Because you were minor," he chuckled.

Ngumuso siya para sana pigilan ang ngiti kaya lang ay gumuhit talaga.

"Bakit? Pwede pa rin naman tayo maging magkaibigan kahit minor palang ako, ha."

"I'm not looking for friends."

"Ano lang?" taas kilay na tanong niya.

"Hmm..."

Zarick kept on massaging her breast. Nasanay kaagad siya na nasa dibdib niya ang mga palad nito. Hindi man lang niya makitaan ang sarili na magprotesta.

Bakit niya pipigilan ang isang bagay na gusto niya?

"Ang sabi nila hindi naman daw nag-gi-girlfriend talaga ang mga lalaking Guerrera."

Ang naririnig niyang usapan ay hindi naman pumapasok sa relasyon ang magkakapatid na lalaking Guerrera. May nabanggit pa nga noon si Ada na deretso kasal yata ang gusto ng mga ito kaya hindi uso ang girlfriend.

"I don't do girlfriends."

Zarick's honesty about that thing made her in awe. Kung iba ay baka itinanggi.

"Fuck buddy lang—"

"What?" Zarick cut her off with annoyance and horror in his tone. "Where did you get that term?"

"Kay Ada at sa ibang kaklase ko."

Hinarap siya ni Zarick. Hinawakan pa siya sa magkabilang balikat, para bang papangaralan siya o itatama ang mga bagay na pinapaniwalaan niya.

"Di ba ang fuck buddy..." huminto siya nang umigting ang panga nito. "Kung hindi ka nag-gi-girlfriend, bakit nababalita na kapag nagpupunta kay sa Maynila may mga babae kang kasama?"

"That's called; socializing."

Umirap siya.

Sikat ang mga Guerrera sa lugar nila na daig pa ng mga ito ang artista kung pag-usapan doon. Lalo na ang mga kaklase niya na gising na pinapatansya ang mga ito.

"Wala kang fuck buddy—"

"Oh baby, shut it off," he impatiently muttered. "I don't have a fuck buddy."

"Wala ka rin girlfriend?"

"Wala."

"Pero may ex girlfriend ka?"

"I don't remember."

Pinanliitan ni Ataliana ng mga mata ang kaharap. See? Hindi talaga ito nag-gi-girlfriend.

"Marami ang nagkaka-crush sa 'yo sa eskwelahan," imporma niya rito pero halatang walang pakialam dahil mas abala pa sa paghalik sa pisngi niya. "Hindi ka ba natutuwa kapag may humahanga sa 'yo?"

"Hindi."

Ataliana craned to give Zarick access on her neck. When he licked her throat, she felt like her body heated up even though they are in the water.

"Ayaw mo ng may nagkaka-crush sa 'yo, Zarick?"

"Ayoko sa bata."

Ayaw sa bata? Kaya pala hindi siya pinapansin noon. Pero ngayong eighteen na siya, pinansin na siya. But eighteen is still young. Kulang na lang  ay humiling siya na bumilis ang araw at nang madagdagan na ang edad niya.

"Ayaw mo rin sa akin kung gano'n..." malungkot na sambit niya.

Zarick paused from kissing her chest.

Nang magangat ito ng tingin sa kanya ay bumuntong hininga ito nang makita ang lungkot sa kanyang magandang mukha.

"Why? Do you have a crush on me?" he raised a brow, there was a smirk on his lips.

Iniwas ni Ataliana ang tingin. Hindi niya crush si Zarick Guerrera!

"Hindi kita crush," matapat na sabi niya.

Zarick pursed his lips while staring at her.

"Talaga?"

Ikinunot ni Ataliana ang noo. Mukha ba siyang hindi sigurado sa sagot niya?

"May iba akong crush 'no!"

Kung kanina may aliw pa sa mga mata ni Zarick, ngayon ay naglaho na.

"Sino?" anito sa malamig na boses. "The boy you were with this morning?"

Si Rafael! Hindi siya sumagot dahil hindi niya naman crush si Rafael. Sinabi niya lang na may crush siya para hindi na isipin ni Zarick na may lihim siyang gusto dito kahit wala naman talaga!

"Kaya ba ayaw mong magpasundo sa akin?" he continued coldly. "Dahil siya ang susundo sa 'yo?"

Gusto niyang tawanan si Zarick pero sa sobrang seryoso at dilim ng mukha nito, baka dumagdag lang siya sa init ng ulo nito.

"Hindi ha! Nakita lang ako ni Rafael sa daan at nagmagandang loob siya na i-angkas ako sa motor niya."

"Bakit ka nakayakap?"

Ibinalik ni Ataliana ang tingin sa Senyorito. His stoic face made her pouted.

"Para hindi ako mahulog."

"I don't like that," Zarick leaned closer until his lips almost reach hers. "Sa susunod susunduin na kita para hindi ka na a-angkas sa iba."

The finality of Zarick Guerrera's tone made Ataliana shiver in excitement.

Itinago niya ang ngiti sa labi at tumango na lang kahit na sa isip niya ay hindi pa rin siya magpapasundo kay Zarick. Maglalakad na lang siya at hindi na lang a-angkas kay Rafael kung magkataon ulit na makita siya sa daan.

Umahon sila sa tubig kalaunan.

"Sa taas na lang ako magbibihis, Zarick," aniya habang yakap ang tuyong bestida.

Zarick agreed. Nauna siyang umakyat habang inaalalayan siya nito.

When her feet touch the wooden shiny floor, a smile formed on her lips. It felt like she found a new home.

Namangha siya nang makita ang kabuuan ng tree house.

The walls were in Earth colors. There's a Narra table for two, a soft mattress on the floor with pillows, and a mini balcony that faced the East. The barricade was made of wood too.

Nagmamadali na naglakad siya papunta sa balcony at sinilip ang kabuuan ng tanawin.

Luntian ang mga puno, matataas at makakapal ang una niyang nakita. Nang lagpasan ng mga mata niya ang mga 'yon ay natanaw niya sa malayong harap ang windmills na nakatayo sa pagitan ng lupain ng mga Guerrera at Altamonte.

"Mabuti pa rito ay tanaw na tanaw ang windmills."

Ataliana is astonished by the view from the tree house. She can't believe she would be able to witness the hidden beauty of Hacienda Guerrera in the middle of that mini forest.

"Did you like it?" Zarick whispered behind her ear and wrapped his strong arms around her waist.

Masaya siyang tumango-tango.

Labis ang kagalakan niya na nagkaroon siya ng pagkakataon na makapunta sa lugar na 'yon at dahil 'yon sa lalaki sa kanyang likod.

"Yes. Thank you for bringing me here, Zarick. Gustung-gusto ko ang lugar na ito. Pwede ba akong bumalik dito?" lingon niya sa binata, hindi mapalis ang ngiti sa labi niya.

Nagbaba ang Senyorito ng tingin sa kanyang labi tapos ay ibinalik sa mga mata niya kalaunan.

She can now really tell that he's distracted with her lips. Palagi nitong binibigyan ng atensyon ang labi niya sa tuwing may pagkakataon.

"You can visit here anytime you want."

"Pwede akong magpunta kahit hindi kita kasama?"

"Well, I'd be happy if you visit here with me."

Itinagilid ni Ataliana ang ulo at pinagbigyan si Zarick na halikan ang kanyang leeg. Nakayakap din siya sa braso nitong nakapalupot sa katawan niya. The thin hair on his forearms tickles her soft skin.

He has a tanned skin, while hers is creamy white. Kaya tuloy lalo lang nadepina ang kulay ng kanyang balat sa pagdidikit nila.

Guerreras weren't naturally tan. Dahil na rin sa pangangabayo ng mga ito halos araw-araw kaya naging gano'n ang kulay ng balat. Sina senyorita Zalanna at Zakia naman ay nanatili ang pagiging porcelana ng mga kutis katulad ng kay Donya Zarita.

Ada used to envy the color of her skin, but honestly she'd love to have a tanned skin like what most people in Hacienda Guerrera have. Kaya lang namumula lang siya kapag matagal na nabababad sa arawan kaya mahirap para sa kanya na makamit ang nais na kulay.

She got her skin color and most of her beauty from del Rio's blood. Morena ang kanyang ina ngunit likas na mestizo naman ang ama.

"Hindi ko rin pa kabisado ang daan papunta dito kaya hindi na muna ako bibisita ng mag-isa."

Their silence stretched between them. The only sounds around are the whispers of the wind and the tweets of the birds, aside from the calm flowing water of the river below them.

The serenity is making her heart contented.

If she could only stay in that place for long, she would.

The tree house was like her escape from reality. It gives her the happiness that she needs... which she knew she deserved.

Zarick Guerrera's gentle kisses put a smile on her lips.

"Do you have a name for your tree house?" she asked after a long while.

"I didn't think about it. Is it necessary?"

Hinalikan siya ni Zarick sa pisngi at nagtagal ang labi doon habang naghihintay sa kanyang sagot.

Ataliana silently took a deep breath to stop her heart from beating wildly.

"Mas maganda kung may pangalan ang tree house mo, Zarick."

"This is our tree house." He gave stress to the third word.

Lihim siyang napangiti na naman.

Ibig sabihin sa kanilang dalawa ang tree house na 'yon? Kung gano'n, gusto niya na talagang pangalanan ang munting bahay na pag-aari nilang dalawa.

"May naisip na akong pangalan para sa tree house natin," masayang sambit niya.

"Uh-huh. What is it?"

"Nuestra Casa."

"I liked it." Then he kissed her cheek again.

"Welcome to Nuestra Casa, Ataliana and Zarick!" She announced cutely, making him laugh a bit.

"Welcome to our home, baby." He muttered gently and tightened his embrace.