Het was de volgende dag en Naya keek de roedel rond. Een paar wolven namen het dode lichaam van de overleden wolf op, om het daarna een eind verder te begraven. Een paar andere wolven stonden met de leider, Lex, te praten. Lex staarde voor zich uit en richtte zich af en toe tot de twee wolven naast hem. Gij was anders dan normaal, merkte Naya op. Zou dat komen door wat er gisteren gebeurt is? Naya's aandacht werd getrokken door een gepiep, en ze draaide zich meteen om in de richting van het geluid. Ze af de moederwolf Denna, samen met haar twee pups, Nora en Joas. De twee waren met elkaar aan het stoeien en Joas had zijn zusje blijkbaar te hard gebeten. Nora jankte, waarna haar moeder, Denna, bezorgt recht kwam. Ze sprak haar zoon aan en keek dan bezorgt naar haar dochter. Nora bukte zich zodat ze haar nek aan haar moeder kon laten zien. Haar moeder keek nu nog bezorgder en likte de wond van haar dochters nek.

Een luid gehuil klonk wat verder van Naya vandaan. De pikzwarte leider zwierde zijn kop naar achteren en liet een gehuil horen. Alle wolven spitsten hun oren en keken aandachtig naar de leider. De wolf stopte met huilen en liet langzaam zijn kop zakken. De wolven van de roedel kwamen allemaal naar hem toe, sommigen deden dat vrij onzeker. De blikken in de ogen van de wolven vertelden haar dat ze nog steeds bang waren voor de leider en zijn wolven. Met haar blik gefocust op de andere wolven, volgde ze hun voorbeeld. Alle wolven kwamen langzaamaan van hun plek en liepen naar de leider toe. Er stonden nu ook een paar andere wolven naast de zwarte wolf. Die hadden kille blikken in hun ogen en keken de toekomende wolven streng aan. Naya naderde de andere wolven en kwam tussen hen in staan. Jix kwam ook naast haar staan.

'Vannacht zullen wij vechten. Vechten voor de vrijheid van de wolf! De jagers zullen sterven! Één voor één zullen zij ten onder gaan!' De leider keek de wolven uitdagend aan. Ook de wolven die naast hem stonden, gromden met hun tanden bloot. 'De tijd is gekomen dat wij wraak gaan nemen op de jagers! Wij gaan hen stoppen en ervoor zorgen dat ze nooit meer terug komen!' De wolven waren meteen enthousiast en blaften hun triomfkreten. Sommige wolven hadden een andere mening en keken de rest onzeker aan. Andere begonnen angstig te janken. Naya huilde en blafte tegelijk. Ze was zo enthousiast over het idee, net zoals de andere wolven. Nadat het geblaf en gehuil gedaan was, ging Lex verder. 'En nu, wie sluit zich hier bij aan?' Alle wolven sprongen op en neer en begonnen te blaffen. Het enthousiasme was groot. Het leek alsof de wolven één grote groep waren, en niet dat ze aparte groepen waren. Allemaal hadden ze dezelfde mening over de jagers. Ze vormen een gevaar voor de wolven. Ze vermoorden wolven en schieten zonder pardon een paar welpen af.

'Mooi zo', antwoordde Lex met trotse ogen toen hij de wolven zag. Plotseling kwam er beweging vanuit de wolven en één van de wolven stapte naar voren. Het geluid stierf weg en sommige wolven begonnen zelfs licht te grommen. Het was een bruine wolf met vrij lange poten. Naya herkende de wolf. Het was een wolf die vroeger bij haar roedel hoorde. Naya had niet vaak met hem gesproken en het enige wat ze wist, was dat zijn naam Nero was. Hij kwam voor Lex staan en richtte zich tot de leider. 'Ik ben het hier niet mee eens, Lex. We kunnen het ons niet veroorloven om weer een wolf kwijt te raken. De jagers hebben geweren. Met zelfs één knal kunnen ze het leven van een wolf doden. Het zal veel gevaarlijker zijn dan we denken.' De zwarte leider versmalde zijn ogen en keek de wolf kwaad aan. Zijn vacht kwam licht overeind. 'Ga jij me zeggen wat ik moet doen?' De leider ontblootte zijn tanden en hij gromde licht. De wolf die zojuist openlijk zijn mening had gezegd, jankte even, maar slikte het daarna in. 'Ik ben niet bang voor jou', gromde hij. Het was duidelijk dat hij niet vergeten was wat de leider gedaan had. 'Ik ga niet met je mee, Lex. Desnoods stap ik uit deze roedel en leef ik op mijn eentje verder. Maar ik weiger om je te volgen en lid te zijn van je roedel!' Naya schrok. Het is gevaarlijk om alleen te leven. Je moest echt gek zijn om uit de roedel te stappen. Geen enkele wolf zou het ooit in zijn kop halen om dat te doen. In je eentje ben je kwetsbaarder. Als je bij een roedel hoort, dan ben je sterker omdat je met meerdere wolven bent. Dit was gevaarlijk wat Nero deed. 'O ja? Wil je dat echt?' De leider stapte naar voren totdat hun snuiten elkaar bijna raakten. 'Ik hou je niet tegen. Vertrek, Nero. Ga weg en zorg dat we je nooit meer zien. Vertrek!' snauwde hij kwaad. De wolf gaf een zwaai van zijn staart. 'Met plezier!' antwoordde hij kwaad voor hij weg liep en zich door de wolven een weg baande om de roedel te verlaten. Naya was geschokt van zijn reactie. Hij had zomaar de roedel verlaten.

'Zo, daar zijn we ook vanaf. Zijn er nog wolven die zin hebben om deze roedel te verlaten?' Hij keek met zijn oranje ogen naar de wolven. Niemand durfde iets te zeggen omdat de leider zo kwaad keek. 'Vannacht, wanneer de wolken voor de maan schuiven, gaan we op zoek naar de jagers. Deze keer hebben we de maan juist niet nodig. Als de wolken voor de maan schuift, wordt het woud donkerder en hebben we meer kans dat de jagers ons niet zien. Geen enkele wolf mag vannacht huilen. Zo vermijden we dat de jagers ons gaan horen. We moeten zo stil mogelijk zijn, zodat de jagers van niets weten. Daarom gaan we ook met niet alle wolven. De hrlft van ons blijft hier. En van zodra we de jagers gevonden hebben, slaan we toe. Nu, wie doet er mee?' Vele wolven -waaronder Naya- begonnen enthousiast te blaffen. De leider keek trots naar zijn roedel. 'Geweldig', murmelde hij trots. 'Deze keer zal er jagersbloed vloeien, en geen wolvenbloed. Wij zullen vechten.'