Naya en Jix strompelden zij aan zij terug naar de andere wolven. Hun nacht was geweldig geweest. Naast elkaar lagen ze naast het meer onder het toekijkend oog van de maan. Het was een zachte nacht geweest en nu kwam de zo'n juist op. De  hemel was nogal grijs, maar er was geen regen op komst. De lucht voelde zacht aan en het leek een normale, maar grauwe dag te worden. Naya's pels tintelde toen ze een akelig gevoel kreeg. Ze twijfelde om verder te gaan en ook Jix stapte trager. 'Naya, dat gevoel dat ik gisteren kreeg... Ik heb nu precies hetzelfde gevoel. Naya stopte en keek hem aan. Ze zag haar eigen angst weerspiegeld in zijn ogen. 'Ik ook, Jix. Ik voel gelijk hetzelfde.' Hun moment werd verstoord toen er een bloedstollend geschreeuw klonk. Naya's hart begon meteen hard te slaan en ook Jix stond verstijfd met angst in zijn ogen. Hun gevoel had gelijk. Er was iets vreselijk mis.

Naya rende meteen door het bos en Jix rende achter haar aan. Naya's hart klopte zo luid en ze was alleen gefocust op het geluid. Ze kwam op de plaats waar de andere wolven waren, en de schrik nam haar om het hart. Ze bleef als verstijfd staan toen ze plots andere wolven zag dan de wolven die in haar roedel leefden. De wolven van haar roedel keken angstig naar de nieuwe wolven die hier onverwachts gekomen waren. De angst nam haar om het hart toen ze het dode lichaam van Witte Wolf zag. Ze was dood... Helemaal dood... levenloos. Er hing bloed aan haar flank en aan haar kop. Ze moet wel gevochten hebben. Naya ving de kwaadaardige blik van -waarschijnlijk- de leider van de andere roedel op. Het was een pikzwarte wolf met oranje ogen die dreigend stonden te kijken. Hij had Witte Wolf vermoord... Naya liet haar tanden zien en gromde. Ze wist dat ze geen gevecht mocht uitlokken, maar haar woede nam haar over. 'Niet doen Naya, je maakt hem nog boos', fluisterde Jix bevend. Naya stopte met tegenzin met grommen. 'Hij heeft het verdiend. Moet je zien wat hij met Witte Wolf gedaan heeft', antwoordde Naya zonder hem in de ogen te kijken. Haar blik bleef rusten op het levenloze bebloede lichaam van Witte Wolf. De pups van de moederwolf Denna piepten angstig en verstopten zich tussen hun moeders poten. Naya was zo kwaad... Die zwarte wolf had Witte Wolf vermoord! En hij had zo'n onrust gebracht in de roedel! Ze merkte dat ze weer aan het grommen was. Ze likte haar lippen om te stoppen met grommen. Geen enkele wolf durfde iets te zeggen. Allemaal stonden ze angstig te kijken. Wat zouden ze nu moeten doen? Zonder leider?

De zwarte wolf stapte dreigend naar voren totdat hij nog een stap van het dode lichaam verwijderd stond. Hij keek de roedel dreigend aan. Zijn kalmte bracht Naya rillingen. 'Kijk naar dit lichaam!' beval de wolf. Geen enkele wolf wou kijken, maar toen ze zijn kwade gezicht zagen, waren ze wel gedwongen om te kijken. Met angstige ogen keken ze naar het dode lichaam. 'Dit is het werk van een sterke wolf.' Hij wachtte en keek alle wolven één voor één aan. 'Jullie zouden nu naar me op moeten kijken. Jullie zouden nu net zoals mij willen zijn.' Hij nam een pauze om de wolven kalm aan te kijken. Toen hij naar Naya keek, bracht zijn blik haar rillingen. Die ogen... het zijn de ogen van een moordenaar. 'Maar ik ben net zoals jullie ook een wolf', vervolgde hij kalm en op een rustige manier. 'Jullie kunnen net zoals mij worden door je bij mij aan te sluiten. Word lid van mijn roedel en dan word je een sterke wolf. Je gaat zo sterk worden dat je andere wolven makkelijk kan verslaan en in plaats van een schriel konijntje een hele maaltijd kan eten. Bijvoorbeeld een schaap. Heerlijke beesten. En bovendien, voor mij, heel makkelijk te vangen. Dus sluit je bij me aan en je bent een onoverwinnelijke wolf.' Naya keek de roedel rond. Sommige wolven keken elkaar verwachtingsvol aan. Nee, ze mogen zich niet bij hem aansluiten! Zijn woorden laten hen dingen doen! Ze zijn vergeten wat hij met Witte Wolf gedaan heeft!

'Mooi zo, dat dacht ik al', reageerde de wolf toen hij een wolf naar zich toe zag komen. Een andere wolf volgde hem. De leider keek de andere wolven aan. 'Niemand?' vroeg hij verwachtingsvol. 'Goed.' Hij keek de roedel nu dreigend aan. 'Als niemand wil luisteren, dan zal ik jullie maar moeten dwingen!' Hij richtte zich tot de wolf die naast hem stond. Hij zei iets tegen hem wat Naya niet kon horen. De leider begon te huilen en zijn roedel huilde mee. Het Wolvenlied... Hij wil dat dit het Wolvenlied is.... maar dat kan niet! Hij mag niet zomaar leider worden! Het gehuil maakte de andere wolven alleen maar angstiger. Het gehuil klonk luider dan Naya dacht. Het klonk tot diep in haar oren. Ze weigerde ernaar te luisteren! Ze legde zich plat en drukte haar poten tegen haar oren om het niet te kunnen horen. Naast haar deed Jix hetzelfde. Ze hoopte zo hard dat het gehuil bijna gedaan zou zijn.