Wanneer ik in mijn kamer ben aangekomen, laat ik me vallen op een mega hard bed. Dit gaan nog lange nachten worden... Ik kijk door de kamer heen, twee bedden -ik heb niemand die met mij op de kamer wilde en toevallig zijn er genoeg kamers-, twee ladekasten en een ronde tafel met twee stoelen. Alle meubels zijn van een donker hout gemaakt en door het baby blauwe behang ziet het er een beetje extreem uit. De kamer is niet groot, maar groot genoeg voor twee personen. Of alleen natuurlijk... Ik kijk door het raam -ook met donker houten kozijnen- naar buiten. Gelukkig dat ik niet aan de achterkant zit dus ik kan de drukke straat met daarachter in de verte de Eiffeltoren. Ik zie een paar mensen, waarschijnlijk toeristen, enthousiast om hun heen kijken en overal foto's van maken. Ook al is dit gewoon een straat ver buiten het centrum van Parijs. Ook zie ik een paar mensen in nette kleren haastig tussen de mensenmassa lopen. Je ziet duidelijk dat ze lichtelijk geïrriteerd zijn door de mensen die midden op de stoep stil staan. Opeens hoor ik een snelle klop op de deur.

"Kom maar binnen hoor!" Zeg ik. Wie zou dat kunnen zijn? De deur gaat snel open en dicht en daar staat Jay opeens. "Wat doe jij hier?" Vraag ik en ik trek een wenkbrauw omhoog.

"Gewoon, ik verveelde me," zegt Jay gewoontjes. Hij ziet mijn gezicht en grinnikt. "Ik meen het hoor!" verdedigt hij zich.  

Ik schud zachtjes mijn hoofd. "Ben je gek? Straks zien ze jou hier en dan gaan ze het vertellen tegen anderen en zo en mogen wij nooit meer bij elkaar in de buurt komen!"

Jay komt naar me toe en pakt me bij mijn schouders vast. "Overdrijven is ook een vak." Grinnikt hij en trekt me in een knuffel. "Niemand heeft me gezien." 

Ik knuffel hem even terug en laat dan los. "Dit bed ligt echt kut." klaag ik en wijs ondertussen naar het bed. 

"Mijn bed ligt lekker hoor, je kan ook bij mij in bed komen slapen." knipoogt hij. 

Ik rol glimlachend met mijn ogen en geef hem een zacht duwtje. Hij gaat overdreven ver naar achter. 

"Het was maar een ideetje hoor, maar blijkbaar wil je het dan niet..." zegt hij en trekt een zielig gezicht. Tuurlijk wil ik wel... Maar dat ga ik niet zeggen!

Ik haal mijn schouders op. "Nope." zucht ik.

"Waarom heb ik het gevoel dat je het wel wilt..?" Grinnikt Jay.

"Uhh, nou dat heb je dan fout hoor.." Lieg ik. 

Jay grinnikt nog eens en doet alle spullen die ik netjes in het kastje heb gelegd in mijn koffer. 

"Wat ben je nu weer aan het doen?" vraag ik verbaast.

"Jij gaat bij mij slapen." Zegt Jay en hij knipoogt.

Oh nee, komt dit wel goed?

Bedankt iedereen voor de 4 duizend reads!!!

Xxx mij