'Caro, zit nu even stil!' Zegt Heidi, wie zich nu trouwens officieel Jaimy's vriendin mag noemen, geïrriteerd als ik zenuwachtig op en neer wip. Ze probeert mijn make-up te doen. 'Of wil je soms met uitschieters op alle foto's straks?'

'Sorry Heid. Ik ben gewoon enorm zenuwachtig.' Zeg ik eerlijk en gespannen.

Er is inmiddels een maand voorbij sinds de ontdekking van Annabelle's lichaam en iedereen is meer dan opgelucht. Vanuit het hele dorp ben ik overspoeld door complimentjes, bedankjes en cadeaus. De zaak is zelfs zo populair geworden dat ik vanuit het hele land, en zelfs vanuit verschillende andere landen, aandacht heb verworven door de media. Iedereen is vooral geïnteresseerd in mij, maar sommigen ook in Jaimy, aangezien hij ook heeft geholpen bij verschillende projectjes. Daarnaast denken ze dat wij tweeën iets hebben, terwijl hij overduidelijk stapel is op Heidi en andersom.

De rechtszaak is inmiddels ook afgehandeld. Lotus is veroordeeld tot de een straf van 25 jaar cel en tot enkele maanden in een jeugdcentrum. Ikzelf moest ook voor de rechter komen wegens huiszoeking zonder huiszoekingsbevel. Gelukkig vond de rechter het prima, aangezien de loods officieel geen eigendom is van iemand anders dan de gemeente. Ik heb het gedeelte van het binnendringen van villa Warren wel weg gelaten. Het hoort niet, maar ze vragen er ook niet om, dus vertel ik het ze niet.

Vandaag beantwoord ik alle vragen van journalisten en zal de zaak in de media helemaal helder worden. Hopelijk kan ik daarna weer rustig verder met het leven van mijn leven zonder dat iemand me meer lastig valt.

'Ja dat snap ik, maar alsnog moet je even stil blijven zitten. Anders plak ik je met duct tape aan deze stoel vast.' Waarschuwt ze me alvast.

'Als je dan toch bezig bent mag je wel een stuk over je mond heen plakken. Lekker rustig.' Bijt ik terug. Ik ontvang een pets met een haarborstel. 'Au!'

'Dat krijg je ervan.' Grijnst ze. Ze legt haar handen op mijn schouders en draait me om naar de spiegel. 'Kijk eens hoe mooi je eruit ziet!'

'Geweldig Heid. Dankjewel. Mag ik nu dan eindelijk weg?' Vraag ik sarcastisch. Nog een pets met de borstel. 'Wil je me een hersenschudding bezorgen ofzo?'

Ze krijgt geen tijd om te antwoorden, omdat er iemand van het personeel hier naartoe komt. 'Caro, het publiek zit te wachten. Je kunt over een minuutje op. Ik zal even kijken waar meneer Wagner uithangt.' Zegt ze en ze geeft wat door via haar microfoontje.

Ik zeg Heidi vlug gedag en loop achter de vrouw aan naar het kleine podium toe. Ik werp snel een blik in de zaal en ondanks dat ik geen angstig persoon ben, verhoogd het aantal mensen de spanning wel.

'Hoi Caro.' Zegt Jaimy opeens achter mij. Uit reflex stomp ik hem in zijn maag. Hij kreunt. 'Au! Caro!'

'Sorry engerd.' Grijns ik schaapachtig. Hij rolt met zijn ogen.

'Jullie kunnen op.' Zegt de vrouw en ze duwt mij als eerste het podium op.

Overal komen flitsen uit de zaal en mensen beginnen als een gek door elkaar heen te schreeuwen. Ik weerhoud me er nog net van om mijn ogen dicht te drukken en gebaar Jaimy dat hij ook moet komen. Ik begin mijn kleine voorbereide speech.

'Hallo allemaal. Graag wat stilte alstublieft, anders geloof ik dat buurman Alfred, wie hier naast woont, zometeen met een hark binnen komt banjeren om iedereen tot stilte te manen.' Grap ik. Er wordt kort gelachen. 'Voordat wij een paar vragen voorbu gaan beantwoorden en de zaak zo helder mogelijk gaan maken, moet eerst de echte belangrijke informatie eruit. Lotus Delisle is schuldig verklaard aan het aanzetten van zelfmoord, poging tot moord, ontvoering van een minderjarige, meervoudige mishandeling en het verstoren van de rechtsgang.'

Het volgende gedeelte van mijn met hand geschreven script kan ik niet eens lezen. Mijn handschrift is hier zo beroerd dat zelfs de winaar van de nationale puzzelwedstrijd er nog niks van kan maken. Ik haal gewoon mijn schouders op, verfrommel het papier en gooi het naar achteren. Ik leun vrij met mijn ellebogen op de lessenaar en kijk iedereen in de zaal aan.

'Het volgende gedeelte van mijn speech kan ik helaas niet lezen, omdat mijn eigen handschrift te beroerd is. Maar in plaats daarvan kunnen we wel beginnen met een vragenronde.' Glimlach ik. 'En één vraag tegelijk alstublieft.'

'Caro! Hoelang heb je uiteindelijk vast gezeten in de schuilplaats van Lotus?' Klinkt er vanuit de zaal.

'Welke keer? De eerste of de tweede keer?' Vraag ik. Iedereen haalt geschokt adem. Ik wijs naar mijn gezicht. 'Er staan nog altijd littekens in de vorm van een zoekkaart die piraten gebruiken om een schatkist te vinden op mijn gezicht. Ze zullen er nog heel lang blijven staan, maar dat is niet erg. Het doet me denken aan mijn dapperheid en vastberadenheid van die dag.' Ik haal een diepe teug adem. 'Diezelfde middag belde mijn beste vriendin Heidi mij op met het nieuws dat Pip door haar straat meegesleurd was tegen haar wil in. Ik ging haar zoeken en toen ik terug kwam hing er een briefje aan de deur dat als ik haar terug wilde zien, ik tussen 3.00u en 4.00u bij Bloemenplein 2 moest zijn. Ik had er alles voor over om haar te redden, en uiteindelijk heeft het me een leugen, littekens, maar ook mijn zusje opgeleverd. Ik heb er nog altijd geen spijt van gehad.'

Jaimy neemt het van mij over en verteld wonderbaarlijk genoeg mijn tweede verhaak in geuren en kleuren. 'De tweede keer was puur omdat ze ons, Heidi en ik, wilde beschermen tegen haar nadat ook wij bedreigd werden. Met gevaar voor eigen leven nam ze het risico om de kluis die Lotus gebruikte voor achtergebleven bewijs open te breken en spullen mee te nemen waar de politie iets mee zou kunnen. Ze is gesnapt en bewusteloos geslagen.'

Ik schraap mijn keel weer. 'Toen ik weer bijkwam heeft Lotus me alles verteld over de aanzet en de uitvoering van het plan. Delen daarvan zijn nog niet helemaal aan het licht gekomen, maar er is genoeg bewijs om haar schuldig te verklaren. Ik ben flauw gevallen en toen ik weer bijkwam was gelukkig de politie ter plaatse. Zij waren opgeroepen door Heidi, die me door de straat had zien lopen die nacht. Zonder haar had ik hier nu niet gestaan. Ik wil haar nog steeds ontzettend bedanken voor het redden van mijn leven. Evenals voor het feit dat ze in mijn dromen gelooft, ze altijd voor me klaar staat als ik haar nodig heb en de enige is die mijn hele leven altijd al bij mijn zijde heeft gestaan. Bedankt voor alles Heidi.'

Zonder dat ik het zelf in de hand heb rent Heidi van achter de schermen met tranen van geluk naar me toe en vliegt me om de hals. Eerst voel ik me enorm oncomfortabel, maar even later sla ik toch ook mijn handen om haar heen. Ook Jaimy slaat zijn armen gezellig om ons tweeën heen. Overal in de zaal klinkt gejuich.

'Maar wie van jullie zijn nu eigenlijk een koppel?' Vraagt opeens iemand in de zaal.

We schieten alledrie in de lach en ik laat Heidi los. Ik sla grijnzend mijn armen over elkaar en schenk haar een aanmoedigende blik. Haar wangen worden tomatenrood, waardoor ik alleen maar nog harder ga grijnzen.

Heidi pakt hem vol op de mond, iets wat hij duidelijk niet aan had zien komen. Zijn wangen worden net zoals die van Heidi tomatenrood. Hij trekt zich echter niet terug.

Ik schaam me eigenlijk dood voor die twee. Ik sla met mijn hand op mijn voorhoofd en kijk even het publiek in, wat deze scène geweldig blijkt te vinden. Een erg subtiele manier wel om aan te geven dat je een koppel bent voor zo'n groot publiek. Een publiek van journalisten met camera's die zo groot zijn als Pips ego nog wel.

Maar hé, ik kan en mag trots op mezelf zijn. Ik heb een paar geweldige vrienden, een beetje populariteit verdiend met hetgene waar ik altijd al van gedroomd heb en een heel dorp gered van een manipulatieve infiltreerder.

Mijn leven is nog altijd niet perfect, maar momenten als deze zijn de onvergetelijk mooie momenten die je maar één keer in je leven mee kan maken.

Zaak gesloten

Dat was het dan dames en heren! Het laatste hoofdstuk van Caro's avontuur. Ik zou heek graag in de comments tips en tops krijgen over en van het boek zelf. Van zowel de inhoud als schrijfstijl, ik heb het kiefst zoveel mogelijk kritiek waar ik mijn verhalen nog beter van kan maken.

Heel erg bedankt voor het lezen en een speciale shoutout naar Rosanne_0509_ en buitenspel. Rosanne bedankt voor alle lieve en leuke reacties en tips waar mijn hele instagram nu vol mee staat en Buitenspel bedankt voor het aanbod om te participeren in dit project (niet dat dat gelukt is, maar ik wil je wel bedanken voor het aanbod :) )

Caro's zaak is nu officieel gesloten.

Neeeeeeee natuurlijk niet! Speciaal voor jullie lieve en trouwe lezertjes heb ik besloten om een spannender en veel ingewikkelder plot voor een deel 2 te bedenken en uit te werken! Ik heb een fantastisch leuk plan wat jullie absoluut niet willen missen!

Stay tuned voor deel 2: Detective Undercover.

Liefs en blessings,

Pageotte