Ik werd wakker en ging langzaam zitten. Ik keek om me heen en zag dat ik gewoon in mijn kamer lag. Ik zuchtte opgelucht, ging weer liggen en probeerde te herinneren wat er was gebeurt. Mijn hart sloeg een slag over toen ik me die pijn weer herinnerde, ik kreeg spontaan hoofdpijn. Ik bracht mijn hand naar mijn hoofd en voelde eraan. Het brandde letterlijk. Een zucht verliet mijn mond en ik stond op.

~~~~

Ik heb nu al heel Villa Malfidus doorgezocht, maar er is niemand. Wacht, hoe laat is het eigenlijk? Misschien heb ik wel dagenlang geslapen! Ik ijsbeerde door de woonkamer en probeerde te bedenken waar de Malfidussen konden zijn.

"Wat ben je aan het doen?" Draco kwam binnenlopen. "Wat doe jij nou weer hier?" vroeg ik. Ik weet echt zeker dat ik overal heb gezocht. "Nou Katie, ik ben Draco Malfidus en dit is Villa Malfidus. Als je het dan nog niet door hebt: dit is mijn huis, in ik woon hier." zei hij op een iets kwetsende toon. "No shit Sherlock." antwoordde ik maar toen ik niets anders kon bedenken.

"Maar, ik dacht dat jullie weg waren?" zei ik verward na een tijdje stilte. "Ik heb overal gezocht!". "Overal?" vroeg hij. Ik knikte: "Overal!". Er kwam een 'hmm' uit zijn mond en ik keek hem nog verwarder aan. "Nou dan heb je dus niet overal gezocht." antwoordde hij vaag terwijl hij zijn schouders ophaalde. Ik zuchtte, hebben zij iets van een geheime kamer in dit huis?

Draco liep uit de woonkamer en ik ging zitten op een van de stoelen. Ik hoorde hem de trap opgaan en even later weer afgaan. "Je brief." lachte hij en overhandigde mij een brief. Ik pakte hem snel aan en las mijn naam op de voorkant. Ik gilde even van blijdschap, scheurde de brief snel open en begon het te lezen:

Zweinsteins Hogeschool voor Hekserij en Hocus-Pocus

Hoofd: ALBUS PERKAMENTUS
(Commandeur in de Orde van Merlijn, Int. Tovergrootmeester, Heksenleider Eerste Klas, Opperste Hotemetoot van de Wereldbond van Toverlieden)
----
Geachte mevrouw Potter,

Het doet me genoegen u te kunnen meededelen dat u in aanmerking komt voor een plaats aan Zweinsteins Hogeschool voor Hekserij en Hocus-Pocus. Bijgaand treft u een lijst met schoolboeken en andere benodigdheden. Het schooljaar begint op 1 september. Gelieve voor 31 juli per uil te reageren.

Hoogachtend,

Minerva Anderling,

Assistent-schoolhoofd.
----
Mijn ogen begonnen te tranen; zo blij was ik! "Huil je nou?" vroeg Draco, hij knielde naast me neer. "Nee mijn ogen zweten, domkop." antwoordde ik zijn vraag sarcastisch. Hij keek me aan met een halve glimlach en knuffelde me. Ik knuffelde hem terug en de brieven vielen uit mijn handen. "Oh oeps." verontschuldigde Draco zich. Ik schudde mijn hoofd om 'het maakt niet uit' te zeggen. Ik pakte ze op en zag de brief met schoolspullen liggen. Ik las hem globaal en deed de brieven weer terug in de envelop. "Hoe weten ze eigenlijk dat ik een Potter ben?" Draco haalde zijn schouders op.

"Hey Draco." zei ik om zijn aandacht te trekken. Ik kreeg alleen een korte 'hmm?' terug. "Heb jij al een antwoord gestuurd?" hij knikte en zei snel: "Zullen we jouw antwoord ook sturen?" ik sprong van de bank af en knikte. Draco liep lachend weg en ik huppelde blij achter hem aan.

Nadat we de uil weg hadden gestuurd gingen ik en Draco nog even praten over hoe Zweinstein eruit ziet. We hebben natuurlijk vele verhalen gehoord van zijn ouders. "In welk huis denk je dat je zal zitten?" vroeg Draco en keek me voor het eerst in het gesprek echt aan. "Nou, ik hoop Zwadderich, maar..." ik zuchtte en Draco knikte als teken dat hij het begreep. "Jij zit natuurlijk gegarandeerd in Zwadderich." zei ik met een nep-glimlach. Hij trok even trots aan zijn vest. Draco keek me langzaam aan en het leek alsof hij mij iets wilde zeggen, dat zie ik namelijk in zijn ogen, maar hij keek weer weg.

Hij liet zijn tong even over zijn bovenlip gaan en beet toen op zijn onderlip, hij had zeker wat te zeggen of vragen. Draco ging recht staan en keek me aan: "Waarom wil je eigenlijk in Zwadderich zitten?" vroeg hij uiteindelijk. "Iedereen haat ons! Zelfs Perkamentus! Mijn vader zegt altijd dat als hij ziet dat Zwadderich iets gaat winnen, hij er een stokje voor steekt! En ze zeggen dat we gemeen zijn, misschien een voorbeeld aan de Huffelpuffers moeten nemen, maar iedereen doet toch 's ooit gemeen? Niemand, maar dan ook niemand op deze wereld is een engel! En al haat de hele wereld ons, wij blijven onszelf en veranderen ons niet voor anderen. Nooit niet!"

Wow... Ik heb nooit geweten dat Zwadderich zo gehaat werd. Ik keek even naar Draco en zag hem een traantje wegvegen. "Waarom betekent de reputatie van een afdeling zo veel voor je?" vroeg ik voorzichtig. "Het gaat niet perse om de reputatie van het huis. Denk je dat het leuk is om gehaat te worden door iedereen? We laten het niet merken, we doen alsof we de sterkste zijn en dat het ons niks doet, maar diep van binnen doet het pijn. Echt waar Katie, geloof me." hij snoof zijn neus op. Ik heb hier nooit zo over nagedacht. Ik was sprakeloos door de woorden van Draco, want nee, dit zie je niet vaker bij hem.

"Kom, we gaan." hij liep de deur uit en ik volgde hem stilletjes. "Draco?" ik tikte hem aan. "Waar gaan we eigenlijk heen?" vroeg ik toen ik merkte dat hij de deur uit zou gaan. "Naar de Weg-is-Weg." hij glimlachte weer. Hij deed zijn schoenen aan en ik volgde zijn voorbeeld op. "Je jas." Draco gaf me mijn jas en we liepen stilletjes de deur uit.

"Wacht, de Weg-is-Weg is toch in London?" vroeg ik een beetje verward. Hij knikte. "Je ouders komen toch ook?" hij knikte weer. "We gaan dus naar London." weer een simpel knikje. Ik glimlachte breed en maakte een sprongetje van geluk; Ik hou van magie.

~In de Weg-is-Weg~

"Welke boeken moeten we halen?" ik pakte de lijst met spullen uit mijn zak en begon te lezen bij het stukje van de boeken:

----
"Alle leerlingen moeten in het bezit zijn van de volgende werken:

Het standaard spreukenboek (Niveau 1) door Miranda Wiggelaar

De geschiedenis van de toverkunst door Mathilda Belladonna

Theoretische grondslagen der magie door Adalbert Zwatel

Gedaanteverandering: een boek voor beginners door Emeric Morfo

Magische brouwsels en drankjes door Arsenius Grein

Fabeldieren en waar ze te vinden door Newt Scamander

De zwarte kunsten: een handboek voor zelfbescherming door Quinten Tondel."
----

"Klaar?" Draco gaapte even nep, naar lachte al weer snel. Ik knikte van ja en wilde weer verder lopen maar Narcissa hield me tegen. "Geeft mij die lijst van jou maar Katie, dan halen wij de boeken en kunnen jullie even naar Ollivanders een eigen staf halen." ze glimlachte en Draco en ik keken elkaar blij aan. "Kom op!" Draco pakte mijn hand vast en een warm gevoel vloog door mijn hand heen, een gevoel dat ik nooit eerder heb gevoeld. Ik negeerde het en rende samen met Draco naar Ollivanders.

Eenmaal aangekomen bekeken we de winkel even goed. Het waren allemaal dozen, maar toch waren ze bijzonder. Ik hoorde een knal en keek verbaasd om me heen. "Nou, dat is hem zeker niet!" hoorde ik een oude man zeggen. Zijn bril stond scheef door de mini-explosie en het meisje met de grote bos krullen dat tegenover hem stond bloosde nerveus. "Het spijt me." piepte ze zacht. De man, waarschijnlijk meneer Ollivander, glimlachte en zei dat het wel vaker gebeurde.

Ik liep op het meisje af en glimlachte. "Je hoeft je geen zorgen te maken, ze zeggen dat meneer Ollivander een aardige man is." ik probeerde alvast vrienden te maken voor het eerste schooljaar. Ze glimlachte en stak haar hand uit: "Hermelien Griffel, dochter van twee dreuzels." ik zag dat ze nerveus was maar ze leek opgelucht toen ze mijn glimlach zag. "Katie P-." ik kon me zelf wel voor mijn hoofd slaan, als ik had gezegd dat ik een Potter was... "Katie Marble." ik probeerde mijn glimlach weer op te zetten. "Aangenaam, maar ik moet nu weer gaan." ik knikte en deze keer was ik een beetje verlegen. "Zie je op school!" ik zwaaide haar na en liep toen weer naar Draco die zijn staf al had.

"Leuke staf!" Draco knikte trots. "Weet ik." hij glimlachte breed. "Jouw beurt." hij duwde me de kant van meneer Ollivander op. "H-hallo." stotterde ik. Hij draaide zich om en keek me zorgvuldig aan. "Hmm. Hallo mevrouw..?" het duurde even voor ik doorhad dat hij iets van mij verwachtte. "Marble, Katie Marble." ik was om een of andere reden erg nerveus, Draco zag dit en kwam naast me staan. Hij glimlachte even en pakte mijn hand vast waardoor ik weer een gekke tinteling voelde, deze keer door mijn gehele lichaam. Ik glimlachte terug, twijfelend over wat dat nou is met mij.

~~~~

"Hmm, deze misschien?" ik had al vijf staffen uitgeprobeerd, zonder resultaat. Ik begon langzaam te denken dat ik het niet waard ben een staf te hebben. Ik nam toch de staf aan die meneer Ollivanders aan me gaf. "Bedankt." ik glimlachte kort. En weer het zelfde gezeur: "blablabla lengte, blablabla hout en een bijzondere feniks kern." bijzonder?

"Richt de staf op die vaas daar en zeg: Aguamenti." meneer Ollivander wees naar een lichtblauwe vaas met wat roze bloemen erin. Ik richtte de staf op de vaas, ademde even diep in en riep: "Aguamenti". De bloemen bleven hetzelfde en ik dacht dat ik het fout had gedaan, maar hoorde meneer Ollivander en Draco klappen. "Nou, dan is dat jou staf!" zei meneer Ollivander blij. Ik glimlachte breed en keek even zorgvuldig naar de staf.

"Meneer Ollivander, wat is er eigenlijk zo bijzonder aan?" vroeg ik, ik ben te nieuwsgierig om het niet te doen. "Nou mevrouw..?" hij was duidelijk mijn naam weer vergeten. "Katie Marble." antwoordde ik deze keer snel. "Aha." mompelde hij eerst en begon daarna te vertellen.

"De feniks van wie de veer in deze staf is heeft maar 3 veren weggegeven, het is dus best bijzonder dat jij de laatste die over is hebt." ik keek meneer Ollivander bewonderd aan. "En van wie zijn de andere twee staffen?" vroeg ik, maar Draco trok me snel de winkel uit. Ik probeerde mijn hand weg te trekken, maar hij was sterker. "Hey! Laat me los!" riep ik en hij liet me uiteindelijk los.

"Waarom deed je dat?!" riep ik en zette mijn shirt recht. "Je hoeft niet te weten van wie die andere staffen zijn!" hij hield mijn arm weer vast en ik begon bang te worden. Draco zag dit waarschijnlijk want hij liet me onmiddelijk los en liet zijn handen even door zijn haren gaan. "Kijk, het spijt me maar we hebben haast oké?" hij drukte een verontschuldegingskusje op mijn wang en ik begon te blozen. Ik trok mijn mond open om iets te vragen en alsof hij mijn gedachtes kon lezen zei hij: "Ik ga wel terug om je staf te betalen, wacht hier". Hij rende weg met zijn staf in zijn handen en ik bleef daar staan.

~Terug thuis~

"Wat was dat eigenlijk bij Ollivanders?" durfde ik eindelijk te vragen. "Niks." Draco schudde zijn hoofd en bewonderde zijn staf. "Draco!" klonk er opeens uit de keuken. "Ik kom!" riep Draco terug en slenterde naar de keuken. En ik bleef gewoon zitten; de vorige keer dat ik iemand afluisterde eindigde het met bewusteloosheid. Al is Bellatrix hier niet, ik ben toch bang.

POV. Draco
"Ja mam?" ik liep de keuken in en keek hoe mijn moeder de borden schoon maakte. "Pak die handdoek en droog deze borden af." ik zuchtte en pakte een handdoek. "Waarom moet ik het doen? Katie doet het toch altijd?" ik pakte een bord en begon hem af te drogen. "En nu wil ik dat jij het doet." zei ze kortaf zonder me aan te kijken.

Mijn moeder was al snel klaar met het schoonmaken en ik moest nu alles afdrogen. "Ik ga even naar binnen." ik haalde mijn schouders op en mijn moeder liep de keuken uit. Ik begon weer met het afdrogen wat nu al jaren leek te duren.

Na een tijdje had ik alles afgedroogd en op zijn plek gezet. "Mam!" riep ik vanuit de keuken. Ik liep naar de woonkamer en zag dat mijn moeder over Katie's rug wreef terwijl ze wat zei. "We moeten even praten, Draco." ik zuchtte, wat zou er nu weer zijn...

We liepen naar mijn kamer en ik sprong op mijn bed om er vervolgens op te zitten. Mijn moeder daarentegen ging netjes zitten: haar benen tegen elkaar aan en haar handen in elkaar gewikkeld op haar schoot. "Nou, wat is er aan de hand?" vroeg ik aan mijn moeder. "Katie zei dat je wat raar deed bij Ollivanders." zei ze zacht. Ik begon uit te leggen over het staf gedoe.

"Maar waarom is dat een reden om haar weg te trekken uit de winkel?" vroeg mijn moeder nadat ik klaar was met vertellen. "Nou, ik was bang dat het... Harry was." fluisterde ik, als Katie dit hoort ben ik dood. Mijn moeder knikte. "Wie zou die andere persoon dan zijn?" vroeg ze daarna en ik haalde mijn schouders op. "Wacht, zei je nou dat het een veer van een feniks was?" mijn moeders gezicht vertrok. Ik knikte voorzichtig.

"Ik weet wie die 3de persoon is..."

A/N
Iets vroegere update omdat het zomervakantie is en ik niets te doen heb :/
Waarschijnlijk weet iedereen al wie die 3de persoon is, maar dat maakt niet uit. Dit hoofdstuk is een beetje voor alle tovenaars en heksen in Zwadderich, want iedereen weet dat het waar is dat Perkamentus er altijd voor zorgde dat Zwadderich nooit iets won. Ik ben zelf een Griffoendor maar wilde dit toch even ter sprake brengen.

En ik heb iets 'speciaals' bedacht voor dit boek: één of twee (misschien meer) vragen bij elk hoofdstuk zetten. Ik zou graag willen weten wat jullie daar van vinden!

Vragen:
1: In welk huis zitten jullie?
2: (Vooral voor mensen in Zwadderich) Is het een beetje waar wat ik heb geschreven?