Katie Potter, dochter van Lily en James Potter en tweelingzus van Harry Potter is als baby ontvoerd door Bellatrix van Detta, in opdracht van Heer Voldemort. Ze is een geforceerde dooddoener, wat best logisch is als je bij de Malfidussen woont. Katie en Draco zijn beste vrienden en doen altijd alles samen. Ze kennen elkaar vanaf hun geboorte al en delen alles met elkaar, zo dus ook elkaars geheimen. Draco heeft alleen wel één geheim waar zij niks vanaf weet; Harry leeft nog...

Hey! Ik ben Katie Potter -uhm- ik bedoel Marble, Katie Marble. Mijn ouders zijn overleden en ik woon nu b-bij hun moordenaars. Ik heb ook een broertje, Harry, maar die is ook dood.

Ik herriner mijn ontvoering nog als de dag van gisteren; mijn moeders gegil, mijn vaders geschreeuw, al die lichtflitsen... Oh, en tante Bellatrix' gelach... Het was vreselijk, omdat ik alles begreep al was ik een baby. Toen al voelde ik die speciale band met mijn moeder. Ik wist dat zij het meest van mij hield en ik hield het meest van haar. Ik was natuurlijk kapot toen ik hoorde dat ze niet meer leefde.

Ik was maar een paar dagen oud toen het gebeurde, ze vertelden me het toen ik een jaar of 8 was. Ik kwam dagen lang mijn kamer niet uit, alleen nog maar om naar de wc te gaan wat niet vaak gebeurde omdat ik niks at of dronk. Draco en zijn moeder waren de enige die medelijden hadden, en zo ook de enige die ik in mijn buurt liet komen. Ik mis mijn broertje en ouders zoveel...

~~~~

"Katie!" ik rolde mijn bed uit en liep naar de badkamer waar ik mijn gezicht waste. "Katie!" riep Draco nog eens. "Ik kom al!" riep ik terug waardoor het echode in de grote, maar lege kamer. Ik kamde mijn zwarte haren en zette het in een iets rommelige knot. Ik keek even in de spiegel naar mijn ogen die wat rood waren door mijn gehuil. Volgens mij gaat er geen dag voorbij zonder dat ik een paar tranen laat vallen.

Ik liep naar de woonkamer en plofte neer op de bank naast Draco. "Ik krijg morgen mijn brief!" zei Draco enthousiast. Ik knikte en vroeg: "Wanneer gaan we eten? Ik heb honger." Draco slaakte een zucht. "Katie, heb je me wel gehoord." Draco ging voor me staan. Ik haalde mijn schouders op. "Ik heb honger." zei ik terwijl ik wreef over mijn rommelende buik. Draco zuchtte en liep weg.

"Katie!" riep Narcissa vanuit de keuken. "Ja?" riep ik terug, geen antwoord. "Katie?" riep Narcissa weer. "Ja!" riep ik harder, weer geen antwoord. Narcissa kwam snellopend binnen. "Ik heb je al drie keer geroepen en je komt nog niet! Sta nu op en volg me!" riep ze in mijn gezicht. "Ik riep ook een paar keer ja, maar niemand gaf antwoord en het is niet mijn probleem dat jullie zo doof zijn!" kaatste ik terug. "Nu." zei ze kort en liep weer terug.

Ik stond op en liep naar de keuken. "Ja?" ik leunde tegen het aanrecht aan. "Ga de tafel dekken." zei Narcissa zacht. Ik pakte wat borden en zette deze op de eettafel. "Waar is Draco eigenlijk?" vroeg ik terwijl ik het bestek uit een laatje haalde. "Even gaan wandelen in de tuin." wandelen in de tuin? De tuin is groot, maar niet zo groot. Ik besloot om even bij hem te kijken. "Ik ga even bij Draco kijken." zei ik en liep zo snel als ik kon weg; anders zou ze me tegen houden. Ik liep naar de deur en zocht de sleutels, ik kon hem niet vinden dus ging ik Narcissa's staf zoeken. (Ik heb geen idee of tovenaars sleutels gebruiken en als dat zo is hebben ze er waarschijnlijk een spreuk op gezet waardoor je hem niet met 'Alohomora' open krijgt, maar laat mij maar en go with the flow)

Toen ik hem eenmaal had liep ik weer terug naar de deur. Ik bukte lichtjes en zei: "Alohomora". Dit is een van de enige spreuken die ik ken. Ik deed de deur open en zag Draco staan. "Oh, je bent al terug." hij glimlachte nep en knikte waarna hij naar binnen liep. We liepen geruisloos naar binnen en zagen dat de tafel al helemaal gedekt was. Ik en Draco gingen naast elkaar zitten. "Tante Bellatrix komt ook." zei Narcissa en ik knikte. Ik pakte een eitje en begon hem te pellen. "Tante Bellatrix komt ook." herhaalde Narcissa. "Heb je al gezegd." ze zuchtte en wreef even over haar hoofd. "Je hebt je pyjama aan, doe die zwarte jurk die je van haar hebt gekregen aan." ik knikte zacht en liep naar mijn kamer.

~Die avond~

"Katie! Nog een uur te gaan!" Draco kwam mijn kamer binnen rennen. "Kom we gaan even binnen zitten." zei hij en trok me aan mijn arm naar binnen. "Chocokikker?" hij gaf me een doosje met een chocoladekikker. Ik nam hem aan en deed hem open. De kikker sprong al snel weg, ik stond op en ving hem na een paar keer. Ik stopte hem in mijn mond en keek naar het kaartje: Albus Percival Wulfric Brian Dumbledore. Hij glimlachte en liep weer weg.

~11:50~

"Draco!" ik tikte hem aan. "Nog 10 minuten!" glimlachte ik terwijl hij naar hem om keek. "Ik dacht dat het je niks boeide." lachte hij zacht, ik kon zelf ook mijn glimlach niet onderdrukken nadat ik hem zag lachen. "Zo ken ik je weer!" zei Draco terwijl hij me knuffelde. Ik lachte en knuffelde hem terug.

~10 minuten later~

"3...2...1!" een bruine uil kwam binnen vliegen en Draco ving de brief die de uil liet vallen. De uil maakte een gek geluidje en vloog weer weg. Ik keek om naar Draco en zag hem naar de brief staren met glinsterende ogen en een glimlach van oor tot oor. "Maak hem open!" zei Draco's moeder, Narcissa. "Oh, juist ja." hij schudde even zijn hoofd en rukte de brief open. "Geef hier!" dwong  ik hem bijna. Hij knikte zacht en overhandigde me de brief.

Ik las de brief en een steek van jaloezie vloog even door me heen. Ik wist, nou ja, dacht dat ik ook een brief zou krijgen, maar toch was ik bang. Niet perse bang dat als ik geen heks ben, mensen me zullen uitlachen. Ik ben meer bang dat als ik geen heks ben, tante Bellatrix, onze Heer en de Malfidussen me weg zullen willen. En ik ben misschien wel het meest bang dat ik Draco kwijtraak. Draco, mijn beste, en enige, vriend.

Ik gaf Draco de brief terug, feliciteerde hem en liep weg. "Truste." zei ik met een zwakke glimlach. Ik hoorde Draco even zuchten "Truste." hoorde ik hem nog zeggen. Ik liep naar mijn kamer en even later viel ik al in een diepe slaap.

~30 juli (1 dag voor Katie's verjaardag)~

"Katie! Word nou eens wakker!" ik werd helemaal door mekaar geschud door Draco. Ik ging gelijk rechtop zitten. "Stop, ik word misselijk." Draco keek me schuldig aan: "Oh -uhm- het spijt me." stotterde hij een beetje. "Maar hoe kun je nou zo slapen als je vandaag je brief krijgt!" ik zuchtte. Da's nog waar ook. "Ik sta al op." ik wreef even in mijn ogen en stond op uit mijn bed. "Ik ga even wat aan doen." Draco knikte en bleef staan. Ik keek hem aan met een hand in mijn zij. Hij fronste even, maar zijn hoofd begon weer te werken en hij vertrok gelijk.

Hij deed de deur dicht en ik wachtte even om zeker te weten dat hij weg was. En dat was maar goed ook want hij kwam gelijk weer binnen. Ik zag zijn hoofd van achter de deur uitsteken. "Tante Bellatrix komt vandaag." ik zuchtte even diep. Ze is bijna elke dag hier. Ik knikte en maakte Draco met een handgebaar duidelijk dat hij kon vertrekken.

Ik trok snel mijn zwarte jurk aan en liep naar de badkamer. Ik kamde mijn zwarte haren en keek even in mijn emerald groene ogen. "Ik mis jullie." fluisterde ik zacht. Elke keer als ik naar mijn groene ogen keek dacht ik aan mijn tweelingbroer, Harry, en daarna weer aan mijn ouders. Ik liet een paar tranen vallen maar veegde ze al snel weer weg.

Ik slenterde naar de eetkamer met mijn ogen naar mijn voeten gericht. "Goedemorgen." zei tante Bellatrix' spottende stem. "Die zou je vaker moeten dragen." lachte ze. Ik knikte en ging op mijn plek naast Draco en tegenover tante Bellatrix zitten. "Waar is je vader?" vroeg ik aan Draco. "Hij had wat te doen ofzo. Zelf weet ik ook niet wat." ik mompelde 'oké' en begon wat te eten.

Na het eten moest ik, zoals altijd, de tafel afruimen. Draco was nu in zijn kamer en tante Bellatrix en Narcissa waren aan het praten in de keuken. Ik pakte de laatste borden op en liep naar de keuken. "Ik weet niet of we haar erheen moeten sturen." hoorde ik Narcissa fluisteren. Ik liep zachtjes naar de deur en bleef er zo staan dat zij mij niet kunnen zien, maar ik hun wel kan horen. "Wat als ze in Griffoendor zit? Wat moeten we dan?" tante Bellatrix zuchtte en ik zag haar tong over haar tanden glijden. "Ze zal in Griffoendor komen te zitten, ze is een Potter." zei tante Bellatrix. Ze zei 'Potter' op een verafschuwende toon.

"Zal de Heer niet boos worden." Narcissa wriemelde wat aan haar jurk. "Boos?" vroeg Bellatrix lachend. "Boos?" zei ze nog eens en liep steeds dichter naar Narcissa toe. Ik zag de angst in Narcissa's ogen. "Woedend zal hij worden." zei Bellatrix zachtjes, haar hoofd was nu naast Narcissa's oor. Narcissa keek nog steeds recht voor zich, versteend leek ze wel. "Woedend! Hoor je me? Woedend!" riep Bellatrix recht in Narcissa's oor. Narcissa keek nog steeds recht voor zich uit en verroerde geen vin.

"Maar," begon tante Bellatrix: "ik ga, als zijn trouwste hulpje, hem wel overtuigen dat het niet anders kan. Of misschien kunnen we het geheimhouden als dat kind van een Potter haar mond kan houden." lachte ze. "E-en wat als ze er achter komt." fluisterde Narcissa terug. Er? Bellatrix zuchtte: "Nou dat zien we dan wel, Narcissa". Ik zag dat tante Bellatrix de keuken uit kwam lopen en voordat ik weg kon rennen of me op zijn minst kon verstoppen zag ze me al staan.

"Oh, hallo Potter." ze kneep haar ogen tot spleetjes en spuugde bijna in mijn gezicht. Ik slikte en keek naar de grond. "H-het spijt me." ze pakte mijn haren vast en trok mijn hoofd naar boven waardoor ik nu recht in haar ogen keek. Ik greep onmiddellijk naar mijn hoofd. "Het spijt me." probeerde ik nog eens, maar ze trok alleen maar harder aan mijn haren. "A-alsjeblieft, laat los." huilde ik nu bijna.

Ze pakte mijn haren nu vast en sleepte me naar de badkamer. "Nee, alsjeblieft." ik wist al gelijk wat ze van plan was. Ik begon te huilen alsof mijn leven er vanaf hing. "Nee, tante, alsjeblieft." huilde ik zacht. Ze lachte duivels en haar stem galmde door de hele kamer: "Crucio!" riep ze en de helse pijn begon. Ik gilde en gilde om deze onbeschrijfelijke pijn. Tranen rolden over mijn wangen, maar ik kon geen woord uitbrengen. Het enige wat ik hoorde was het gelach van ta-, nee, Bellatrix. De vrouw die mij had ontvoerd, mee werkte aan mijn ouders en broertjes dood en de vrouw waar ik dus het meest van walg. "Bellatrix, stop!" waren de laatste woorden, die uit Narcissa's mond kwamen, voordat ik mezelf op de grond liet vallen en het kort daarna zwart voor mijn ogen zag... 

A/N

Dat was dan het eerste hoofdstuk van: Het verloren kind. Ik hoop dat jullie het wat vonden. Mijn schrijfkunsten zijn nog niet erg goed, ik zal er natuurlijk wat aan doen, maar dan heb ik wel jullie steun nodig! Wees dus ook niet bang om me te verbeteren, dit helpt mij alleen maar! Je kunt me altijd een vraag stellen en ik zou het natuurlijk ook geweldig vinden als jullie een vote geven en dit boek aanraden! Oh, en verwacht niet altijd zulke lange hoofdstukken als deze, ik kan jammer genoeg niet altijd een hoofdstuk van bijna 2000 woorden schrijven :(  Bye for now! 

De (naar mijn mening) geweldige cover is gemaakt door: @ZegMaarRie. Dus ga haar even volgen en check haar covershop uit, want geloof me haar covers zijn fantastisch!

P.s. Dit hoofdstuk zou eerder gepubliceerd worden, maar wattpad deed (weer) raar waardoor ik de helft van het hoofdstuk kwijt was. Ik was echt nogal verdrietig; mijn geheugen is niet de beste en dan moet ik nog eens de helft van het hoofdstuk terug schrijven?! Gelukkig is er dus een of andere functie (ik denk alleen op de computer/laptop) die revisions heet, je kunt hier naar de versies kijken die je op bepaalde dagen en uren heb gemaakt. Ik heb hier dus alles teruggevonden! Ik wilde dit dus even delen voor als dit ook bij jullie gebeurt :D