Kenternal (Luna 8 jaar oud)

Na veertien weken niks gehoord te hebben over Luna vlieg ik zo snel als mijn vleugels me kunnen dragen naar de raadzaal. Tor, de vooruitkijkende Bosnimf, heeft een vergadering aangevraagd. Een spoedvergadering. Sinds hij vandaag Luna zou overnemen is mijn angst dat daar iets mis is gegaan. Of Luna heeft het zo erg naar haar zin bij de centauren dat ze niet weg wil, of er is iets mis gegaan bij de nimfen. Hoe dan ook, ik vrees voor Luna.

Wanneer ik aankom zijn de meeste vertegenwoordigers er al. Ik zie de centauren al en de bosnimfen. Nog nooit heeft een vergadering zich zo snel gevormd. Wanneer iedereen er is begint Tor de vergadering. 'Ik wil jullie bedanken voor de snelheid waarmee jullie zijn gekomen. De reden dat ik jullie allemaal bij elkaar heb geroepen heeft veel belang voor ons allemaal. Het gaat over Luna.'

Ik sta meteen op mijn poten. 'Wat heb je gedaan met mijn kleine Luna? Spreek nu voor ik je uit elkaar ruk!'

Tor probeert me te kalmeren. 'Ze is in orde. Ze slaapt in mijn toevluchtsoord. Ik heb jullie verzameld niet omdat zij iets heeft misdaan, maar omdat een ander haar iets heeft misdaan. Sanneh.'

Ik grom naar de centauren. 'Wat hebben jullie gedaan met mijn Luna?'

De centauren kijken angstig naar elkaar. Tor vertelt wat er is gebeurt. 'Ik kwam vandaag Luna ophalen bij de centauren. Onderweg naar mijn gebied vertelde ze me dat de centauren haar de kans niet gunde om haarzelf te zijn. Dat ze niets anders kon doen dan trainen en slapen. Dat, het ene moment dat ze iets van houvast vond, die weer weg werd genomen.'

Een van de centauren spreekt. 'Die meid. Ik sla haar mond voorgoed dicht! Hoe durft ze zo over haar tijd bij ons te spreken!'

Ik herken die stem. Sanneh. Nu onderbreekt Solane het gesprek. 'Wat er bij de centauren ook is gebeurt, dat is niet de Luna die bij de feniksen weg is gegaan. Die Luna was gezellig, gelukkig en onbezorgd.''

Tor gaat verder. 'De Luna die ik vandaag ophaalde dacht dat ze van een gevangenis naar de volgende gevangenis ging. Er zat geen plezier meer in haar! Hoe moet ik haar nu laten ervaren hoe het is om een bosnimf te zijn als ze er niet meer voor open staat?'

Ik grom laag en diep. De hele zaal is spontaan stil. 'Tor, het interesseert me niet hoe je het doet, als je het maar doet. En Sanneh, jij komt zometeen met mij mee. Jij zal door de draken terecht gesteld worden voor jouw misdaad. NIEMAND gebruikt een kind om te vechten voor hem of haar! Nu zal je een les leren waarvan ik niet weet of je die ooit door zal kunnen vertellen!'

Een andere vertegenwoordiger van de centauren spreekt. 'Met alle respect, Kenternal, maar wij zouden graag Sanneh zelf terecht willen zetten. Ze is een misdaad begaan op ons grondgebied naar een van ons. Dat moet ook door ons worden afgehandeld.'

Ik grom nog een keer, voor ik ervandoor vlieg. 'Prima, maar weet dat, als ze niet fatsoenlijk gestraft wordt, het oorlog is tussen ons.'

Luna, (Luna 8 jaar oud)

Wanneer ik weer zelf aan het ademen ben is het al avond. De zon is onder, de maan op. Als ik naar mezelf kijk zie ik een zachte, groene huid. Ik zie eruit als een echte nimf. Dan wordt ik van achteren benaderd door iemand. Als ik omkijk zie ik Tor. Hij ziet er vermoeid uit, maar zodra hij in mijn buurt komt lijkt hij tevreden. 'Goedenavond, Luna. Ben je klaar voor je eerste kennismaking met de nimfen?'

Ik knik zacht. Ik ben bang voor wat er komen gaat. Wat als de nimfen net als de centauren zijn? Wat als ze enkel om trainen geven en ik weer geen tijd heb om mezelf te zijn? Tor legt dan een hand op mijn schouder. 'Je bent echt op de perfecte dag gekomen, Luna. Vandaag is de zonnewende. De langste nacht van de winter. De dag dat de zon weer terug komt. Voor ons nimfen is de zon belangrijk. Het licht van de zon geeft ons kracht. Daarom feesten wij tijdens de zonnewende, om te vieren dat de zon weer terug komt.'

Samen met hem loop ik naar een grote open plek in het bos. In het midden van de open plek staat een enorme zonnewijzer, die in het licht van de maan een lange schaduw trekt. Overal op de open plek zijn dieren, groot en klein. Dan springen, alsof op een teken, de nimfen massaal uit die dieren. Ze beginnen te dansen rond de zonnewijzer alsof er geen morgen is. Geestige muziek zwelt aan. Op de muziek begin ik dan ook te dansen. Al mijn zorgen beginnen te verdwijnen. Er is alleen het nu. Geen zorgen. Geen pijn. Alleen de nimfen, de muziek en het dansen.