Luna (Luna 8 jaar)

Als ik op vier poten sta en mijn vleugels uitgetest heb gebaart Selari naar buiten. 'Kom, jonge griffioen. Ik wil zien hoe goed jij kan vliegen.'

Ik stap naar de grotuitgang. Als ik bij de uitgang sta zie ik meerdere griffioenen kijken. Ik word er nerveus van. Selari, die achter mij staat, ziet dat. 'Maak je geen zorgen. Ze kijken alleen maar of je al kan vliegen. Het maakt echt niet uit als je neerstort.'

Haar woorden helpen niet echt om mij op mijn gemak te brengen. Toch weet ik mezelf zover te krijgen om de laatste stappen te zetten en mijn vleugels wijdt te spreiden. Dan stijg ik op. De sprong die ik maak om de lucht in te gaan voelt machtig, net als mijn vleugels. Maar vergeleken met het vliegen als draak mis ik iets. Het voelt niet zo goed. Ik mis mijn vleugels zonder veren. De grote, leerachtige en iets gevoeligere vleugels. Ze lijken dan wel een stuk kwetsbaarder, maar ze zijn zoveel gevoeliger. Het vliegen is echt een sensatie. Als griffioen ben ik zo erg bedekt met veren en vacht dat ik het niet echt voel. Selari komt dan naast me vliegen. 'Niet slecht, jonge griffioen. Zeker niet slecht. Kan je ook bochten maken?'

Ik laat zien dat ik het kan. Selari kijkt me alleen goedkeurend aan. Dan landt ze weer. 'Ik ben tevreden. Je hebt al veel geleerd, Luna. Ik voel me goed genoeg om je los te laten in de vallei. Deze week heb je voor jezelf, jonge griffioen. Leer kennen wie je wil leren kennen, jaag wanneer je wil jagen, maar ga niet achter onze neven zonder vacht aan.'

Na de eerste week begint de opleiding. Nou ja, het is niet echt een opleiding. Selari is redelijk relaxed. In de tweede week verandert ze mijn vacht en veren van kleur. Om de een of andere reden was ze niet blij met mijn goudbruine vacht en donkerbruine veren. De derde week zegt ze tegen mij om tegen haar verbod in te gaan van jagen op de normale vogels en wil ze dat ik een havik vang zonder de havik te beschadigen. Ik krijg het voor elkaar, met veel moeite. Die avond verandert ze mijn vleugels tot ze een gelijkenis hebben aan de havik-vleugels.

In de vierde week introduceert ze mij in de kringen van de priesters en begrijp ik eindelijk waarom ze dit deed. De meeste van de priesters en priesteressen hebben al vleugels zoals ik had. Ik ben de enige met havik-vleugels. Ze leert me alle rituelen van de priesters, hoe ze uitgevoerd moeten worden en wanneer. Tijdens de rest van mijn verblijf ben ik redelijk vrij, op de tijden dat er rituelen uitgevoerd moeten worden na. Eerlijk gezegd vind ik die rituelen helemaal niks, maar ik doe ze maar om Selari blij te houden.

Op de laatste dag verander ik weer terug. Ik verwacht half dat Solari en Sanel me op komen halen. Dat gebeurt niet. Selari brengt me naar Deavin, op wiens rug ik moet klimmen. Hij is weer te trots om door zijn knieën te gaan dus moet Selari mij op zijn rug helpen. Selari en Deavin stijgen dan op. Tegen mijn verwachtingen in brengen ze mij naar de raadzaal. De hele raad is al verzameld. Ik zie mam, Tor, Solari die stiekem Sanel onder haar vleugel heeft, Saciera en de waternimfen. Helaas zie ik ook Sanneh, die nogal boos naar mij kijkt. Als ik haar blik zie probeer ik meteen de andere kant op te lopen, waardoor ik tegen Deavin aan loop. Deavin rolt met zijn ogen. Omdat de hele raad mij aankijkt schaam ik me ook een beetje. Gelukkig wordt er niet om gesproken. Tor staat op. 'Nu we er allemaal zijn kunnen we beginnen. Luna, dit is de eerste keer dat je hier bewust bent. Toch ken je, volgens mij, de hele raad al. Nu is er een rede waarom je hier bent. Nu je elk ras hebt leren kennen hebben we besloten als raad dat je voor langere tijd deel uit moet maken van een ras. Daarmee bedoelen we dat je een van onze rassen moet uitkiezen en daar een jaar moet blijven. Na dat jaar mag je opnieuw kiezen of je bij dat ras blijft of een ander ras kiest om deel van uit te maken. Nu je het doel van deze vergadering weet is het tijd dat je jouw keuze maakt.'

Ik blijf stil. Ik weet niet waar ik voor moet kiezen. Een van de bosnimfen, een van de vrouwelijke nimfen, reageert op mijn twijfel. 'Kies gewoon het ras waar je het meeste plezier had. Dan zit je wel goed.'

Ik weet het nog steeds niet. De raadsleden beginnen al te discussiëren welk ras het beste is voor mij. Allemaal komen ze met sterke punten. Ik wordt overmand door de discussies en ga door mijn knieën en leg mijn handen op mijn oren. Dit is het laatste wat ik nodig heb. Dan voel ik de hand op mijn schouder. Als ik omkijk zie ik dat het Saciera is. 'Rustig maar, Luna. Laat ze maar discussiëren. Zij hebben hun eigen meningen. Jij hebt die van jou. Uiteindelijk is het jouw mening die de doorslag geeft. Jouw keuze waar het om draait.'

Blijkbaar ziet mam dat ik hulp nodig heb. Ze brult over iedereen heen. 'Stilte!'

Als iedereen stil is spreekt ze iets zachter. 'Zijn jullie nu helemaal doorgedraaid? De keuze is alleen aan Luna! Luna mag zelf kiezen! Luna, waar denk je nu aan?'

Ik spreek twijfelend. 'Ik had het enorm naar mijn zin als een draak, maar ik vond het ook leuk als feniks, bosnimf en wolvin. Ik weet niet waar ik wil blijven.'

Deavin ontspand iets. 'Ik had al zo'n gevoel dat je niet klaar was voor de rituelen. Ik ben niet in teleurgesteld in je, Luna. Niet in het minste. Mocht je mijn hulp willen hiermee kan je het vragen.'

Saciera staat op. 'Ik denk dat Luna nu vooral een moeder nodig heeft. Kenternal, jij bent haar moeder of eigenlijk het dichtst bij een moeder dat zij heeft. Ik vindt dat ze voor nu bij jou moet zijn.'

Tor knikt. 'Je hebt een punt, Saciera. Jij bent wijzer dan je laat merken.'