Luna (Luna 8 jaar oud)

Die avond lig ik tegen Saciera aan. Haar vacht is erg zacht en voelt heerlijk aan in de kou. Saciera heeft haar wolvenvorm weer aangenomen en ligt op haar zij, zodat ik makkelijk tegen haar buik aan kan liggen. Ze heeft me een witte wolvenvacht gegeven, die als een soort jurk om me heen zit. De vacht beschermd me best goed tegen de kou, maar mijn armen en benen zijn nog steeds koud. Ik trek ze daarom zo dicht mogelijk tegen me aan. Saciera veegt dan door mijn haren met een van haar poten. 'Probeer zoveel mogelijk tegen mij aan te liggen, Luna. Dit is een test van B, om te zien of je het in je hebt om met de Alfa's mee te lopen. Ik wil je helpen erdoorheen te komen, ook al betekent het dat ik de kantjes ervan af loop.'

Ik kijk haar kort in de ogen. 'Als het een test is dan wil ik er zelf doorheen komen. Bedankt voor het aanbod, maar ik doe het dan liever zelf.'

Saciera lijkt onzeker over wat er zojuist is gebeurt, maar laat het erbij.

Na een nacht met weinig slaap door de verschrikkelijke kou wordt ik wakker naast een beetje sacherijnige Saciera. 'Zo, Luna. Begrijp je nu waarom ik het aanbod deed?'

Ik sta een beetje stijf op. Mijn voeten zijn gevoelloos, net als mijn vingers. Ik heb het ijskoud. Toch reageer ik niet. Ik leg mijn vingers onder mijn oksels en hoop dat ze zo weer wat gevoel erin krijgen. Ik zie Alfa B onze kant op komen. 'Goedemorgen, Alfa B.'

Saciera draait haarzelf meteen om zodat ze Alfa B juist kan groeten. 'B! Ik had je nog niet zo vroeg verwacht! Is alles in orde?'

Alfa B kijkt naar mij. 'Ik kwam kijken hoe het ervoor staat met Luna. Hoe ze door de test is gekomen.'

Saciera wendt haar kop af. 'Eerlijk gezegd wilde ik haar matsen omdat zij als volbloed mens is geboren. Ze was koppig en wilde er niets van horen. Ze heeft de nacht alleen gelegen, compleet los van mij.'

Alfa B loopt naar mij toe. 'Zo, indrukwekkend. Een echte Alfa. Sterk en niet bang voor een uitdaging. Saciera, ze is voor jou. Leer haar over de wolven.'

Alfa B loopt dan meteen weg, naar de volgende wolf die hij wil spreken. Saciera verandert ondertussen ook naar haar mensenvorm. Ze pakt mijn hand. 'Zoals je weet zijn weerwolven mensen die kunnen veranderen in wolven. Normaal wordt de kracht om te veranderen doorgegeven van vader op zoon of van moeder op dochter met een beet op de achtste verjaardag, of in het geval van de sterke Alfa bloedlijnen, veranderen de kinderen op hun achtste in wolven. Nu is de afspraak met Kenternal dat we jou enkel tijdelijk mochten veranderen, dus is dat allemaal uit beeld. Ik kan jou enkel mijn bloed geven en hopen dat jij de kracht zo ook krijgt.'

Ik weet niet hoe ze het doet, maar ze opent een kras op mijn linker schouder. Vervolgens drukt ze haar hand tegen de wond op mijn schouder. Wanneer ze haar hand weghaalt zie ik rond de wond op mijn schouder een grote bloedplek. Dan spreekt ze weer zacht. 'Op mijn teken spring je naar voren. Probeer de val niet op te vangen met je benen, maar met je vrije hand. Anders lukt het niet. En onthoud, ik ben er mocht het fout gaan.'

Ze telt af van drie naar een. Op haar teken spring ik naar voren en land ik op mijn linker hand en mijn voeten. Ik merk dat ik haar hand niet meer goed vast kan houden. Dan pas zie ik dat we geen van beiden meer handen hebben. We hebben enkel voorpoten. Net als bij haar heb ik rond mijn voorpoten blauwe vacht zitten. Het verschil tussen ons is dat haar vacht zwart is, en dat van mij crème wit. Ik zie er goed uit.

Zodra ik een beetje gewend ben aan het wolvenlichaam neemt Saciera me mee. Samen met haar groep wolven, die ze haar roedel noemt, gaan we jagen. Dit is de eerste keer dat ik mijn poten strek. En wow, het werkt. De koele lucht blaast door mijn vacht met zijn kille vingers. Toch heeft het weinig effect. In tegenstelling juist. Door mijn dikke vacht krijg ik het juist warm. De snelheid waarmee ik ren is ongelooflijk. Zelfs wanneer we rustiger gaan rennen om de prooi te omsingelen die Saciera gevonden heeft kan ik het gevoel van euforie niet afschudden. Dit voelt geweldig.

Zodra de roedel verspreid is vallen we aan. Saciera probeerde mij in de bosjes te houden, maar dat wil ik niet. Ze neemt me mee voor de jacht, dan ga ik ook jagen. Ik spring langs haar en ga recht op de prooi af. Voordat Saciera iets kan doen heb ik zelf een van de prooidieren gedood. Saciera lijkt ontevreden erover maar zegt niets. Blijkbaar vindt ze het prima dat ik mijn eigen eten vang.

Zodra alle prooi gedood is komt ze naar me toe. 'Waar wacht je nog op? Een officiële uitnodiging om te gaan eten? Jij hebt het gedood, dus jij mag als eerste eten