Ik kijk stilletjes om het hoekje van de deur en slaak een opgeluchte zucht. Geen vader te zien.

Met een zware tas vol kleren en andere belangrijke benodigheden stommel ik de trap af. Ik doe wat onhandig de voordeur open en ren weg. Om misschien nooit meer terug te komen.

Na een paar minuten ben ik eindelijk aangekomen bij het huis van Liv en tik op het raam. Ze komt overeind en kijkt me gespannen aan. Ik knik.

Het is tijd.

A/N Dit is het eennalaatste hoofdstuk ^^